|
|
เราไม่เหลือใครอีกแล้ว...และเราคงจะไม่เจอใครอีก จะไม่รักใครอีกแล้ว เข็ดกับความรักไปอีกนาน
"เราเข็ดจริง ๆ หรือกับความรัก เราจะรู้ได้ยังไงว่าเราทุกข์ ถ้าเราไม่สุขล้นมาซะก่อน"
คนที่ชอบฟูมฟายเมื่อโดนสลัดรัก และชอบบอกตัวเองว่า "จะไม่เจอใครอีก" "เข็ดกับความรักอีก" "จะไม่รักใครอีกแล้ว" "เราคงไม่เจอใครอีก...เบื่อแล้ว" เห็นคนเหล่านี้ก็พบเจอความรักได้ครั้งแล้วครั้งเล่าแบบไม่ยอมเข็ดหลาบอย่างปากว่า ความรักจะเดินทางมาหาเมื่อไหร่ จะมาไหม จะมากี่ครั้ง จะมาอีกหรือเปล่า ไม่มาได้ไหม ไม่อยากให้มา ไม่มีใครบังคับหรือกะเกณฑ์มันได้หรอก เพราะฉะนั้นห้ามท้าทายสวรรค์ และห้ามพูดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เพราะมันจะเสียปากเปล่า ๆ
แน่นอนว่าคนที่พบกับรักที่ผิดหวัง รักไปเต็มร้อยแต่ได้มา ไม่ถึงสิบก็มักจะท้อแท้ และลดค่าของความรักลง โดยมองความรักว่าเป็นสิ่งที่ทำให้เกิดทุกข์ คนเราไม่น่าจะเกิดมาเจอความรัก เพราะมันมีแต่ทำให้เราทุกข์ทรมาน และไม่อยากจะพบเจอมันอีก กลัวว่าจะเป็นเหมือนเดิม ไม่อยากทุกข์ทรมานอย่างเดิม ๆ ทั้ง ๆ ที่จริง ๆ แล้วความรักนี่แหละที่ทำให้โลกที่เคยมืดมนเป็นสีชมพูได้ เป็นสีอะไรต่อมิอะไรอีกก็ได้ที่เราอยากให้มันเป็น และทุกคนก็มักจะน่ารักขึ้นเมื่อมีความรัก พอความรักของเขาจากไป เราก็สรุปเอาว่ามันทำลายทุกสิ่งทุกอย่างจบลงในพริบตา แม้แต่ความทรงจำที่ดีงาม ทั้ง ๆ ที่มันก็มีอยู่นั่นแหละ แต่เราปฏิเสธไม่คิดถึงมันเอง มองแต่ความทุกข์ที่เกิดขึ้นตรงหน้า
เข้าใจว่าในอารมณ์นั้นคงเผลอพูดไปนั่นแหละว่าไม่อยากเจอมันอีก เข็ดเพราะกำลังเจ็บกับมันอยู่ แต่วันหนึ่งที่แผลเธอหายจะด้วยยาดีขนาดไหน หรือกำลังใจที่เธอสร้างให้ตัวเธอเอง เธอจะรู้สึกสนุกที่เจอกับมันอีก เพราะชีวิตที่ปราศจากความรัก คนที่เคยมีแล้วจะรู้ว่ามันเหมือนขาดอะไรไป มันไม่มีชีวิตชีวา มันเหมือนเรายังไม่เติมเต็ม มันจะโหวง ๆ เหมือนตัวเองกำลังคอยใครอยู่ซักคนที่ไม่รู้ว่ามันคือใคร และสังเกตเห็นว่าคนที่ชอบพูดว่าไม่อยากมี ไม่อยากเจอ มักจะเป็นคนที่เจออยู่เรื่อย ๆ ส่วนคนที่รอคอยจะเจอ มักไม่ค่อยเจอ บแกแล้วว่ามีอะไรบางอย่างที่คอยแกล้งเราอยู่ อะไรที่ไม่อยากเจอ เราก็จะเจออยู่นั่นแหละ เอาให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
คนเข็ดก็เหมือนคนที่ไม่เข็ด แต่จริง ๆ แล้วถ้าเราถามใจตัวเองในส่วนลึกที่สุดว่า เราเข็ดจริง ๆ หรือกับความรัก เราไม่ได้อะไรมาเลยหรือกับความรักครั้งนี้ เราไม่ได้มีความสุขเลยหรือเมื่อเราได้รู้จักความรัก แล้วเราจะรู้ได้ยังไงว่าเราทุกข์ ถ้าเราไม่สุขซะจนล้นมาก่อน ยิ่งสุขมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทุกข์มากเท่านั้น แล้วถ้าหากเรารู้ว่าจะทำให้มันสุขอย่างพอดี ๆ ยังไง และทำยังไงให้มันทุกข์น้อยที่สุดหรือไม่ทุกข์เลยในครั้งต่อไป มันก็คงจะดีไม่น้อย ว่าแต่ความรักที่ผ่านมาของเธอบอกอะไรกับเธอบ้างแล้วยังล่ะ
Create Date : 15 มิถุนายน 2550 |
Last Update : 15 มิถุนายน 2550 19:47:20 น. |
|
1 comments
|
Counter : 732 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: คนใจร้าย (ตะวันยิ้มร่า ) วันที่: 18 มิถุนายน 2550 เวลา:12:47:44 น. |
|
|
|
| |
|
|
Milintaria |
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [?]
|
ยิ้มให้ความผิดหวัง....อย่างคนคุ้นเคย ยิ้มให้ความมืดมน อย่างคนรู้จักกัน นี่คือเพื่อน เก่า ที่เรา ต้องเจอ เจอกันเมื่อนานแสนนาน
ร้องไห้ให้กับมัน ช่างดูง่ายดาย เหมือนมันไม่ท้าทาย เท่า เรายิ้มให้มัน สุขก็ยิ้มได้ เจ็บก็ยิ้ม ได้ ให้ราคามันเท่ากัน ยิ้มให้มันก็ พอ.....
|
|
|