• blog ของมัฟฟี่
• แม่ของลูก ลูกของแม่
• ด้วยแรงแห่งรักล้วนๆ
• แอบติดเรทภาคหนึ่ง
• มาบอกเล่าเก้าสิบทั้งหลายทั้งปวง
• หนูสงสัย
• MUFFY พาเที่ยว
• เล่าเรื่อง..สหายนก
• สหายนกรับมือวัยทองวัยจุ้นกับเมื่อโลกหมุน
• จึงเป็น...สหายนก
• เปิดห้องลับ
• ครอกครัวมะหมา
• อ่านสหายนก...เล่าเรื่อง
• ไร้สาระแบบสหายนก
• หุ้น...เสียกบาล
• คลังภาพ
• ห้องมัฟฟ์
• ตะแล่ดแต๊ดแต๋
• ลูกสาวพ่อขุน
• จินตนาการ
• เจ็บ
• ดูแลรักษาพ่อ...ที่บ้าน
• พ่อ กับเส้นเลือดฝอยในสมองแตก
• กองทัพกำลังใจและนินทาสาวโสด
• HAPPY ROOM
• ทุกข์หนอ...ทนหนอ

สวนป่าในฝันที่เป็นจริง..แต่คราวนี้เปลี่ยนไป สวนป่าในฝันที่เป็นจริง..แต่คราวนี้เปลี่ยนไป สมัยเด็กๆ ฉันมักซุกซนวิ่งเข้าเที่ยวในป่า ป่าเมื่อก่อนอุดมสมบูรณ์มาก เขียวอื๋อไปหมด(เขียวจริงๆ) มีมอสมีตะไคร่ ดินชุ่มฉ่ำ หน่อไม้มีให้กินตลอดปี พอหน้าฝนจะเฝ้ารอว่าพ่อกะแม่ขึ้นดอยไปเก็บเห็ดโดยงอแงว่าซื้อเห็ดของคนอื่นไม่อร่อย(ทั้งที่แทบไม่มีเวลาเพราะต้องค้าขาย)ฉันก็จะตามไปด้วย แต่ขอโทษเหอะ ไม่ทันชาวบ้านเค้าหรอก ที่ออกจากบ้านไปแต่เช้าตรู่ 6 โมงเช้านั่นน่ะสายไปสำหรับชาวบ้านและพ่อแม่ก็ไม่ชำนาญเท่าไหร่ก็มือสมัครเล่นเหมือนกัน เวลาเก็บเห็ดได้แต่ละดอก ก็เฮกันแซวว่าชาวบ้านคนที่มาก่อนหน้าเราคงสงสารเลยเหลือเห็ดไว้ให้พวกเรา แต่ฉันไม่มีเวลาสนใจหรอก พอขึ้นดอยก็ป้องปากตะโกนแล้วก็จะมีเสียงก้องสะท้อนกลับมา ไม่บอกหรอกว่าพ่อแม่เองก็แอบหลงทางบ่อยๆ พอหลงก็หัวเราะหึหึ วกมาเล่าเรื่องสวนในป่าที่ฉันเคยเห็นที่ในชีวิตนี้ยังประทับใจ ลืมบอกไปว่าบ้านเราน่ะเป็นครอบครัวค้าขาย ไม่ได้มีความรู้ทางด้านทำสวนไร่นาเลย ฉันเดินตามพ่อแม่ไปในป่าไปหาหน่อไม้ หูยยยมีความสุขที่สุด ต้นไม้เขียวครึ้ม ลำน้ำห้วยใสแจ๋วเห็นปลาตัวเล็กๆ ในป่าเย็นเจี๊ยบฉันอยากนั่งๆนอนๆใต้ต้นไผ่ ดูเฟิร์นป่าไม่อยากกลับบ้าน บางทีพ่อก็พาฉันแวะไปหาคนรู้จัก พอย่างเข้าไปในสวนในไร่นั้นฉันถึงกับอ้าปากค้าง ที่ๆเคยว่ามีเขียวร่มเย็นยังสู้สถานที่แห่งนี้ไม่ได้เลย เจ้าของเลี้ยงควายหลายสิบตัว ที่ไหนได้ป้อหลวง(คนเฒ่าแก่)คนนั้นเป็นเพื่อนบ้านแต่ฉันไม่เคยเห็นเพราะแกจะปลีกตัวไปอยู่สวนป่าแห่งนี้มีแต่ลูกเมียของแกที่ส่งข้าวปลาอาหาร ในสวนป่าแห่งนี้ซุปเปอร์เขียวมีผลหมากรากไม้ที่พึงมี