ผมคนหนึ่งที่ต้องเลิกกันเพราะคนที่บ้านไม่สนับสนุนครับ
ถึงตอนนี้ก็ยังทำใจไม่ค่อยได้เลย ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรได้

ยังไงก้จะรักตูนคนเดียวครับไม่ว่าจะเป็นยังไงผมจะเป็นคนดีของตูน

ได้เข้ามาอ่าน blog นี้ รู้สึกดีจังเลยค่ะ เหมือนคนที่มีความรู้สึกเหมือนกันเลย เราก้อต้องเลิกกับคนที่เรารัก ทั้ง ๆ ที่ เราไม่มีสิทธิ์ได้ยินคำนั้นจากปากเค้าเลย เหตุเพราะที่บ้านเค้าเห็นว่าเราไม่เหมาะสมกัน จากวันนั้นจนวันนี้ก้อยังไม่สามารถลืม หรือว่ารักใครได้ ทำได้ก้อแค่รอ ขอเข้ามาอ่านบ่อย ๆ ละกันนะคะ ขอบคุณค่ะ

เราก็เหมือนกัน...รักกับคนที่รักกันไม่ได้ ที่บ้านกีดกันเพราะเราต่างกันทุก ๆอย่าง แต่เราก็รัก เค้ามาก ๆ เลย ตอนนี้ยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้เลย...เศร้าใจมาก ๆ

เราต่างจากทุกคน พ่อแม่ของเราเหนด้วย แต่เรามีอุปสรรคคือ เรามีมือที่สาม แทรกเข้ามา แฟนของเราก้อคงจะคบกับเราเพราะเกรงใจพ่อแม่เรา แต่เราทรมานที่สุด ทรมานมาก บางครั้ง ก้อไม่อยากจะอยู่ต่อไป ตอนนี้เรากับแฟนเราเลิกกันไป เราทั้งเสียใจและแค้นผู้หญิงมือที่3 เราทำอะไรผิด ทำไมต้องมาแย่งคนรักของเรา เราไปทำอะไรให้ ถ้าเลือกได้ เราขอไม่เจอแฟนเราซะดีกว่า อยู่คนเดียวแต่แรกดีกว่า

ก็เศร้าใจอยู่เหมือนกันที่ต้องมาเลิกกันเพราะเหตุผลที่คนอื่นไม่เห็นด้วย เสียใจมากทุกวันนี้ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเก็บไปคิกทุกวันเลย

ผมเชื่อเช่นนั้น

คู่ของผมยังคบกันครับ แต่พ่อแม่เขากีดกันไม่ยอมหัยมาเจอเพราะเราอยู่ไกลกันยากที่จะได้เจอ ผมมันจน บางครั้งผมก้ออยากเดินจากเทอไปเพื่อความสุขในอนาคตของเทอ แต่เทอบอกเทอรักผมเทอไม่อยากหัยผมจากเทอไป ผมก้อไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี ผมมันมีแต่ความรัก เศร้ามากครับ

เค้าให้เหตุผลที่จะเลิกกับเรา ว่า แม่เค้าไม่ชอบเรา
ฮ่าๆ ทั้งๆที่เราไม่เคยเจอแม่เค้าด้วยซ้ำ มันเส้าเนอะ

เหมือนกันเลยค่ะ ถูกพ่อแม่ของเค้ากีดกัน จนต้องเลิกกัน เพราะทนเห็นเค้าต้องทุกข์ใจกับเรื่องที่บ้านไม่ไหว เลยต้องเดินออกมาเอง

พ่อแม่ผมก้อบอกให้ผมเลือกว่าจะเลือกใครระหว่างที่บ้านหรือผู้หญิงคนนั้น ถ้าเลือกคนนั้นก็ให้ไปจากบ้านนี้ซะ ทุกทุกสิ่งทุกอย่างไปเลย ไปตัวเปล่าๆด้วย หึหึ โคตรเจ็บปวด เหมือนโดนชกหน้าต้อนเข้ามุม แต่ก็รู้สึกดีนะที่ได้มาอ่านบอร์ดนี้ เราไม่ใช่คนเดียวซักหน่อยที่ต้องทุกข์เรื่องแบบนี้ จริงมั้ยครับเพื่อนๆ

ที่เรากำลังเจอคือ ที่บ้านเขาให้เลิกคบกับเรา แล้วกลับไปคืนดีกับแฟนเก่า

เขาเป็นคนที่ไม่เคยขัดพ่อแม่พี่น้องเลย ทั้งๆที่ตอนมาคบกับเรา เขามีปัญหากัน เขาบอกว่าไปกันไม่ได้ เราก็คบกับเขาโดยพ่อแม่เขาก็รับรู้

วันนึงเขามาบอกว่า แฟนเก่าเขาโทรมาขอคืนดี บอกว่าจะปรับปรุงตัวทุกอย่าง พ่อแม่พี่น้องเขาเห็นดีด้วยหมดน่ะ บอกให้เลิกกับเราซะ

เรายังไม่รู้อนาคตเลยนะ เจ็บปวดเหลือเกิน

โดนมาเหมือนกันค่ะ
แฟนก้อเลยบอกเลิกกับเราเลย
เพราะพ่อแม่เราไม่ยอมหั้ยคบกับเค้า
ทำใจไม่ได้เลยค่ะ
(เศร้ามากๆ)

เรื่องของเราพ่อแม่ฝ่ายเรารับเค้าได้ทุกอย่างและรักผู้หญิงมากแต่พ่อเค้าเป็นถึงผู้นําศาสนาผมก็รู้ว่าเค้าไม่ให้คบกันเค้าก้อไม่อยากให้ศาสนาเค้าด่างพล้อยแต่เค้าไม่เคยเค้าใจความรู้สึกของลูกเค้าทั้งบ้านไม่มีคัยเข้าใจเข้าเรยผมสงสารเค้ามากในสภาวะกดดันและเครียดมากแบบนั้นตอนนี้เค้าเสมือนตัวคนเดียวทั้งๆที่เค้าเป็นผู้หญิงแต่ไม่มีคัยเข้าใจถึงความรักของเค้าเรยทุกคนในบ้านเอาแต่ใจตัวเค้าเข้าโรงพยาบาลเป็นว่าเล่นอยากบอกให้ผู้ใหญ่เค้ารู้บ้างว่าได้โปรดเข้าใจลูกสาวของเค้าบ้างเค้ามีลูกสาวคนเดียวอาจเป็นเพราะเค้ารักลูกเค้ามากเค้าจึงทำแบบนี้ซักวันเค้าจะรู้สึกผิดที่เขาทำกับลูกเค้าแบบนี้

เจ็บมากเลยเธอบอกเราว่าเรากดดัน(ก็มันรักมากจนไม่อยากให้ไปไหนไกลตา)เธอมากไปจนเธออึดอัดแต่เธอก็ไม่เคยลีมเราแต่ตอนนี้เขาเข้ามาพอดีในตอนที่เรามีปัญหาเราเลยต้องห่างกันไปก่อนห่างทั้งตัวทั้งใจเธอบอกว่า4ปีถ้าเรียนจบก็อาจจะกลับมาถ้าเราหรีอเธอยังไม่มีใครตอนนี้เธอขอให้ต่างคนต่างค้นหาตัวเองกันไปก่อนแล้วรอวันที่อาจจะมาถึง

มันเศร้านะคะที่มีคนรัก
แต่ต้องคอยระวังคนที่บ้านจะเห็น
บ้านอยู่ใกล้กันก้อได้แค่แอบมอง
ไปเท่วกันก้อต้องผลัดกันเข้าบ้าน
มันอึดอัดมาก อยากเปิดเผยความจิง
ว่าเรายังไม่เลิกกัน เรายังรักกันมาตลอด
ทั้งๆที่ปากก้อบอกเค้าว่าเลิกกันแล้ว

T^T

ผมทำทุกอย่างให้เขาและครอบครัวเขาและคอยคึดคอยนึกถึงความรู้สึกเขาและครอบครัวเขาใช้หนี้สินให้เขา แต่วันนึงผมน้อยใจเขาเลยพูดไม่มีกับเขาแต่ไม่ใช้ความรี้สึกของผมจริงๆ แล้วพ่อเขารู้เรื่องพ่อเขาให้เขาไปอยู่ที่บ้านพี่สาวแทนทั้งที่เราทะเลาะกันกับเรื่องไม่พอเป็นเรื่อง ทำไมพ่อเขาไม่นึกถึงสิ่งที่เรารทำให้ครอบครัวเขาบ้าง ตอนนี้ก็ยังรูสึกผิดและ........

ส่วนเรานะ แม่เขารับอดีตเราไม่ได้
ให้ทำยังไงเพราะ ว่ามันไม่สามารถแก้ไขได้แล้ว
ให้ตายแล้วเกิดใหม่หรอ
หรือเป็นเพราะ เขาไม่รักเราต่างหากนะ

พ่อแม่ของเรายอมรับเขาไม่ได้ค่ะ พ่อแม่เข้าใจผิดว่าเขาเป็นคนไม่ดี เลยไปหาเขาที่บ้านพร้อมกับเจอพ่อแม่ของเขาด้วยแล้วก็บอกให้เขาเลิกกับเรา เขาเลือกที่จะไปจากเราเพราะว่าเขาไม่อยากให้เราต้องมีปัญหากับครอบครัว และพ่อแม่เราก็กีดขันเราไม่ให้เราติดต่อเขาอีกเลย เสียใจมากค่ะ ที่รักเราไปไม่รอดเพราะพ่อแม่เราเอง เราสองคนรักกันมาก คิดที่จะใช้ชีวิตด้วยกัน แต่ความฝันที่เรามีนั้นต้องจบลง เราเองก็ได้แต่หวังว่าเราจะกลับมาไช้ชีวิตด้วยกันได้อีก ยังรอเขาและรักเขาเสมอ ไม่ยอมเปลี่ยนแปลง

อ่านของแต่ละคนแล้ว มันยิ่งเจ็บๆๆๆเข้าไปอีกจากที่มันเจ็บอยู่แล้ว ผมเป็นอีกคนที่ถูก คนที่บ้านกีดกัน ผมไม่เข้าใจ ว่าทำไมผมจะรักกันไม่ได้อ่ะ ผมยอมรับว่าผมเป็นเกย์ เข้าก้อบอกว่าจะเป็นอะไรก้อเป็นลูก อืมๆ แต่สิ่งที่เขาทำอ่ะ เข้ากีดกันทุกสิ่งทุกอย่าง แม้แต่โทรศัพท์เขายังไม่ให้ใช้ ผมไม่เข้าใจคับ หน้าที่ของพ่อและแม่คือปกป้องดูแลลูกแต่ในบ้างครั้งก้อมากไปรึป่าว จนทุกวันนี้รู้สึกว่า คำว่าอิสระ มันไม่มีกับชีวิตผมอีกต่อไป ผมเข้าใจว่าเป็นหวง แต่อิสระผมล่ะ ชีวิตนี้ทั้งชีวิตจะไม่ให้ผมไปไหนเลยหรอ ผมไม่ได้มาต่อว่าอะไรพ่อกับแม่น่ะคับ แต่ สิ่งที่เขาทั้งสองทำอ่ะ มันปิดกั้นผมจากโลกภายนอกมากไปไหม วัน ๆ จะให้ผมอยู่แต่ในบ้านหรอ ผมยังต้องการอิสระบ้าง


หลายคนอาจจะมองว่าน่าเกลียด น่าขยะขะแหยง กับ ผู้ชายที่ชอบผู้ชายด้วยกัน แต่ความรักมันห้ามกันได้หรอ
ถ้าเราเลิกเกิดกันได้เราคงไม่เกิดมาเป็นแบบนี้หรอก

เราก็เป็นเหมือนกันเลย แต่เรายังเด็กพ่อแม่ของเราก็ยังไม่อยากให้เราคบใครอยากให้เรียนอย่างเดียว ตอนนี่เรามีแฟนคบกันมาก็ไม่นานเท่าไหร่ประมาณ 2 ปีแล้ว แต่เรารักเค้ามาก ตอนนี่เราอยู่ไกลกันคนละจังหวัด ตอนแรกๆๆพ่อแม่ของเราก็ให้เราคบกับเค้าได้คุยกันได้แต่นานๆๆไปพ่อแม่ของเราก็บอกให้เราอย่ายึดติดและก็บอกว่าเราเลิกคบกับเค้าซะ เราไม่รู้จะทำยังไงเลยแล้วน้าของเราก็บอกให้เลิกคบกับเค้า เพราะครอบครัวเราบอกว่าเค้าไม่เหมาะสมกับเราเลย แต่เรารักเค้ามากมากเกินที่จะตัดใจได้ ครอบครัวของเราสองคนรู้จักกันคะ ความรักของเราสองคนเกิดจากความผูกพันธ์คะ เค้าอยู่ต่างจังหวัดจะมาหาเราทีก็ตอนปิดเทอมเพราะเค้าติดเรียน เราสองคนจะได้เจอกันปีละครั้งหรือ 2 ครั้งเท่านั้น แม่และน้าของเรากีดกันเราทุกอย่างไม่ให้เจอหน้ากันให้เราอยู่แต่ในบ้านถ้าเราไปหาแฟนเราพอกลับบ้านมาเราก็จะโดนว่าต่างๆนาๆ เรารู้สึกกดดันมาก ซ้ำแล้วแม่และก็น้าของเรายังจะส่งเรากลับต่างจังหวัดเพื่อไม่ให้เราทั้งสองคนไม่ได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่ได้เจอหน้ากัน เรื่องนี่เราไม่อยากให้แฟนเรารู้เรารู้สึกทรมานมากเลย ไม่รู้จะทำยังไงแล้วคะช่วยที

เข้าใจความรู้สึกของคุณ แบบโดนๆเลยแหล่ะ
เพราะผม ก็กำลังโดนเหมือนกัน เพียงเพราะคำว่า
"ไม่เหมาะสมกัน เนื่องจากฐานะที่ต่างกัน"

แต่เราก็รัก ด้วยหัวใจเดียวกัน และน้องเค้าก็เป็นคนดี เอาใจใส่ดูแลผมอย่างดี ไม่เคยพูดเรื่องเงิน กับผมซักครั้ง

ตอนนี้ก็กลุ้มใจ+เครียดมากเลย ไม่รู้จะหาทางออกยังไงดี

เราก็เหมือนกัน
แม่เราให้เราดูเขาที่''ฐานะ การศึกษา"
ถึงแม้เขาจะไม่ได้หล่อเหลาขนาดหลงใหลก็ตาม
แต่เขาก็ทำให้เราอบอุ่นเสมอมา

เรามีทาง คือ ถึงแม้ยังไง ก็จะรักเขาตลอดไป ถึงแม้ชั้นจะไม่กล้าพูดคำว่า''รัก'' ต่อหน้าคนที่ชั้นรักก็ตาม
แต่ชั้น..ก็จะไม่ยอมปล่อยมือเค้า..เด็ดขาด

เราก็เหมือนกัน
ทางบ้านครอบครัวเราก็กีด กันไม่ให้เรากับแฟนเราคบกัน
ตอนนี้ได้แต่แอบคบกัน เวลาไปด้วยกันก็ได้แอบไป
ทางครอบครัวเราก็ไม่ชอบแฟนเรา
จะให้เราเลิกคบกัน แต่เราก็ทำใจไม่ได้
ไม่รู้จะทำยังไงให้ครอบครัวเรายอมรับเค้าได้
แต่เรารักแฟนเรามากเลยนะ
ได้รักไปแล้วจะมาให้เลิกเพราะคนอื่นนี้มันยากมาก
ไม่รู้จะทำไงดี ไม่อยากโกหกครอบครัวเราอีกแล้ว

