Group Blog |
นมแม่ นมแม่ เท่านั้น ก่อนที่จะคลอดมีโอกาสหาข้อมูลเกี่ยวกับนมแม่ค่อนข้างเยอะค่ะว่ามันดีอย่างไรกับแม่และลูกและได้เข้าอบรมหลายที่อยู่ค่ะว่าจะต้องทำอย่างไรบ้างที่จะให้นมแม่ได้สำเร็จซึ่งทุกที่บอกเหมือนกันค่ะว่าต้องอดทนต้องใช้ความพยายามอย่างมาก...... นึกในใจเราทำได้อยู่แล้วโรงพยาบาลที่จะไปคลอดก็สนับสนุนนมแม่หลังคลอดอย่างไรเค้าก็ต้องเอาลูกมาให้ดูดกระตุ้นแน่นอน.....และมันก็เป็นไปอย่างที่เราวาดฝันไว้ค่ะหลังคลอดครึ่งชั่วโมงเค้าก็ เอาลูกมาให้ดูดจากเต้าเพื่อกระตุ้นค่ะ แต่ไม่มีน้ำนมหรอกนะค่ะลูกสาวดูดอยู่ 15 นาทีเห็นจะได้ค่ะ เวลาที่คลอดลูกเป็นช่วงบ่ายสามโมงครึ่ง คืนแรกทางโรงพยาบาลยังไม่ได้เอาลูกมาให้เราเลี้ยงค่ะเนื่องจากเห็นว่าเพิ่งคลอดมั๊งค่ะบวกกับต้องตรวจเช็คเบาหวานลูกด้วยเนื่องจากช่วงตั้งครรภ์ 3 เดือนแรกเราเป็นเบาหวานด้วยค่ะแต่ก็ไม่รุนแรงต้องคุมอาหารและเจาะเลือดเช็คน้ำตาลตลอดจนคลอดเลยค่ะ แต่ก็คุมอยู่ไม่มีปัญหาอะไรเลยค่ะ คืนแรกสำหรับการนอนโรงพยาบาลครั้งแรกในชีวิตก็ผ่านไปแบบว่านอนไม่หลับทั้งคืนค่ะเนื่องจากภาพต่างๆที่อยู่ในห้องคลอดฉายวนเวียนอยู่ในหัวตลอดค่ะ มัวแต่ งงว่าเราคลอดลูกออกมาได้อย่างไรนี่เราจะเป็นแม่คนแล้วเหรอเนี่ย!!! ประกอบกับคุณพยาบาลที่คอยเดินวันความดันและถามตลอดว่าปัสสาวะได้หรือยัง ท้องนี้มีการใช้เครื่องสูญญากาศช่วยในการคลอดซึ่งจะทำให้แผลฝีเย็บค่อนข้างใหญ่กว่าคลอดปกติและดันมีริดสีดวงพ่วงออกมาอีกค่ะไอ้เราก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าไอที่เจ็บระบมอยู่เนี่ยมันมาจากแผลฝีเย็บหรือจากริดสีดวงรู้แต่ว่านอนตะแคงได้อย่างเดียวเจ็บมากๆเดินแทบไม่ไหว แต่ก็ต้องพยายามเดินเข้าห้องน้ำเพื่อพยายามฉี่ให้ออกให้ได้กินน้ำเยอะมากๆแต่ก็ฉี่ไม่ออกซึ่งเราก็กังวลมากเพราะกลัวโดนสวนปัสสาวะเห็นเค้าบอกกันว่ามันเจ็บนี่หน่า สรุปแล้วคืนแรกเดินไปเข้าห้องน้ำอยู่ 5 ครั้ง 3 ครั้งแรกฉี่แบบกระปริบกระปอยมาก 2 ครั้งหลังเริ่มเยอะขึ้น นึกในใจคงรอดแล้วหล่ะและก็รอดจริงๆค่ะ ช่วงบ่าย ๆ ของวันที่สองที่อยู่ รพ. พยาบาลก็นำลูกมาให้เราเลี้ยงเองทั้งๆที่เราเดินแทบไม่ได้เลยค่ะเนื่องจากเจ็บแผลฝีเย็บอยู่ค่ะ แต่ตอนเช้าพยาบาลก็มาดูแผลให้นะค่ะ บอกว่าแผลสวยมากและก็ไม่บวมเลย ด้วยวิญญาณแม่เข้าสิงมั๊งค่ะแปลกแฮะทำไม่เหมือนเดินได้คล่องขึ้นหน่อยเนื่องจากลูกร้องต้องอุ้มพาดบ่า ท่าอุ้มก็เก้ๆกังๆเหมือนเกิน อยากให้นมลูกแต่ก็เอาเข้าเต้าไม่เป็นทำอย่างไรดีล่ะ เดินไปหาพยาบาลเลยดีกว่า คุณพยาบาลค่ะให้นมลูกไม่เป็นอ่ะค่ะ คุณแม่ท้องแรกหรือเปล่าค่ะ ใช่ค่ะท้องแรก ฮ๋อต้องอุ้มแบบนี้นะค่ะ และแล้วลูกก็ได้ดูดนมค่ะ แต่คิดว่าน้ำนมยังไม่มีหรอกค่ะคุณแม่แต่ต้องในลูกดูดกระตุ้นแบบนี้ทุก 2 ชม.เลยนะค่ะ ค่ะค่ะ คืนที่สองเราก็ให้ลูกดูดทุก 2-3 ชม.สรุปว่าไม่ได้นอนทั้งคืนเหมือนเดิมค่ะ เราก็เริ่มเป็นห่วงลูกแล้วค่ะที่น้ำนมไม่มาซักทีแต่ก็พอทราบมาว่าเด็กอยู่ได้โดยที่ไม่ต้องกินอะไรเลยเป็นอาทิตย์แต่ถึงกระนั้นก็เหอะ เห็นตัวลูกเริ่มจะเหลืองบ้างแล้วก็กลัวว่าจะโดนส่องไฟอีก หลังคลอดเสร็จก็พยายามกินแต่ของร้อน อาบน้ำอุ่น กินน้ำเยอะๆทั้งๆที่ปกติเป็นคนกินน้ำน้อยค่ะ ทำทุกทางเพื่อให้มีน้ำนมจนกระทั่งช่วงบ่ายวันที่สาม เริ่มนมคัดคือมันมีก้อนแข็งๆอยู่ในเต้าอ่ะค่ะแต่เราก็ไม่รู้หรอกค่ะว่าต้องทำอย่างไรทนจนกระทั่งไข้เริ่มขึ้นเต้านมก็เริ่มร้อน มันเป็นอะไรที่ทรมานมากนอนก็ไม่หลับเพราะปวดเต้านมมาก คุณพยาบาลเข้ามาบอกว่าทางเดียวที่จะหายต้องไปบีบเอาน้ำนมออก ณ ขณะนั้นเราไม่รู้หรอกการบีบออกต้องทำอย่างไรแต่พยาบาลบอกว่ารอแป๊บหนึ่งนะค่ะต้องเตรียมเครื่องนึงก่อนเห็นเอาผ้าขนหนู ผืนเล็กๆซัก 3 ผืนเอามานึ่งในหม้อนึ่ง คุณพยาบาลบอกว่าเราต้องทำการประคบร้อนก่อนคือเอาผ้าขนหนูมาประคบรอบๆเต้า(ความร้อนขนาดที่ว่าเราทนได้สูงสุดเลยค่ะ...ร้อนมาก)เพื่อทำให้ท่อน้ำนมขยายตัวก่อนก้อนๆแข็งก็จะละลายหายไปฟังกระบวนการแล้วเหมือนง่ายๆเลย พอประคบเสร็จพยาบาลก็เอามือโป้งนี่แหละค่ะบี้ลงไปที่ก้อนแข็งๆเรางี้นั่งไม่ติดเบาะเลยค่ะเจ็บมากๆ เจ็บแบบต้องเอี้ยวตัวหนีเลยค่ะแต่ก็ต้องทนนั่งทำแบบนี้อยู่ 4 ชม.น้ำนมออกมาก็ไม่เห็นจะเยอะเท่าไหร่เลยหนำซ้ำพอทำเต้าขวาเสร็จก็ไปทำเต้าซ้าย ไอ้เต้าขวาก็สร้างน้ำนมมาอีกแล้วค่ะเพราะมันแข็งเป็นก้อนอีกแล้วจนพยาบาลบ่นว่าทำไม่น้ำนมถึงสร้างเร็วขนาดนี้ แต่ก็พยายามให้ลูกดูดกระตุ้นอยู่ตลอดนะค่ะแต่ลูกคงได้น้ำนมไม่เพียงพอจนกระทั่งเช้าวันรุ่งขึ้นก็พาลูกลงไปตรวจสุขภาพตอนเช้าซึ่งตลอดเวลาที่อยู่รพ.