• iT's So GoOd tO bE mE
• มาร์การิตา :: พาชิม ::
• มาร์การิตา :: สาวขี้บ่น ::
• แก๊งสี่ขาตัวแสบ
• มาร์การิตา :: พาทัวร์ ::
• All about my wedding

:: RIP Brownie 1993 - Dec 14'2008 :: สวัสดีค่ะ...วันนี้มีเรื่องเศร้ามาเล่าสู่กันฟัง อ่านหัวเรื่องแล้วก็คงเดากันออกใช่ไหมคะ? ตอนนี้จูนเพิ่งสูญเสียเพื่อนรักไป เค้าเสียไปเมื่อตีห้าของวันอาทิตย์ที่ 14 ธันวาคม 2551 ค่ะ เค้าชื่อ "บราวนี่" เป็นพุดเดิล เพศผู้สีน้ำตาล อายุ 15 ปี 2 เดือน มาถึงวันนี้บราวนี่ก็จากจูนไปอาทิตย์กว่าๆ แล้วค่ะ เรารู้จักกันครั้งแรกเมื่อ 4 ปีก่อนค่ะ บราวนี่เป็นหมาที่บ้านใหญ่แฟนจูน แรกเริ่มเดิมทีเราไม่ค่อยถูกชะตากันเท่าไหร่หรอกค่ะ ออกจะแอบเป็นคู่กัดกันเล็กๆ ซะด้วยซ้ำ เพราะตอนแรกที่เห็นบราวนี่จะออกท่าทางแก่นๆ ซนๆ แถมทะลึ่ง จูนเลยไปสนิทกับฮันนี่ หวานใจของบราวนี่แทน (แต่ฮันนี่ก็มาด่วนจากบราวนี่ไปซะก่อนเมื่อเกือบสามปีก่อน) ส่วนตัวแล้วบราวนี่เค้าค่อนข้างจะติดใหญ่ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จะกิน หรือจะนอนก็จะอยู่ด้วยกัน ทุกเช้าหลังจากกินข้าวเช้าเรียบร้อยแล้ว บราวนี่เค้าก็จะเดินตามใหญ่เข้าออฟฟิสทุกวัน เที่ยงก็เดินออกมาด้วยกัน เรียกได้ว่าเดินเข้าเดินออกเป็นว่าเล่นเลยหละค่ะ ในออฟฟิสเจ้าบราวนี่เค้ามีคู่กัดอีกตัวหนึ่งค่ะ ชื่อโกโก้ เป็นหมาลูกชายของบราวนี่ที่พี่ในออฟฟิสรับไปเลี้ยง แล้วพามาที่ออฟฟิสทุกวัน เจอหน้ากับโกโก้ทีไร เป็นเห่ากันทุกที ทั้งๆ ที่เป็นพ่อลูกกันนะเนี่ย (แล้วโกโก้ ก็มาจากบราวนี่ไปอีกตัว เมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมา) นิสัยของบราวนี่จะรักเจ้าของมากค่ะ ขนาดเวลาที่จูนแกล้งตีใหญ่เล่นๆ เนี่ย บราวนี่เค้าจะออกอาการหวงเจ้าของทันที จะวิ่งเข้ามาเห่า เหมือนประมาณว่าจะพูดบอกจูนว่า “อย่ามาทำอะไรใหญ่นะ แน่จริงมาตีบราวแทนสิ เดี๋ยวบราวจะงั้มแขนให้” หุหุ แต่จริงๆ แล้วบราวนี่ไม่ค่อยกัดใครหรอกค่ะ บราวเค้าเป็นหมาใจดี ขี้เล่น ฉลาดและรู้ทันมากๆๆ เวลาจะป้อนยาทีเนี่ยต้องวิ่งไล่จับกันจนเหนื่อยเลยหละ อ่อ...