พื้นดินมีแต่มอส มีบึงหนองขนาดใหญ่ เพียงก้าวเข้ามาก็รู้สึกถึงความเย็นชุ่มฉ่ำ นี่อาจเป็นความประทับใจไม่รู้ลืม ชอบต้นไม้ชอบธรรมชาติชอบนกที่ไม่ใช่แค่นกกระจอกตัวเล็กๆ นกเอี้ยง นกกางเขน แต่เป็นสารพัดนกแม้กระทั่งฮอนกฮูกตาโต จนเวลาผ่านไปผืนสวนป่าแห่งนี้ก็เปลี่ยนมือเปลี่ยนเจ้าของมาหลายครั้ง แต่ฉันยังจำได้เสมอ และแล้ววันหนึ่ง(5-6ปีไม่นานมานี้)มีคนมาเสนอขายที่ดินผืนนี้แก่คนในครอบครัวซึ่งฉันเองห่างเหินจากบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเองสิบๆปี รู้แต่ว่ามีการซื้อที่ จนวันหนึ่งฉันกลับบ้านและตามพ่อเข้าไปที่สวนใหม่แห่งนี้ซึ่งห่างจากไร่สวนที่พ่อแม่ซื้อและปลูกต้นไม้ระยะทางประมาณสักพันเมตรมั๊ง สิ่งแรกที่เห็นคือต้นไม้สักเต็มสวนและมีหนองน้ำแต่ก็ไม่ได้ฉุกคิดว่านี่คือสถานที่ที่ฉันโหยหาระลึกถึงมาตลอดชีวิต ถึงจะมีต้นไม้สักเต็มสวน แต่ห่างจากคำว่าสวนป่าสมัยสามสิบกว่าปีก่อนนี้มาก ฉันเหลือบเห็นหนองน้ำที่ตื้นเขิน ก็ถามพ่อว่าทำไมไม่ขุดให้ลึก พ่อบอกว่านี่เป็นหนองน้ำเก่าที่เรียกว่า"หนองผำ" แค่นั้นแหละความรู้สึกทั้งขนลุกทั้งลิงโลดปลื้มและกึ่งสะท้อนใจกับความเปลี่ยนแปลง หนองผำที่ไม่มีสภาพหนองบึงที่อุดมสมบูรณ์อย่างที่เคยเห็นแต่เป็นหนองที่น้ำเกือบจะแห้งขอดต้องใช้เวลาอีกนานกว่าจะฟื้นฟูให้ใกล้เคียงกับของเดิม ซักถามพ่อให้แน่ใจถึงเจ้าของเดิมเมื่อสามสิบกว่าปีนู้น ใช่แล้วสวนป่าที่เคยอุดมสมบูรณ์ได้เปลี่ยนไป.... ถึงจะมีต้นสักมาแทนที่เต็มพื้นที่ก็เถอะ และแม้จะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไรก็ตาม ภาพสวนป่าหนองผำก็ยังอยู่ในความทรงจำฉันตลอดไป และจากวันนั้นในอดีตจนถึงปัจจุบันทุกวันนี้ การเปลี่ยนแปลงที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา จากเจ้าของหนึ่งสู่อีกเจ้าของหนึ่งหนึ่งและเจ้าของอื่นๆต่อๆมา ลมเย็นๆพร้อมสายฝนเป็นฝอยๆปะทะกับใบหน้า ฉันยิ้มให้กับตัวเอง ยิ้มให้กับสวนป่าในฝัน   Create Date : 07 กรกฎาคม 2550     Last Update : 29 กันยายน 2550 11:16:10 น. Counter : 865 Pageviews.   Share Tweet

