หลังอ่านตงกงจบ มีความรู้สึกสองแบบคืออยากเขียนรีวิวเรื่องนี้กับเรื่องนี้เขียนรีวิวยากจัง มันยากตรงที่ถ้าเล่าเรื่องในเล่ม 2 อย่างละเอียด มันจะเป็นการสปอลย์แหลกมาก ดังนั้นอาจจะเขียนหลบๆ บอกเล่าความรู้สึกมากกว่าเนื้อเรื่องนะคะ

ตงกง ตำหนักบูรพามีทั้งหมด 2 เล่ม ในเล่มที่ 1 ผู้เขียนผูกเรื่องไว้อย่างน่าสนใจ โดยเริ่มจากความสัมพันธ์ขององค์รัชทายาทกับชายาเอกของรัชทายาท ซึ่งด้วยเรื่องที่เล่ามันทำให้เราเข้าใจว่าทั้งสองคนหมางเมินกัน เพราะตัวรัชทายาทมีนางในดวงใจที่เป็นชายารองอยู่แล้ว ก็เลยไม่ได้สนใจรักใคร่ชายาเอกเท่าที่ควร

ชายาเอกซึ่งมาจากเผ่าทะเลทรายก็มีคาเรคเตอร์แบบรักอิสระ แล้วก็ไม่ได้เดือดร้อนที่สามีจะไม่รัก ก็ใช้ชีวิตอิสระแอบหนีเที่ยวทั่วเมือง แถมยังเฝ้าคิดถึงบ้านและครอบครัว ชายาเอกโฮมซิกส์หนักมากจนทำให้เราติดกับดักคนเขียนค่ะ เราเข้าใจว่านางแต่งงานเพราะเหตุผลทางการเมือง ต้องอดทนแต่งงานเพราะครอบครัว เผ่าพันธุ์

คนเขียนโปรยปริศนาเอาไว้ตั้งแต่ต้นในหลายจุด การปรากฏตัวของชายปริศนาในตอนต้นเรื่อง รวมถึงความรู้สึกที่คนเขียนเจตนาให้เราเข้าใจว่านางเอกมีต่อทหารคนสนิทของพระเอกยังไง อารมณ์เรื่องในตอนแรกๆ ยังเรื่อยๆ และค่อนข้างไปในทางคอมเมดี้หน่อยๆ ด้วยซ้ำในฉากระหว่างองค์รัชทายาทและชายาเอก

แล้วเรื่องค่อยๆ ดราม่าขึ้นค่ะ จนคิดว่านี่มันไม่ใช่นิยายรักธรรมดา มันเริ่มมีจุดของการแก่งแย่งอำนาจ ใส่ร้ายป้ายสีขึ้นมา ถึงจะไม่ได้ดุเดือด แต่การเล่าเรื่องทำให้รู้สึกถึงความอำมหิตโหดร้ายอย่างดี ไม่ใช่แค่ในวังหลวงยังรวมไปถึงตงกง ตำหนักบูรพาขององค์รัชทายาท การต่อสู้แย่งอำนาจของเหล่าชายาก็โหดร้าย วางแผนป้ายสีกันนู้นนี่ได้แบบแผนสูง

ความดราม่าในเรื่องนี้พีคสุดเมื่อขึ้นเล่ม 2 เมื่อชายาเอกถูกจับตัวไปเป็นตัวประกัน ฉากที่ชายาเอกถูกชายปริศนาพาไปยังกำแพงเมืองตอนวันฉลองปีใหม่คือถือว่าเป็นจุดเปลี่ยนทั้งหมดของเรื่อง และได้เล่ากลับไปยังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในอดีต นี่เป็นเฉลยว่าทำไมคนเขียนไม่เล่าเรื่องขององค์รัชทายาทและชายาเอกตั้งแต่แรกเริ่มค่ะ พอเล่าเหตุผลทั้งหมดทั้งมวลมานี่อึ้งจริงๆ แต่ก็ชอบมากๆ ตัวชายาเอกนั้นถูกองค์รัชทายาทหักหลัง ทำลายครอบครัว แต่ตอนนั้นชายาเอกได้หลงรักองค์รัชทายาท (ที่ปลอมตัวมาด้วยชื่อกู้เสียวอู่) หัวใจของชายาเอกแหลกสลาย นางตัดสินใจกระโดดลงในธาราลืมเลือน ในวินาทีนั้นองค์รัชทายาทได้กระโดดลงไปด้วย และทั้งคู่ต่างลืมเลือนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มีแต่คนรอบตัวเท่านั้นที่ยังจำได้

ผู้ชายคนเดียวที่เสี่ยวเฟิง (ชายาเอก) รักคือกู้เสียวอู่ ไม่ว่าจะเกลียดเขามากแค่ไหน นางก็ฆ่าเขาทิ้งไม่ลง และสุดท้ายจึงตัดสินใจหนีกลับเผ่าของตัวเอง แต่สุดท้ายองค์รัชทายาทก็ตามมาพบ ทั้งคู่ถึงจะเกลียดกัน จำไม่ได้ แต่สุดท้ายก็กลับมาหลงรักกันและกันอยู่เหมือนเดิม แต่ครั้งนี้องค์รัชทายาทไม่สามารถรั้งชายาเอกได้เหมือนกับตอนที่กระโดดลงไปในธาราลืมเลือน

ความรู้สึกส่วนตัวชอบเรื่องนี้มากค่ะ ตอนแรกคิดว่าแค่ต้องลุ้นให้ทั้งคู่รักกัน แต่พอเฉลยปมมาเรื่อยๆ พอชายาเอกรู้ความจริง พลิกความรู้สึกมากๆ อ่านเหตุการณ์ที่เกิดในดินแดนนอกด่านก็สงสารชายาเอก แต่ฉากจบของเรื่องนี่เรียกว่าอินไปกับความแค้นแต่ก็รัก แต่ก็ไม่มีความอาวรณ์ใดๆ เหลืออยู่แล้วของชายาเอก พีคสุดคือในที่สุดองค์รัชทายาทก็รู้ว่ากู้เสียวอู่คือใคร แต่มันก็สายไปอยู่ดี สุดท้ายแล้วระหว่างความรักกับอำนาจก็ไม่อาจไปด้วยกันได้ หนทางสู่อำนาจเต็มไปด้วยการหลอกหลวง คนที่รักคือคนที่โหดเหี้ยมมากที่สุด

จริงๆ ได้ยินชื่อตงกงในอินเตอร์เน็ทมานานแล้วค่ะ รู้แค่ว่ามันสนุกแต่ไม่เคยอ่านเนื้อเรื่อง ไม่คิดว่ามันจี๊ดขนาดนี้ ชอบจริงๆ อยากอ่านแบบนี้เยอะ หวังว่าสำนักพิมพ์ในไทยจะหาแนวนิยายรักดราม่าหนักๆ มาแปลอีกค่ะ

ปล. คนแปลแปลได้ดีมาก สละสลวยและอ่านลื่นไหล ชมเชย