ลืมบอกไปค่ะ บราวนี่เค้าเป็นโรคไต ต้องกินอาหารเฉพาะโรค แล้วยาเค้าเนี่ยจะเยอะมาก มื้อนึงนี่ก็ 7-8 เม็ด แต่บราวก็อึดค่ะ เวลาป่วยไม่สบายก็นอนซมสักสองสามวัน พอหายก็กลับมาซ่าส์เหมือนเดิมแล้วค่ะ แล้วอีกอย่างคือ บราวนี่หูไม่ค่อยดีค่ะ หรือจะเรียกว่าหูตึงก็ได้ เพราะอายุมากด้วย เวลาจะเรียกจะบอกกันทีนี่สนุกสนานเฮฮา ดังไปสามบ้านแปดบ้าน สำหรับจูนกับบราวนี่แล้ว เราเพิ่งมาสนิทกันเมื่อ 2 ปีก่อนนี่เองค่ะ เพราะจูนย้ายมาทำงานที่บ้านใหญ่ เลยต้องเจอกันเกือบทุกวัน จากคู่กัดก็เลยกลายมาเป็นเพื่อนรักกัน แล้วเราก็มาสนิทกันมากขึ้นก็ตอนที่ใหญ่กับแม่ไปเยี่ยมน้องๆ ที่อเมริกาเมื่อประมาณเดือนกรกฎาคมที่ผ่านมานี่เอง เพราะเนื่องจากทุกคนไปเที่ยวกันหมด แถมแม่บ้านก็ลากลับบ้านซะอีก จูนเลยต้องมานอนเฝ้าบ้าน เฝ้าออฟฟิส แล้วก็เฝ้าเจ้าบราวนี่แทน ตอนนั้นทั้งเหงา แล้วก็ทั้งสนุกค่ะ ตื่นพร้อมกัน กินข้าวพร้อมกัน ไม่ว่าจูนจะเดินไปไหนบราวจะเดินตามตลอด ไม่ว่าจะไปเข้าห้องน้ำ รึว่าอาบน้ำ เรียกได้ว่ามีองครักษ์ส่วนตัวกันเลยทีเดียว สิบวันที่ได้อยู่ด้วยกัน ทำให้เราสนิทแล้วก็รู้ใจกันมากขึ้น ถึงขนาดที่ใหญ่กลับมาจากอเมริกาแล้ว บราวนี่ยังไม่ค่อยสนใจเลย กลับมาติดจูนมากกว่าซะอีก เฮ้อ...พูดแล้วก็คิดถึงบราวนี่จัง บราวนี่...เริ่มไม่สบายหนักขึ้นตอนปลายเดือนพฤศจิกายนค่ะ เริ่มมีอาการไม่ร่าเริงเหมือนเก่า อาหารก็กินน้อยลง ขนาดป้อนก็ยังแทบไม่กินเลย แขนขาก็เริ่มไม่ค่อยมีแรง เดินไม่ค่อยไหว เข้าออฟฟิสได้ก็นอนบนเบาะประจำตัวอย่างเดียว ไปหาหมอกันวันเว้นวันเลยทีเดียว ตอนที่เป็นหนักๆ บราวไม่ค่อยนอนชอบยืนโงนเงน แล้วก็ชอบไปซุกตามมุมต่างๆ ที่บราวยังอยู่ได้ก็คงเพราะยาเท่านั้น ร่างกายของบราวนี่ไม่ไหวแล้ว แต่บราวนี่ก็ยังทนนะคะ เพราะช่วงที่เค้าไม่สบายหนักๆ เนี่ย แม่ไม่อยู่บ้าน ใหญ่ก็ไปต่างจังหวัด นิกน้องคนที่สองก็ไม่อยู่บ้าน อยู่แต่จูนกับแม่บ้านสองคนเท่านั้น เราก็ดูแลบราวอย่างดีที่สุด จูนคิดว่าที่บราวนี่เค้ายังอยู่ เพราะบราวนี่เค้าคงรอจนทุกคนกลับมาครบก่อนแล้วเค้าค่อยจากไป คืนสุดท้ายแม่ไปรับบราวนี่จากคลีนิคหมอ เพราะตอนกลางวันจูนพาบราวไปให้น้ำเกลือ จากนั้นก็พากลับมาอีกที่บ้านนึงที่เป็นชมรมปฏิบัติธรรม เพื่อให้มาอยู่กับหลวงพ่อ ให้หลวงพ่อสวดมนต์ทำพิธีต่างๆ ให้ ทุกคนก็มาอยู่รวมกันมาร่วมกันสวดมนต์ให้บราวนี่ เพื่อที่ว่าถ้าเค้าจากไป เค้าจะได้อยู่ใกล้ๆ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เค้าจะได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดี แล้วก็เป็นไปตามคาดที่ว่า บราวนี่รอให้ทุกคนมาครบกันก่อน ก่อนที่จะจากไปจริงๆ ช่วงสุดท้ายของชีวิตบราวนี่...