Group Blog All Blog
|
บ้านเด็กกำพร้า !!!
วันนี้ขอลง 2 เรื่องเลยนะคะ เพราะเมื่อวานไม่ได้ลงซะงั้น เลยมารวมยอดซะเลย วันนี้มาลงเกี่ยวกับบ้านเด็กกำพร้าค่ะ ไปอ่านกันดีกว่า
*บ้านเด็กกำพร้า !!!* ครั้งหนึ่งมีโอกาสได้ไปที่บ้านเด็กกำพร้าที่นึง ตอนนั้นไปกับกลุ่มเยาวชนเอ็กโก้ค่ะ เขาจัดให้เราไปทำกิจกรรมสันทนาการให้น้องๆเขา และไปเลี้ยงอาหารพวกน้องๆด้วย เมื่อไปถึงเจอน้องๆน้องผู้หญิงทุกคนใส่เสื้อยืดและใส่ผ้าถุง น้องผู้ชายใส่เสื้อยืดและกางเกงขาสั้น ทุกคนนั่งเป็นระเบียบ รอพี่ๆทุกคนแนะนำชื่อ เมื่อพี่ๆแนะนำชื่อกันแล้ว ก็ถึงเวลาเล่นเกมส์ น้องคนไหนชอบพี่คนไหนก็จะไปนั่งด้วย เล่นด้วยโดยไม่ไปไหนห่าง เวลามีน้องคนอื่นที่อยู่ๆมาสนิทกับพี่ๆที่ตัวเองชอบ น้องๆก็มักจะด่าว่าให้คนๆนั้นไปที่อื่น เหมือนแย่งกันว่านี่คือสมบัติของเขานะ กิจกรรมแรกที่เราทำ เล่นสันต่างๆเพื่อให้น้องสนุกไม่เครียด มีตีกลอง ร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน กิจกรรมต่อมา พี่ๆทุกคนให้น้องๆวาดรูปต้นไม้ใส่ในกระดาษ A4 น้องบางคนวาดแต่ต้นไม้ บางคนวาดบ้านและมต้นไม้อยู่รอบข้าง มีคนอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้น บางคนวาดตัวเองอยู่กับครอบครัว หรือแม้แต่วาดพี่ๆที่เพิ่งได้เจอกันวันนี้ เป็นเหมือนครอบครัวเดียวกัน เมื่อน้องๆวาดกันเสร็จ ระบายสีเรียบร้อย พวกเราพี่ๆก็จะไปดู ชม หรือถามสิ่งต่างๆ อย่างกุ๊กไก่ถามน้องคนนึงที่วาดรูปบ้านมีต้นไม้ มีครอบครอบอยู่ด้วยกัน กุ๊กไก่ถามน้องเขาว่า "หนูวาดต้นอะไรคะ" น้องตอบกลับมาว่า "วาดต้นมะม่วงค่ะ หนูชอบกินมะม่วง" ก็เลยถามต่อไปว่า "แล้วหนูได้กินมั้งหรือยัง" น้องบอกว่า "ไม่ค่ะ ไม่ได้กินนานแล้ว" พี่ๆทุกคนก็ช่วยกันถาม "แล้วนี่ต้นมะม่วงที่ไหนเอ่ย" น้องตอบกลับมาและทำหน้าเศร้า "ที่บ้านที่ต่างจังหวัดค่ะ หนูอยากกลับบ้าน หนูคิดถึงบ้าน" พวกเราพี่ๆทุกคนได้แต่เงียบ ไม่รู้จะถามอะไร แต่ก็มีคำถามหนึ่งผุดขึ้นมา "แล้วพ่อกับแม่หนูล่ะ อยู่ที่ไหน" น้องตอบกลับมาว่า "พ่อกับแม่ไปทำงาน ยังไม่กลับค่ะ หนูไม่ได้เจอมานานแล้ว แต่พอทำงานเสร็จเขาก็มารับกลับบ้าน บางที 5-6 เดือนจมารับครั้งนึง" พวกเราพี่ๆถึงบางอ้อ อ๋อ บางทีน้องๆทั้งหมดนี้อาจจะไม่ใช่เด็กกำพร้า แต่เพราะพ่อแม่มีงานที่ออกมาอยู่ด้วยไม่ได้ จึงต้องมาอยู่ในถานที่แบบนี้ แต่อย่างน้อยก็ได้รับรู้ว่า น้องเขาจะคงเป็นเด็กที่น่ารัก สดใส อ่อนโยน แม้จะไม่มีครอบครัวมาเจอหรืออยู่กับเขาทุกวันเหมือนพวกเราทุกคน เมื่อวาดรูปเสร็จน้องๆพับหัวใจให้พี่ๆที่ตัวเองชอบ เขียนความในใจว่าหนูรักพี่นะ หรืออะไรอีกมากมาย เราทั้งหมดทานข้าวด้วยกัน นั่งพื้นกับน้องๆ ทานกับน้อง พูดคุยกับน้อง ให้เหมือนว่าวันนั้นเป็นวันที่พิเศษสุดๆ สำหรับพวกเราและพวกน้องๆ หลังจากนั้นเราแยกย้ายกันกลับ ตอนลาได้ถ่ายรูปด้วยกัน น้องๆบางคนเข้ามาขอเบอร์โทร จะโทรหาพวกเราเวลาไปเรียน ก็ได้ให้กันไป เผื่อมีอะไรน้องเขาจะได้มาปรึกษาได้ หลังจากกลับมาแล้ว น้องบางคนโทรมาหาจริงๆ คุยเรื่องเรียนให้ฟัง ขอคำปรึกษา เหมือนว่าเราเป็นคนในครอบครัว แม้เราจะเจอกันแค่วันเดียว แต่วันเดียวนี้ก็ถือว่ามีค่ามาก ถึงแม้ตอนนี้ก็นานมากแล้ว น้องๆไม่ได้โทรมาหาเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ยังดีใจที่ครั้งนึงเคยได้ไปเห็นมุมมองแบบนี้ ได้ไปทำให้ชีวิตใครคนนึงมีความสุขแม้เพียงวันเดียว หากมีโอกาส จะขอกลับไปอีกสักครั้ง *คลิปที่เราไปกันมาค่ะ เวลาบางทีท้อเมื่อไหร่ ก็จะกลับไปดู อยู่ๆจะรู้ว่าพละกำลังที่อ่อนล้าของเราค่อยๆกลับมา ทำให้เรามีกำัลังใจมากขึ้นในการทำอะไร* ครั้งหนึ่งกับคำว่า "แอบรัก" ตอนที่ 4 ตอนจบ ความผิดพลาด + ลางสังหรณ์ + พรหมลิขิต + บทสรุป
เพิ่งกลับมาจากเรียนพิเศษ เลยมาอัพซะดึกดื่นเลยค่ะ กลายเป็นว่าเมื่อไม่ใช่หนึ่งเรื่องหนึ่งวันซะแล้ว งั้นจะชดเชยวันนี้เขียนสองเรื่องโลดเลย วันนี้เรื่อง ครั้งหนึ่งกับคำว่า "แอบรัก" ก็ถึงตอนจบแล้วค่ะ วันนี้น่าจะยาวนิดหน่อย (ไม่หน่อยละมั้ง ==')
