มัฟฟี่ฝึกฉี่
ทะลึ่งง่ะ....
มู่มี่ฟู่ฟี่
ไม่อยากเล่าเล๊ย แต่ต้องเล่า คิดเสียว่านี่คือธรรมชาติ แม่เห็นสุนัขมาไม่น้อยเวลาทำกิจกัน แต่ไม่เคยเจอและสัมผัสกับตัว
อย่านะอย่า! (กรุณาอย่าคิดอกุศล) พอหนูโตเป็นหนุ่มน้อย เริ่มคึก เชอะ วันหนึ่งหนูก็ปีนกอดรัดฟัดเหวี่ยงตรงหน้าแข้งของแม่ ไม่กอดรัดเปล่า มากระดึ๊บ กระดึ๊บ ว๊าย!!! ตกใจ สลัดขาปุ๊ป เอ๋ง เอ๋งงงงงง สงสาร ก็สงสาร มันตกใจนี่ ก็กริ๊งหาสัตวแพทย์(ไม่ไปด้วยตนเองหรอก แพง--เดี๋ยวหาเรื่องคิดค่าปรึกษาอีก)
จริงๆแม่ก็รู้มาบ้างว่าหนูต้องติดสัด แม่ไม่ได้อินโนเซนท์ ไร้เดียงสาซะหน่อย แค่ปรึกษาว่าจะทำอย่างไรกับลูก
หมอแนะนำให้หาคู่ให้หนู จะคลุมถุงชน นัดบอด จับคู่ให้ อะไรก็ตามแต่ สักวิธีหนึ่งเถอะ โนเวย์ โฮเซ่........ ไม่อยากมีปัญหาตามมา หมัดเอย โรคผิวหนังเอยจากสุนัขตัวอื่น และแม่ไม่ค่อยมีเวลาจะพาลูกไปหาหมอบ่อยๆทุกๆอาทิตย์หรอกนะ หมอจึงบอกว่า ...ฉะนั้นแม่นี่แหละ จะเป็นผู้ช่วย ยอมให้หนุ่มมัฟฟี่ใช้หน้าแข้งเป็นที่ระบายความใคร่
เฮ้อ ตรู!
ฮึ่ย! สลัดหัวอย่างแรง ขับไล่ความมึนงงกับคำแนะนำของหมอ แต่จริงๆคือ......อาย ก็ไม่รู้ว่าอายตัวเอง อายหมอ หรือว่าอายใคร รู้แต่ว่าหน้าร้อนผ่าว
มันอยู่ภาวะจำยอม เมื่อมีทางเลือกแค่ 2 อย่างและทางเลือกนั้นเป็นไปไม่ได้ได้แน่ ก็ต้องเป็นอย่างเนี๊ยะ อีกหน่อยก็ชิน
แต่แม่ไม่เคยชินสักที ทำได้ก็เวลาหนูติดสัด แม่ก็ใช้วิธีหาของกินที่หนูโปรดมาล่อเบนความสนใจ ของหนูชั่วขณะ
ได้ผลมั่ง ไม่ได้ผลมั่ง
มันเป็นหน้าที่ใช่มั๊ยลูก
|
Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2550 | | |
Last Update : 27 มีนาคม 2553 15:43:21 น. |
Counter : 316 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
มัฟฟี่เป็นลูกสุนัขตัวย่อมๆ มีขนยาวสลวยนุ่ม มีอายุขัย 8 ขวบปีก่อนที่จะจากโลกไป ด้วยโรคไต โรคหัวใจและตับ
มัฟฟี่รักแม่ แม่เป็นดวงใจของมัฟฟี่ และแม่ก็รักมัฟฟี่ มัฟฟี่เป็นดวงใจของแม่
|
|
|
|
|
|
|