ครั้งเมื่อสหายนกยังเป็น ด.ญ. เล่าเรื่องวัยเด็กอีกแล้ว ลูกมัฟฟี่สุดที่รัก ประจำเลยแม่เนี่ย! ตอนเป็นเด็กขึ้นชื่อความดื้อความซน เหมือนเด็กทั่วไป แต่ดีกรีความซนมากกว่าหน่อย ที่แปลกคือชอบเล่นคนเดียวซะส่วนใหญ่ มันสนุกนี่ ไม่ต้องเดินไปเรียกเพื่อน ไม่ต้องคอยใคร ใครว่างก็เล่นด้วย ไม่ว่างตัวแม่ก็วิ่งตุเลงๆ ไปหลังหมู่บ้าน เดินข้ามขอนไม้เล็กขอนเดียวข้ามน้ำเหมือง ชอบเอาดอกมะขามและใบมะขามทำเป็นส้มตำ หรือเอาเสื่อไปนอนเอกเขนกท้องนาใต้ต้นไม้เพราะเห็นพี่ๆทำและพวกเค้าก็อ่านหนังสือสอบ ส่วนแม่เองแอบเหล่เอาหนังสือมากางมั่ง เลียนแบบว่างั้น แต่ตาคอยแอบชำเลืองดูว่าจะมีใครมาสนใจมั่ง ไม่ทันได้รู้หรอก มันเบื่อน่ะ เอาซังข้าวแหย่รูปูดีกว่า แลกกับไม้เรียว เห็นคนอื่นเล่นว่าว รบเร้าคุณตาซื้อว่าว ซื้อมาแล้ว ก็ได้แต่มองคนอื่น ว่าวคนอื่นลอยอยู่บนฟ้า ว่าวของแม่นอนนิ่งสงบปักตอซังข้าว เอามันเข้าไป ไม่ถามใคร เชอะ ไม่เห็นหนุกตรงไหน เบื่อแระ แอบๆชำเลืองไป ขุดดินเหนียวปั้นลูกหินไป(มันง่ายที่สุดแล้ว)ปั้นไปตากแดดไป แต่ไม่เคยเก็บเอากลับบ้านเพราะไม่รู้จะเอาไปทำอะไร จะเอาไปยิงนกก็ใช่เรื่องเพราะเราคือสหายนกย่อมไม่รังแกนกอยู่แล้ว เดี๋ยวมาเล่าต่อ ไปทานข้าวก่อน จ๋อยเลยสิ! ใคร๊จะมาเรียกแม่ไปนั่งจ้อด้วยล่ะ แต่มะเป็นไร เล่นคนเดียวก็ได้นิ เล่นได้ไม่นาน ก็ย้ายที่ไปซน วิ่งเล่นตามคันนา เห็นคนจับปูนา ก็วิ่งไปดูช่วยเค้าจับ ปูก็หนีบมือ มีรึจะร้อง เสียฟอร์มแย่สิ แต่ไม่เข็ด แถมช่วงหน้าแล้งก็ไปช่วยเค้าถอนกระเทียมหรือว่ากู้กระเทียม(ไม่แน่ใจเค้าใช้ศัพท์อย่างไร)คนเค้าก็เอ็นดูให้กระเทียมหัวหอม แม่เป็นปลื้มหอบเอามาอวดคุณตาคุณยายป้าๆเป็นการใหญ่ สนุกดี ลูกคงอยากถามแม่ว่าแล้วแม่เคยถูกคุณตาคุณยายเอาไม้เรียวตีก้นบ้างมั๊ย มีสิจ๊ะ เจ็บแต่ไม่เข็ด สายเข็มขัดด้วยนะ แม่ก็บอกแล้วไงว่าตัวแม่จะดื้อจะซนอย่างไรแต่ก็ไม่เคยทำข้าวของคนอื่นเสียหาย ไม่ชอบปีนต้นไม้ใหญ่ๆกลัวตกลงมาเจ็บ ไม่ชอบยิงนกตกปลาแต่เคยจับปู ที่ถูกตีเป็นเพราะตัวแม่มักจะไปเล่นไฮโลตามงานศพ(ตามไปอ่านได้ที่..จะเล่าดีมั๊ยเนี่ย) ตีให้เข็ดหลาบแต่พอโตมานิดนึงก็เลิกเล่นเพราะหมดสนุกแล้ว จู่ๆก็หยุดเล่นแบบไร้สาเหตุ ไม่เห็นจะโก้ตรงไหนเลย ใช่ป่ะมู่มี่ของแม่   Create Date : 06 กรกฎาคม 2550     Last Update : 28 มีนาคม 2553 11:07:57 น. Counter : 570 Pageviews.   Share Tweet