ไปอ่านกันเถอะค่ะ :D *ครั้งหนึ่งกับคำว่า "แอบรัก" ตอนที่ 4 ตอนจบ ความผิดพลาด + ลางสังหรณ์ + พรหมลิขิต + บทสรุป ^^* ทุกอย่างปกติ แต่ก็เหมือนจะไม่ปกติ เพราะกุ๊กไก่แอบรู้สึกว่าเหมือนพี่เอจะเริ่มรู้แล้วว่ากุ๊กไก่แอบชอบอยู่ ช่วงนั้นกุ๊กไก่ก็ยิ่งรักมากขึ้น เรียกว่ารักสุดๆไปเลย จากแอบชอบ หลง และรัก เป็นสเต็ปมากๆ ช่วงนั้นในวงก็ยังไม่เลิกล้อ พี่เอจะรู้สึกเพราะพวกนี้แหละ วันนึง เป็นวันที่แย่ที่สุดที่เคยมีมา เพราะกุ๊กไก่ได้ทำอะไรพลาดพลั้งด้วยตัวเองและช่างไม่น่าที่จะให้อภัยตัวเองที่สุด วันนั้นวงกุ๊กไก่ซ้อมกันอยู่ตามปกติ ช่วงนั้นเป็นเวลาค่ำแล้ว สักพักวงพี่เอมาที่วงของกุ๊กไก่ พวกเราในวงเลยหยุดเต้น กุ๊กไก่หันหลังให้เพราะยังไม่กล้ามองหน้าพี่เขา อยู่ๆพี่คนหนึ่งในวงกุ๊กไก่หันมาถามกุ๊กไก่ว่าหิวน้ำไหม ด้วยความที่เพิ่งซ้อมมาเลยบอกไปว่า หิวๆ พี่เขาก็ยื่นขวดน้ำมาให้กุ๊กไก่ดื่ม กุ๊กไก่เปิดฝากำลังจะซด หันไปเห็นหน้าพี่คนนั้นยิ้มแบบมีแผน เลยถามไปว่า นี่น้ำใครน่ะ พี่คนนั้นตอบกลับมาว่า ของเอไง พอได้ยินเท่านั้นแหละ กุ๊กไก่ก็โยนน้ำคืนพี่คนนั้นไปทันที น้ำหกไปเยอะเหมือนกัน พี่คนนั้นหันมาถามว่า อ้าวทำไมล่ะ หิวน้ำไม่ใช่ไง กินไปสิ กุ๊กไก่ก็พูดตะโกนไปว่า ไม่กินแล้วว ไม่อยากกิน หลังจากนั้นหันกลับไปมองพบวงพี่เอกำลังเดินออกไป และพวกเขาหันมามอง ในใจนี่มันหดลงไปอยู่ที่ตาตุ่มเลยค่ะ หลังจากการกระทำนั้น รู้สึกว่าตัวเองนิสัยไม่ดีจริงๆเลย รู้สึกเศร้ามาก ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองทำไปแบบนั้น เล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็บอกว่าทำตัวเอง แต่อยากจะบอกให้เข้าใจว่า ในใจตอนนั้นมันดีใจมากต่างหาก ใจเต้นตุบๆพอรู้ว่าเป็นน้ำของพี่เขา แต่ไม่รู้เพราะอะไรถึงได้พูดแบบนั้นออกไป TT^TT วันนั้นตอนหลับบ้าน บอกกับพี่สาวไปว่า "หนูกลัวจะไม่ได้เจอพี่เออีก" เศร้ามากจริงๆค่ะ พอเหตุการณ์นั้นเหมือนรู้สึกว่าทุกอย่างกำลังจะจากกำลังจะลอยหายไปหมด คิดแล้วก็เกลียดตัวเอง และแล้ววันรุ่งขึ้น เปิดดูในเว็บวงเขา และพบว่าต่อจากนี้เขาจะไม่มาซ้อมเต้นที่เดียวกับกุ๊กไก่อีกแล้ว จำได้ว่าร้องไห้เลย ว่าแล้วว่าทุกอย่างที่คิดก็เป็นจริง หลังจากนั้นเป็นเวลา 5 เดือนกว่า กุ๊กไก่ไม่เคยพบไม่เคยเจอพี่เออีกเลย และตลอด 5 เดือนนี่ร้องไห้บ่อยมาก ตอนจะนอนคิดไปคิดมาก็ร้อง แต่บอกกับตัวเองเสมอ อยากร้องร้องออกมาเลย แต่พอร้องเสร็จจะต้องเข้มแข็งขึ้นนะ อย่าร้องแล้วทำให้ตัวเองอ่อนแอลง บางทีก็จินตนาการ ยากไปดูหนังกับพี่เอ เที่ยวกับพี่เอ กินข้าวด้วยกัน จับมือกันเดิน และน้ำตาก็ไหลมาเหมือนเดิม เพราะคิดว่า ยังไงก็เป็นไปไม่ได้แล้ว เจอยังไม่ได้เจอเลย คุยกันก็แทบไม่ได้คุย แล้วจะมีหรอที่จะได้เป็นแฟนกัน ตลอด 5 เดือนกว่านี่ทำให้คิดอะไรได้เยอะเหมือนกัน ตอนนั้นก็รักมาได้จะ 3 ปีแล้ว เป็นเวลาที่นานมากเลยในความรู้สึก ตอนนั้นแค่เพียงอยากเจออีกสักครั้ง ยังคอยตามอยู่ว่าเขาไปซ้อมที่ไหนบ้าง เคยชวนวงของกุ๊กไก่ให้ไปซ้อมที่เดียวกับพี่เอ แต่ที่วงไม่ยอม และแล้ววันที่โลกเปิด นั่นเป็นครั้งแรกที่เจอพี่เอในรอบ 5 เดือนกว่า เหมือนพรหมลิขิต หรือเหมือนนางเอกกับพระเอกเจอกันในหนังต่างๆ จำได้ว่า กุ๊กไก่นั่งรถไฟฟ้าที่อนุเสาวรีย์ พอขึ้นไปแล้วได้ขึ้น กุ๊กไก่เลือกที่จะยืนตรงเสาร์ ด้วยความที่เป็นคนไม่ค่อยนิ่งตามองนู้นมองนี่ไปเรื่อยๆ ไปเจอะกับกระเป๋าเป้ใบหนึ่งที่ดูคุ้นตามาก กุ๊กไก่เริ่มมองไล่มาจากหัวไปจรดถึงเท้าของผู้ชายคนนั้น ใช่จริงๆ ผู้ชายคนนั้นคือพี่เอ คนที่ไม่ได้พบกันมาตั้งนาน คนที่อยากเจอที่สุด อยู่ใกล้มาก ถ้ากุ๊กไก่เอื้อมมือไป แค่นิดเดียวก็จับตัวเขาได้ เป็นอะไรที่คิดว่าไม่น่าจะใกล้ได้ขนาดนี้ กุ๊กไก่หันหลังกลับมา เพราะกลัวพี่เอจะหันมา แต่ก็แอบๆเลือบตลอด จนวินาทีนึงที่กุ๊กไก่เลือบไปมอง พี่เอหันมองมาพอดี รู้สึกได้ว่าสายตาของเราทั้งคู่จ้องกัน แม้เพียงไม่กี่วิ กุ๊กไก่กลับรู้สึกว่ามันเนิ่นนานเหลือเกิน ตอนนั้นกุ๊กไก่เป็นคนหลบสายตาพี่เอก่อน หันหลังขวับ เพราะหัวใจเต้นแรงเหมือนกำลังจะระเบิด ทำอะไรไม่ถูก มือนึงควานหาโทรศัพท์เอาออกมาโทรหาเพื่อน เผื่อจะทำให้จิตใจสงบลงบ้าง แต่ดูแล้วเหมือนมันจะไม่ได้ผล แอบหันกลับไปมองพี่เอ มีผู้ชายอีกคนยืนคั่นกลางระหว่างเราอยู่ จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พอถึง ประตูเปิดสิ่งแรกที่กุ๊กไก่ทำ คือ วิ่งอย่างไม่คิดชีวิต เพราะถ้าขืนอยู่มีหวังตายแน่ๆ เหมือนทุกๆอย่างเริ่มกลับมาดีขึ้น เราเจอกันเหมือนเดิมแล้ว แต่ที่ไม่เหมือนเดิม คือกุ๊กไก่รักเขามาก มากเกินกว่าที่จะเจอได้แล้ว เพราะอาการทุกอย่างมันออกมาหมด ตลอดเวลานั้นจึงเริ่มทำอะไรที่มันก็ดูเหมือนจะเลวร้าย