เน€เธฃเธฒเธชเธญเธ‡เธ„เธ™เธ•เนˆเธฒเธ‡เธเธฑเธฑเธ™เธกเธฒเธเธ—เธฑเน‰เธ‡เธจเธฒเธชเธ™เธฒเธงเธฑเธ•เธ˜เธ™เธ˜เธฃเธฃเธกเธ„เธงเธฒเธกเน€เธ›เน‡เธ™เธญเธขเธนเนˆเธงเธดเธ˜เธตเธŠเธตเธงเธดเธ• เธžเนˆเธญเนเธกเนˆเธเนˆเธฒเธขเธŠเธฒเธข เนเธฅเธฐเธ„เธ™เนƒเธ™เน€เธ„เธฃเธทเธญเธเธฒเธ•เธดเธ‚เธญเธ‡เน€เธ‚เธฒเธเธตเธ”เธเธฑเธ™เน„เธกเนˆเนƒเธซเน‰เธ„เธšเธเธฑเธ™เนเธฅเธฐเธชเธ™เธฑเธšเธชเธ™เธธเธ™เนƒเธซเน‰เธเนˆเธฒเธขเธŠเธฒเธขเนเธ•เนˆเธ‡เธ‡เธฒเธ™ เน€เธ‚เธฒเน€เธ›เน‡เธ™เธ„เธ™เธเธ•เธฑเธเธเธนเธฃเธฑเธเนเธกเนˆเธฃเธฑเธเธ„เธฃเธญเธšเธ„เธฃเธฑเธงเธกเธฒเธ เธ‰เธฑเธ™เน„เธกเนˆเธ—เธฑเธ™เธ•เธฑเน‰เธ‡เธ•เธฑเธง เธ‰เธฑเธ™เธฃเธฑเธเน€เธ‚เธฒเธกเธฒเธ เธ‰เธฑเธ™เธฅเธฑเธ‡เน€เธฅเธญเธขเธนเนˆเธ™เธฒเธ™เธˆเธฐเธ—เธณเน„เธ‡เธ”เธต เธ•เธญเธ™เธ™เธตเน‰เน€เธ‚เธฒเธกเธตเธฅเธนเธเธชเธฒเธงเนเธฅเน‰เธง เธกเธฑเธ™เธชเธฒเธขเธ‹เธฐเธขเธดเนˆเธ‡เธเธงเนˆเธฒเธชเธฒเธขเน„เธ›เนเธฅเน‰เธงเน€เธชเธตเธขเธญเธตเธ เธ‰เธฑเธ™เธญเธขเธฒเธเนƒเธซเน‰เน€เธ‚เธฒเธกเธตเธ„เธงเธฒเธกเธชเธธเธ‚เธ‰เธฑเธ™เน„เธกเนˆเธญเธขเธฒเธเน€เธ›เน‡เธ™เธกเธทเธญเธ—เธตเนˆเธชเธฒเธกเนเธฅเธฐเธกเธฑเธ™เธเน‡เธšเธฒเธ› เธ‰เธฑเธ™เธฃเธนเน‰เธงเนˆเธฒเน€เธ‚เธฒเธเน‡เธขเธฑเธ‡เธฃเธฑเธเธ‰เธฑเธ™ เนเธ•เนˆเธซเธ™เธฑเธ‡เธ™เน‰เธณเน€เธ™เนˆเธฒเน€เธฃเธทเนˆเธญเธ‡เธ™เธตเน‰เธˆเธณเน€เธ›เน‡เธ™เธ•เน‰เธญเธ‡เธˆเธšเน€เธžเธทเนˆเธญเธ‰เธฑเธ™เธˆเธฐเน„เธ”เน‰เธ”เธณเธฃเธ‡เธŠเธตเธงเธดเธ•เธ•เธฒเธกเธงเธดเธ–เธตเธ‚เธญเธ‡เธ‰เธฑเธ™เน€เธŠเนˆเธ™เธเธฑเธ™ เนเธฅเธฐเน€เธžเธทเนˆเธญเธญเธ™เธฒเธ„เธ•เธ‚เธญเธ‡เธฅเธนเธเธชเธฒเธงเธ‚เธญเธ‡เน€เธ‚เธฒเธ”เน‰เธงเธข เธซเธงเธฑเธ‡เธงเนˆเธฒเธ„เธงเธฒเธกเธœเธนเธเธžเธฑเธ™เธ˜เนŒเธ™เธตเน‰เธˆเธฐเน€เธ›เน‡เธ™เธกเธดเธ•เธฃเธ เธฒเธžเธฃเธฐเธซเธงเนˆเธฒเธ‡เน€เธฃเธฒเธ—เธตเนˆเธ”เธตเธ•เธฅเธญเธ”เน„เธ› เธฃเธฑเธ เธˆเธฒเธ เธซเธ™เนˆเธญเธ‡

ซาบซึ้ง กับบทความมากค่ะ คิดมากแต่หลายเรื่องเขียนออกมาแบบนี้ไม่ได้

กำลังตกอยู่ในสถาณการณ์นี้เหมือนกันเลย
เค้าจะต้องไปแต่งงานกับผู้หญิงที่แม่เค้าหาให้
แต่เค้าก็ไม่อยากไป แต่จำเป็นต้องทำเพราะ
แม่เค้าป่วยหนัก ตอนนี้เลยใช้เวลาที่เหลือ ที่มีอย่างน้อยนิด ให้มีประโยชน์มากที่สุด
"รัก ไม่ได้หมายความว่า จะได้ครอบครองเสมอไป"
i really love you darling...... T^T

ผมก็เป็นอีกคนนึงนะที่เจอปัญหานี้ พ่อแม่ของแฟนสั่งให้แฟนบอกเลิกผม ทั้งๆที่เค้ายังไม่รู้จักผมเลย เราเกือบจะเลิกกัน แต่ก้อยังแอบคบกันได้ แต่ก็โดนพ่อเค้าจับได้รอบ 2 คราวนี้แฟนโดนยื่นคำขาด ถ้ายังไม่ยอมเลิกจะไม่ส่งแฟนเรียนต่อ ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน ตอนนี้ผมกับแฟนเครียดมากเลย

พ่อแม่เราก้อสั่งให้เลิกคบกันแฟนเพราะฐานะที่ต่างกัน แต่เราก้อยังแอบคบกันอยู่ นานๆเจอกันทีเราทำงานที่บ้านเลยไม่ค่อยได้ออกไปไหนทรมานมากร้องไห้ทุกวันเวลาคุยกันเจอกันเราก้อร้องไห้ เราสองคนรักกันมากแล้วก้อจะพิสูจน์ให้เค้าเห็นว่าความรักของเราไม่มีอะไรแยกกันได้ เปนกำลังใจให้ทุกคนฝ่าฟันอุปสรรคครั้งนี้ได้ทุกคนนะค่ะ

หัวอกเดียวกันโดนว่ะ

เจอเหตุการณ์เดียวกันค่ะ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เลยบอกเลิกเค้าไปแล้ว แต่ตอนนี้อยากกลับมาคืนดี ไม่รู้จะทันหรือเปล่า อยากให้เรากลับมารักกันเหมือนเดิมค่ะ ยังรักเขาอยู่

ผมอายุ 34-35 ทำงานค่อนข้างมั่นคง จบ ป.ตรี ทำงานพิเศษมากมาย แฟน อายุ 31 เรียน ป.เอก ผมกับแฟนรักกันดี แต่พ่อแม่แฟนต้องการให้ผมเรียน ป.โท ต้องการปริญญาโทอีกใบ ถ้ายังจะต้องการคบกับลูกเขาต่อ แฟนผมลำบากใจมากผมเองก็เช่นกัน เธอถึงกับยื่นคำขาดหากไม่เรียนเลิกคบ เพราะไม่อยากขัดใจคนที่บ้าน โอล่ะหนอ ผมไม่อยากเรียนและไม่พร้อมที่จะเรียน ยังรักเธออยู่แต่หาทางออกไม่เจอ ทางเดียวคือต้องยอมไปเรียน ในความเห็นผมมันบ้ามากเลย

ผมก็เหมือนกันละครับทางครอบครัวกีดกันและไม่ให้เกียรติครอบครัวของฝ่ายหญิงขนาดดันทุรังคบกันมา2ปีอย่างมีความสุขสุดท้ายฝ่ายหญิงเค้าก็ทนเค้าพูดของแม่เค้ามากไม่ได้จนเค้าต้องทิ้งผมไป

ฉันก้อเหมือนกันถึงขั้นมีลูกดั้วกันแล้วพ่อแม่ยังไม่ให้อยู่ด้วยกันเพียงเพราะอดีตของเขา ทั้งที่มันก้อไม่ได้เสียหายอะรัยก้อแค่คำพูดจากปากของคนอื่น แต่พ่อแม่ก้อยังเอามาตัดสินชีวิดเราทั้งชีวิด ถึงตอนนี้ยังไม่รุ้เรยว่าจะปล่อยหั้ยลูกไม่มีพ่อหรือจะปล่อยให้ตัวเองไม่มีพ่อ ใจนึงก้อกัวลูกไม่มีพ่อ ใจนึงก้อกัวพ่อแม่ไม่ให้อภัย เรารักกันทำไมต้องเปนแบบนีด้วย จะกีดกันไปทำไมอะรัยไก้อทำให้ถูกต้องหมดแร้ว แต่งก้อแต่งแร้ว จะเอาอะรัยกะลูกคนนี้นักหนา

เราโดนแบบเดียวกันพ่อแม่เราไม่ชอบแฟนเรา มองแฟนเราแบบผิดผิด ดูแต่รูปลักษณ์ภายนอก ฐานะที่แตกต่าง พ่อแม่ไม่มองส่วนที่ดีของแฟนเราเลย คิดแต่ด้านลบทั้งๆที่แฟนเราเป็นคนดี ใจเย็น เรารักกันเข้าใจกันดูแลกัน คบกันมา 4ปีแล้วแต่โดนให้เลิกกัน ไม่งั้นจะตัดแม่ตัดลูก เราเศร้าเป็นเดือนๆ กำลังใจมีบ้างจากคนอื่น แต่ไม่เคยได้จากพ่อและแม่ พ่อแม่ไม่ฟังเหตุผลอะไรทั้งสิ้น แต่ยังไงเราก็จะสู้กันต่อไป เรายังหนักแน่นต่อกันอยู่ นี่ยังเป็นอุปสรรด่านแรกของชีวิต เราท้อบ้างแต่ไม่ถอย มันต้องมีสักวันแหละที่เค้าเข้าใจเรา เราจะเลิกกันเราจะเลิกด้วยเรา2คน ไม่ใช่คนอื่น พ่อแม่ไม่ได้อยู่กับเราตลอดชีวิต เราต้องมีทางเดินของเราเอง

โตแล้ว 30 กว่า ยังห้ามเลย ไม่ให้ไปหา และก็ไม่ให้เขามาด้วย ไม่เข้าใจจะให้เป็นอย่างใจอะไรหนักหนา ไม่ใช่เด็กแล้วนะ เป็นผู้ใหญ่แล้วทั้งคู่ มีงานทำที่มั่นคง พามาให้รู้จักให้อยู่ในสายตา ก็ยังไม่พอใจอีก จะให้เราเป็นยังไงก็ไม่พูด คำเดียวไม่ต้องไปหา แล้วเขาก็ไม่ต้องมา

เราก็โดนเหมือนกัน ครอบครัวเราไม่ชอบแฟนเรา มองว่าแฟนเราเป็นคนจน และนิสัยไม่ดี แต่ความจริงแล้วนะ แฟนเราเป็นคนที่ค่อนข้างมีฐานนะดีเลยล่ะ แต่เขามักจะไม่แสดงออก อวดว่าตัวเองมีฐานนะดี ประมาณนี้ พ่อแม่ฝ่ายเค้ารู้แล้วว่าเราคบกัน แต่ก็ไม่ว่าอะไร แถมพ่อแม่ฝ่ายเค้ายังดูชอบเราเสียอีก แต่พ่อแม่ฝ่ายเราอะดิ พอรู้เรื่องเท่านั้นแหละ สั่งให้เราเลิกกันทันทีเลย แต่เราก็โกหกไปว่า เลิกแล้ว แต่ความจริงแอบคบกันอยู่ ก็มันเลิกไม่ได้นี่นา คนมันรักกันอะ เราเลยโดนกีดกันทุกเรื่องเลยอะ ตอนเรานี้ เราเคลียดมากเลยอะ ไม่รู้จะทำไงต่อดี ใครมีคำแนะนำก็ช่วยเม้น ให้คำแนะนำหน่อยนะค่ะ

เรื่องของเราต่างจากทุกคนเลย คือ พ่อแม่แฟนโอเคกะเรา แต่ติดที่พี่สาวแฟน เนื่องจากพี่สาวถูกพ่งแม่กีดกันไม่ให้แต่งงาน พี่สาวจึงยื่นคำขาดว่า ถ้าเค้าไม่ได้แต่งน้องก็ไม่ได้แต่ง (แล้วเราเกี่ยวไรด้วย) พอเจอแบบนี้ พ่อกะแม่ก็ต้องยอมอ่ะดิ เราคบกะแฟนมา 8 ปี ปัจจุบัน ยังไม่ดีขึ้นเลย เบื่อโคตรๆ

เราก้อคนหนึ่ง ที่อาจจะเลิกกับแฟน เพราะคนในครอบครัวแฟนเรา เขาไม่ชอบและกีดกันมากขึ้นๆ ไม่รู้ตอนจบ เป็นอย่างไร

เราก้อคนหนึ่ง ที่อาจจะเลิกกับแฟน เพราะคนในครอบครัวแฟนเรา เขาไม่ชอบและกีดกันมากขึ้นๆ ไม่รู้ตอนจบ เป็นอย่างไร

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคู่นะคะ สำหรับตัวเราก็ไม่คิดว่าจะเจอเรื่องแบบนี้เหมือนกัน บางทีก็ต้องยอมรับความจริงว่า"ความจริงกับความฝัน" มันไม่ใช่เรื่องเดวกัน T__T

เป็นเหมือนกัน อยากมีควมสุขเหมือนคนอื่นๆบ้าง ที่ไม่มีใครมากีดกัน ทรมานมาก
ขอให้ทุกคนสมหวังกับความรัก อย่าให้เจอเรื่องเเบบนี้เลย

เศร้าจริงๆ

วันนี้เพิ่งโดนที่บ้านยื่นคำขาดระหว่างพ่อแม่กะแฟน
ขอมาระบายด้วยคนเพราะไม่มีที่ระบาย ก็เลยเข้ากูเกิลมาเจอกระทู้นี้
เริ่มจากเรามีอาชีพการงานที่ดีมาก แฟนเราเป็นก็เช่นกันแต่บ้านจนกว่า แฟนเราคิดจะเลิกกินเงินเดือนมาทำธุรกิจส่วนต้วเพราะมองถึงอนาคตว่าจะดีกว่าไต่เต้าเงินเดือนเอกชน ก็เลยลงทุนร่วมกัน พอพ่อแม่เรารู้ครั้งแรกสั่งให้เลิกทันทีไม่เลิกพ่อแม่จะมีปัญหาสุขภาพภายในวันสองวันนั้น -- ทำไงได้พยายามจะเลิกคบ แต่คนมันรักกันมา 3 ปี เลยแอบคบต่อ --- แล้วพยายามตั้งหน้าตั้งตาสร้างตัว ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะ --- ผ่านไปอีก 6 ปี ความลับแตกอีก ไม่อยากโกหกอีกแล้ว เลยบอกความจริง -- ก็เลยมีสองทางเลือกให้เลือก คือ พ่อแม่หรือแฟน โดยมีน้ำตาและสุขภาพและความสุขของพ่อแม่เป็นที่ตั้ง -- คำตอบเลยส่งมาถึงเราแล้วว่าควรเลือกอะไร -- เดี๋ยวมาต่อ

หากเลือกแฟน คำว่าอกตัญญูจะวิ่งมาติดที่หน้าผากทันที -- แถมโดนอัดว่าโกหกมา 6 ปีที่แอบคบกัน อันนี้มันผิดจริง โดนระเบิดปรมาณูลงกลางกระบาลลูกใหญ่ อย่างต่อเนื่องไม่เว้นระยะ -- ตอนแรกคิดว่า 6 ปีที่ผ่านมาต้องการพิสูจน์ว่าขอเวลาพิสูจน์ตัวเอง ตั้งตัวให้ได้พ่อแม่จะได้สบายใจเวลาไปบอก ดูแลตัวเองได้แล้ว แถมส่งเงินดูแลพ่อแม่ได้อีก คือเราดูแลท่านได้นะ -- แต่ตอนนี้สิ่งเหล่านี้ไม่ได้รับการพูดถึงเลย --
โอยระเบิดลง -- พิ่มพ์ต่อไม่ไหวแล้ว--- ใจแทบสลาย

โอย ใจสั่น มือสั่น แต่ขอระบายต่อ
พ่อแม่รักเราสุดๆอยากได้อะไรให้หมด ท่านรักเรามาก เลยมีอาการเช่นนี้ ท่านบอกว่าท่านมองเห็นอนาคตว่าหากคบกันเราจะลำบาก พ่อแม่น้องอับอายสังคม แล้วเราจะทนได้เหรอ แถมมาโกหกที่แอบคบกันอีกคือการมองว่าพวกท่านโง่ --- เลยอยากบอกคนต่อไปที่มาอ่านว่าการแอบคบกันจะยิ่งทำให้ท่านโกรธมากขึ้นอย่างเรา???

