ชอบบทกวีชุดนี้ครับ มันเจ็บจี๊ดไปถึงหัวใจแต่ เอิ่ม... บทสุดท้าย รอบตัวผม... ผู้หมวดประชดใช่มั้ยเนี่ย

ขอบคุณ คุณ Polarbee
ที่แวะมาอ่านกวีมั่วๆ ของผมนะครับ ฮ่าๆๆ

สำหรับรื่องนี้จุดประสงค์ของผมคือ ต้องการสื่อให้เห็นว่า
ปัญหาที่เกิดขึ้นในแต่ละวันนั้น ช่างมากมาย
หลากหลาย ซับซ้อน

มีทั้งระดับจุลภาค (หมาเสียดายเศษอาหารที่หล่นร่องน้ำทิ้ง)
ไปจนถึงระดับมหภาค

แน่นอนว่าตัวจะเข้าไปแก้เสียทุกปัญหานั้น คงเป็นไปไม่ได้
ผมจึงกลบเกลื่อนความพ่ายแพ้ตรงนี้ ด้วยรอยยิ้ม

คือประชดนั่นแหล่ะครับ

แต่บางคนอ่านแล้วอาจตีความการยิ้มเยาะตรงนี้ว่า
เป็นการบอกให้เรารู้จัก ignore ปัญหาเสียบ้าง
ก็แล้วแต่ท่านผู้อ่านจะจินตนา...