แต่มันก็ยังดีหากกุ๊กไก่สามารถเผชิญหน้าอยู่ได้ นั่นคือแข็งใจนั่นเอง ตลอดเวลาตอนนั้นเวลากุ๊กไก่ซ้อมอยู่ถ้าพี่เอเดินผ่าน กุ๊กไก่จะหยุดเต้นและหันหลังให้ทันที เวลาพี่เอมาที่วง ก็จะเดินไปที่อื่นทันที ไปแอบมองไกลๆยังดีกว่ามายืนเจอกันใกล้ๆ วันนั้นเป็นวันกุ๊กไก่เต้นประกวด ก่อนขึ้นเต้นจะต้องนัดแนะสมาชิกให้วงก่อนว่าตรงไหนเป็นตรงกลาง เวลามองจะมองตรงหน้าเป็นจุดโฟกัส ไม่ได้มองใครเป็นพิเศษ แต่ทำเหมือนว่ามอง ตอนเต้นกุ๊กไก่จะออกท่าทางมากกว่าตอนซ้อมเยอะ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เต้นไปเกือบครึ่งเพลง ตาที่โฟกัสอยู่ อยู่ๆก็ชัดขึ้น เป็นหน้าพี่เอ ใช่แล้วพี่เอมาดูการเต้น ตอนนั้นอายมาก อยากจะหนี หัวใจเต้นแรงอีกแ้ล้ว กลัวว่าหัวใจจะเต้นแรงจนหยุดเสียเหลือเกิน พอเพลงจบรีบวิ่งออกไปทันที เพราะไม่ไหวแล้ว จะเป็นลม พี่สาวมาบอกว่าให้มาดูวงที่ขึ้นทีหลังเต้น เป็นจุดเดียวกับที่พี่เอยืนอยู่ ตอนนั้นพี่เอกำลังออกมา พอกุ๊กไก่เห็นจึงพูดไปว่า ไปเหอะ ไปหาไรกินดีกว่าแล้วเดินออกไปเลย ปากนะปาก ทำไมเป็นแบบนี้นะ !!!! ตั้งแต่วันนั้นกุ๊กไก่ก็เป็นแบบนี้ตลอด ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ เจอกันตอนนี้กุ๊กไก่ทักไม่ได้แล้ว เพราะมองหน้าไม่ไหวจริงๆ เหมือนใจจะขาด จึงต้องแอบไปเชียร์เวลาเขาไปเต้นที่ไหน บางครั้งเดินสวนกันพอดี ไม่รู้เหตุใด หน้ากุ๊กไก่อยู่ๆก็บึ้งใส่เขาซะงั้น พอเขาเดินไป ก็กลายมาเป็นหน้าเศร้าแทน อาจเพราะเป็นการเก็บอาการอีกแบบล่ะมั้ง เพื่อนที่ไปด้วย บอกกับกุ๊กไก่ว่าทำแบบนั้นแต่ถ้าใครสังเกตดีๆ เขาก็รู้ว่าแกชอบใคร สายตาแกมันฟ้อง ยิ่งตอนพี่เอเต้น เพื่อนก็ยิ่งบอกเลยว่า ตอนแกมองเขาเหมือนแกจะร้องไห้เลย ก็แน่ละ รักมากจริงๆ รักที่สุด แต่ทำอะไรไม่ได้เลย ช่วงนั้นกุ๊กไก่ตั้งสถานะเอ็มตลอดเลยว่า "ดาวดวงหนึ่ง ที่ยิ่งเอื้อมก็ยิ่งห่างไกล" เพื่อนหลายคนบอกให้กุ๊กไก่บอกเขาไปเลยว่า ชอบเขานะ ก็จะบอกว่า บอกไม่ได้หรอก กลัวผลลัพธ์ที่จะออกมาน่ะ หากบอกไปแล้วเขาไม่คิดอย่างเรา มันจะเข้าหน้ากันไม่ติด เพราะขนาดตอนนี้คุยยังไม่ได้คุยเจอหน้ากันก็แทบจะหลบกันอยู่แล้ว ถ้าพูดไปไม่ต้องหนีหายจากกันไปเลยหรอ บางทีกุ๊กไก่ก็คิดว่า บางทีแบบนี้ก็ดีแล้ว อยู่แบบนี้ก็ไม่เป็นไร อยู่ไกลแต่ก็ยังเห็นชัด ยังรู้ว่าเขาทำอะไรมีความสุขไหม ไม่จำเป็นหรอกว่าเขาต้องมาชอบเรา ไม่จำเป็นเลย แค่นี้ก็ดีเท่าไหร่ แค่ได้พบได้เจอก็ดีเท่าไหร่แล้ว ได้เคยคุย ได้เคยถ่ายรูป แค่นี้ก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย แล้วทำไมต้องไขว่คว้า ทำไมต้องแย่งให้เขามาเป็นของเรา หลังจากที่แอบรักมากนาน ความคิดกุ๊กไก่เปลี่ยนไปหมด เพื่อนถามว่าถ้าวันนึงพี่เอมาขอเป็นแฟนจะเอาไหม เชื่อว่าหลายคนต้องตอบว่าใช่ แต่สำหรับกุ๊กไก่มันไม่ใช่ ถามว่าทำไม เพราะเวลา 3-4 ปีนี้มันนานมาก นานมากเสียเกินที่จะคิดแล้วว่ามันจะเป็นความจริง หากวันนึงพี่เอมาขอคบ ก็ดีใจนะ แต่คงตอบปฏิเสธ เพราะเสียดายเวลา หากคบไปแล้ว เข้ากันไม่ได้ อาจคบแค่เดือน สองเดือนหรือบางทีอาจไม่ถึงเดือน เวลา 3-4 ปี ที่ผ่านมามันคืออะไรล่ะ ความหมายคงจบลง และบางทีอาจจบไม่สวย วันนึงกุ๊กไก่ตัดสินใจออกจากวง เป็นคราวที่ตอนนี้จะไม่ได้เจอพี่เอจริงๆแล้ว แต่ก็ยังไม่วายแสดงอาการแบบนั้นออกมาอยู่ดี ชอบทำหน้าบึ้งใส่พี่เอทุกครั้งที่เจอ บางครั้งพี่เอหน้าบึ้งไปเลย กุ๊กไก่ก็แอบคิดว่าเพราะเราหรือเปล่าทำให้พี่เขาเป็นแบบนั้น คืออารมณ์เสีย หลายครั้งเวลาเจอจะแกล้งพูดกับเพื่อนว่า ชอบวงนี้จัง น่ารักอ่ะ แต่ในความเป็นจริงคือพี่เอคนเดียว เพราะกลัวมากกลัวว่าพี่เขาจะรู้ มีครั้งนึงพี่เอโดนคนแอบอ้างว่าเป็นภรรยาพี่เอ พี่เอเครียดมาก กุ๊กไก่ก็เครียดตามอย่างไม่มีเหตุผล ไปโวยวายแบบแฟนคลับพี่เอจนเรื่องนี้จบไป มีเรื่องมาอีกว่า มีคนว่าพี่เอนิสัยไม่ดี ยังนู้่นอย่างนี้ แต่เวลา 3 ปีกว่าที่เจอมา รู้ว่าพี่เอเป็นคนยังไง ก็ได้ไปพูด่าคนที่มาว่าพี่เอ และให้กำลังใจเขา พอออกจากวงมาแล้ว ช่วงแรกยังคงไปตามงานต่างๆไปดูพี่เอเต้น แต่ก็ยังหน้าบึ้งใส่เหมือนเดิม เวลาพี่เขาเต้นเหมือนจะร้องไห้ทุกครั้ง จึงคิดว่าวันนึง กุ๊กไก่จะยิ้มให้พี่เอ วันนึงจะไม่หน้าบึ้งไม่หลบตา จะเผชิญหน้า ไม่ใช่บอกรัก ไม่ใช่การสารภาพ แต่เป็นการยิ้มให้เท่านั้น และแล้วครั้งสุดท้ายที่เจอกัน กุ๊กไก่ก็สามารถยิ้มให้เขาได้ หัวเราะได้เวลาเขาฮา และเดินสวนเขาได้ตามที่ต้องการ และตั้งแต่วันนั้น ยังไม่ได้เจอพี่เออีกเลย สุดท้ายเรื่องนี้ไม่ได้อยากจะอะไร มันไม่ใช่เรื่องราวที่ให้แต่ความเจ็บปวดแต่ให้สิ่งดีๆด้วย เป็นความทรงจำที่ดี ไม่ว่าเรื่องมันจะเศร้าแค่ไหน ยังไงในชีวิตแค่สักครั้งที่เคยเกิดขึ้น แค่นี้ก็ดีแล้ว วันนี้สามารถบอกใครต่อใครว่า ไม่ได้ชอบแล้วไม่ได้รักแล้ว แต่บางครั้งยังแอบพูดถึงอยู่ แต่รู้ถึงความรู้สึกของตัวเองว่ามันอาจจะน้อยลงไปกว่าเดิม แต่ถ้าวันนึงที่บังเอิญเจอกันอีก กลัวที่สุด กลัวว่าความรู้สึกทุกอย่างจะกลับมาอีกครั้ง *จบบริบูรณ์* *บทสรุป* ทุกๆอย่างไม่มีอะไรที่ต้องสมหวังทั้งหมด แล้วไม่ว่าจะผิดหวังหรือเจ็บช้ำเท่าไหร่ มันอยู่ที่ตัวเราเองทั้งนั้นว่าจะกระทำตัวแบบไหนต่อไป อย่างกุ๊กไก่ ไม่เคยหวังให้พี่เขามาชอบ ขอแค่ให้ตัวเองชอบก็ดีพอแล้ว ได้ดูเขาว่าเป็นอย่างไร สบายดีไหม มีความสุขไหม หรือมีทุกข์ก็ดีแล้ว เขาทุกข์เราทุกข์ด้วยแต่ไม่จำเป็นว่าเขาต้องมารู้ว่าเราทุกข์เหมือนเขานะ อยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่ได้เจอหรืออะไร กุ๊กไก่ว่าแค่นี้กุ๊กไก่ก็มีความสุขแล้ว ไม่ต้องมาชอบกุ๊กไก่กลับหรอก การแย่งชิง ไม่เคยคิดเลยค่ะ เพราะหากเราไปแย่ง ใครต้องเจ็บคือแฟนของเขานั่นเอง ทำไมต้องให้ใครคนอื่นเจ็บ ทำไมเราไม่เป็นฝ่ายเจ็บเอง เพราะเรื่องทุกอย่างเราเป็นคนเริ่ม ไม่ใช่ใคร แต่เป็นเรา เพราะฉะนั้นคนที่สมควรเจ็บสุดคือเราเอง หลายอย่างนะคะที่ได้มา ทำให้คิดเป็นเยอะขึ้นด้วย และเพราะพี่เอเลยทำให้กุ๊กไก่ไม่มีแฟนมาถึงตอนนี้ แต่มันถือว่าดีมากเลย เพราะถ้ากุ๊กไก่มีแฟน สิ่งที่กุ๊กไก่อยากจะทำคงจไม่ได้ทำเยอะขนาดนี้ แค่นี้ก็ถือว่าดีสุดๆ บางทีการแอบรักก็ทำเราเจ็บปวด แต่ถ้าเราคิดที่จะรักแบบถูกต้องสิ่งที่ได้กลับมายิ่งกว่าความเจ็บปวดคือการมีความสุข เพราะถึงเราเจ็บแต่ถ้าคนที่รักมีความสุข มีชีวิตที่ดี นั่นแหละคือความสุขของเรา. **จบแล้วนะคะ อันนี้ยาวมากกกกกกกก 555** เพื่อให้จบตามสัญญา ยาวหน่อยแล้วกันนะคะ สุดท้ายขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมมาอ่าน แต่คิดว่าคงไม่มีใครอ่านเพราะมันยาวเกิน แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาค่ะ สำหรับใครที่อ่านจบต้องขอบคุณจริงๆ และขอโทษด้วยนะคะ ถ้าพิมพ์ผิด พิมพ์วกวน สื่อสารออกมาได้ไม่เข้าใจ ไม่ตรงประเด็น ขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ :D ครั้งหนึ่งกับคำว่า "แอบรัก" ตอนที่ 3 ฝันร้าย + ข่าวดีที่ทำให้เสียใจ ^^
กลับมาเล่าต่อค่ะ เรื่องนี้ยาวมากจริงๆ ยางเกินไปด้วยซ้ำ TT^TT แต่ยังไงก็ขอเล่านะคะ เผื่อวันใดวันนึงเกิดลืมแล้วจะได้กลับมาอ่าน คงจะทำให้อะไรๆกลับมาอยู่ในความทรงจำมากขึ้น :)))) ไปอ่านกันดีกว่าค่ะ
*ครั้งหนึ่งกับคำว่า "แอบรัก" ตอนที่ 3 ฝันร้าย + พฤติกรรมใหม่ ^^* สังเกตุได้ว่ากุ๊กไก่แทบจะไม่ได้คุยกับพี่เอเลย แต่ก็รู้สึกรักขึ้นเรื่อยๆ ทั้งที่แทบจะไม่ได้คุยกัน ก็แปลกดีนะ !!! จากที่ซ้อมไปสักพัก วันนั้นก็มาถึง วันประกวดเต้นโคฟเวอร์ วันสุดท้ายที่พี่เอจะอยู่ที่วง เพราะต่อไปเขาจะกลับไปอยู่ที่วงของเขาแล้ว วันนั้นพี่เอก็หล่อเหมือนอย่างเคย แฟนพี่เอก็มาด้วย วันนี้กุ๊กไก่ตัดสินใจจะคุยกับพี่เอให้ได้มากที่สุด ตอนลงทะเบียนเต้น ทางผู้จัดให้ขนมมาเป็นจำนวนคนเต้น กุ๊กไก่ถือมาและคิดแผนได้ จึงแกล้งเดินไปหาเขา และบอกว่า "พี่เอคะ ขนม" พี่เอก็ตอบกลับมาว่า "ไม่เป็นไรครับ กินเลยๆ" ก็เลยได้แต่บอกไปว่า "คนอื่นได้หมดแล้วค่ะ เหลือพี่คนเดียว" พี่เขาก็เลยรับไป จำได้ว่าวันนี้เป็นวันที่คุยกับพี่เอมากที่สุดแล้ว คุยได้มากแค่นี้จริงๆค่ะ แต่วันนั้นได้ถ่ายรูปด้วยกันด้วยค่ะ ยืนถ่ายใกล้กันด้วย แต่รูปนั้นคนถ่ายก็ไม่ยอมเอามาให้ น่าตีจริงๆ เลยไม่มีอะไรเก็บไว้ดูต่างหน้าเลย การประกวด พี่เอเต้นเก่งมากๆ เห็นตั้งแต่ตอนซ้อมแล้ว แต่พอเอาจริง เก่งกว่าเป็น 10 เท่า คนอื่นๆก็เก่ง แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผ่านเข้ารอบแต่อย่างใด สุดท้ายพี่เอก็ออกจากวงไป แต่ก็บอกว่า มาซ้อมที่นี่ทุกอาทิตย์เหมือนกัน กุ๊กไก่เลยไม่ค่อยอะไรมาก เพราะยังไงก็เจออีกอยู่ดี หลังจากวันนั้น ข่าวแพร่สะพัดไปเยอะมากๆ ทั้งวงรู้ว่ากุ๊กไก่แอบชอบพี่เอ เพราะฉะนั้นทุกอย่างเลยอึกทึกครึกโครมมาก เพราะเขาจะแซวตลอดเวลา ยิ่งพี่เอเดินมานี่ พูดกันให้แซ่ดเชียว เวลาพี่เอเดินมานี่ แบบประมาณห้าร้อยเมตรหรือไกลกว่านั้นนิดหน่อย ก็รู้เลยค่ะว่ามาแล้ว ออร่าเปล่งประกายมาก เวลาพี่เอเดินมาผ่านกลุ่มกุ๊กไก่ พี่ๆในวงก็ชอบแซว ประมาณว่า โอโม่มาแล้วๆ (ที่เรียกพี่เอโอโม่ เพราะพี่เอขาวมากค่ะ) กุ๊กไก่ก็เขินหน้าแดงทุกที ก็พูดปัดๆไป ใครบอก ไม่ได้ชอบซะหน่อย บางวันพี่เอก็จะเดินมาทักทายที่วง ทำให้เขินไปใหญ่ก็ได้พูดกับพี่เขาแค่ สวัสดีเหมือนเดิม และก็ยิ้มให้เท่านั้น แต่ก็ดีใจมากค่ะที่ได้เจอ ตอนนั้นหลงรักมากขึ้นเรื่อยๆ มากขึ้นจริงๆแต่ยังไม่สุด จนวันนึงก็ฝัน ว่ามีผู้ชายคนนึงจำเสียงได้แม่นว่าใคร คือเป็นคนที่เต้นวงพี่เอ เขาถามว่า นั้นกุ๊กไก่ใช่ไหมครับ กุ๊กไก่ก็บอกไปว่า ใช่ค่ะ เขาก็บอกกลับมาว่า "เอให้บอกมาว่า ไม่ชอบคนอายุน้อยกว่า" ในฝันแบบกุ๊กไก่เศร้ามา ไม่ได้พูดอะไำรกลับไป สักพักได้ยินเสียงพี่เอเหมือนพูดกับเพื่อนอีกคนว่า "เด็กไปว่ะ ชอบอายุพอๆกัน" แล้วเขาก็วางไป ตอนฝันก็เจ็บแล้วพอตื่นเจ็บยิ่งกว่าอีก เข้าไป hi5 พี่เอ ปรากฏว่าปิดไปแล้ว เลยไปหาประวัติพี่เอ และพบว่า แฟนพี่เอหวงพี่เอมาก เลยไม่ให้พี่เอเล่น hi5 หรือ msn เลย ตอนนั้นคิดแบบนางมารเลยว่า ไม่ชอบแฟนพี่เอเลย ทำไมแฟนพี่เอร้ายเช่นนี้นะ จากนั้นการแซวก็ยังไม่หยุด เพราะทุกครั้งที่พี่เอเดินมา ทุกคนที่วงต้องแซวหมด กลัวพี่เอรู้มากๆเลยว่าแอบชอบเขาอยู่ พอนานๆไป เวลาพี่เอขึ้นงาน ก็จะแอบไปเชียร์ไปอะไรเสมอ บางทีเจอแฟนพี่เอ แต่ความรู้สึกเวลาเจอแล้วไม่เหมือนเดิม เพราะเหมือนเขาชอบทำหน้าดุใส่กุ๊กไก่หรือเชิดๆ และทำเป็นหวงแบบเห็นได้ชัด แบบไม่เคยเป็นเหมือนตอนที่เจอกันช่วงแรกๆ ในใจคิดว่า เขาเป็นผู้หญิงอาจจะรู้ก็ได้ว่าเราแอบชอบแฟนเขาอยู่ ช่วงนั้นเลยไม่ค่อยไปดูไปงานอะไรเลยค่ะ แต่ก็ยังคงเพ้อได้ทุกวัน เคยบอกพ่อกับแม่ด้วยว่าชอบคนนี้ ตอนแรกแม่บอกว่า หน้ายาวไปแม่ไม่ชอบ พ่อบอกว่า ชอบเขามากระวังเขาจะหลอกเอานะ กุ๊กไก่ก็บอกไป ไม่หรอกแม่ๆ ยาวตรงไหน หล่อจะตาย บอกพ่อว่า ไม่หรอกๆ เพราะแทบไม่เคยคุยกับเขาเลย พ่อกับแม่ก็ไม่ว่าอะไร จำได้ว่าตลอด 4 ปีนี่พูดกับพ่อกับแม่บ่อยมาก จนพ่อกับแม่เอือมกันเลยทีเดียว จนบอกว่า รู้แล้วๆ พูดอยู่ทุกวัน ฮ่าๆ พ่อกุ๊กไก่มักจะบอกว่า แฟนยังไม่สมควรมี ยังเรียนอยู่จะรีบมีแฟนไปทำไม คนที่มีแฟนส่วนใหญ่มักจะทำอะไรไม่ได้ เพราะติดแฟน อย่างนู้นอย่างนี่ กุ๊กไก่ก็มักจะบอกกลับไปว่า แต่ถ้าเป็นกุ๊กไก่ ไม่แน่นอน ฮ่าๆ แต่พอเจอพี่เอ ก็เลยบอกกับพ่อเป็นการชี้ชะตาไปเลยว่า "ถ้าลูกยังชอบพี่เออยู่ลูกก็จะไม่มีแฟน ถึงใครมาจีบก็ไม่ แต่หากวันใดวันนึงที่ลูกมีแฟน นั่นแสดงว่าลูกเลิกชอบพี่เอไปแล้ว" และคำพูดนั่นก็เป็นจริง 4 ปีที่ไม่เคยไปชอบใคร ไม่เคยยุ่งกับใคร เพราะฝังใจกับพี่เออยู่คนเดียว แต่ถ้าพูดถึงมันก็ดีไม่ใช่น้อยเลย ผ่านไปนานเหมือนกันเหมือนสวรรค์เข้าข้าง พี่เอกับแฟนเขาเลิกกัน เพื่อนๆต่างบอกให้กุ๊กไก่แย่งพี่เอมาเลย ก่อนนั้นเคยคิดว่าถ้าพี่เขาเลิกกัน คงจะดีใจเป็นบ้าตายไปเลย แต่พอมาถึงวันนี้ ทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด กุ๊กไก่นั่งร้องไห้ เพราะตั้งแต่แฟนพี่เขาเหมือนจะรู้ ว่ากุ๊กไก่ชอบแฟนเขา กุ๊กไก่ก็หาประวัติแฟนของพี่เอเหมือนกัน และพบว่า เขาคบกันมากนานมาก ช่วงนึงกุ๊กไก่้เลยมาคิดว่า ขอให้พวกเขารักกันไปให้ตลอดเลย อย่าได้เลิกกัน ขอให้เขาได้แต่งงานกันไปเลย แต่วันนี้พวกเขากลับเลิกกันซะงั้น เหมือนแบบว่า ทำไมต้องเลิกกันด้วย เสียดายเวลาแทนพวกเขาที่ชอบกันมา เป็นปีสองปี แต่ทำไมเลิกกันง่ายๆแบบนี้ ร้องไห้หนักมาก และยิ่งเห็นว่าพี่เอเศร้ามาก ก็ยิ่งเศร้าไปมากกว่าเดิม แต่ยังไงก็ยังขอให้เขากลับมารักกันเหมือนเดิม **อันนี้ตอนที่ 3 นะคะ พรุ่งนี้จะจบแล้ววว จะพยายามข้ามอันที่ไม่สำคัญออกไป เอาแต่ที่เป็นเนื้อเลยดีกว่า** ตอนต่อไปจะเป็นตอนสุดท้าย และบทสรุป น่าจะเป็นตอนที่ทรมานที่สุดแล้ว เพราะทุกอย่างเปลี่ยนไปหมด จากนิสัยกุ๊กไก่ที่ยิ้มแย้มง่้าย กลายเป็นอีกคนโดยสิ้นเชิง และกุ๊กไก่ได้ทำลายบางสิ่งบางอย่าง อย่างไม่ได้ตั้งใจ จนทำให้ทุกอย่างเกือบพัง และกว่าจะกลับมาได้ ก็นานมากๆ และมันก็ไม่เหมือนเดิมอีกเลย วันนี้พอแค่นี้นะคะ เพื่อนกุ๊กไก่เข้ามาดูแล้วบอกว่า ยาวไปๆ ใครจะอยากมาอ่าน กุ๊กไก่ก็เลยบอกว่า ก็รักมา 4 ปี จะให้เขียนแค่ 5 บรรทัด มันก็ไม่ได้นี่หน่า เข้าใจกุ๊กไก่กันด้วยนะคะ สำหรับวันนี้ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน เข้ามาแวะชม หากผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ทั้งพิมพ์ผิด เขียนวกวน สับสน หรืออื่นๆ ขอโทษจริงๆค่ะ สุดท้ายนี้ นอนหลับฝันดีนะคะ ^^ ครั้งหนึ่งกับคำว่า "แอบรัก" ตอนที่ 2 ภาพเก่า + ข่าวร้าย ข่าวดี