ตอนประมาณตีห้าหลวงพ่อท่านได้ตื่นขึ้นมาดูแล เพราะบราวนี่ร้อง และก่อนที่บราวจะไปหลวงพ่อได้ถ่ายคลิปวิดีโอนาทีสุดท้ายเอาไว้ด้วย แต่จูนไม่อยากเอามาลงไว้ เพราะมันคงจะทำให้สะเทือนใจกันน่าดู แต่อย่างน้อยบราวนี่ก็จากไปอย่างสงบ จากไปไกลแสนไกลแล้ว ตอนนี้บราวนี่ก็คงสุขสบายดี ไม่เจ็บป่วย ไม่ทรมานอีกแล้ว บราวนี่....รู้ไหม? บ้านเงียบจังเวลาที่ไม่มีบราว แต่ก่อนไม่ว่าจูนจะเดินไปไหน ต้องมีเสียงกระดิ่งกุ๊งกิ๊งของบราววิ่งตามจูนไปด้วย ตอนนี้มันเงียบ เงียบมาก เวลาจูนเดินเข้าออฟฟิส ก็ไม่มีบราวคอยมาวิ่งแข่งกันเข้าออฟฟิสอีกแล้ว ไม่มีใครชอบมุดใต้ท้องรถ ไม่มีใครมาคอยให้จูนบ่นเวลาที่ทำเสื้อเลอะ ไม่มีใครมาคอยร้องบอกให้เปิดประตู ไม่มี...ไม่มีอีกแล้ว แต่บราวนี่จะอยู่ในความทรงจำของจูนตลอดไป จูนไม่มีทางลืมบราวนี่...เพื่อนรักได้อย่างแน่นอน หลับให้สบายนะบราว   Create Date : 24 ธันวาคม 2551     Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 8:58:33 น. Counter : 652 Pageviews.   9 comment Share Tweet

เด็กหญิงนิ๊งหน่อง...แมวพลัดถิ่น กลับมาอัพบล๊อกอีกครั้งหลังจากห่างหายไปหลายเดือน แหะ แหะ ไม่ใช่งานยุ่งอะไรหรอกค่ะ ก็แค่เพราะขี้เกียจเท่านั้นเอง เป็นนิสัยที่ไม่ดีเลยเนอะ!!! .. .. .. วันนี้ว่าง...เลยพาเด็กใหม่ที่บ้านมาแนะนำตัวเลยละกัน เด็กคนนี้ เอ้ยตัวนี้ พ่อกับแม่จูนเค้าเก็บมาเลี้ยงค่ะ เก็บมาจากวัดแถวๆ ตลาดน้ำลำพญา พ่อเล่าให้ฟังว่า เห็นเค้านั่งโดดเดี่ยวเดียวดายอยู่ที่ท่าน้ำท้ายวัด สงสัยจะโดนแม่ทิ้ง หรือไม่ก็คนเอามาปล่อย เพราะดูจากสภาพสถานที่แล้ว คงโดนทิ้งแน่ๆ แม่จูนเค้าสงสารเลยเอากลับมาเลี้ยง อ่ะๆๆ มาดูโฉมหน้าเด็กน้อยที่โดนทิ้งกันดีกว่าค่ะ หลังจากรับเด็กหญิงนิ๊งหน่องมาเลี้ยงแล้ว ก็ต้องกลับมาลุ้นกันอีกทีว่า จะเข้ากะเหล่าทะโมน (ถั่วงอก ถั่งแดง และกระต่ายถั่วเหลือง) ที่บ้านได้หรือไม่? แต่ผิดคาดมากๆ เพราะเข้ากันได้กับทุกตัว แม้กระทั่งถั่วงอกหมาหยิ่งประจำบ้าน จูนเองก็ไม่เคยเลี้ยงแมวมาก่อน เลยไม่ค่อยรู้ว่านิสัยแมวเป็นอย่างไร แต่ก่อนยอมรับเลยว่าไม่ค่อยชอบแมวเท่าไหร่ เพราะรู้สึกว่าตัวมันอ่อนยวบยาบ อุ้มแล้วย้วยๆ ยังไงไม่รู้ จนได้มาเลี้ยงเจ้านิ๊งนี่หล่ะค่ะ เลยรู้สึกรักแมวขึ้นมาทันที แต่เจ้านิ๊งนี่ก็แสบใช่ย่อยนะค้าาา เวลาจูนนอนเนี่ยชอบกระโดดตะปบหน้า ชอบจิก ชอบกัดแขน กัดขาจูนอยู่เรื่อย ตามตัวมีแต่รอยข่วนเต็มไปหมด