อ่านแล้วงงใช่ไหม คนสติแตกพิมพ์ ขออภัยด้วย
สรุปว่า
เรา--รักพ่อแม่มาก รักแฟน มองถึงอนาคตร่วมกัน
พ่อแม่-- รักเรามาก ท่านมองแฟนเราไม่ดี (ท่านเคยเจอแฟนเราไม่ถึงชม.) จากที่ท่านรักเรามากก็ผิดหวังมาก ระเบิดเลยลงกระหน่ำใส่หัวเราเลยสุดๆ ลุกยืนแทบไม่ได้ จากเรื่องที่แอบคบกันนั่นแหละ เราก็ผิดจริง
แฟน --เราอยู่กับแฟนเราตลอดเห็น ทำงานหามรุ่งหามค่ำ ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ ไม่นอกใจ จากที่คบมา 9 ปี
ตอนนี้แรงกดดันจากคำว่าอกตัญญุมันมากเหลือเกิน ไม่รู้จะทำเช่นไร --

หากเลือกแฟน เราจะเลือกอนาคตได้ บอกไม่ได้ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร แต่ก่อนเกิดเรื่องมีความสุขมาก หากอนาคตไม่ดีไม่ต้องด่าใครด่าตัวเองนี่แหละ
หากเลือกที่บ้าน พ่อแม่จะคงค่อยๆดีขึ้นและมีความสุขมากเราก็จะเป็นลูกที่ดี บ้านกลับมาสงบสุข แต่เราทุกข์และสงสัยไปตลอดชีวิต
ช่วยคิดด้วยค่ะ ไม่ไหวแล้ว

จาก //www.larndham.org

ถาม – แฟนกับพ่อแม่ไม่ถูกกันค่ะ ถ้าเลือกแฟนก็รู้สึกผิด เหมือนเป็นลูกอกตัญญูที่ทำให้พ่อแม่เสียใจ แต่ถ้าเลือกพ่อแม่ก็รู้สึกใจจะขาด เหมือนไม่คิดถึงหัวใจตัวเอง ไม่ทราบจะทำอย่างไรจึงเรียกว่าถูกต้อง

การแสดงความกตัญญูไม่ใช่การตามใจพ่อแม่ไปทุกอย่าง เพราะถ้าการตามใจพ่อแม่คือความกตัญญู ก็แปลว่าหากท่านอยากได้ยาที่เป็นโทษกับตัวท่าน คุณก็ต้องหามาประเคนท่าน ส่งเสริมให้ท่านเจ็บป่วยโดยไม่ต้องห้ามปรามกัน

กรณีนี้ก็เหมือนกัน คุณต้องชั่งน้ำหนักดูด้วยวิจารณญาณที่ดี ที่รอบคอบ ว่าแฟนคุณเป็นคนดีแต่ไม่ถูกอัธยาศัยพ่อแม่ หรือพ่อแม่คุณมีเหตุผลที่น่ารับฟัง ไม่อยากให้ชีวิตคุณพังเพราะอยู่กับผู้ชายคนนี้

หากเป็นกรณีที่แฟนคุณเป็นคนน่าเชื่อถือ ปฏิบัติกับคุณด้วยดีอย่างสม่ำเสมอ การงานไม่เคยเสียหาย อบายมุขไม่แตะต้อง อย่างนี้การตามใจพ่อแม่คุณอาจมีผลเสียกับตัวพวกท่านเอง คือเกิดใหม่อาจถูกกีดกันจากคนรัก หรือไม่ก็ยากจะได้เหตุเหมาะเจาะลงเอยกับคนที่ตนพึงใจ การใช้ความอดทน อ้อนวอนให้ท่านเข้าใจ กับทั้งพยายามพิสูจน์ให้ท่านเห็นว่าแฟนคุณดีพอและคู่ควร ก็อาจนับว่าเป็นการทำบุญ ไม่ปล่อยให้พ่อแม่ประกอบอกุศลกรรมสำเร็จ

แต่หากเป็นกรณีที่แฟนคุณไม่เอาไหนจริงๆ การดื้อแพ่งกับพ่อแม่อาจทำให้คุณต้องเสียใจอย่างใหญ่หลวง วันหนึ่งต้องมานั่งเสียดาย คิดซ้ำคิดซากว่าทำไมไม่เชื่อพ่อแม่เสียแต่แรก และผลที่อาจยืดเยื้อไปในวันหน้าคือคุณต้องได้ลูกหัวดื้อ เตือนอะไรดีๆไม่ฟัง จะรั้นเอาแต่สิ่งที่ตัวเองต้องการให้จงได้

ถ้าเป็นกรณีหลังนะครับ ขอให้คิดว่าผู้ชายถ้าเขาไม่เอาคุณแล้ว เขาก็เป็นคนอื่น คนแปลกหน้า แต่พ่อแม่ของคุณ ต่อให้พวกท่านไม่เอาคุณ ก็ไม่ได้ทำให้ความจริงที่ว่าท่านเป็นพ่อแม่สูญหายไป อย่างไรพวกท่านก็ได้ชื่อว่าให้กำเนิดคุณมา เลี้ยงดูคุณมา ในขณะที่ผู้ชายเขามาจากไหน ยังไม่พิสูจน์ตัวว่าจะเลี้ยงคุณได้เหมือนพ่อแม่ไหม ถ้าได้จะได้นานเพียงใด เมื่อชั่งน้ำหนักดูอย่างนี้ ก็จะค่อยๆปลงตกได้เองครับว่าควรตัดสินใจแบบไหนดี

มันเป็นความรักที่ดีที่สุดที่เคยมีมา เป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดในชีวิต แต่ตอนนี้ต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่กำลังจะต้องเลิกเพราะถูกกีดกัน เสียใจ หัวใจแตกสลาย ไมรู้จะทำยังไงต่อไปดี ร้องไห้จนสภาพจะไม่เหมือนคนอยู่แล้ว..ใครก็ได้ช่วยบอกที่ว่าจะต้องเดินต่อไปยังไง

ความรักของฉันมันเปงความรักที่ผู้ใหญ่ไม่ชอบไม่รุจะทำยังไงอยากให้เค้าเข้าใจในสิ่งที่ฉันเป็นให้ฉันเลือกชีวิตของฉันเองแค่อฐิฐานยุตลอดว่าสักเค้าจะเข้าใจในตัวฉัน

5 ปีกว่าแล้วยังมีคนมาเม้นเรื่อยๆเลยนะ
มีคนเจ็บเพราะถูกกีดกันเยอะเหมือนกันนะคะ
อาจเป็นทางออกหนึ่งที่ทำให้สบายใจได้ เราก็ถูกกีดกัน ตอนนี้จะ17ปีแล้ว ยังรักเค้าเหมือนเดิม ทุกวันนี้ก็ยังคิดถึงเค้าตลอด

กีดกันทุกอย่างค่ะ. บ้านเค้าไม่โอเคกลับเรา บ้านเราเกลียดเค้า. แต่ว่าเราสองคนรักกันและก็จะรักให้ดีที่สุด ผ่านมา3ปีแล้วที่ต้องหลบๆซ่อนๆ

ที่บ้านเป็นโรงเรียนสอนดนตรีค่ะ. พี่ชายเป็นครูสอนเอง เราไม่ได้เป็นนะค่ะแต่ส่วนใหญ่เด็กที่มาเรียนก็จะเรียกเราว่าครู. ซึ่ง1ในนั้นก็คือแฟนเรา. เราอายุ 24 แฟนเราอยู่ม.4ซึ่งเค้ามาเรียนร้องเพลงเพราะเป็นนักร้อง ด้วยความที่ต้องไปทำการแสดงด้วยกันทุกวัน นอนด้วยกันเกือบทุกคืนที่มีงาน ไม่นาน้ราก็เป็นแฟนกัน แอบคบค่ะ แต่ความลับไม่มีในโลก เริ่มมีคนรู้พี่ชายเรารู้ สุดท้ายแฟนเราก็ต้องออกจากวงเลิกร้องเพลง. ส่วน้ราก็โดนจับตาทุกอย่างนี่ผ่านมา3ปีแล้ว เราก็ยังแอบคบกันหลบบ้างซ่อนบ้าง เราอายุมากกว่าเกือบ10ปี แน่นอนในครอบครัวค้านหมดค่ะ แต่มาขนาดเน้แร้วเราจะถอยได้ไงค่ะ สู้ๆค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกคู่

ไม่รู้เวรกรรมอะไรทำให้เราเป็นแบบนี้พยายามทำความดีทุกอย่างเจ็บตรงนี้ที่หัวใจ

เราก็เป็นคนนึงที่เจอปัญหานี้ แม่เค้าเกลียดเรา แต่เราสองคนพยายามทำทุกอย่าง แต่สุดท้ายแม่เค้ายื่นคำขาด บอกว่าถ้าเลือกแฟน แม่เค้าจะหนีเค้าไป
สุดท้ายแฟนเราก็ต้องมาบอกเลิกเรา เจ็บทั้งคู่
ตอนนี้ทำใจไม่ได้เลย คิดถึงเค้าตลอด เราไมได้โกรธกันสักหน่อย มาแยกเราทำไม

เศร้า บางทีไม่รู้ว่าจะมีทางไหนจะผ่านมันไปได้ แต่บางทีเราต้องเลืกให้คนทุกคนมีความสุข แม้ว่าตัวเองจะทุกข์มากมายแค่ไหนก็ตาม

เข้ามาอ่านบทความนี้อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า
เราเองก็ไม่ได้เจ็บอยู่คนเดียวหลายๆ คู่ถูกกีดกันเหมือนกัน
ตอนนี้เราเองก็ตกอยู่ในปัญหานี้เหมือนกัน
แต่ไม่ใช่จากพ่อแม่ ญาติที่เราอาศัยอยู่ด้วยเขาไม่ชอบแฟนเรา
เพียงเพราะฐานะไม่เหมาะสมกัน ญาติเราเขาอายที่เรามีแฟนฐานะต่ำกว่า
ฐานะทางสังคมของแฟนเรามันต่ำเกินที่ญาติเราจะรับได้
แต่เพียงเพราะบุญคุณทำให้เราทำตามใจไม่ได้

เข้ามาอ่านแล้ว รู้สึกว่าเจอเพื่อนร่วมชะตาชีวิตแบบนี้เยอะเหมือนกันค่ะ

เราก็เป็นอีกคนที่เจอปัญหานี้ โดนบังคับให้เลิก เมื่อเร็วๆนี้พ่อทางฝ่ายชายบอกเองเลยว่าให้เลิก เท่าที่เจอมาครั้งนี้แรงมากถึงขั้นที่บ้านนั้นออกมาพูดเอง

เราคบกันมาก็ 4 แแล้ว และก็ไม่ได้คบระหว่างเรียน คบกันตอนเรียนจบแล้ว ตอนนี้เราก็อายุ 26 ปี ส่วนฝ่ายชายก็อายุ 28 ปีแล้ว แต่เราก็ยังถูกกีดกันมาตลอด ด้วยความที่เราอยู่ไกลกัน ต่างคนต่างทำงานอยู่แถวบ้าน แถมพ่อแม่ฝ่ายชายยังกีดกัน ทางนั้นเขาอยากให้ลูกแต่งงานกับคนแถวบ้าน พยายามหาให้ แต่ลูกไม่เอา
แต่ละปีเราจะได้เจอกันโดยเฉลี่ยแค่ปีละไม่เกิน 5 ครั้ง ในการเจอแต่ละครั้งก็ต้องเป็นการแอบเจอกัน ฝ่ายชายเขาจะออกไปไหนไม่ได้เลย ยกเว้นแต่เวลาไปสอบอะไรเท่านั้นถึงจะออกมาได้ ที่บ้านเขากันเราทุกวิถีทาง ยิ่งหลังๆเวลาพี่เขาบอกว่าไปสอบ ทางบ้านต้องให้พี่ชายอีกคนมาด้วย แต่โชคดีที่พี่น้องบ้านเขาเห็นใจเรา เลยไม่เคยห้าม และไม่เคยบอกทางบ้านว่าเราแอบนัดเจอกัน
4 ปีที่คบกันมา เราก็รักกันมาก จะมีปัญหาส่วนตัวกันอยู่บ้าง แต่ปัญหาหลักๆตอนนี้เกิดจากทางบ้านเขา เราไม่เคยได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าจะปีใหม่ วาเลนไทน์ หรือแม้กระทั่งวันเกิด
ยิ่งนานวันเรายิ่งอึดอัด ไม่รู้จะทำยังไง ไม่รู้ว่าเหตุผลอะไรถึงต้องกีดกัน เราพยายามพิสูจน์ให้บ้านเขาเห็น ถึงบ้านเราจะไม่มีอะไร(เราเป็นเด็กในเมือง ไม่มีที่ทาง ฐานะปานกลางน่ะ ส่วนทางนั้นเขาทั้งรับราชการครูทั้งทำสวน มีที่สวนพอสมควร) ไม่ได้มีมากเท่าเขา ไม่มีสวนไม่มีไร่ ทำสวนทำไร่ไม่เป็น แต่ตอนที่เราไปบ้านเขาเราก็พยายามทำทุกอย่าง เขาออกไปกีดยาง เราก็ไปช่วยเก็บน้ำยาง หยอดกรด ทำแผ่น อยู่บ้านก็ทำกับข้าว ปัดกวาดเช็ดถูเพราะบ้านนั้นเขาไม่มีใครมีเวลาทำ เราทำทุกอย่างโดยไม่ปริปากบ่นสักคำ เพราะเรารู้ตัวเองว่าเราทำงานอย่างที่บ้านเขาไม่ได้ สิ่งไหนเราทำได้เราก็ทำ
เราก็ไม่เคยคิดจะเกาะบ้านเขา พยายามหางานทำ สอบนั่นสอบนี่จนได้งานธนาคารของรัฐแห่งหนึ่ง ซึ่งนั่นก็เป็นงานที่มั่นคง เราพยายามพิสูจน์ตัวเองว่าเราสามารถยืนได้ด้วยลำแข้งตัวเองได้ และเรารักกันจริง เราพยายามประคับประคองกันมาจนทุกวันนี้ แต่ก็มีช่วงหนึ่งที่เราเกือบจะเลิกกันเพราะพี่เขาทนแรงกดดันไม่ได้ ถึงขั้นห้ามคุยกันเลย ยึดโทรศัพท์ ไม่ให้ใช้โทรศัพท์ ไม่ให้ไปไหน เป็น 1-2 เดือน แต่เขาก็ยังพยายามหาวิธีติดต่อเรา ช่วงนั้นเราได้แต่ร้องไห้ทุกวัน แม้วันนี้จะผ่านวันนั้นมาแล้ว แต่เหตุการณ์ร้ายๆก็ยังไม่จบ เมื่อพ่อเขาคุยกับเราเองว่า "จะเจอกันทำไม ถ้ายังไปมาหากัน แล้วเมื่อไหร่จะขาดกันสักที แล้วถ้ายังจะคบกันแสดงว่าไม่สนใจเลยใช่มั้ยว่ากับปัญหาที่จะเกิดขึ้น" เราน้ำตาตกเลย เสียใจที่สุดที่ได้ยินเองกับหูแบบนี้
ตอนนี้เราก็ทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่รอ เพราะทางฝ่ายชายเองเป็นคนที่รักครอบครัวมาก ยอมทำเพื่อครอบครัว ยกเว้นเรื่องให้เลิกกัน ทางบ้านไม่ให้มา เขาก็ไม่มา
แต่ให้เลิกก็ไม่เลิก ไม่ให้คุยก็ยังคุยเหมือนเดิมแต่อาจไม่มากเท่าเมื่อก่อน
เราไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นยังไง เหมือนกำลังใจเราเหลือนอนลงทุกทีแล้ว เหนื่อยกับปัญหาที่ไม่ได้ก่อ ปัญหาที่ไม่ได้เกิดจากตัวเราเอง

ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคู่ สู้ๆนะคับ เพื่อความรักของท่านเอง ไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร ดีกว่าไม่ได้สู้ ไม่ได้ทำอาไรเลย ผมเองก็จะสู้เพื่อความรักของผมคับ.......ขอให้ทุกคู่ที่บูชาและศรัทธาในความรักจงเจริญคับ