มาต่อกันอีกแล้วค่ะ จากตอนแรก "ครั้งหนึ่งกับคำว่า "แอบรัก" ตอนที่ 1 เริ่มต้นปิ๊งงง" วันนี้มาอัพตอนสองแล้ว แว้่วๆ จากตอนแรก ช่วงสุดท้ายของเนื้อหา ที่ทิ้งประเด็นไว้ คุณยูได้มาแก้ไขให้กระจ่างใจไปเรียบร้อย โดยบอกว่าพี่เอคงชวนทั้งสองคน !!! โป๊ะเช๊ะ ใช่เลย พลาดได้ไงเนี่ย สงสัยตอนนั้นกำลังคิดว่าเป็นคู่แข่งดันเลยคิดว่าต้องชวนแค่คนใดคนนึง ขอบคุณคุณยูด้วยค่ะ ไหว้งามๆ :D เข้าเรื่องกันดีกว่า ขอเชิญอ่านเรื่องราวต่อไปนี้ได้เลยค่ะ ^^
*ครั้งหนึ่งกับคำว่า "แอบรัก" ตอนที่ 2 ข่าวร้าย ข่าวดี + ฝันร้าย ^^* จากเมื่อวานที่พี่เอชวนกุ๊กไก่และพี่สาวไปซื้อน้ำแล้ว ทุกอย่างก็ปกติตามเดิม เจอพี่เออาทิตย์ละครั้งบางครั้งก็หลายครั้งต่ออาทิตย์เพราะใกล้ที่วงจะได้ขึ้นงานเลยต้องซ้อมหนักมากขึ้น ส่วนพี่สาวก็ยังชอบพี่เออยู่เหมือนเดิม โดยไม่สะทกสะท้านเลยว่า กุ๊กไก่จะคิดยังไง เวลาอยู่กับพี่สาวสองคนพี่เขาก็เหมือนจะเข้าข้างตัวเองว่าพี่เอมีใจให้ กุ๊กไก่ก็ได้แต่เออ ออ ไปกับเขา เพราะไม่อยากให้พี่เขาเสียใจหรือสะดุดกับคำพูดของตัวเอง แต่ในใจนี่ขัดแย้งกับคำที่พูดบอกพี่สาวไปอย่างสิ้นเชิง (นิสัยไม่ดีเนอะ ฮ่าๆ) ช่วงอาทิตย์แรกที่เจอพี่เอ จำได้ว่าอยู่ๆ ก็นึกอะไรได้มากระทันหัน จำได้ว่าเคยเห็นพี่เอมาก่อน เคยชอบมาก่อน เคยแอด hi5 ไปหา (ตอนนั้น hi5 กำลังฮิต) เวลากลับบ้านก็รีบหาเป็นบ้าเป็นหลัง สุดท้ายก็เจอจริงๆ และแล้วเรื่องราวเก่าๆก็กลับมา วันนั้นเป็นวันที่กุ๊กไก่ต้องมาซ้อมเต้นเหมือนอย่างเคย แต่ช่วงนั้นเป็นช่วงแรกที่เต้นแล้วรู้สึกว่าเบื่อมาก วันนั้นมากับเพื่อนสองคน กะจะซ้อมเต้นก่อนแล้วไปดูละครเวทีกัน แต่พอมาถึงที่ซ้อม ความเบื่อเริ่มเกิดขึ้นอย่างรุนแรง จำได้ว่าอยู่ห่างจากวงแค่ประมาณ 200 เมตร แต่แอบอยู่หลังเสาร์ และโทรไปหา ว่าวันนี้ไปไม่ได้นะ จากนั้นก็หนีไปเที่ยวกับเพื่อนเลย พอเดินออกมา เจอเวทีมีคนกำลังเต้นอยู่บนเวทีใส่ชุดแดง 5 คน เสียงกรี๊ดดังมาก กุ๊กไก่และเพื่อนจึงหยุดดู เพื่อนก็ชี้และบอกตามประสาคนรู้จักเกาหลีดีกว่ากุ๊กไก่ เพื่อนบอกว่าวงนี้เต้นวงดงบังนะ เพื่อนบอกว่าชอบศิลปินวงนี้ที่ชื่อแจจุงมากเลย และก็สาธยายว่าคนทั้ง 5 คนนั้น เต้นเป็นใครบ้าง และแล้วกุ๊กไก่ก็มาสะดุดอยู่ที่คนนึง จึงหันไปถามเพื่อนว่า แล้วคนนั้นเต้นเป็นใครนะ เพื่อนก็บอกว่า คนนั้นเต้นเป็นยูโนน่ะ ก็เลยบอกเพื่อนไปว่า ชอบอ่ะ และคนนั้นก็คือพี่เอค่ะ จากนั้นอยู่ๆไฟกับดับ เพลงที่เปิดเสียงดัง ทุกอย่างหยุดหมด เสียงกรี๊ดหยุด แต่ที่ไม่หยุดคือทั้ง 5 คนที่เต้นยังเต้นต่อค่ะ จากนั้นสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิด คนที่อยู่ข้างล่างเวที ช่วยกันร้องเพลงเพื่อให้ทั้ง 5 เต้นจนจบเพลง ตอนนั้นอึ้งมาก คิดทันที วงอะไรสุดยอดจัง และเรื่องตอนนั้นทำให้กุ๊กไก่คิดว่า ถ้าเป็นวงกุ๊กไก่เต้นล่ะ แล้วถ้าเพลงดับ จะมีคนร้องเพลงให้พวกเราเต้นไหม คำถามนั้นติดอยู่ในหัวตลอด และทำให้กุ๊กไก่มีแรงฮึดอยากจะเต้นอีกครั้งด้วยค่ะ กลับมาต่อกันที่เรื่องไม่เก่าดีกว่า จากเจอกันหลายอาทิตย์แล้ว แต่ก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเลยซักอย่าง เพราะกุ๊กไก่ไม่กล้าคุยกับเขาเลย มีคุยก็แค่ สวัสดีค่ะ อย่างเดียว หรือบางทีอาจชวนพี่เอทานขนม ถึงได้คุยกันแต่ก็เพียงเล็กน้อยเท่านั้น จนวันนึงพี่เอมาซ้อมโดยปกติ ทุกอย่างเหมือนเดิม แต่พอเวลาผ่านไปสักชั่วโมงสองชั่วโมง อยู่ๆก็มีผู้หญิงและผู้ชายคู่นึงปรากฏตัวขึ้นมา โดยที่พวกเราทุกคนไม่มีใครรู้จักเลยแม้แต่น้อย พี่เอแนะนำผู้ชายที่เพิ่งมาให้พวกเรารู้จัก ว่าเป็นเพื่อนของพี่เอ จะมาช่วยเต้นอีกคน แต่ไม่ได้แนะนำผู้หญิงแต่อย่างใด เพื่อนพี่เอจึงแนะนำผู้หญิงคนนั้นให้รู้จัก "นี่แฟนเอครับ" เหมือนทุกอย่างพังทะลายลงมา ตกใส่หัวทำให้เจ็บเหลือเกิน ก็อย่างว่า หล่อขนาดนี้ไม่มีแฟนก็คงเป็นไปไม่ได้ ตอนนั้นเศร้ามาก อยากกลับบ้านให้ได้เลย แต่ก็ต้องทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยิ้มให้แฟนเขา ชวนเขาไปซื้อน้ำ หารู้ไม่ในใจนี่ร้องไห้เป็นลิตรแล้ววว แฟนเขาก็น่ารักนิสัยดี และคุยกับกุ๊กไก่ด้วยน้ำเสียงใจดีมาก กุ๊กไก่ก็ชอบเพราะเขาก็น่ารักดี เริ่มทำใจ แต่ก็ยังชอบพี่เออยู่ คิดตอนนั้นเลยว่า เขามีแฟนก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ในใจก็เหมือนมีมารอยู่เช่นกัน เวลาคุยกับเพื่อน เพื่อนมักจะบอกว่า เสียบเลย แย่งเลย หรือไม่ก็บอกว่าให้เขาเลิกกันแล้วก็คว้าหมับไปโลดเลยจ้า กุ๊กไก่ก็บอกไปว่าไม่หรอก แบบนั้นนิสัยไม่ดีเลย แต่เชื่อเถอะว่าถ้าใครเป็นแบบกุ๊กไก่ก็น่าจะตอบแบบนี้นะ เพราะอย่างกุ๊กไก่เนี่ย เวลาเรื่องของตัวเองนี่เป็นนางเอกมากๆ แต่พอเวลาเพื่อนมีปัญหาเรื่องแฟนนี่กุ๊กไก่แทบเป็นนางร้ายแทนเลย แต่เพื่อนกลับกลายเป็นนางเอกแทนซะงั้น เลยคิดว่า สงสัยมันคือสัจจะธรรมแน่นอนเลย ช่วงนั้นกุ๊กไก่ก็เลยแบบปล่อยเลยตามเลย แบบพยายามจะตัดใจ เพราะแฟนเขาน่ารักขนาดนี้ จะสู้อะไรก็สู้ไม่ได้ เลยเงียบๆไม่ค่อยมาที่วงบ้าง แบบเฉยๆมากๆ จนช่วงนั้นวันสงกรานต์ ที่วงนัดเล่นสงกรานต์กัน แต่กุ๊กไก่ไม่อยากไปเพราะอยากไปเล่นกับเพื่อนมากกว่า และคิดด้วยว่าพี่เอคงไม่มาหรอก ก็เลยไม่ได้ไป พอพี่ๆในวงโทรมาตามก็เลยบอกไปว่า อ้าวนัดวันนี้หรอ หนูจำวันผิดน่ะ (ร้ายมากๆ) พี่เขาก็เลยไม่ว่าอะไร กุ๊กไก่ก็เลยได้ไปเล่นกับเพื่อนโดยไม่มีกังวล พอหลังจากอาทิตย์นั้นไปซ้อม พี่สาวก็บอกว่า น่าจะมาเล่นด้วยกัน พี่เอมาด้วยนะ แต่แฟนพี่เขาไม่ได้มา พี่เอประแป้งพี่ด้วย กุ๊กไก่ก็อือๆไป แต่พอหลังจากนั้น พี่สาวก็บอกว่า เขาถามถึงแกด้วยนะ บอกว่า "น้องผมยาวไม่มาหรอ" เท่านั้นแหละ อาการเสียดายว่าทำไมไม่มานะเข้ามาในตัวทันที ดีใจจนเนื้อเต้น วันนั้นเป็นวันที่มีความสุขมาก ยิ้มตลอดเลย และนั่นก็ทำให้กลับมาแอบชอบแอบรักเป็นบ้าเป็นหลังเหมือนเดิม หลังจากนั้นทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ แฟนพี่เอมาบ้างเป็นครั้งคราวทำให้ไม่มีอะไรมากระทบกับจิตใจกุ๊กไก่มาก และเป็นเรื่องดีด้วยซ้ำ เพราะวันนึงพี่สาวมาบอกกุ๊กไก่ว่า พี่ไม่ชอบพี่เอแล้วนะ ให้แกไปเลย นั่นทำให้ยิ่งโล่งเข้าไปใหญ่ เหมือนมีคู่แข่งลดลงยังไงก็ไม่รู้ ช่วงนั้นลั่นล้ามากค่ะ ชีวิตมีความสุข แต่ก็ไม่ค่อยได้คุยอะไรกับพี่เอเลย ด้วยเพราะยังไม่กล้าอยู่นี่เอง **อันนี้ตอนที่ 2 ค่ะ ไว้พรุ่งนี้จะมาต่อตอนที่ 3 เพราะเขียนวันนี้คงจะยาวเกินไป กุ๊กไก่คิดว่า จะทำให้มันจบเร็วที่สุด เพราะเรื่องมันแลดูจะยาวจริงๆ โดยคิดว่าน่าจะให้จบภายใน 4 ตอนค่ะ ทนอ่านอีกแค่ 2 ตอนนะคะ ใกล้จบแล้วว** ตอนต่อไปจะเป็นช่วงที่พี่เขาเต้นให้ที่วงกุ๊กไก่จบและต้องกลับไปอยู่วงเขาค่ะ และท่าทีแฟนเขาก็เปลี่ยนไปเหมือนคนละคนด้วยค่ะ และต่างๆนานา อีกมากมาย รออ่านเรื่องการแอบรักของกุ๊กไก่นะคะ ว่าจะลงเอยอย่างไร แต่จะบอกว่า การแอบรักครั้งนี้ ได้ข้อคิดมากมายทีเดียว และมันช่วยอะไรกุ๊กไก่ได้เยอะเลย ^^ สุดท้ายขอบคุณทุกท่านที่ได้แวะเข้ามาอ่านค่ะ ทั้งที่มันยาวๆมากก็ตาม ขอบคุณที่เสียเวลามาอ่านนะคะ ขออภัยด้วยนะคะ หากพิมพ์ผิด วกวน สื่อสารไม่เข้าใจ ขอโทษจริงๆค่ะ จริงๆกุ๊กไก่ไม่ค่อยถนัดให้การสื่อออกมากทางตัวอักษร แต่ให้เล่าปากเปล่านี้จะพริ้วมากเลย ฮ่าๆ สุดท้ายของสุดท้าย ฝากบล็อคนี้ไว้ด้วยค่ะ ปล.ขอให้ทุกคนเจอแต่สิ่งดีๆ มีโอกาสขอให้อย่าได้แอบรักหลงชอบใครข้างเดียว ขอให้เวลาคุณชอบใคร ก็ขอให้อีกฝ่ายรักคุณด้วย เท่านี้ค่ะ ขอให้คืนนี้ฝันดีตื่นมาสดใสและพร้อมทำงานในวันรุ่งขึ้นค่ะ :D ครั้งหนึ่งกับคำว่า "แอบรัก" ตอนที่ 1 เริ่มต้นปิ๊งงง ^^
กลับมาอีกครั้งแล้วค่ะ วันนี้มาเล่าเรื่องต่อจากตอนที่แล้ว ที่มีชื่อว่า "ครั้งหนึ่งกับการเต้นโคฟเวอร์ (Cover)" โดยที่เนื้อหาไม่ได้เกี่ยวกับตอนที่แล้วเลย แต่อาจจะมีเอี่ยวนิดนึงค่ะ ไปลองอ่านประสบการณ์นี้กันดีกว่าค่ะ :)))))