ปากชอบกิน...แต่ท้องน่ะเจ้ากรรม ปากชอบกิน...แต่ท้องน่ะเจ้ากรรม น้ำพริก ส้มตำเผ็ดๆ ซุปหน่อไม้รสจัดๆ เห็ดอร่อยๆทุกชนิด ยำปลาหมึกแซ่บๆ ปูนึ่งสดๆ แต่เฉยๆกับกุ้งเผา นั่นคือเมนูไทยๆ แต่ไปไกลสากล ส่วนเมนูเทศ ส่วนใหญ่เป็นอาหารญี่ปุ่น ดิบๆเท่านั้น ไม่ค่อยชอบอาหารปรุงสุก ส่วนดิบๆก็ต้องซาชิมิเพียวๆ ซูชิพวกข้าวปั้นต่างๆไม่ค่อยพิศมัยมันตัดกำลังปริมาณกระเพาะ พยาธิดิ้นพล่านด้วยความชอบอกชอบใจ จริงๆเลือกกินอยู่ไม่กี่อย่างแบบน่ารำคาญซะด้วยสิ อย่างซาชิมิปลาทูน่า โทโร อัลบาคอร์ สวีทชริมพ์ตัวเป้งๆ และหอยมิรึไก ส่วน salmon และ yellow tail ทานได้ไม่กี่ชิ้นเพราะจะมีความมันของเนื้อปลาแทรกอยู่และไม่ชอบความมันของปลา ส่วนอาหารอิตาเลี่ยน ไม่ค่อยเท่าไหร่อย่างเก่งก็พิซซ่า ถ้าจะให้เลือกจะชอบพวกเบอร์เกอร์มากกว่าแต่ทานได้ไม่มากเรียกว่าทานได้กันอดนานๆทานที แต่จะชอบทาโก้ อื้มมมม์ยัมมมี่! เค๊กของโปรดโดยเฉพาะร้านเด็ดๆ เสียดายอีกร้านหนึ่งอร่อยมากเพราะใช้น้ำตาลจากผลไม้ แต่ไม่ชอบเค๊กผลไม้ แต่ทานได้ครั้งละไม่เกินชิ้น มากกว่านั้นเป็นเรื่องเกิดอาการ วิ๊ง วิ๊ง โลกก็หมุน พิ้ว พิ้ว เฮ่อ ทำไม๊ ทำไม ช็อคโกเลต ไม่มีใครปฏิเสธใช่มั๊ยล่ะ ต้องเลือกหน่อยนะ ส่วนผสมของช็อคโก้แท้จริงมีกี่เปอร์เซนต์ เป็นอย่างเดียวที่ซื้อแล้วไม่กั๊ก แต่รู้สึกเองว่าถ้าซื้อฝั่งอเมริกาแล้วมีตัวเลือกแพคเกจและโปรโมชั่นจูงใจกว่ามากกว่าที่เบลเยี่ยมเจ้าต้นตำรับแท้ๆเสียอีก คิดไปเองหรือเปล่าอ่ะ สรุป ทั้งหลายทั้งปวง พอทานปุ๊ป เขาเรียกกันว่าเกิดอาการลำไส้สั้น แต่พยามทำกินเองให้มากที่สุด ผักผลไม้ล้างเอง เพื่อสุขภาพที่ดีของตัวเอง ที่เค้าบอกว่าสุขภาพหาซื้อ(จริง)ได้ยาก มีแต่ราคาคุยซะมากกว่า แต่อาหารไทย รสเลิศถูกปากที่ซู๊ดดด   Create Date : 06 เมษายน 2550     Last Update : 1 พฤศจิกายน 2550 8:30:39 น. Counter : 227 Pageviews.   Share Tweet

เวลาว่าง เวลาว่าง ลูกจ๋า ถ้าเป็นเมื่อก่อน เวลาของแม่ที่มี แม่ยกให้ลูกจนหมด เวลาของแม่คือเวลาของลูก เวลาของลูกคือเวลาของแม่ ที่แน่ๆ แม่ไม่เคยคิดว่าตัวลูกจะเป็นภาระประการใด ตรงข้ามลูกมอบความสุขให้กับแม่ แง่มุมชีวิตต่างๆหลายๆแง่ก็นำมาจากการสังเกต การได้เลี้ยงดูแลลูกหนูของแม่ การเลี้ยงลูกมัฟฟี่ของแม่ ไม่ได้เป็นเหมือนการเลี้ยงลูกสุนัข หนูเป็นทุกอย่างสำหรับแม่ เรียกว่าละเอียดอ่อนสุดไม่ว่าจะเป็นการเลี้ยงร่างกายแต่จะควบคู่กับการดูแลจิตใจ เวลาว่างปัจจุบันนี้คือการท่องเน็ต การถักงานฝีมือ ถ้าหน้าหนาวก็จะถักไหมพรม หน้าร้อนก็จะถักด้ายแบบซัมเมอร์ แต่ทั้งหลายทั้งปวง มีทั้งเสร็จเป็นชิ้นงานแล้วและยังมีอีกหนึ่งตู้เต็มๆที่ไม่เป็นรูปร่าง เพราะสมองจะปิ๊ง ปิ๊งตลอดเวลา ปิ๊งทีไร เงินกระเด็นออกจากกระเป๋าเมื่อนั้น(นิสัยเสีย!) นอกนั้นก็อ่านหนังสือ นิตยสาร บางเล่มก็ไม่ได้อ่านเพราะอ่านไม่ทัน ชอบทำโน่นนี่อยู่เรื่อย จอมโปรเจ็ค(นิสัยเสียไม่หาย) อ้อ แม่ทำควิลท์ด้วยล่ะ ทำจนสายตาของแม่เสีย ที่สายตายาวพออ่านหนังสือได้ ก็ไม่สามารถอ่านได้ถ้าไม่มีแว่นตา แก่สมบูรณ์แบบเลยลูก แม่มีหลักฐานชิ้นงานของแม่ด้วย เดี๋ยวจะหาว่าแม่โม้ ตามลิงค์นี้ไปได้เลยจ้า //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=pitchamae&group=4 และไม่ชอบออกนอกบ้าน ออกไปแต่ละทีเหนื่อย และเครียดเหลือเกิน ชอบอยู่กับบ้านมากกว่า ก็แก่แล้วนิ คิดถึงหมาน่อยของแม่จัง ถ้าหนูอยู่ก็ดีล่ะเนอะ แม่จะได้คุยกับหนู   Create Date : 06 เมษายน 2550     Last Update : 28 มีนาคม 2553 10:40:14 น. Counter : 347 Pageviews.   Share Tweet

ชอบเที่ยวแบบตามใจฉันแต่ไม่รั้นใครๆ เที่ยวแบบตามใจฉันแต่ไม่รั้นใครๆ ลูกจ๋า ชีวิตนับจากนี้ไปคือการอยู่แบบสันโดษ เงียบๆ ไม่วุ่นวาย จะว่าไปแล้วแม่เคยชินกับการอยู่ตัวคนเดียวมากกว่า เหมือนอยู่ที่โน่น จะคิด จะตัดสินอะไร ผิดถูกเราคือคนตัดสิน และรับผลของการได้คิดได้ทำไป จะกินจะใช้ ก็นึกถึงประโยชน์ข้าวของเป็นหลัก ไอ้ที่เห็นแล้วกระโจนเข้าใส่อย่างที่ผ่านๆมา คงไม่มีแล้ว ต่อให้ชอบมากแค่ไหน (แม่ว่าเป็นเพราะวัยมากกว่า และถ้าแม่ยังอยู่ที่นู่นก็ยังคง สนุกกับการใช้เงินแบบไร้สาระ) หนึ่งทั้งเปลืองเงิน สองเปลืองเนื้อที่จัดเก็บ สามนานไปคือขยะดีๆนี่เอง ดูอย่างกระเป๋า รองเท้า ที่ไม่เหมาะกับเมืองร้อนชื้นอย่างประเทศไทยเลย melt เสียหายหมด ที่สำคัญแฟชั่นมาเร็วไปเร็ว และแม่ไม่มีสังคมซะด้วย แต่จะไม่มัธยัสถ์เสียจนตัวเองต้องเดือดร้อน เรียกว่ารู้จักกินรู้จักใช้ดีกว่า วันข้างหน้าจะเป็นอย่างไรไม่รู้ เตรียมตัวให้พร้อมโดยไม่ทำตนเองให้เป็นภาระกับผู้อื่น เรื่องการเที่ยว แม่ชอบเปิดหูเปิดตาแต่เป็นแบบ หาประสบการณ์สถานที่เที่ยว แม่เองก็ไปเที่ยวไม่กี่แห่งในโลกหรอก