สวัสดีครับ

ผมมีแฟนคนนึงคือเราเรียนที่เดียวกันแต่คนละคณะครับ คบหากันมาได้เกือบ 2 ปีละครับ ก็รักดีนะถึงจะทะเลาะกันบ้างนิดหน่อยแต่เธออายุมากกว่าผมครับพอเธอเรียนจบแล้วก็ขึ้นปี 4  แล้วพอเธอเรียนจบเธอก็หางานทำในจังหวัดใกล้ๆ เพื่อที่เสาร์ - อาทิตย์จะได้ขับรถกลับมาหาผม เรื่องมันก็ปกติดีครับ แต่ว่าเธอก็ไม่ได้มาทุกอาทิตย์นะครับ บางที 2-3 อาทิตย์มาครั้ง

ก็เรื่องเกิดเรื่องครับ ผมเองก็เกิดอาการเหงาครับเลยไปคุยกับน้องต่างคณะอีกคนซึ่งทั้งหน้าตาและนิสัยคล้ายกับแฟนผมมากครับ แต่ผมก็บอกไปว่ามีแฟนแล้ว คุยกันได้อาทิตย์นึงสนิทกันมากขึ้นครับถึงขนาดขอลองคบกันดูก่อนครับ

แต่เพื่อนๆ ที่รู้จักยังไม่รู้นะครับว่าผมคบกับน้องคนนี้เพราะเพื่อนผมรู้จักกับแฟน ผมก็พาไปดูหนัง กินข้าว ไปวัดทำบุญครับ ทำแบบเป็นแฟนกันเลยครับ แค่ไม่มีใครรู้ว่าผมกับน้องคนนี้คบกัน เพราะน้องเขาเข้าใจผมครับว่าผมเองก็มีแฟนแล้ว ปัจจุบันก็ยังคบกันอยู่ทั้ง 2 คนนะครับ แต่ผมกับแฟนก็ยังทำตัวเหมือนเดิมนะครับทำแบบไม่มีอะไร คือผมกับแฟนผมและก็น้องคนนี้ก็ได้กันแล้วนะครับ

+ + ประเด็นคือผมรู้สึกผิดครับที่ต้องทำแบบนี้ + +

บอกเลิกกับแฟนก็ไม่ได้แต่เลิกกับน้องก็ไม่ได้อีกคือทั้ง 2 คนนี่ดีกับผมมากเลยครับ คือทั้งเชื่อฟังแล้วก็ทำตามที่ผมพูดตลอดถ้ามีอะไรที่ผมทำไม่ดี เธอก็จะเตือนผมแล้วบอกว่าไม่เป็นไรนะเดี๋ยวก็ผ่านไป ประมาณนี้ ทำให้ผมเลือกไม่ได้ว่าจะเลือกใคร คือต้องรับผิดชอบทั้ง 2 คนครับ

เลยอยากจะถามเพื่อนๆ ว่าจะบอกแฟนยังไงดีครับ ให้เธอรู้และเข้าใจเพราะผมกลัวว่าบอกไปตรงๆ เธอคงไม่ได้แล้วเลิกกับผมแน่นอน คืออยากให้ยอมรับน้องสาวคนนี้ด้วยเพราะผมเองก็ทิ้งเธอไม่ได้เหมือนกัน  แต่ถ้าแฟนผมถามว่าให้เลือกใครนี่คือ ผมก็ต้องเลือกแฟนผมครับ แต่ผมทั้งรักทั้งสงสารน้องเขาด้วยครับ เพราะมันเป็นส่วนนึงที่ผมต้องรับผิดชอบ  ขอความคิดเห็นด้วยนะครับ