ไม่รู้จาพูดยังงัย ความรัก อกตัญญู เลือกรัย แก่กว่าแฟนเยอะ เรียนจบตรี ทำงานหลายปี ย้ายกลับบ้านมาดูแลที่บ้าน ตอนนี้ว่างงาน ทำงานนิดหน่อยๆที่บ้านแก้เบื่อ เรา เป็นคนหมู่บ้านเดียวกัน เค้าจบมอต้น ทำงานกะครอบครัว ค้าขาย ทำไร่ ทำนาบ้าง เราแอบคบกันได้พักนึง ที่บ้านจับได้บอกให้เลิกคบ ไม่เหมาะสมกันอย่างแรง เรียนมาก้อสูงทำไมมาเอาคนที่บ้าน อยากลำบากหรอ ไม่อายคนอื่นรึงัย แค่ไม่ได้รับราชการ มาทำงานจิ๊กจ๊อกที่บ้านก้อขายหน้าพอแล้ว ยังจะคบกะคนที่นี่อีก ครอบครัวรับไม่ได้ สั่งให้เลิก ตามติดแจ จะไปไหน ทำอะไร คุยโทสับกะไคร ตามจี้ตลอด บางทีไล่เรากลับกทม ไม่ต้องอยู่บ้าน อายเค้า ทำให้เราอึดอัด ครอบครัวเราแคร์คำพูดชาวบ้านมาก เยอะขึ้นทุกวันๆ จนเริ่มจะไม่ไหวแล้ว แฟนเราก้อลำบากใจมาก ไม่รู้จะทำงัยดี เราอยากจะไปให้พ้นๆจากสังคมที่คอยนินทากัน ดูถูกเหยียดหยามกัน มองโลกแคบๆ แต่ก้อเพราะแฟน ทำให้ตัดสินใจลำบาก ความรักเป็นสิ่งที่ดี สามารถเกิดขึ้นกะใครก้อได้ ทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ความเหมาะสมมันอยู่ตรงไหนหรอ

....เรา เปนคนมีอดีต แม่แฟนกีดกันทุกอย่าง เพราะเหนว่าคนมันไม่ดี ยังงัยก้อไม่ดีอยุ่วันยังค่ำ แต่ตอนนี้เราเปลี่ยนไปแล้ว ทำทุกอย่างให้มันดีขึ้น ไม่ได้ขออะไรมากมาย ขอแค่ โอกาส เท่านั้น ....ที่บ้านแฟนมีฐานะ ที่บ้านเราเปนข้าราชการ แต่เราก้อบอกแฟนว่า เราไม่ขออะไรเลย ขอแค่ทำงาน เกบเงิน แต่งงาน มีครอบครัวเล็กๆ ไม่ต้องการเงินที่บ้านของแฟนเลย เพราะเราคิดว่าทั้งคู่ดูแลกันและกันได้ เพราะเรารักกัน...แค่นี้ แต่สุดท้าย ยังไม่มีคำตอบใดๆจาก แฟนเรา....ต้องรอต่อไปถึงเมื่อไร่กัน

เรามีลูกด้วยกันอยู่กับทางแฟนมาตลอดพอแฟนเริ่มเรียนมหาลัยเค้าเปลี่ยนไปเราจึงพาลูกกลับมาที่บ้านแต่แฟนเราและพ่อแม่รวมถึงญาติๆแฟนก้โทตามเรากลับพอเราจะกลับที่บ้านก้ยื่นคำขาดถ้าไปก้ขาดกัน ตัวเราเองพ่อแม่ก้เลิกกันแต่เรายังเล็กเราไม่อยากให้ลูกเราตกอยู่ในสภาพเดียวกับเรา ตอนนี้ที่บ้านเราเอาลูกเราไปซ่อนพาลูกเราหนีไปไหนไม่รู้เครียดมากคะ

เราโดนแม่เรากีดกัน เราเปนลูกสาวคนเดียว ตอนนี้อายุ 21ปี แฟน22ปี ฐานะไม่ต่างกันมาก แต่เราเรียนป.ตรี แฟนจบม.ต้นแต่ทำงานสุจริตไม่สูบบุหรี่ ไม่เกเร ตอนนี้เรายังเรียนอยุ่คบกันมา5ปีกว่า พ่อแม่แฟนดีกับเรามาก ติดที่แม่เราคนเดียวเลย สั่งห้ามคบกัน สั่งให้เลิกตั้งแต่รู้ว่าเราคบกันตอนแรก แต่เรายังแอบคบกันมาเรื่อยๆจนแม่เรารู้จนได้และไม่ยอมรับ เค้าคิดว่าเราตั้งใจปิดบังมาตลอดว่าเลิกกันแล้ว เราเสียใจมากร้องไห้ตลอด แม่เราฟังแต่คนอื่นทั้งๆที่ไม่เคยคุยกับแฟนเราสักครั้ง คิดไปต่างๆนาๆ เราไม่รุ้จะทำยังไง แม่ก้รักแฟนก้รัก เสียใจมากกกกก ทำไมไม่นึกถึงหัวใจเราบ้าง ทำไมไม่เห็นใจบ้าง ทำไมๆๆ

เรารักเขามาก เรารักกันมากแต่เราไม่สามารถที่จะคบกันได้ ไม่ว่าจะเป็นทางครอบครัวของเขาหรือว่าครอบครัวของเรา แม่บอกกับฉันว่า ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อแม่หรอก ผู้ชายคนนี้ซักวันเค้าก้ต้องทิ้งกันไป เราจะคบกันจนแต่งงานได้อย่างไร ในเมื่อเราเพิ่งอยู่แค่ มัธยมปลายเท่านั้น กว่าเราจะได้แต่งงาน เราสัญญากันว่าเราจะคบกันไปจนกว่าเราจะแต่งงาน ได้ทำงาน แต่เราต้องมาเลิกกันเพราะทางครอบครัวของเขาไม่เห็นด้วยเพราะเรายังอยู่ในวัยเรียนด้วยกันทั้งคู่ วันนึงเราไปเล่นเฟสของเขาและเผลอไปโพสต์อะไรที่มันเพ้อเจ้อ แม่เขาเห็น จึงเรียกเขามาดู ว่าทำไมเราเป็นคนแบบนี้ล่ะ แม่ไม่ชอบเลย แม่เขาจึงบอกให้เขาเลิกกับเราซะ ถ้าไม่อย่างนั้นแม่เค้าจะย้ายโบสถ์(เราเป็นคริสต์ทั้งคู่) แม่เขาบอกว่าแม่พาไปหาพระเจ้านะไม่ได้พาไปหาผู้หญิง เราเลยต้องบอกกับเขาว่าเราเลิกกันก่อนไหม เพราะเราไม่อยากทำให้เขาต้องเดือดร้อน เราต่างคนก้ต่างร้องไห้ แม้ฉันจะไม่เคยได้ยินเขาร้องไห้เลย แต่ครั้งนี้เขาร้องไห้แทบเหมือนคนบ้า ฉันพูดกับเขา แต่ฉันได้ยินแต่เสียงร้องไห้ เขาบอกว่าเขาทำไม่ได้หรอก เพราะเขารักฉันมาก ซึ่งฉันเข้าใจเพราะก่อนที่เราจะคบกันเขาเเอบชอบฉันมาก็นาน แล้วหลังจากวันนั้นเราก็เลิกกัน แต่เขาบอกกับฉันว่าเราเลิกกันแค่ในนามเท่านั้นนะ แต่ในใจเรายังรักเธอและเป็นแฟนเธอเหมือนเดิม แล้วสักวันหนึ่งวันที่เขาสอบนายร้อยและทำงานได้ยศสูงๆทั้งคู่เราจะกลับมาใช้คำว่าแฟนได้อย่างเต็มปาก แต่ทุกๆวันนี้เค้าก็ยังโทรมาคุยกันแบบแฟนเหมือนเดิม ไม่ได้เปลียนไปเลย แต่ก็ต้องหลบๆซ่อนๆ แต่มันจะเป็นไปได้หรอในเมื่อแม่ของเขามองฉันในทางลบไปแล้ว ฉันผิดเองแหละที่เผลอโพสต์อะไรเพ้อเจ้อลงไป แต่ก็ขอบคุณอุปสรรคที่ทำให้รู้ว่าเรารักกันมากแค่ไหน ถึงแม้ว่าเราทั้งสองคนจะรู้ว่าทุกอย่างคือบททดสอบความรักจากพระเจ้าแต่เราสู้แรงนั้นไม่ไหวจริงๆ แต่เราก็ยังรักกัน ขอบคุณพระเจ้าสำหรับบททดสอบที่ยากแต่มันทำให้เรารู้ว่าเรานั้นรักกันมากแค่ไหน ถึงตอนนี้เราจะไม่ได้ใช้คำวว่าแฟนแต่สักวันเราต้องกลับมาเดินข้างกันอย่างเปิดเผยเหมือนเดิม

ครอบครัวเรากับแฟนรู้จักกันมานานแล้วตั้งแต่ก่อนที่เราสองคนจะเกิดซะอีก แล้วเราก็เห็นหน้ากันมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ไม่ค่อยได้เล่นกัน เราพึ่งจะมาเริ่มคบกันเมื่อกลางเดือนปีที่แล้วนี่เอง แต่ฐานะทางบ้านของเราสองคนต่างกันมากทำให้เราต้องแอบคบกัน เวลาไปเที่ยวก็ต้องบอกว่าไปกับเพื่อน แต่เราก็บอกพ่อกับแม่เรานะว่าเราคบกับเขาอยู่ซึ่งพ่อแม่เราบอกว่าชีวิตมันเป็นของเราให้เราเลือกเอง แต่คนในครอบครัว(น้า อา ป้า ลุง)ของเราเขาไม่คิดแบบนั้น ถ้าขารู้ว่าเราคบกับแฟนคนนี้เขาต้องคัดค้านแล้วเรื่องมันจะต้องใหญ่โตมากแน่ๆ เรารู้ว่าเขาอยากให้เราได้แต่งานกับคนที่มีฐานะมั่นคงสามารถเลี้ยงดูเราได้ แล้วพวกเขาเคยถามเราบ้างไหมว่าเราต้องการแบบนั้นหรือเปล่า เรากับแฟนรักกันมากแม้เวลาที่คบกันมันจะไม่นานเหมือนคู่อื่น ๆก็ตาม แต่ตอนนี้แฟนเราเขาขอเลิกกับเราเพราะเขาไม่อยากคบเราเพราะโดนครอบครัวเรากีดกันและไม่ชอบเขาเพราะเขาฐานะต่ำกว่าเรา (พ่อเขาเป็นลูกจ้างของบริษัทน้าเรา) แต่เรารู้ว่าเขาก็ยังรักเราอยู่ แล้วเราก็เลิกคิดถึงเขาไม่ได้เลย คิดที่จะบอกพ่อกับแม่ว่าเรามีอะไรกับแฟนแล้ว (อาจจะได้แต่งงานกัน) ก็กลัวพ่อกับแม่เสียใจที่มีลูกสาวแบบเรา พอเห็นหน้าแม่แล้วเราก็พูดอะไรไม่ออก แล้วก็กลัวว่าทั้งครอบครัวเราและเขาจะมองหน้ากันไม่ติดถึงขนาดเกลียดหน้ากันเลยก็เป็นได้ เราคบกับเขาเราไม่ได้ต้องการอะไรจากเขาเลยนะ เขาก็เหมือนกัน เพราะที่มีเงินใช้อยู่ทุกวันนี้มันเป็นเงินของพ่อแม่เราไม่ใช่ของเรา เขาก็เข้าใจและถ้าเราคบเขาที่ฐานะเราคงไม่คบตั้งแต่แรกแล้วต้องมานั่งเสียใจอยู่แบบนี้ เรารักเขามากไม่อยากให้พ่อแม่เราเสียใจ แล้วก็ไม่อยากให้เขาไปจากเรา แต่มันคงสายไปแล้วใช่มั้ยเพราะเขาบอกเลิกเราไปแล้ว แต่เรารักเขามากจริงๆนะ

มันทรมานมากเลยอ่ะ พอนึกถึงเรื่องนี้แล้วร้องไห้ เราต้องแอบไปอยู่ด้วยกัน เพียงแค่เวลาสั้น ๆ มันก็ทำให้เรามีความสุขมากที่สุดในชีวิต

ฐานะบ่งบอกถึงความเป็นคนหรือไงถ้าไม่มีเงินก็ไม่ใช่คนหรือไงไม่เหมาะสมกันเพราะฐานะทางสังคมยุติธรรมแล้วเหรอ คนเรารักกันช่วยกันทำมาหากินประคับประครองครอบครัวให้มีความสุขก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ หรือว่าเราต้องหาคนที่มีฐานะมีหน้าตา ชีวิตครอบครัวถึงจะมีความสุขได้ ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อนผ่านชีวิตมาก่อนแต่ก็ไม่มีสิทธิ์กำหนดชีวิตใคร เราไม่ได้เลือกคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตจากคนที๋เรารักเพียงอย่างเดียวเราเลือกคนที่รักเราเข้าใจเราและเขาสามารถดูแลเราได้โดยที่เขาไม่จำเป็นต้องรวยหรือมีหน้าตาทางสังคม..ณ ตอนนี้ เวลาที่เหลืออยู่ฉันจะใช้ให้คุ้มค่าที่สุด

ได้อ่านแล้วก้เพิ่งรู้ว่ามีคนอื่นๆที่รู้สึกไม่ต่างกับเรา
เราโดนกีดกันจากครอบครัวเราเอง เพราะเราคนละศาสนาจะไปกันได้ยังไง???
นั่นคือเหตุผลของคนอื่น แล้วเหตุผลของเราล่ะ มีใครฟังบ้างมั้ย
เกิดมาคนละศาสนา..ผิดด้วยหรอ มีใครบ้างที่พร้อมจะเปิดหัวใจรับความแตกต่างที่ไม่ได้ทำร้ายใคร
พิมไปก้ร้องไห้ไป.....

ครอบครัวเขาไม่ยอมรับเรา เราจึงต้องห่างกัน มันเจ็บปวดมาก ทำได้เพียงแอบคุยกันทางโทรศัพท์ รักห่วงใยแค่ไหนก็ต้องเก็บไว้ในใจ เวลาที่เขาเกิดปัญหาก็ไม่เห็นมีใครที่จะเข้ามาช่วย มีเพียงแค่เราที่ต้องแอบช่วยทุกอย่าง เราไม่ต้องการให้เขามีปัญหากับครอบครัว เพราะเขาคือหลักของบ้าน ส่วนทางบ้านเรารักเขาไม่รังเกียจครอบครัวเขาแม้แต่น้อย แต่มันจะมีประโยชน์อะไรถ้าอีกบ้านไม่มารวมใจกับเรา ทุกวันนี้จึงได้แต่เป็นกำลังใจให้กัน แม้ในใจจะโหยหากันแค่ไหนก็ตาม อ่านมาหลายคนมีปัญหาว่า การศึกษา ฐานะ ด้อยกว่า แต่เราดีกว่าทุกด้านก็ไม่เห็นจะได้รับการยอมรับอยู่ดี เพราะแม่เขาอยากให้ได้กับฝรั่งต่างชาติ กรรมของเราแท้ๆ

ผมก็เป็นเหมือนพวกๆคุณครับ พ่อแม่แฟนไม่ให้เราคบกัน ทั้งๆที่เรารักกัน แต่จะให้ทำไงได้ เจ็บปวด็เจ็บปวดแต่ทำอะไรไม่ได้ เคยคิดว่าถ้าเลิกกันไปจริงๆจะทำใจได้หรอ อุตส่าผ่าน ร้อน ฝน หนาว มาด้วยกันแล้ว แต่ต้องมาจบเพราะพ่อแม่กีดกันเรา 2 คน เหมือนความรักไม่ได้เกิดจากคน 2 คน แต่เกิดจากพ่อแม่สั่งให้คบหรือให้เลิกกัน ถ้าผมบอกพ่อกับแม่แฟนได้ผมจะบอกว่า ลองเป็นพ่อกับแม่มั่งซิคับ รักกัน แต่ถ้ามีคนมากีดกันให้เลิกคบกัน จะรู้สึกยังไง

