น้ำใจคนเป็นสิ่งหายาก...
ไม่ค่อยใส่ใจประโยคนี้เท่าไร ตั้งแต่คิดว่าตัวเองโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
น้ำใจคนจะหาจากไหนก็ได้แหละน่า!
แน่ใจ ?

ในยุคที่บ้านเมืองและเศรษฐกิจ การเมืองวุ่นวายอย่างนี้
ความเครียดของคนในเมืองถีบตัวพุ่งสูงขึ้นอย่างไม่รอช้า
ใครจะคิด ? ว่าความสุขคนเราบางครั้งก็หาได้ง่ายๆ
ถ้าไม่ใช่เพราะโครงการบำเพ็ญประโยชน์ในวิชาพระพุทธศาสนา
เราคงไม่ลุกขึ้นมาทำอะไรให้กับคนอื่นเลยอย่างนั้นเหรอ ?
หรือเราจะหลงลืมอะไรบางอย่างไปจริงๆ ?

วันเสาร์ที่ผ่านมาไปบริจาคหนังสือที่บ้านครูน้อยและได้ข้อคิดอย่างนึง
'เพื่อน' ไม่ได้มีไว้ให้โยนงานใส่
ความเอาใจใส่ในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆบางอย่างอาจทำให้ความรู้สึกของคนนึงเปลี่ยนไป

...

อ่านหนังสือของ a book เล่มไหนเป็นมีสาระสอดแทรกไว้เสมอ
'นายเท้าซ้าย เด็กชายเท้าขวา' ของ ก้อง คาร์ ไว หรือ พี่ก้อง ทรงกลด บางยี่ขัน
ทำเอาไอ้อ้วนเตี้ยคนนึงใจสั่นกระเพื่อม (ถึงจะอ่านแบบรีบๆบางบทก็เถอะ)
อ่านจบแล้วอยากลุกขึ้นมาเขียนไปรษณีย์หาใครสักคน
แต่ใครคนนั้นยังไม่มีตัวตน

เริ่มอ่าน 'ดาวหางเหนือทางรถไฟ' ไปได้ไม่กี่บทก็ชักชอบใจ
สไตล์การเขียนของพี่ก้องทำให้สมองได้ขบคิดเสมอ
คิดว่าการใช้เวลาค่อยๆ 'เก็บ' รายละเอียดในแต่ละหน้า
คงดีกว่าการอ่านอย่างเร่งรีบ

พรุ่งนี้สอบกลางภาค!
(ไม่ใช่ขายหวย...พรุ่งนี้รวย)
หนังสือยังไม่ได้อ่าน
สมควรแก่เวลาละจากหน้าจอคอมฯ
ออกไปใช้ชีวิตในโลกจริงหลังจากนั่งจ้องมา 3 ชั่วโมง

นึกถึง 'ฆวาญเคญชิณ'
บทนึงใน 'อิฐ'
ของพี่เอ๋ นิ้วกลมแฮะ

Create Date : 14 ธันวาคม 2552
Last Update : 14 ธันวาคม 2552 16:58:30 น.		0 comments
Counter : 360 Pageviews.
Share Tweet