ไม่รู้ว่าเป็นเพราะยังเด็กอยู่รึป่าว? เลยชอบกัดแทะเล่นแบบนี้ ตอนที่พานิ๊งหน่องมาเดือนกันยาตัวยังเล็ก น่าจะอายุประมาณ 2 เดือน แต่ตอนนี้น่าจะอายุประมาณ 5 เดือนแล้วค่ะ เพราะจูนไปปรึกษาหมอมา หมอบอกว่าอายุห้าเดือนให้พามาฉีดยาคุมก่อน แล้วอายุแปดเดือนค่อยพามาทำหมัน รบกวนกูรูแมวช่วยมาแนะนำวิธีเลี้ยงกันหน่อยนะคะ ลากันไปด้วยภาพจากแสบนิ๊งละกันนะคะ ไว้เจอกันใหม่จ้า บ๊ายบาย ..แมวไร้หัว.. ..ท่านอนของแมวนิ๊ง.. ..โฉมหน้าปีศาจนิ๊ง.. .....................................   Create Date : 09 ธันวาคม 2551     Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 8:57:44 น. Counter : 955 Pageviews.   6 comment Share Tweet

นกฮูก วันนี้จูนพา "นกฮูก" มาแนะนำให้ทุกๆ ท่านรู้จักค่ะ .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. นกฮูก เป็นหมาพันธุ์ผสม เพศผู้ อายุ 1 ปี 3 เดือนค่ะ เป็นลูกแม่กิ๊งโก่ง กะ พ่อบุญธรรมสิงโต โดยปกติถ้ามองผ่านๆ นกฮูกจะคล้ายกะ ไซบีเรี่ยนฮัสกี้ ค่ะ ((จูนคิดว่างั้นนะ)) เป็นหมาเด็กที่แสบและซนมากกกก เคยไปกัดแทะกันชนรถกะผ้าคลุมรถของพ่อมาซะเยินเลยค่ะ ครั้งแรกพ่อไม่ว่า ครั้งที่สองเริ่มเคือง ครั้งที่สามโดนไปสองสามป๊าบ แต่นกฮูกก้อยังไม่เข็ดค่ะ ยังแอบซนกะพ่อสิงโตอยู่อย่างสม่ำเสมอ ชอบหนีออกจากบ้าน ชอบวิ่งเล่น แล้วไอ้นิสัยที่พี่ฮูกเค้าชอบกัดๆ แทะๆ นี่แหละค่ะ ทำให้เจอดีจนได้ เพราะเค้าไปแอบเอากระเป๋าสำหรับใส่อุปกรณ์ตกปลาของพี่แถวบ้านมากัด เลยโดนเบ็ดเกี่ยวปากเข้าให้ สงสัยคงนึกว่าตัวเองป็นปลามั๊งค่ะ เลยลำบากแม่กะจูนต้องพาไปหาหมอ สรุปแล้วหมอนัดผ่าเอาออกตอนเย็นค่ะ ต้องอดอาหาร แล้วก้อต้องฉีดยาให้เค้าสะลึ่มสะลือก่อนถึงจะเอาออกได้ พอฉีดไปปุ๊บ สักพักก้อเริ่มมึน เดินเป๋ๆ หัวส่ายไปส่ายมา จูนต้องคอยจับตัวฮูกไว้ไม่ให้ล้ม เพราะกลัวว่าเดี๋ยวหัวเค้าจะป๊อกโดนพื้น ฉุกละหุกนิหน่อยแต่ก้อเอาออกได้ด้วยดี แต่ต้องกินยาลดอาการอักเสบด้วย ม่ายงั้นเดี๋ยวแผลม่ะหายยยยยย พอฟื้นจากยาสลบปุ๊บ ก้อวิ่งเล่นกะถั่วต้มปั๊บเลย ยังแสบเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลงไปแม้แต่น้อย อิอิ แต่ตอนนี้นกฮูกย้ายออกจากบ้านแล้วค่ะ ไปอยู่บ้านพี่ยามแถวหลังหมู่บ้าน มีที่วิ่งเล่นกว้างขวางเลยหละ แต่จูนก้อม่ะได้ทอดทิ้งน๊าาาา คอยส่งข้าวส่งน้ำอยู่ตลอด แถมมีน้องๆ ให้เล่นด้วยอีกตั้งห้าตัวแหน่ะ .. .. .. .. ..   Create Date : 02 มกราคม 2551     Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 8:59:08 น. Counter : 647 Pageviews.   5 comment Share Tweet