ผมคนหนึ่งอายุ30เเล้วต่างคนก็ต่างอยู่ในสภาวะที่มีฐานะที่ใกล้เคียง แต่ครอบครัวฝ่ายหญิงต้องการคนที่มีหลักทรัพย์ต้องการคนที่มีรากฐานมั่นคง ไม่อยากให้กัดก้อนเกลือกิน ชีวิตจริงไม่ใช่นิยาย ผมเลยบอกแฟนไปว่า กว่าพ่อแม่ของเราจะสร้างบ้าน สร้างรถ จะสร้างหลักทรัพย์ก็ต้องหาด้วยตัวเอง เราก็สามารถสร้างกันเองได้ทำไมไม่เปิดโอกาศ ทำไมไม่มองพื้นฐานทางด้านจิตใจ เป็นคนนิสัยใจคอประเภทไหน ดีหรือไม่ดี มันจะมีไหม๊หละ รวย หล่อ ฐานะดี ไม่เจ้าชู้ ไม่เอาแต่ใจ มีความเข้าใจ ขยัน อดทน รักเรา จริงใจ มีความเข้าใจกันตลอดเวลา ซื่อสัตย์ ไม่ติดเพื่อน ไม่เที่ยวกลางคืน ชอบเข้าวัด ไม่บ้าสังคมไม่บ้าหน้าตา ที่บ้านรับได้ทุกอย่าง ถึงมีก็ 1 ในล้านในประเทศไทยนี้ หากเค้ามองที่วัดถุมากจนเกินไป มากกว่าระดับจิตใจ สุดท้าย ผมเห็นคู่รักมามากมาย รวมทั้งเพื่อนผมทีโดนบังคับให้แต่งงานกับคนมีฐานะสุดท้ายก็ต้องเลิกรากันไป เพราะเข้ากันไม่ได้ ไม่ได้ศึกษาทางด้านจิตใจ ความรุสึกอย่างลึกซึ้ง สุดท้าย ก็เลิกกัน ก็ได้บ้านรถที่ดิน แล้วมันจะต่างอะไรกับขายลูกกิน อยากจะฝากบอกับพ่อแม่ทุกคนที่มีความคิดแบบนี้ เข้าใจว่าไม่อยากเห็นลูกลำบาก แต่ต้องมองสิ่งรอบด้าน รู้จักเปิดโอกาสบ้าง ให้พวกเค้าลองได้สร้างกันเองบ้าง แล้วพวกเค้าจะมองเห็นคุณค่าของกันและกัน รักแท้มีอยู่แต่
ต้องมาพังเพราะความคิดแบบนี้ หากคุณไปบังคับมากๆบุญคุณพ่อแม่ก็มี รักแฟนก็รัก เลือกไม่ได้ เกิดฆ่าตัวตายขึ้นมา คุณนั่นแหละที่ฆ่าลูกตัวเองทางอ้อม หลายคนสังเวยความตายเพราะรักไม่สมหวัง

กว่าจะเข้าใจแก่นแท้ชีวิต ความรู้สึก ความรัก ก็สายไปแล้ว ผมเชื่อว่าพ่อแม่บางคนก็คงเข้ามาอ่านความรู้สึก ของลูกๆแบบนี้
คุณลองไปไตร่ตรอง ให้ดี คุณชอบคนที่มีวัตถุ หรือคุุณชอบที่จะให้มีความสุขจริงๆ

จากที่อ่านคอมเม้นข้างบน เราก็เจอปัญหาแบบนี้ มันเพิ่งเกิดขึ้นกับตัวเอง
ไม่เคยคิดเลยนะว่าจะมีเรื่องแบบนี้กับตัวเอง พอเจอเราก็ทำอะไรไม่ถูกเหมือนกัน เราร้องไห้ทุกวันหลังจากที่ทางบ้านให้เลิกคบกับแฟนเรา เรารู้นะว่าพ่อแม่ห่วงเรา แต่ท่านไม่สนใจความรู้สึกเราเลย ตั้งแต่เด็กจนตอนนี้เรายังไม่สามารถเลือกอะไรได้เองเลย เราทำดีมาตลอดไม่เคยทำพ่อแม่อับอาย จนกระทั่งเราคบกับคนที่เรามีความรู้สึกดีด้วย มันกลายเป็นความผิดที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตเรา สิ่งที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวังเพราะแฟนเราต่างกับเรามาก
ฉันเลือกไม่ได้ว่าจะทำยังไงเลือกทางไหนก็มีแต่ทำให้เกิดความสูญเสีย เศร้าจัง อยากให้พ่อแม่เข้าใจ ขอโทษที่พิมพ์ไม่รู้เรื่องเท่าไหร่ เราเสียใจมาก

เห๊ออออ เจ็บน่ะค่ะเจอปัญหาแบบนี้ เราก็เหมือนกัน ส่วนตัวเป็นดี้ค่ะ คบทอมอยู่ แฟนพึ่งกลับจาเมกา ตอนแรกก็คบกันไม่มีปัญหาอะไรเลย แต่พอแฟนกลับไทยมา พี่สาวเค้าก็ไม่ให้เราคบกัน เค้าบอกว่าอยากให้แฟนเราคบผู้ชาย แล้วมาบอกให้เราเลิกยุ่งกับเค้า ได้ฟังประโยคนั้นแล้วน้ำตาไหลเลย แต่ทำอะไรไม่ได้ ต้องยอมเป็นฝ่ายเดินออกมาเอง แต่แฟนเราบอกเราว่า ให้เรารอได้ไหม สักวันนึงที่เขาโตขึ้น พี่เขาก็คงจะเลิกบังคับเขา แล้วเราจะรอดีไหมค่ะ กลัวว่าถ้าเรารอไปแล้วเค้าเกิดไปมีคนอื่นขึ้นมา กลัวมันจะเจ็บกว่าเดิม แต่ยังรักเค้ามากๆเลยค่ะ หาทางออกไม่ได้เลย T-T

โดนคุณครูและเพื่อนๆบอกให้เลิกันแต่ก็ตัดใจไม่ได้สักทีแต่ยังไงก็ขอรักนิหน่าคนเดียวค้าบบบบบ

เจ็บเหลือเกินที่ต้องยอมรับความเป็นจริงที่ไม่อาจจะรับได้แต่จะทำยังไงก็ไม่มีวันรั้งเขาเอาไว้ได้เพราะว่าเขาไม่ได้รักเราแล้วถึงรั้งยังไงถ้าไม่รักกันก็ไปอยู่ดีไม่มีทางไหนที่ไม่เจ็บเลยแตยังไงก็ขอสัญญาว่าจะรักและจะรอเธอตลอดไป T^T

ผมก็โดนฝ่ายพ่อแม่เขาบอกว่าคุยกันไปก่อนไม่ได้เหรอลูกเป็นอะไรที่เจ็บปวดมากคับ

เราก็เป็นอีกคนที่โดนกีดกัน เพราะศาสนาต่างกัน เรารักกันมาก แต่เพราะความแตกต่างของศาสนา เพราะเราต่างเป็นลูกกตัญญู ไม่อยากทำให้ครอบครัวของต่างฝ่ายต่างเสียใจ ต่างฝ่ายต่างเคร่งศาสนาของตนอย่างมาก การศึกษาของเราต่างก็อยู่ต้นๆของสังคม ไม่ได้มีปัญหา เรื่องการเงินก็ไม่เป็นปัญหา เราเข้ากันได้ทุกอย่าง ยกเว้นเรื่องศาสนา ... เจ็บปวดที่สุด เพราะยังไงก็แก้ไขอะไรไม่ได้

ถึงคนที่เคยผ่านมาในนี้ ตอนนี้แต่ละท่านเป็นยังไงกันบ้างคะ กับทางที่เลือกเดิน
ส่วนตัวเองผ่านมาสองปีแล้วยังคงยืนอยู่ตรงที่เดิม ยังไม่กล้าพอที่จะเดินออกไป )': ทุกๆครั้งที่ได้คุยกันแฟนเองก็ดูเหมือนเข้มแข็งในจุดยืนที่จะเดินไปด้วยกัน แต่พอเจอกันน้อยลงเหมือนจุดยืนที่มีก็เลือนรางตามไปด้วย จริงๆมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่จะคอยเติมใจให้อีกฝ่ายอยู่เสมอ เมื่อเรามั่นใจว่าความรู้สึกของอีกฝ่ายเป็นความรักที่มั่นคง บางทีก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเหมือนกำลังสู้อยู่คนเดียว.

เห้อโดนบอกเลิกเพราะแม่แฟนสั่งห้าม
เพราะการเรียนเป็นสิ่งสำคัญกว่า
.......และเขาก็บอกว่ายังไม่พร้อมที่จะมีแฟน?
คบกันมาตั้งนานทำไมบอกอย่างงี้
ไม่รู้สิเลิกกันทั้งที่ยังรัก...เป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก
ผมทำได้แค่รอจนกว่าเธอจะเรียนจบ
หรือไม่ก็ถือโอกาศไปหาแม่แฟนเลยได้คุยกัน
วันนึ่งคุยกับแฟนไม่ถึง2บรรทัด
เขาคงไม่รู้ว่าคนที่รอจะทรมานขนาดไหน
รอเพราะรักเธอ......

แต่ทุดท้ายก็ไม่ได้เลิกกันแอบคบกัน
แต่ได้คุยกันน้อยมากหรือแทบจะไม่ได้คุยเลย
ระยะทางพิสูจใจ

สุดท้ายก็ต้องถูกบอกเลิก เพราะครอบครัวไม่เคยให้เกียรติหรือให้โอกาสเค้าบ้างเลย เข้าใจเค้าทุกอย่าง แต่ความรักมันไม่ได้เป็นเรื่องของคนสองคน เสียใจมากๆ T^T แต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำยังไง

เราเองอยากจะระบายความในใจเพราะถูกกีดกันจากพ่อแม่ฝ่ายชายโดนสั่งห้ามไม่ให้รักกันปัญหามันติดอยู่ที่ว่าเราเป็นเครื่อญาติกันผู้ใหญ่เค้าเลยสั่งห้ามเรื่องที่เราคบกันพ่อแม่ฝ่ายชายรู้แต่พ่อแม่เราไม่รู้ว่าเราคบกันแฟนเราโดนพ่อแม่สั่งห้ามตอนแรกทำใจไม่ได้เลยเค้ามาเล่าให้เราฟังว่าเราสองคนรักกันไม่ได้เพราะเป็นญาติกันเราเองรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าเราต้องโดนสั่งห้ามที่เรายังคบกันต่อเพราะเรารักกันมากความรักมันห้ามกันไม่ได้หรอกถึงจะเป็นญาติกันคนมันจะรักกันยังไงก็จะรักถึงแม้ไม่ถูกต้องก็ตามตอนนี้แฟนเราโดนส่งตัวไปอยู่อีกจังหนึ่งกับพี่สาวเค้ายิ่งตอนนี้เราสองคนคุยกันน้อยลงโทรหากันน้อยลงเพราะถูกพี่สาวแฟนจับตามองความเคลื่อนไหวเราสองเราเองเสียใจและน้อยที่เจอเหตุการณ์แบบนี้ถึงแม้จะห้ามรักกันเราเองไม่ยอมแพ้หรอกเพราะรักถึงจะห่างไกลกันแค่ไหนเราก็จะพยายามเจอกันให้ได้เราจะทำไงดีเพื่อนคนไหนที่เข้าใจความรักของเรามีคำแนะนำเราบ้างไหมค่ะ

เราก็โดนพ่อแม่แฟนกีดกัน ปัญหาเกิดจากแฟนเป็นลูกคนเล็ก พ่อแม่เขารักลูกมาก ไม่มีวันไหนที่ลูกชายไม่กลับบ้าน พอคบกับเราก็มาอยู่หอด้วย หลังๆสงสารแฟนก็เลยยอมเสียศักศรีไปอยู่ด้วยที่บ้านทั้งที่ยังไม่แต่ง โดนชาวบ้านนินทาอยู่ว่าอยู่ก่อนแต่ง หลังๆเลยขอให้แฟนมาอยู่ด้วยที่หอ แม่แฟนก็เริ่มมีปัญหา เริ่มยุให้เลิกกันต่างๆนาๆ เราเองก้อเริ่มหาเรื่องทะเลาะกับเขาเรื่องแม่เขา แฟนเราเงียบตลอดๆบอกตรงๆไม่รู้เขาคิดอะไร ทุกครั้งที่กลับมาจากบ้านแม่เขา เขาก็มีสีหน้าเคลียด แต่เราเชื่อใจเขาคิดว่าเขาน่าจะไม่ทิ้งเราหรอก พอถึงวันแต่งงานพี่ชายเขา เขาตกลงกับเราว่าจะไม่ไปเพราะเกลียดพี่สะไภ้ เชื่อไหมก่อนวันแต่งงานพี่ชายเขา1วันแฟนเราหายตัวไป ติดต่อไม่ได้ เราไปตามหาที่บ้านแม่เขาก้อบอกไม่ได้มา นาทีนั้นคิดอย่างเดียวว่าน่าจะเกิดอุบัติเหตุ โทรเช็คโรงพยาบาล เพื่อนๆเขา โทรหาแม่เขาแต่แม่เขาก็ทำเสียงเฉยๆ จนเราเริ่มมั่นใจหล่ะว่าเป็นแผนแม่เขา เราจึงไปหาที่งานแต่ง เสียดายที่แม่้ขาเห็นเราก่อนเลยรีบให้เพื่อนแฟนขับรถพาแฟนออกไป เราขับรถสองร้อยโลเพื่อไปหา แต่หน้าแม่แฟนนี่ยังกะนางมารใส่ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอแฟน มีแต่แม่เขาฝากเพื่อนแฟนมาบอกว่า ไม่ให้เรารอลูกเขา ลูกเขาจะไม่มีวันกลับมาหาเรา และขนเสื้อผ้ามาคืน ทั้งเจ็บทั้งอาย เราอ่ะโดนคนรักหักหลังมาตลอดที่อยู่กับเรา เรื่องราวที่เล่าให้ฟังอยากให้เป็นบทเรียนกับหลายๆคน ว่า ตอนเขาอยู่ต้องทำดีให้ที่สุด เพราะถ้ารักอย่างเดียวมันไม่มีอิทธิพลจะดึงให้เขาเลือกเราได้ เหมือนเราไม่เคยดูแลเขา ไม่เคยเข้าใจเขา เอาแต่ใจ บีบคั้นให้ใาอยู่ด้วย สุดท้ายพอเขาทิ้งเขาจะไม่ใยดีเลย ถึงแม้แม่เขาจะกีดกันแค่ไหน ถ้าเขาเองรักเราจริง เขาก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อมารักเรา ไม่ใช้ทิ้งผู้หญิงตัวคนเดียวไม่มีใครในพื้นที่ๆของเขา เราก็แค่คนต่างจังหวัดตัวคนเดียว ไม่เคยคิดว่าทั้งแม่เขาและเขาจะกล้าทำกับผู้หญิงคนหนึ่งได้ขนาดนี้ เราหทดปัญญาตามเขา เราเหนื่อย ต้องทนใช้ชีวิตลำพังลำบากมาก ทั้งอายทั้งอ่อนแอ แค้น และบอบช้ำ ที่ไม่อยากเชื่อว่าผู้ใหญ่จะใจร้ายได่ขนาดนี้ อีกทั้งคนที่กินนอนกันมาจะสองปี

เราก็โดนพ่อแม่แฟนกีดกัน ปัญหาเกิดจากแฟนเป็นลูกคนเล็ก พ่อแม่เขารักลูกมาก ไม่มีวันไหนที่ลูกชายไม่กลับบ้าน พอคบกับเราก็มาอยู่หอด้วย หลังๆสงสารแฟนก็เลยยอมเสียศักศรีไปอยู่ด้วยที่บ้านทั้งที่ยังไม่แต่ง โดนชาวบ้านนินทาอยู่ว่าอยู่ก่อนแต่ง หลังๆเลยขอให้แฟนมาอยู่ด้วยที่หอ แม่แฟนก็เริ่มมีปัญหา เริ่มยุให้เลิกกันต่างๆนาๆ เราเองก้อเริ่มหาเรื่องทะเลาะกับเขาเรื่องแม่เขา แฟนเราเงียบตลอดๆบอกตรงๆไม่รู้เขาคิดอะไร ทุกครั้งที่กลับมาจากบ้านแม่เขา เขาก็มีสีหน้าเคลียด แต่เราเชื่อใจเขาคิดว่าเขาน่าจะไม่ทิ้งเราหรอก พอถึงวันแต่งงานพี่ชายเขา เขาตกลงกับเราว่าจะไม่ไปเพราะเกลียดพี่สะไภ้ เชื่อไหมก่อนวันแต่งงานพี่ชายเขา1วันแฟนเราหายตัวไป ติดต่อไม่ได้ เราไปตามหาที่บ้านแม่เขาก้อบอกไม่ได้มา นาทีนั้นคิดอย่างเดียวว่าน่าจะเกิดอุบัติเหตุ โทรเช็คโรงพยาบาล เพื่อนๆเขา โทรหาแม่เขาแต่แม่เขาก็ทำเสียงเฉยๆ จนเราเริ่มมั่นใจหล่ะว่าเป็นแผนแม่เขา เราจึงไปหาที่งานแต่ง เสียดายที่แม่้ขาเห็นเราก่อนเลยรีบให้เพื่อนแฟนขับรถพาแฟนออกไป เราขับรถสองร้อยโลเพื่อไปหา แต่หน้าแม่แฟนนี่ยังกะนางมารใส่ หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เจอแฟน มีแต่แม่เขาฝากเพื่อนแฟนมาบอกว่า ไม่ให้เรารอลูกเขา ลูกเขาจะไม่มีวันกลับมาหาเรา และขนเสื้อผ้ามาคืน ทั้งเจ็บทั้งอาย เราอ่ะโดนคนรักหักหลังมาตลอดที่อยู่กับเรา เรื่องราวที่เล่าให้ฟังอยากให้เป็นบทเรียนกับหลายๆคน ว่า ตอนเขาอยู่ต้องทำดีให้ที่สุด เพราะถ้ารักอย่างเดียวมันไม่มีอิทธิพลจะดึงให้เขาเลือกเราได้ เหมือนเราไม่เคยดูแลเขา ไม่เคยเข้าใจเขา เอาแต่ใจ บีบคั้นให้ใาอยู่ด้วย สุดท้ายพอเขาทิ้งเขาจะไม่ใยดีเลย ถึงแม้แม่เขาจะกีดกันแค่ไหน ถ้าเขาเองรักเราจริง เขาก็ต้องทำทุกอย่างเพื่อมารักเรา ไม่ใช้ทิ้งผู้หญิงตัวคนเดียวไม่มีใครในพื้นที่ๆของเขา เราก็แค่คนต่างจังหวัดตัวคนเดียว ไม่เคยคิดว่าทั้งแม่เขาและเขาจะกล้าทำกับผู้หญิงคนหนึ่งได้ขนาดนี้ เราหทดปัญญาตามเขา เราเหนื่อย ต้องทนใช้ชีวิตลำพังลำบากมาก ทั้งอายทั้งอ่อนแอ แค้น และบอบช้ำ ที่ไม่อยากเชื่อว่าผู้ใหญ่จะใจร้ายได่ขนาดนี้ อีกทั้งคนที่กินนอนกันมาจะสองปี