แต่เที่ยวแล้วมีความสุข แต่ขี้กลัวเหมือนกันและชอบเที่ยวแบบไม่ลำบากนักเพราะสุขภาพของแม่เองเป็นตัวกำหนดตัวแบบของการเที่ยว ส่วนใหญ่จะลงไปที่ของกินมากกว่า ดูว่าแต่ละแห่งเขาทานกันอย่างไร อะไรมีชื่อของแต่ละเมืองก็ซื้อมาทานหรือซื้อกลับ ส่วนข้าวของเครื่องใช้ ก็จะเบรคตัวเองและค่อนข้างได้ผล ด้วยรู้สึกและเสียดาย คิดเสียว่านานไปมันก็จะเสื่อม เสียงบประมาณรักษาดูแล เลยเลิกสะสมเป็นบ้าหอบฟาง เรื่องสถานที่ที่เที่ยว ขอให้เป็นสถานที่อากาศเย็นๆ ไม่ร้อนจนเหนียวรำคาญ หรือหนาวจนฟันกระทบกรั่กๆ(หากทริปสั้นๆโอเค) แต่ตัวเองดั๊นชอบเมืองที่โรแมนติก ดังนั้นถ้าให้ดีไปกันเองคนสองคนสามคน ดูจะมีความคล่องตัวกว่า ที่พูดก็ในฐานะที่เป็นคนทำอะไรด้วยตัวเอง แต่อย่าลืมไปเที่ยวที่ไหนให้ไหว้เจ้าที่เจ้าทาง ไม่ว่าในประเทศหรือต่างประเทศ จะไหว้เป็นภาษาปะกิตหรือไทยก็ได้หรือเอามันทุกภาษาที่ท่องเป็น ถึงตอนที่มีใครโผล่มาจ๊ะเอ๋ทักทาย ก็เหวอก็ไม่เป็นภาษาคนแล้ว เรื่องอาบน้ำอาบท่าเช่นกัน แม่จะเปิดประตู ไม่ใช่ประเภทชอบโชว์แต่เพื่อความอุ่นใจ เพราะฉะนั้นถึงต้องไปกับคนรู้จักอย่าง เช่นพี่ๆน้องๆ หลานๆ อย่าทำตัวเป็นนักสำรวจมากนัก ตัวแม่นี่แหละที่มักหรี่ตา และจะจ้อง หรือโฟกัสภาพเฉพาะสิ่งที่ต้องการเห็น ไอ้มุมมองแบบพาโนรามา งานนี้ของด ไม่ขอเป็นผู้สันทัดหรือชำนาญการ แค่คิดก็ขนลุกขนขนพองพอแล้ว ไอ้ที่แว๊บๆขาวๆแถวๆหางตา วิ่งผะ ผะ ผ่าน และที่คิดจะก้มดูใต้เตียงสำรวจความเรียบร้อย อย่า ชะ ชะเ ชียว ชวนกันพูดคุย อย่าปล่อยให้บรรยากาศเงียบ แต่บางทีคุยๆไป ชักสงกะสัยว่าเสียงพูดคุยนั้นจะมีมากกว่าจำนวนคนในห้อง บรื๊อววว์ ควรสวมเสื้อผ้าอยู่ในสภาพเตรียมพร้อมเสมอ เดี๋ยวโกยไม่ทัน   Create Date : 05 เมษายน 2550     Last Update : 28 มีนาคม 2553 10:09:25 น. Counter : 292 Pageviews.   Share Tweet

• สหายนก
• อิจิโงะจัง
• paninee
• โอน่าจอมซ่าส์
• แค่ฟ้ามีดาว ^^
• N_BEE810
• พลอยสีรุ้ง
• icebridy
• rayasuree2526
• ป้ามด
• เนยสีฟ้า
• ตะวันสีชมพู
• ฟรอนเทียร์683
• smartupid
• Candydolls
• Paradijs
• inhouse
• doby
• pitcha_mae
• Pattylala
• Webmaster - BlogGang

• หลังไมค์สหายนก
• http://www.pantip.com/socialnetwork/admin.php?id=180696
• BlogGang.com