คลิปเด็ดของแสบต้ม แอบไปดูเจ้าตัวแสบ ถั่วต้ม เค้าเล่นของเล่นกันดีกว่าค่ะ พี่กบปี๊บ ปี๊บบบบ นี่แหละ ชิ้นโปรดของเค้าเลย ดูเอาเองนะคะ ว่าเจ้าแสบเค้าสนุกมากขนาดไหน   Create Date : 14 ธันวาคม 2550     Last Update : 15 ธันวาคม 2550 22:36:21 น. Counter : 435 Pageviews.   1 comment Share Tweet

แสบงอก และแล้วก้อได้โอกาสเปิดตัว แสบงอก คู่กัดของ แสบต้ม ค่ะ เจ้าแสบตัวนี้ชื่อ ถั่วงอก ค่ะ เป็นสุนัขพันธุ์ชิสุผสม (มั๊ง) เพศเมีย อายุเกือบ 2 ขวบ มีคนให้มาเลี้ยงอีกแล้ว แรกๆ เจ้านี่ เค้าชื่อ เตาเตา ค่ะ แต่ดูจากสีแล้วน่าจะเป็น เตาถ่าน ซะมากกว่า ดูจากหน้าตาท่าทางน่ารัก ซื่อๆ ใสๆ แต่ผิดถนัดค่ะ เจ้านี่ร้ายกาจมาก แต่ร้ายแบบเงียบๆ นะคะ ทั้งเจ้าอารมณ์ ขี้งอน กวนประสาท เวลาไม่พอใจเค้าจะมองหน้าเราแบบช้อนตามอง แล้วค้อนปะหลับปะเหลือก ดูจากภาพแล้วคงเดาออกนะคะ อิอิ เจ้าแสบงอกเนี่ย เค้าอยู่ในความดูแลของน้องของจูนค่ะ ฉะนั้น เค้าก้อเลยจะติดน้องของจูนมากกกกกกก เดินไปไหนก้อเดินตาม นั่งเฝ้า นอนเฝ้า ใครพูด ใครสั่งอะไรงอกไม่สน ฟังคำสั่งแต่เจ้านายคนเดียว แต่เวลาที่จ๋าไม่อยู่ ออกไปข้างนอก งอกเหมือนใจจะขาด ข้าวก้อไม่กิน นั่งหน้าเศร้า เฝ้าหน้าประตู ว่าเมื่อไหร่พี่จ๋าของงอกจะกลับมาสักที ดูๆ ไปก้อน่าสงสาร แต่ถ้าเมื่อใดที่แสบทั้งสองตัวมาอยู่ด้วยกัน บ้านจะกลายเป็นสมรภูมิรบย่อยๆ เลยละคะ แหย่กัน สู้กัน ฟัดกัน รือของเล่นมากัด บ้านรกไปหมดดดดด โดยบุคลิกส่วนตัวของเจ้าแสบงอกเนี่ย เค้าจะนิ่งๆ หยิ่งๆ ไม่ค่อยสนใจใคร วางมาด วางฟอร์มสุดๆ แต่เค้าก้อมีส่วนน่ารักนะคะ หน้าสั้นๆ บานๆ กลมๆ ฟันเหยิ่นๆ คุนปู้อ่านว่าอย่างนั้นไหมค่ะ?? อิอิ ยังค่ะ ยังไม่หมด จูนยังมีอีกสามแสบที่จะแนะนำให้รู้จัก แต่คงต้องเป็นคราวหน้านะค้าาาาา บับบายจ้า   Create Date : 07 ธันวาคม 2550     Last Update : 6 พฤศจิกายน 2553 8:52:00 น. Counter : 438 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• CinnamonGal
• ความเจ็บปวด
• รำเพย
• ตาอ้วนชวนคุย
• แพนด้ามหาภัย
• ตีไม่แรง ไม้แพง แต่งตัวเท่ห์
• smartman หล่อสุดๆ
• Gigg_Pat
• MeLaNie_me'
• +:+SoMEonE ExacTlY likE yoU+:+
• จำชื่อไม่ได้
• Webmaster - Bloggang