ที่ต้องเลิกกันก็เพราะว่า แม่ของเขาให้ยังไม่ให้มีแฟนตอนนี้ ค่อยมีตอนอายุ15 ถ้าไม่เชื่อก็จะตัดลูกตัดแม่ แต่เราก็ยังจะรอรอแฟนเรากลับมาในเฟสแฟนเราก็ต้องบล็อกเราออก และเราก็ไม่ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันนับจากวันนี้เรากับแฟนก็อาจจะไม่ได้เจอกันอีกก็ได้ และถ้าถึงอายุ15 แฟนเราอาจจะไม่ได้รักเราแร้วก็ได้ แฟนเราเคยสัญญาว่าจะพาไปเที่ยวทะเลแต่มันก็คงไม่มีวันนั้นหรอก พอเราโทรไปก็ตัดสายทิ้ง สร้อยที่เขาให้เราก็คงยังอยู่เหมือนเดิมและจะดูแลรักษาไว้ให้ดีแล้วจะรอวันที่เทอกลับมา..แล้วแหวนเราก็ยังอยู่กับเขา......ไม่ว่านานแค่ไหนเราก็จะรอนะ.....

ถ้ารักกันจริงอย่าไปฟังคนอื่น ความรักคือความอดทน คนอื่นไม่ได้อยู่กับเราตลอดชีวิต คนสมัยนี้ไม่ค่อยมีความอดทนอะไรนิดอะไรหน่อย ก็เลิกกัน หาคนใหม่ ชีวิตก็เจอแต่ความเฮงซวยทั้งชาติไง ถ้ารักกันจริงต้องอดทนนะ ฟังหูไว้หู เราเกิดมาชีวิตเป็นของเรา อย่าให้ใครมาบังคับเราเหมือนรถ ทุกคนมีสมองและหัวใจเหมือนกัน คิดเองได้แล้วจ้า อย่าให้พ่อแม่บังคับเราเลย

ผมก็เป็นคนนึงที่ทางบ้านไม่ยอมให้คบกัน

เราคบกันมาปีกว่า เรารักกันมาก เขาเป็นคนดี ที่ผมรักจริงๆ เรามีความสุขมากๆ เราและเขา เจอเรื่องเลวร้ายจากคนเก่ามาทั้งคู่ ทำให้เราเข้ากันได้ดิ
แต่ผมต้องบอกเลิกเขา ผมต้องบอกเขาด้วยเหตุผลอื่น ซึ่งเขาไม่เชื่อ จนผมต้องบอกไปว่าเพราะครอบครัวกีดกัน ให้ผมต้องเลิกกับเขา

ผมเสียใจมากๆ เขาเองก็เสียใจ เพราะมันรวดเร็วมาก ไม่ได้ตั้งตัวเลย

แฮ็กรักเมย์นะ ก็หวังว่าเขาจะได้เห็น แม้ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นไหม จะนานแค่ไหนแต่ก็หวังว่าเขาจะได้เห็นนะ

ขอโ์ทษนะ ทั้งๆที่เราสัญญาแล้วว่าอายุ 30 เราจะแต่งงานกัน

ผมก็เป็นคนนึงที่ทางบ้านไม่ยอมให้คบกัน

เราคบกันมาปีกว่า เรารักกันมาก เขาเป็นคนดี ที่ผมรักจริงๆ เรามีความสุขมากๆ เราและเขา เจอเรื่องเลวร้ายจากคนเก่ามาทั้งคู่ ทำให้เราเข้ากันได้ดิ
แต่ผมต้องบอกเลิกเขา ผมต้องบอกเขาด้วยเหตุผลอื่น ซึ่งเขาไม่เชื่อ จนผมต้องบอกไปว่าเพราะครอบครัวกีดกัน ให้ผมต้องเลิกกับเขา

ผมเสียใจมากๆ เขาเองก็เสียใจ เพราะมันรวดเร็วมาก ไม่ได้ตั้งตัวเลย

แฮ็กรักเมย์นะ ก็หวังว่าเขาจะได้เห็น แม้ไม่รู้ว่าเขาจะเห็นไหม จะนานแค่ไหนแต่ก็หวังว่าเขาจะได้เห็นนะ

ขอโ์ทษนะ ทั้งๆที่เราสัญญาแล้วว่าอายุ 30 เราจะแต่งงานกัน

โดนถูก กีดกันเพราะการกระทำของตัวเอง โดนเกิดขึ้นครั้งแรก เค๊าให้โอกาสเราเลือก ว่าจะแต่งมั๊ยแต่เราไม่พร้อม เราเสียใจเรากินเหล้า เราเมาเราไม่มีสติ เราโทรหาเค๊า เค๊าก็พูดกับเราดีๆ แต่เมื่อพอแม่เค๊ามาบอกว่าไม่ให้ยุ่งกับลูกเค๊า แล้วบอกว่าเค๊าไม่ต้องการเรา แล้ว แต่เรายังไม่ได้ยินจากปากแหนเราเอง อาจจะจริงหรือไม่จริงเราก็ต้องการความมั่นใจ 2 วันแล้วที่เค๊าจากไปชีวิตไม่มีอะไรดีขึ้นเลย เพราะ เราเคยอยู่ เคยทุกข์เคยสุขด้วยกัน เมื่อเค๊า จากไปเราก็คิดถึงเป็นเรื่องธรรมดา

สรุปก็ต้องเลือก มีใครที่ผ่านจุดที่ต้องเลือกไปแล้วบ้างคุณเลือกความรักของคุณ หรือความกตัญญูเชื่อฟัง (30+) ช่วยแชร์ประสบการณ์ที

คบแฟนเกือบ1ปี วันนี้แฟนขอเลิก เพราะ พ่อแม่ ไม่อยากให้คบ ด้านฐานะการศึกษาและสังคมดี กว่าเรา สิ่งที่ได้ได้ยินคือ คำกล่าวขอจบ เจ็บปวดมาก น้ำตาไหล แทบจะ บ้า เพราะต้องจบกัน เพราะพ่อแม่แฟนไม่ให้คบ แฟนก็เชื่อ แต่เราก็รักกันมาก ตอนนี้ ได้แต่คิด สับสนชีวิต ไม่รู้จะเริ่มต้นชีวิตยังไง

คบกันมาประมาณ 2 ปี วันหนึ่งเธอบอกว่า ผู้ให้แต่งงานกับคนที่ผู้ใหญ่ได้เลือกไว้ เราจากกันด้วยน้ำตาทั้งสองคน สุดท้ายเธอต้องแต่งกันชายคนนั้น และอยู่ด้วยกันมีลูกหนึ่งคน สุดท้ายก็ต้องหย่าร้างกัน

วันนี้ 19 ปี แล้ว ยังไม่เคยหมดรักเธอ

สวัสดีค่ะ เราเป็นอีกคู่หนึ่งที่ต้องเลิกกันเพราะ พ่อแม่ฝ่ายชายไม่ยอมรับครอบครัวเรา เราคบกันมา 10ปีแล้วแต่พ่อแม่ชายก็ไม่ชอบเรามาตลอด แต่เราก็ไม่ใช่คนเลวอะไร เราทำดีกับแฟนทุกอย่าง ทำดีกับครอบครัวแฟนทุกอย่าง เราทำงานมั่นคง สอบเข้ารับราชการครู และเรียนอยู่ ป.โท แต่พ่อแม่เค้าก็ไม่ยอมรับเรา ลูกค้าเป็นลูกจ้างชั่วคราวสถานบัน จบ ป.ตรี เรียนพร้อมกัน อยู่ด้วยกันมา 10 ปี แต่ เค้าต้องการให้เลิกกัน เพราะ อะไรไม่มีใครรู้แฟนอยากรู้ เลยไปถามแม่เค้าแม่เค้าตอบแค่ว่าเกียดเรามาก ไม่รู้ทำไม และหาผู้หญิงคนใหม่ให้แฟนเราแล้ว รอวันที่แฟนเราจะรักผู้หญิงคนนั้นและแต่งงานกัน ตอนนี้เรายังทำใจไม่ได้ แฟนเราก็ยังรักเรา ต่างคนต่างยังรักกัน แต่แฟนเราขัดที่บ้านไม่ได้เลย เพราะขัดมา 10 ปีแล้วอีกอย่างแฟนเราเป็นลูกชายคนเดียว เค้าไม่อยากให้แม่เค้าเสียใจแล้ว ตอนนี้มันทรามานมากเลย ตอนนี้แฟนเราก็เริ่มห่างเรา เค้าบอกให้เราทำใจและเปิดใจรับใครๆเข้ามาบ้าง เราไม่รู้จะทำไง แฟนเราอายุ 28 เราอายุ 29

เราคบกับแฟนคนนี้ได้เกือบสี่เดือน ถึงจะเป็นเวลาสั้นๆแต่เราได้ทำอะไรด้วยกันมามากมาย ไปไหนไปด้วยกัน เขาคอยรับส่งไม่ว่าเราจะไปไหน คอยเป็นห่วงตลอด ไม่เคยนอกใจเรา เขาเป็นแฟนคนแรกของเรา เราไม่เคยมีแฟนมาก่อน แต่ยอมคบเขาเพราะเขาดีกับเรามากๆ ไม่เคยคิดว่าจะมีใครดีกับเราขนาดนี้ ถึงเราจะเอาแต่ใจยังไง มีแค่เขาที่ยอมเราได้ขนาดนี้ ถึงเราจะด่าจะว่าเขาแรง จะผลักไสเขาขนาดไหน เขาก็อดทนไปจากไปไหน ตอนแรกเราไม่ยอมรับว่ารักเขามาก แต่พอวันนึงเขากับเราทะเลาะกัน เขามาง้อเรามาหาเราที่บ้าน แล้วตอนเขาขับรถกลับบ้านวันนั้นฝนตกหนักมากทางมืดก็ประสบอุบัติเหตุขาหักต้องเข้าโรงพยาบาล เราถึงรู้ตัวว่ารัก รักเขามากๆและจะไม่่โกหกตัวเองอีก เราร้องไห้ไม่หยุดตอนเห็นเขาเจ็บเรายิ่งรู้สึกเจ็บ หลังจากนั้นเราก็คอยดูแลเขาทุกอย่าง คอยกายภาพบำบัด อยากให้เขาหายไวไว ปีใหม่จะได้ไปเที่ยวด้วยกัน แต่หลังจากนั้นไม่นาน เขาเริ่มแปลกๆไป ไม่กล้าสบตา มาเจอเราตาก็คล้ำนัยน์ตาก็หม่นๆเหมือนไม่มีความสุข เราก็ถามว่าเป็นอะไร เขาก็บอกว่าทุกวันนี้เขาโดนแม่กดดัน ด่าทุกวันเรื่องที่คบเรา เขาบอกว่าแม่กดดันมาก แล้วเขากลัวไม่เขามาทำให้เราเดือดร้อนเหมือนที่แม่เขาเคยทำกับแฟนคนก่อนของเขา เขาไม่อยากให้เราเดือดร้อนเลยบอกให้ห่าง เลิกคบกันก่อน เขาเองก็เจ็บมาก เราก็เจ็บ ทำอะไรไม่ได้ เรากับเขาร้องไห้ทุกวัน อยากกลับไปคบกันมาก ได้แต่รอวันที่แม่เขายอมเปิดทาง แต่ไม่รู้จะมีวันนั้นอีกไหม...

ผมโดนเข้าเต็มๆกับเรื่องแบบนี้ครอบครัวของแฟนผมเขาบอกให้แฟนผมเลิกกับผมเพราะผมกะพี่ของแฟนผมมีปัญหากันแต่ครอบครัวของแฟนผมเขาไม่รู้เลยว่าผมไม่ได้เป็นคนหาเรื่องก่อนเลยทั้งๆที่ผมยอมเป็นฝ่ายขอโทษพี่ของแฟนผมเพราะถ้าผมมีเรื่องกับพี่เขาไปผมคงไม่ได้คบกับแฟนต่อแน่ๆผมเลยยอมห้ามใจตัวเองไว้และขอโทษพี่เขาไปแต่พี่ของแฟนผมกับไปบอกครอบครัวของแฟนผมว่าผมจะไปทำร้ายเขาบ้างอะไรบ้างใส่ความผมสาระพัดจนมาถึงวันนี้แม่ของแฟนผมมาบอกกับแฟนผมว่าเลิกคบกันได้แล้วคบไปก็มีแต่ปัญหาเลิกคบไปซะจะได้จบๆ
ผมเข้าใจว่าผมมันคนนอกไม่ใช่คนในครอบครัวของเขาเขาเลยไม่คิดที่จะฟังความจริงเลยผมไม่อยากทำให้แฟนผมต้องมีปัญหากับครอบครัวเธอเลยครอบครัวเธอตั้งความหวังกับเธอไว้มากด้วยอีกอย่างผมมันไม่ใช่คนดีอะไรอนาคตผมยังไม่รู้เลยว่าจะเป็นยังไงผมควรทำอย่างไรดียอมตัดใจทั้งๆที่รักเธอมากหรือจะยังคบต่อดีครับผมไม่รู้ว่าต้องทำยังไงต่อแล้วจริงๆ :'(

เราอายุ38 แฟนใหม่เราอายุ26 อายุเราต่างกันมาก แล้วเราก้อเคยล้มเหลวในชีวิตครอบครัว และเรื่องธุรกิจ เพราะแฟนเก่าไม่เอาถ่าน แต่ตอนนี้ธุรกิจเราก้อดีในระดับหนึ่งแล้ว เราเลิกกะแฟนเก่ามา4ปีแล้ว มีลูก1คน แฟนใหม่เป็นเซล ฐานะก้อไม่ค่อยดีเท่าไหร่ หน้าตาดีมาก ดูไปเหมือนคนเจ้าชู้ อารมร้อน แต่เราอยู่ด้วยแล้วรู้สึกดี มาก เอางานเอาการดี รอบคอบ มาช่วยงานที่ร้าน ก้อจะเป็นห่วงโน่นนี่ แต่ทางบ้านเราไม่ชอบเค้าเพราะกลัวเราจะถูกหลอก ตอนนี้เศร้ามาก มีแต่เรื่องทะเลาะกันกับพี่น้องตลอด ส่วนแฟนเราบอกว่าถ้ากลัวหลอกไปจดทะเบียนกันไหม ให้กำลังใจตลอด จาทำไงดี และก้อพร้อมจะคุยกับผู้ใหญ่ แต่ทุกคนไม่ยอมเปิดเลย ไม่คุยอย่างเดียว เฮ่อ.......เครียด
(อารมณ์ร้อน เจ้าชู้ มันเปลี่ยนไม่ได้เลยหรอ)

ไม่เลิกแน่นอนค่ะ ถ้าเขากีดกันขนาดนี้แสดงว่าพ่อแม่ไม่รักเราจิง พ่อแม่บอกเองว่าให้เรียนรู้ด้วยตัวเองแต่ถ้าเขาไม่ยอมรับแบบนี้ ก้อลองดูว่าเขาจะทนเห็นลูกสาวเขาทุกข์เสียใจทรมารเจ็บปวดได้นานแค่ไหน ถ้าพ่อแม่รักเราจิงเขาอยากเห็นเรามีความสุขหรือความทุกข์....