จะต้องตรวจทุกเช้าเพื่อดูน้ำหนัก ดูว่าเกิดอาการตัวเหลืองหรือเปล่า เช้านี้ก็โดนจนได้คุณหมอบอกว่าลูกเริ่มตัวเหลืองแล้วค่ะ...ก็ได้เจาะเลือดเพื่อดูค่าเป็นการ Confirm อีกครั้งในใจก็คิดว่าไหนๆตาเราก็เห็นแล้วว่าเหลืองเครื่องมือที่ใช้ส่องที่ผิวค่าที่ได้ก็บอกว่าเริ่มเหลืองแล้วทำไมต้องเจาะเลือดลูกอีกนะ(ด้วยความสงสารลูกที่ต้องโดนเจาะเลือด ที่เท้าอ่ะค่ะ) ตกลงว่าก็เจาะไปแหละค่ะช่วงบ่ายๆผลถึงจะออก สรุปว่าตัวก็เหลืองจริงๆอ่ะค่ะ ต้องโดนส่องไฟแต่ที่น่าสงสารลูกก็คือขณะส่องไฟต้องโดนปิดตาทั้งสองข้าง เพราะแสงที่ใช้ส่องเป็นอันตรายต่อดวงตาเสื้อก็ต้องถอดออกหมดเหลือแต่ผ้าอ้อมผืนเดียวต้องส่องตลอด 24 ชม. ให้ดูดนมเสร็จก็ต้องรีบเอาไปส่องไฟต่อ มันเป็นภาพที่ทรมานแม่กับพ่อจังค่ะดูเค้าไม่มีความสุขเสียเลยที่ต้องโดนปิดตา เราก็เกิดแรงฮึดขึ้นไปใหญ่ที่จะต้องทำทุกทางให้นมไหลออกมาให้ลูกดูดให้ได้ ทั้งคืนนั้นก็เลยนั่งประคบและบีบนมทั้งคืน เรานั่งเอาผ้าร้อนๆประคบเต้าขวาที่สามีคอยบีบน้ำนมออกให้ ลูกสาวนอนปิดตาแต่ปากก็ช่วยดูดเต้าซ้าย มันเป็นคืนที่ทรมานมากแต่ก็มีความสุขมากๆเช่นกันค่ะ ทำอยู่แบบนี้ทั้งคืนจนเช้าก็ถึงเวลาพาลูกไปตรวจสุขภาพผลปรากฎว่าลูกหายตัวเหลืองและน้ำหนักเพิ่มขึ้นแล้วคะแถมหมอให้กลับบ้านได้อีก โอ๊ย!!! ทั้งพ่อทั้งแม่ดีใจสุดๆรีบพากันขึ้นมาบอกพยาบาลที่ห้องว่าคุณหมอบอกให้เอาที่ปิดตาออกได้แล้ว ค่อยๆนั่งแกะที่ปิดตาลูกออกสิ่งที่สังเกตุเห็นคือว่าลูกก็ดีใจเหมือนกันดูเค้าร่าเริงขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเลยค่ะ แต่เนื่องจากเรายังมีไข้เนื่องจากนมคัดและน้ำนมเรายังไหลแบบไม่เข้าที่อ่ะค่ะก็เลยบอกคุณพยาบาลเองว่ายังไม่ขอกลับบ้านนะค่ะรอจนกระทั่งน้ำนมเริ่มไหลดีขึ้นและไม่มีไข้ในที่สุดวันรุ่งขึ้นเราก็ได้กลับบ้านแล้วค่ะทั้งๆที่ยังเจ็บไอ้ริดสีดวงอยู่มากเจ็บขนาดกลับบ้านต้องไปหาซื้อห่วงยางของเด็กมารองนั่งอยู่เกือบ 2 อาทิตย์อ่ะค่ะกว่าจะเริ่มเดิน ลุกนั่งคล่องๆ สรุปว่าท้องครั้งนี้สิ่งที่ทรมานอันดับแรกยกให้เรื่องนมคัด อันดับ 2 ยกให้ริดสีดวง อันดับสุดท้ายทรทานน้อยสุดคือเบ่งคลอด ซะงั้น!!!
|
pook@pai
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
||||||||||||