ผมก็ถูกกีดกัน เศร้ามากคบกันมา4-5ปี
ช่วงนึงแฟนงานยุ่ง จนเราแทบไม่ได้เจอกัน ไม่ได้คุยกัน คุยผ่านแต่ไลน์ ผมขอไปหาแฟนก็บอกยุ่งตลอด อยู่ๆแฟนก็มาบอกผมว่าขอเป็นพี่น้องกันได้หรือเปล่า ผมงงมาก แฟนไม่กล้าเจอหน้าผม ไม่กล้าคุยกับผม บอกไม่กล้าสู้หน้า ได้ยินเสียงผมแล้วจะร้องไห้

จนผมไปหาเขาถึงที่ทำงาน เขาบอกว่าที่บ้านแฟนบอกให้เลิกคบกัน และจะให้แฟนผมไปแต่งงานกับลูกเพื่อนพ่อของเทอ ซึ่งคนนั้นเป็นเพื่อนเทอตอนประถม(บ้านผู้ชายคนนั้นเป็นคนมีตัง) เทอบอกว่าที่บ้านบอกให้เลิกคบตั้งแต่ต้นปี แต่แฟนมาบอกผมปลายปี เทอเริ่มห่างๆจะผมประมาณกลางปี เพราะเทอต้องช่วยพี่สาวเลี้ยงหลาน(พี่เขยเสีย)และต้องรีบเรียนให้จบโท เพื่อจะได้ไปต่อป.เอก

สาเหตุทั้งหมดที่ผมต้องเลิกกับเทอ เพราะเรื่องการศึกษาที่อนาคตจะต่างกัน ส่วนเรื่องหลักๆฐานะเรื่องเงินล้วนๆ ผมก็จบป.ตรีเงินเดือนก็3หมื่นแต่ยังไม่มีบ้านรถ เพราะต้องเลี้ยงพ่อแม่

ตอนนี้ผมก็เหลือสถานะเป็นพี่น้องกับแฟน เทอโทรมาหาผมบ้างสัปดาห์ละครั้งได้ ผมโทรไปหาเทอก็ไม่รับสาย เพราะเทอคุยไม่ได้ถ้าอยู่กับครอบครัว เทอจะคุยได้ก็ต่อเมื่ออยู่คนเดียว ต้องแอบๆคุยกัน แถมเทอยังบอกว่ารู้สึกกับผมแค่พี่น้องแล้ว

วันนี้ฉันถูกบอกเลิก. เพราะพ่อแม่เขาไม่ชอบฉัน ฉันไม่ได้ทำงานตามที่เรียนมา แต่มาประกอบอาชีพส่วนตัวเป็นแม่ค้า ทำกิจการของทางบ้าน. ต่างกับเขาที่เรียนต่อจนจบป.โท เป็นอาจารย์สอนในมหาลัยและเตรียมตัวเรียนต่อป. เอก. เราสองคนอายุเท่ากันเรียนสายเดียวกัน เป็นวิศวไฟฟ้า ตอนนี้อายุ25. เขากำลังมีอนาคต แม่ของเขาหาผู้หญิงให้ และบอกว่าฉันไม่มีอนาคต. เราสองคนไม่ได้เจอกันเท่าไร มีแต่โทรหากัน วันนี้เขาโทรมาบอกว่าทางบ้านไม่ต้องการให้คบกันและเขาก็ต้องเลือกครอบครัว มันช๊อกไปเลย สำหรับฉันฉันคิดไว้แล้วว่าต้องมีวันนี้ อนาคตเขาต้องเป็นด๊อกเตอร์ ส่วนฉันเป็นแม่ค้า. มันไปกันไม่ได้จริงหรอ. แม่ฉันบอกเจ็บตอนนี้ดีแล้ว ทั้งๆที่ฉันไม่เคยพบพ่อแม่ของเขา แม่บอกงั้นเราก็ควรเปิดใจ รับคนใหม่ส่ะ ดวลานี้ฉันนอนไม่หลับ ถึงอย่างไงก็ยังคิดวนเวียนอยู่กับว่าฉันมันแย่ไปหรือเปล่า เรียนวิศวะแต่มาเป็นแม่ค้า ทำให้ดราไปกันไม่ไก้ฉันไม่กีพอ. แค่ความรักมันไม่พอจิงๆๆ. แค่ระบายเท่านั้นเองจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออกมันขนลุกตลอดเวลา

ตอนนี้เลิกกับแฟนที่รักกันมากเหมือนกันคะ
เพิ่งเลิกได้ 2 วัน เจ็บสุดๆ ทรมานมาก
สาเหตุที่เลิก เพราะพ่อให้เหตุผลว่าไม่สามารถดองกับบ้านแฟนได้ เพราะเขารู้จักกันจนรู้ไส้รู้พุง
เรากับแฟนรักกันมาก วาดอนาคตด้วยกัน ตอนนี้ฝันสลายคะ
เคยคิดจะสู้นะคะ แม่เราก็สู้เพื่อเรา จนจะหย่ากับพ่อเพราะรับไม่ได้ที่พ่อกีดกันความรักของลูก
แต่สุดท้ายเราต้องรักษาครอบครัวเราไว้ก่อนค่ะ เราเลยบอกพ่อว่าเราเลิกกับแฟนแล้ว และเลิกกันจริงๆ วันที่เลิกกัน เรากับแฟนร้องไห้กันทั้งคู่ พอวันรุ่งขึ้นแฟนทนไม่ไหว ยังโทรมาหาเรา ร้องไห้บอกว่าอยากได้ยินเสียงเรา เราก็ร้องไห้ บอกว่าเราก็คิดถึง แต่ถ้าทำแบบนี้เราก็ตัดใจไม่ได้ เขาเลยขอว่า ให้เขาโทรหาบ้างนะ นานๆ ทีก็ได้ อย่าขาดกันไปเลย แต่เราอยากตัดให้ขาดคะ รอวันที่ใจเข้มแข็งค่อยมาคุยกัน เป็นพี่เป็นน้องกันได้ เพราะเราไม่ได้เลิกกันเพราะไม่รัก เรารักกันมากจริงๆ รักที่สุด เขาดีกับเรามาก แต่ทำไงได้ พ่อเราไม่ชอบ เราก็เลยพยายามคิดว่า ของที่ไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ใช่ค่ะ แต่ทุกวันนี้ยังร้องไห้ไม่หยุด คิดถึงเขามาก อยากโทร แต่ก็ต้องห้ามใจค่ะ ตอนนี้ได้แต่หวังว่า พ่อจะยอมเปิดใจเข้าซักวัน หรือไม่ก็ขอให้เราทั้งคู่เจอคนที่ดีของกันและกันดีกว่าค่ะ ดิฉันอยากให้เขาได้เจอคนที่ดี ที่รักเขามากกว่าดิฉัน อยากให้มีคนดูแลเขาค่ะ เศร้ามาก ทรมานใจมาก พิมพ์ไปก็ร้องไห้ไปค่ะ

ทำไมการที่เราจะรักใครสักคน ต้องถูกพี่ ป้า น้า อา ห้ามไม่ให้รักกับคนที่เปงเพียงญาติ ห่างๆ ความรู้สึกตอนนี้ยังทำใจไม่ได้ วันแรก วันที่ทุกคนรู้ความจริง วันนั้น เรายังจำได้ เวลา ตอน 6 โมง เราก็แยกย้ายกลับบ้าน เรากลับมานั่งร้องไห้เพราะเราไม่เข้าใจว่าทำไม เขาถึงไม่ให้เรารักกัน เราไม่เข้าใจเลย ความรักมันห้ามกันได้ด้วยหรอ ถึงวันนี้ฉันยังลืมเขาไม่ได้เรย เพราะเราเจอหน้ากันทุกวันแต่ความสัมพันธ์ เรากับพี่เขา มันเปงได้แค่ พี่น้อง เรายังนั่งเสียใจจนถึงทุกวันนี้

เราเป็นอีกคนที่โดนพ่อแม่แฟนห้ามไม่ให้คบกัน พยายามแยกเราให้ห่างกัน
เศร้าค่ะตอนนี้

เราสองคนคบกันได้1ปี แล้วครับโทหากันทุกวันอยู่มาวันหนึงเธอก็ได้หายไปติดต่อก็ไม่ได้ จบกระทังเพื่อนเธอคนมาบอก มผว่า พ่อกับแม่ เค้า ไม่ยอมให้เราคบกัน เค้าฟากมาบอกผมว่าน้อง ยังมีอะนาคด ปรอยน้องไปนะ ผมทำอะไรไม่ได้ ครับได้แต่ คิดแล้วก็ ร้องไห้ ทำได้แค่ นี้

เราก็เหมือนกันคบกัน 1 ปี แม่ของแฟนอาจไม่ให้คบกันไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทำไมความรักของเราสองคนถึงต้องจากกันด้วย ทั้งๆที่เราก็มีความสุขเวลาอยู่ด้วยกัน เราไม่เคยทะเลาะกันเลย อยู่มาวันนึงเธอบอกว่า...ต่างคนต่างอยู่เถอะ เราเสียใจมากอ้อนวอนให้เขากลับมาครั้งแล้วครั้งเล่า...เขาทำทุกอย่างเพื่อให้เราตัดใจ.....แต่ใจเราทำไม่ได้หรอก เพราะยังรัก เพราะยังอยากมีเธออยู่......นิน จะ รอ ออ นะ ......

สู้ๆนะคะ :)

เราคบกันได้ 3 ปี มีวันนึงทะเลาะกันทางโทรศัพดังมาก พ่อแม่เค้าได้ยินเข้า เราพึงเรียนอยู่ปีสองพ่อแม่เค้าเลยบอกให้เลิกกันเพราะกลัวเสียการเรียน แล้วเค้าต้องไปสอบตำรวจ เค้าก็เริ่มห่างๆไปเรื่อยๆ ทำตัวแย่กับเราพูดจาไม่ดีกับเรา แล้วก็บอกเลิกเราแต่เราก็ยังติดต่อไปเพราะคิดว่าเค้ายังรักเรา จนเวลาผ่านไปเค้าก็สารภาพทั้งน้ำตาว่าโดนพ่อแม่กีดกัน เค้าเจ็บปวดมากแต่เค้าก็ต้องทำตามพ่อแม่ เพราะแม่เค้าเป็นโรคหัวใจ แล้วไม่อยากโกหกพ่อแม่มาแอบคบกัน เราก็ไม่อยากให้เค้าลำบากใจเลยยอมทำตาม เค้าบอกให้เราต่างคนต่างใช้ชีวิตไป ทำตามความฝันของตัวเอง แล้ววันที่เรารับปริญญาเค้าจะมา วันนั้นเราอาจได้กลับมาคบกันมันเป็นเรื่องของอนาคต ตอนนี้เราสองคนก็ยังไม่มีใคร ยังคิดถึงเค้าทุกวันรักเค้าเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน จะได้กลับมารักกันมั้ย...???

เราก็เจอเหมือนกัน มันทรมานมากเลยนะ ที่ต้องมาแอบคบกัน แต่ตอนนี้เลิกกันไปแล้ว ไม่ใช่ว่าเราไม่รักเค้านะ ยังรักอยู่หมดหัวใจ

ไม่น่าเชื่อว่ามีคนเป็นแบบเราอีกตั้งเยอะมากมายขนาดนี้เลย มันทรมานมากๆ ไม่รู้ควรตัดสินใจอะไรต่อไปดี

จะเลิก เพราะความสุขของครอบครัว ตัวเองเศร้า หรือ เราจะมีความสุขที่ได้อยู่ด้วยกัน แต่ครอบครัวตัดขาดเรา อกตัญญูอีก ทำไงดีคะ

T_T

ก่อนหน้านี้เรามาอยู่ด้วยกันครับ แต่ทางบ้านเค้ามารับตัวเค้ากลับ ได้สักอาทิตย์นึงแล้ว แล้วที่บ้านเค้าก้ไม่ให้กลับมาหาผมอีก เราคบกันมา 3 ปีแล้ว แต่ที่บ้านเค้าก้ขัดขวาง จนถึงตอนนี้ก้ยังไม่ยอมรับในตัวผมครับ

เราสองคนรักกันเเต่ก้อต้องเลิกกัน
ในเมื่อครูที่สอนเรามากีดกันเราสองคน
เเต่หนูอยากบอกกับครูว่า ทำไมครูต้องมากีดกันความรักดีๆที่หนูมี...โดยที่ไม่เคยทำผิดอะไรเลยย😭😭😭😭😭

เเม่เราอยากให้เราคบกับคนที่เค้าเลือกให้ แต่เราไม่ชอบเพราะเค้าอายุมากกว่า แล้วยังมีลูกติดด้วยทางญาติเค้าก็รู้สึกชอบคอเราพอสมควร ส่วนพ่อก็รู้สึกเฉยๆบอกให้เราเลือกเอง ช่วงปีใหม่ปีที่แล้วเราคบกับผู้ชายคนนึงซึ่งคุยกันผ่านเฟสบุ๊ค ผู้ชายคนนั้นเป็นแฟนเราในปัจจุบันนี้ ชื่อว่า เอ(นามสมุติ) เอก็เป็นญาติของคนที่เเม่เลือกให้ เเม่รู้ก๋สั่งให้เราเลิกคุยกับเอเด็ดขาดเพราะแม่บอกว่าเอเป็นคนไม่ดีเรียนหนังสือไม่จบ เราคบคนไม้สนหน้าตาและฐานะเราขอแค่ความจริงใจก็พอมันอาจจะหมดยุคกัดก้อนเกลือแล้วก็ตาม แต่อยากให้แม่เข้าใจว่าปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตอย่างจริงจัง ตอนนั้นเราโทรหากันทุกวันเรานัดเจอกันตอนคบกันได้6เดือนมันมีความสุขมากนะค่ะกับการได้อยู่กับคนที่เรารัก แม่ก็ห้ามเราออกไปไหนมาไหนอีกทะเลาะกับแม่บ่อยมาก เราเล่าให้แฟนฟังทุกครั้งว่าแม่ห้ามคบกัน ตลอดเวลา1ปีตลอดมาเราบอกเลิกแฟนบ่อยมากจนรู้สึกไม่ดีเราสงสารแฟนด้วยซ้ำ เราพยายามทำให้เค้าไปหาคนอื่นแต่เค้าก็ไม่ไป ไม่เคยบอกเลิกเราเลยสักครั้งรวมทั้งเราก็ไม่เคยคิดที่จะมีคนอื่นนอกจากเค้า เราเครียดมาก รู้สึกสมเพชตัวเองที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ สงสารแฟนทุกครั้งที่เวลาอบากเจอก็ไม่ได้เจอ มาหาที่บ้านก๋ไม่ได้เพราะเเม่จะด่าเรา ปีหน้าแฟนจะไปทหารเราคิดว่าพอเค้ากลับมาแม่จะเข้าใจในตัวเค้าเเละเราด้วย

โดนเหมือนกันค่ะ แต่เราเป็น คู่ ญ กับ ญ รักกัน 5 ปี อยู่ด้วยกันตลอด ผูกพันกันมาก คุยกันว่าจะอยู่ด้วยกันไปจนแก่และอาจไปแต่งกันที่ต่างประเทศ แม่แฟนรู้มาตลอดแต่ได้แค่บ่นๆ ไม่มีอะไรรุนแรง

มาวันนี้มีชายแก่แต่รวยเข้ามาทางแม่แฟน เพื่อขอแฟนเรา...แฟนเราเลยถูกกดดันให้เลิกกับเรา

มันเศร้ามากนะคะเลิกทั้งที่ยังรัก เจ็บทั้งคู่ เราก็หน้าที่การงานดีมากๆทั้งคู่ ดูแลกันได้แน่นอน แต่ความรักเราก็แพ้แม่แฟนและชายแก่

ผมเองก็เหมือนกันอันที่จริงพี่เขาก็เคยลูกมาแล้วแหละแต่ก็เลิกกับพ่อของลูกไปแล้วผมเองก็เปิดใจที่จะคบกับพี่เขาแต่อายุแค่22ปีส่วนเขาอายุ28ปีเราสองคนก็รักกันดีนะเคยคุยกันว่าจะสร้างครอบครัวใหม่ด้วกันด้วยช้ำแต่ติดที่ว่าพ่อกันแม่แฟนผมห้ามไม่ให้เราคบกันเพราะอายุต่างกัน #ผมไม่เข้าใจว่ารักต่างวัยมันผิดตรงใหน

เรากับแฟนคบกันมา 4 ปีแล้ว แฟนเราอายุน้อยกว่าเรา5 ปี และยังเป็นน้องชายของน้องสะใภ้เรา เค้าเป็นคนทำงาน ทำมาหากิน เป็นผู้ใหญ่และเป็นผู้นำ พ่อเราโกรธมาก เพราะท่านบอกว่าทำให้ท่านเสียหน้า และน้องสะใภ้ก็อยู่ในบ้าน...ท่านห้ามเราสองคนคบกัน ทั้งๆที่แต่ก่อนท่านกับแฟนเราคุยกันได้ดีมาก ....เรากับแฟน รักกันมาก แต่เราสองคนยังทำใจไม่ได้จริงๆ......
.จากที่ฟังเรื่องราวของทุกคน เข้าใจในความรักของคนสองคน. ความทรมานและความเจ็บปวดของตัวเอง รวมถึงความรู้สึกผิดต่อพ่อแม่ซึ่งตัวเราเองก็เป็นอยู่ และยังคงทำใจไม่ได้ คนที่ใช่สำหรับเรา อาจไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับใครอื่นโดยเฉพาะคนในครอบครัวหรือญาติพี่น้อง แต่ควรเป็นตัวเราเองมิใช่หรือที่กำหนดชีวิตตัวเอง เรารู้ว่าพ่อแม่รักเรา แต่ท่านคงลืมไปว่า เรารักตัวเราเองมากเหมือนกัน เราจึงรู้ว่า ในช่วงเวลาที่เราแย่ที่สุด ที่ไม่มีใครเข้าใจแม้กระทั่งคนในครอบครัว ในวันนั้น กำลังใจ, ความเข้าใจจากอีกคนมันเหมือนแสงเทียนที่ทำให้เราเดินต่อไปข้างหน้าได้แม้หนทางมืดขนาดไหนก็ตาม เราก็พร้อมที่จะเผชิญกับความมืดนั้น มีแค่แสงเทียนกับเรา...
อยากเป็นกำลังใจให้ทุกคน แสงเทียนบางคนอาจจะมอดดับเพราะคนอื่นที่ปรารถนาดีกับเราเป่ามันไป...แต่คุณยังมีเทียนเล่มนั้นไว้กับตัวเอง...จุดใหม่ถ้ามีโอกาส..หรืออย่างน้อย ถือมันไว้กับตัว เพราะครั้งนึงมันคือสิ่งที่มีความหมายสำหรับเรา .ขอบคุณทุกคนบนบอร์ดนี้ ทุกคนมีเสียงหัวใจที่ชัดเจนมาก เสียงที่มีแต่เราและคนที่"เข้าใจ"จริงๆที่ได้ยิน....อยากให้คงความศรัทธาไว้ เพราะทุกอย่าง เป็นไปได้เสมอ

หนูคบกับแฟนตั้งแต่ม.4 ตอนนี้จบม.6แล้ว เรารักกันดี มีทะเลาะกันบ้าง แต่พอมาวันหนึ่งแฟนหนูโทรมาหาหนูแล้วบอกว่า แม่ของแฟนให้เราสองคนคบกันแบบเพื่อน ตอนนั้นร้องไห้หนักมาก เราสองคนไม่เคยทำอะไรให้ครอบครัวทั้งสองฝ่ายเดือดร้อนเลย รักกันมันผิดด้วยหรอคะ หนูผิดอะไรหรอคะ ทำไมต้องเป็นเราสองคนด้วย

อายุครับ ห่างกันรอบนึง ทางบ้านเลยจัดเต็ม อนาคตนี่ปัญหาจะตามมาแน่ แต่เค้าเป็นคนจริงใจนะครับ นิสัยดี เอาใจใส่เราดีมาก คือคนที่อยู่ใกล้ๆไครๆก็รักเค้าอ่ะนะ แต่เรื่องอายุที่ห่างกันมากไปนี่แหละ ทางบ้านเลยห้ามอย่างแรง ผมไม่อยากเห็นเธอร้องให้เลย มันทนไม่ไหวจริงๆ ผมอยากให้ทางบ้านเข้าใจจริงๆเลยครับ เราแค่อยากมีครอบครัวเล็กๆ ช่วยกันทำมาหากินตามประสา ไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่ ก็แค่นั้นเองครับ...

มันจะมีสักวันไหม ที่เขายอมรับเรา ?
ระหว่างที่เขาไม่ให้คบ แต่อยากคบต้องทำยังไงให้เสียใจน้อยที่สุด
ไม่อยากเลิกเลย

ผมคบกับแฟนได้1ปี จนสุดท้ายพ่อแม่แฟนก้อกีดกันเอาแฟนผมออกเรียนย้ายที่อยู่ ตอนนี้เกือบปีแล้วที่เลิกกันแต่ผมไม่เคยลืมเลย
ไฮยีน รุจิภาไทยใหม่ อยากเจอเทอสักครั้งเทอเป็นไงบ้างนะ

เราสองคนรักกันมากแต่การถูกพ่อแม่เขากีดกันสึดท้ายเขาก็เลือกครอบครัวแล้วเขาพยายามตัดเราออกจากชีวิตเขาตัดการติดต่อบล๊อกเราทุกทางเพื่อไม่ให้เห็นเรา เราคงทำอะไรต่อไปไม่ได้เมื่อเขาเลือกที่จะลืมความรักที่ผ่านมาต่อให้รักแค่ไหนก็ไร้ค่า

หนูก็เจอนะคะโดนกีดกันความรักแต่แฟนหนูเค้าบอกว่าความรักอันบริสุทธิ์ของเราที่มีให้กันนี้มันสามารถเอาชนะอุปสรรคได้
และเราก็ให้กำลังใจต่อกันตลอดมา
เชื่อว่ารักแท้มีจริงค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่โดนกีดกันจ้ะสู้ๆน้ะ

โดนบังคัให้เลิกกับแฟน คบกันได้ 3เดือน กว่าจะได้ตบกันก็ต้องแอบรัก อยู่ๆโดนสั่งให้เลิกกัน ทุกวันนี้ต้องคอยโกหกว่าเลิกกันแล้ว ทั้งๆทีแฟนเราก็หวังดีกับครอบครัวเรา แต่ทำไมผู้ใหญ่ถึงไม่เข้าใจ

ทำไมอะทำไมต้องคบกันไม่ได้ด้วย เสียใจยิ่งกว่าถุกหักอกอีกรักกันแต่คบกันไม้ได้ทรมานมากๆ.

ทำไมต้องกรีดกัน บางทีผู้ใหญ่บางคนก็ไม่มีเหตุผล คิดว่าตัวเองทำถูก คิดถูก ไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของลูกเลย ถ้าเป็นตัวของเค้าเองโดนกรีดกันบางจะรู้สึกยังไง

ทรรศนะความคิดของคนใจแคบ ทำลายความรักของคนสองคนที่บริสุทธิ์

อ่านแล้วรู้สึกดีจัง ก็หวังว่าสักวันเราคงกลับมารักกันเหมือนเดิม ถ้าใจเรายังรักกัน(เนื่องจากโดนพ่อแม่ฝ่ายชายให้เลิกคบทั้งที่ยังรักกัน ต่างกันแค่ศาสนา)

อ่านแล้วรู้สึกดีจัง ก็หวังว่าสักวันเราคงกลับมารักกันเหมือนเดิม ถ้าใจเรายังรักกัน(เนื่องจากโดนพ่อแม่ฝ่ายชายให้เลิกคบทั้งที่ยังรักกัน ต่างกันแค่ศาสนา)

อ่านแล้วรู้สึกดีจัง ก็หวังว่าสักวันเราคงกลับมารักกันเหมือนเดิม ถ้าใจเรายังรักกัน(เนื่องจากโดนพ่อแม่ฝ่ายชายให้เลิกคบทั้งที่ยังรักกัน ต่างกันแค่ศาสนา)

อ่านแล้วรู้สึกดีจัง ก็หวังว่าสักวันเราคงกลับมารักกันเหมือนเดิม ถ้าใจเรายังรักกัน(เนื่องจากโดนพ่อแม่ฝ่ายชายให้เลิกคบทั้งที่ยังรักกัน ต่างกันแค่ศาสนา)

อ่านแล้วรู้สึกดีจัง ก็หวังว่าสักวันเราคงกลับมารักกันเหมือนเดิม ถ้าใจเรายังรักกัน(เนื่องจากโดนพ่อแม่ฝ่ายชายให้เลิกคบทั้งที่ยังรักกัน ต่างกันแค่ศาสนา)

เขาบังคับให้เรากับแฟนเลิกกัน แต่เรายังรักกันอยู่ แต่ไม่รู้จะทำยังใง

ขอบคุณบทความนี้ อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจค่ะ

ของเรานะหรอ
พ่อแม่ครอบครัวตายายเค้าไม่ชอบเรา
เพราะอดีตเราเคยเที่ยวขับรถเล่นกับเพื่อนตอนดึกแต่นี้ก้ผ่านมา3ปีละเราก้ม่ทำแบบนั้นแล้วน่ะแต่หมู่บ้านเราพูดไห้ร้ายเราพุดแต่เรื่องแย่ๆมาห่เราจนทางญาติเค้าม่ชอบเราแล้วก้ต้อวเลิกกัน
เรายอมรับว่ารักเค้ามาก
แต่เราก้ห่วงเค้าม่อยากห้เค้ามีปันหากับครอบครัวของเค้าเราคงเปนตัวน่ารังเกรียจสำหรับครอบครัวเค้ามากๆเลยสิน่ะ

ของเรานะหรอ
พ่อแม่ครอบครัวตายายเค้าไม่ชอบเรา
เพราะอดีตเราเคยเที่ยวขับรถเล่นกับเพื่อนตอนดึกแต่นี้ก้ผ่านมา3ปีละเราก้ม่ทำแบบนั้นแล้วน่ะแต่หมู่บ้านเราพูดไห้ร้ายเราพุดแต่เรื่องแย่ๆมาห่เราจนทางญาติเค้าม่ชอบเราแล้วก้ต้อวเลิกกัน
เรายอมรับว่ารักเค้ามาก
แต่เราก้ห่วงเค้าม่อยากห้เค้ามีปันหากับครอบครัวของเค้าเราคงเปนตัวน่ารังเกรียจสำหรับครอบครัวเค้ามากๆเลยสิน่ะ

volt IP: 119.42.121.245

เราก็เปนคนนึงที่โดนกีดกันจากพ่อแม่ของเค้า เราต่างศาสนากัน พ่อแม่เค้าหาผู้หญิงให้เค้าเรียบร้อยแล้ว สุดท้ายระหว่างพ่อแม่กับเราเค้าก็ต้องเลือกพ่อแม่อยู่แล้ว อะนนี้เราก็เข้าใจ ทุกวันนี้ก็ยังลืมไม่ได้คิดถึงทุกวันไม่มีวันไหนที่ไม่คิดถึง ทั้งๆที่เข้าใจและพยายามยอมรับความจิง แต่มันก็เศร้านะ เจ็บจังเลย ....

เราก็เป็นอีกคนนึงที่ถูกครอบครัวฝ่ายหญิงกีดกัน เพียงเพราะเราเป็นทอม ครอบครัวเขามองว่าคบกันมันก็ไม่ยั่งยืนก็เลยโดนตัดสินกันแบบนั้น แต่เรากับแฟนรักกันมาก แต่มียุวันนึงเรามีเรื่องกับน้องชายแฟน เขาเดินมาหาเรื่องเราก่อนต่อยเราทำร้ายเราแต่ปากบอกว่าเป็นลูกผู้ชายพอแต่ก็ต่อยเราเหตุผลเพียงเพราะเขาไม่ชอบหน้าเราแค่นั้น แต่เราก็ไม่ทำอะไรน้องชายแฟนเลยสักนิดเดียวทั้งที่ตัวก็พอฟัดพอเหวี่ยงกันอยู่แต่เราไม่ทำเพราะเราเห็นแก่แฟนเราครอบครัวของแฟนอีกและความรักที่มันค้ำคออยู่จึงไม่อยากให้เกิดปัญหาไปมากกว่านี้ แต่ผลที่ตามมาหลังจากนั้นคือสถานะการณ์มันแย่ลงกว่าเดิมอีกครอบครัวแฟนบอกให้เลิกยุ่งกับเรา เราก็รู้ว่าแฟนเราทำใจลำบากทั้งรักทั้งเจ็บ เราเองก็ไม่แพ้กัน เรากับแฟนต้องแอบเจอแอบคบกัน แต่ก็ไม่รู้จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ เราสังเกตุเห็รแฟนเราเมิลแฟนเราจะไม่มีความสุขในชีวิตเลยตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้น แต่เราก็เมิลจะรู้แล้วว่าแฟนเราจะเลือกครอบครัวมากกว่าเรา ครอบครัวแฟนเป็นคนหัวโบราณแต่เราก้พยายามเข้าใจนะ เราก้มานั่งคิดว่าทำไมครอบครัวแฟนไม่ลองดูเราไปก่อนได้ไหมว่าเราไม่ไปทำร้ายลูกสาวเขาเพราะที่ผ่านมาเรากับแฟนคบกันพากันไปในทางที่ดีตลอดชวนกันไปวัดทำบุญบ้างหรือพาแฟนไปเดินเล่นห้างบ้างทำตัวยุในเกณฑ์ดีตลอด แต่ก้ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ ตอนนี้เราเสียใจที่สุดทรมานที่สุด มืดแปดด้านคิดไม่ออกแล้วมองไม่เห็นหนทางไปต่อว่ามันจะเป็นยังไง กลัวคำตอบคือรักต้องจบลงแล้วจากกันทั้งๆที่เรากับแฟนรักกันมากแล้วเราไม่ได้ทำผิดอะไรกันเลยงั้นหรือ....?

เราก็เป็นอีกคนนึงที่ถูกครอบครัวฝ่ายหญิงกีดกัน เพียงเพราะเราเป็นทอม ครอบครัวเขามองว่าคบกันมันก็ไม่ยั่งยืนก็เลยโดนตัดสินกันแบบนั้น แต่เรากับแฟนรักกันมาก แต่มียุวันนึงเรามีเรื่องกับน้องชายแฟน เขาเดินมาหาเรื่องเราก่อนต่อยเราทำร้ายเราแต่ปากบอกว่าเป็นลูกผู้ชายพอแต่ก็ต่อยเราเหตุผลเพียงเพราะเขาไม่ชอบหน้าเราแค่นั้น แต่เราก็ไม่ทำอะไรน้องชายแฟนเลยสักนิดเดียวทั้งที่ตัวก็พอฟัดพอเหวี่ยงกันอยู่แต่เราไม่ทำเพราะเราเห็นแก่แฟนเราครอบครัวของแฟนอีกและความรักที่มันค้ำคออยู่จึงไม่อยากให้เกิดปัญหาไปมากกว่านี้ แต่ผลที่ตามมาหลังจากนั้นคือสถานะการณ์มันแย่ลงกว่าเดิมอีกครอบครัวแฟนบอกให้เลิกยุ่งกับเรา เราก็รู้ว่าแฟนเราทำใจลำบากทั้งรักทั้งเจ็บ เราเองก็ไม่แพ้กัน เรากับแฟนต้องแอบเจอแอบคบกัน แต่ก็ไม่รู้จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ เราสังเกตุเห็รแฟนเราเมิลแฟนเราจะไม่มีความสุขในชีวิตเลยตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้น แต่เราก็เมิลจะรู้แล้วว่าแฟนเราจะเลือกครอบครัวมากกว่าเรา ครอบครัวแฟนเป็นคนหัวโบราณแต่เราก้พยายามเข้าใจนะ เราก้มานั่งคิดว่าทำไมครอบครัวแฟนไม่ลองดูเราไปก่อนได้ไหมว่าเราไม่ไปทำร้ายลูกสาวเขาเพราะที่ผ่านมาเรากับแฟนคบกันพากันไปในทางที่ดีตลอดชวนกันไปวัดทำบุญบ้างหรือพาแฟนไปเดินเล่นห้างบ้างทำตัวยุในเกณฑ์ดีตลอด แต่ก้ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ ตอนนี้เราเสียใจที่สุดทรมานที่สุด มืดแปดด้านคิดไม่ออกแล้วมองไม่เห็นหนทางไปต่อว่ามันจะเป็นยังไง กลัวคำตอบคือรักต้องจบลงแล้วจากกันทั้งๆที่เรากับแฟนรักกันมากแล้วเราไม่ได้ทำผิดอะไรกันเลยงั้นหรือ....?

เราโดนทางบ้านเขาบอกให้เขามาบอกเลิกเราโดยเพียงเพราะทางบ้านเขาไม่ชอบเราเรายัง งง อยู่เลยว่าเราทำผิดอะไรหนักหนาขนาดนั้นเราแต่ต้องมาเลิกกันเพียงเพราะความไม่พึงพอใจของคนในครอบครัวของเขา