*ครั้งหนึ่งกับคำว่า "แอบรัก" ตอนที่ 1 เริ่มต้นปิ๊งงง ^^* เชื่อว่าหลายคนในที่นี้คนเคยแอบรักใครสักคน และหลายๆคนก็บอกว่า การแอบรักนี่มันทรมานมากๆ เจ็บปวดสุด เพราะได้แต่แอบรักไปวันๆ ไม่กล้าบอกเขาไป กลัวความรู้สึกของตัวเอง ตัวกุ๊กไก่เองก็เคยแอบรักค่ะ และเชื่อจริงๆว่าการแอบรักนี่มันเศร้ามากจริงๆ เจ็บปวดสุดๆ แต่ก็ไม่ทำให้ตายแต่อย่างใด กุ๊กไก่เคยแอบรักคนๆนึง นานมาก แอบชอบมาประมาณ 4 ปีได้ค่ะ การแอบรักครั้งนี้ไม่ได้เป็นรักแรกแต่อย่างใด แต่รู้สึกรักคนนี้มากกว่ารักแรกเสียอีก !!! เข้าเรื่องกันดีกว่า ตอนกุ๊กไก่เต้นโคฟเวอร์ อยู่ๆพี่ในวงก็บอกว่าเดี๋ยวจะมีคนมาเต้นให้วงเรานะ (ตอนนั้นคนในวงขาดค่ะ) กุ๊กไก่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เฉยๆที่สุด ตอนนั้นจำได้ว่ากำลังโทรศัพท์หาแม่ของเพื่อนเพื่อให้เพื่อนมานอนที่บ้านค่ะ แล้วพอโทรใกล้เสร็จ เพื่อนก็ยืนกรี๊ดกร๊าดกันอยู่หน้าตู้ กุ๊กไก่ออกมาแล้วก็ถามไปว่า กรี๊ดอะไรกัน เ้พื่อนก็ชี้ให้ดู ตอนนั้นพอกุ๊กไก่เห็นเท่านั้นแหละ ลมจับเลยค่ะแบบผู้ชายคนนี้ ใช่เลยคนที่ฝันไว้มานาน (เพ้อมากกก) ตอนนั้นแบบตกอยู่ในภวังค์ไม่เคยเป็นมาก่อน เดินเหมือนจะเข้าไปหาเขาค่ะ จนเพื่อนๆต้องมาจับตัวไว้ จำได้แม่นเลยว่า ตอนนั้นผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อยืด ขาว-แดง ลายขวาง กางเกงขายาวสีดำ สะพายกระเป๋าเป้ นอกจากนั้นแล้วคือ ผู้ชายคนนี้หล่อมากค่ะ หล่อแบบไม่เคยพบไม่เคยเห็น และตัวก็ขาวมากเช่นกัน สุดท้ายมารู้จากพี่ในวงค่ะ ว่าคนนี้จะมาเต้นให้ที่วง (สุดยอดมากจริงๆ) พอได้ยินแบบนั้น หัวใจเต้นระเบิดเลยค่ะ พอเข้ามา ก็ทำความรู้จักกันค่ะ ขอสมมุติชื่อพี่เขานะคะ ว่า พี่เอ ก็แล้วกัน ตอนนั้นในวงเต้นผู้ชายค่ะ พวกผู้หญิงอย่างเราเลยต้องมานั่งดูนั่งถือลำโพงให้พี่ๆเขาซ้อมค่ะ และเหมือนโชคช่วยจริงๆ ตอนนั้นทางพี่ๆในวงให้กุ๊กไก่ถึงลำโพงค่ะ ฮ่าๆ กุ๊กไก่ก็คอยเปิดเพลงถือไว้ยังงั้น พี่เอก็จะมาบอกทุกครั้ง "เปิดเลยครับ" "เปิดเลยจ่ะ" แค่นี้ก็เป็นบุญสุดๆค่ะ แต่กุ๊กไก่ไม่กล้าคุยกับเขานะคะื เพราะรู้สึกว่าพี่เขาหล่อเกินไป หรือไม่ก็เป็นโรคแพ้คนหล่อค่ะ กลัวไม่กล้ามองหน้ากันเลยทีเดียว เวลาที่กุ๊กไก่ไม่ได้ถือลำโพง ก็จะไปยืนเต้นอยู่ข้างหลัง ซ้อมมั่วๆไปกับพวกเขาค่ะ และแล้ววันนึงพี่เอเขาก็บอกว่า "น้องคนนี้ก็เต้นได้ ทำไมไม่ให้น้องเขาเต้นล่ะ" เขินมากเลยค่ะ ก็ตอบอายๆไปว่า ไม่เป็นไรค่ะ ตัวบิดเป็นเกลียวเลยทีเดียว ตอนนั้นเจอกันทุกวันค่ะ ก็ได้บอกพี่ที่พามาโคฟว่้า พี่หนูชอบพี่เออ่ะ สเป็คเลย พี่เขาก็บอกว่า พี่ไม่ชอบว่ะ พี่เฉยๆนะ ก็ไม่ได้ว่าอะไร ในใจก็คิดว่า ดีแล้วที่พี่ไม่ชอบ ถ้าพี่ชอบสิ หนูก็มีคู่แข่งสิ แต่แล้ววันนึง พี่คนนี้กลับมาบอกกุ๊กไก่ว่า พี่ชอบพี่เออ่ะ น่ารักเนอะ หนูก็แป่วว แล้วไหนวันก่อนบอกไม่ชอบไง พอหลังจากนั้นหน้าที่การถือลำโพงของกุ๊กไก่ก็หายไปโดยปริยาย เนื่องจากโดนพี่สาวคนนั้นแย่งถือ เจ็บปวดที่สุด แย่งถือยังไม่เท่าไหร่ค่ะ แต่พอตอนกลับ เรากลับบ้านทางเดียวกัน พี่สาวคนนี้ก็บอกว่า พี่เอ พูด จ๊ะ จ้า กับพี่ด้วยอ่ะ เหมือนแฟนกันเลยเนอะ หน้ากุ๊กไก่นี่แบบ ==' เอิ่มพี่คะ คนนี้ของหนูนะ ทำไมพี่ทำกับหนูแบบนี้ล่ะ TT^TT วันนึงที่ปัจจุบันยังไม่รู้ความหมาย หลังจากการโดนแย่งถือลำโพง วันนั้นเองทางวงบอกให้พัก 15 นาที กุ๊กไก่กับพี่สาวคนนั้นก็ไปนั่งพักอยู่ด้วยกัน เพราะสนิทกันมาก แต่แล้วอยู่ พี่เอก็เดินมา แล้วถามว่า "ไปซื้อน้ำกับพี่ไหม" เราสองคนมองหน้ากันเลยค่ะ คิดในใจ ชวนใครฟะ ชวนกุ๊กไก่หรือพี่สาว งง งง และก็ งง ขอแบบชัดเจนหน่อยก็ไม่ได้ สุดท้ายพี่สาวก็บอกไปว่า ไม่เป็นไรค่ะ ไปเถอะ พี่เอก็ยิ้มและเดินไป จากนั้นสาวสองคนก็หันมองหน้ากันแล้วถามคำถามเดียวกัน "เขาชวนใครอ่ะ" เราัทั้งคู่ต่างก็ส่ายหัวด้วยความไม่รู้ และนี่คือเรื่องที่ยังน่าสงสัยมาจนถึงทุกวันนี้ **อันนี้เป็นตอนที่ 1 นะคะ ไว้พรุ่งนี้มาต่อ เพราะเดี๋ยวมันจะยาวเกินไป* พรุ่งนี้จะเป็นเรื่องเมื่อรู้ว่าเขามีแฟนแล้วค่ะ จะเป็นยังไงต่อไป ติดตามอ่านต่อพรุ่งนี้นะคะ จะเริ่มดราม่าไปเรื่อยๆ ค่ะ ตามประสาคนแอบรักแอบชอบบบ :D ขอบคุณที่เขามาอ่านนะคะ ช่วงนี้ขอเล่าเรื่องเก่าที่ฝังลึกติดอยู่ในหัวใจ เป็นความทรงจำที่อยากเก็บไว้และนำเสนอให้ทุกคนได้สนุกหรือได้อรรถรส กับเรื่องราวพวกนี้ ถึงบางทีอาจจะดูไร้สาระก็ตาม สุดท้ายต้องขออภัยด้วยนะคะ หากพิมพ์ได้ผิดพลาด วกวน ลายตา หรือพิมพ์สื่อสารออกมาได้ไม่ดี ทำให้ งง หรือเนื้อหาไม่ได้เรื่องก็ตาม อยากจะขออภ้ยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่าน ส่วนใหญ่เรื่องจะยาว พยายามอ่านกันนะคะ อ่านจบนี่จะเป็นพระคุณอย่างสูงเลยค่ะ เพราะเชื่อว่ายากนักที่จะมีคนเข้ามาอ่านและอ่านได้จบ สุดท้ายท้ายสุด ฝากบล็อคนี้ไว้ด้วยนะคะ ^^
|
Special Christmas
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เ้ข้ามาทักทายกันไำด้นะคะ :D   
Friends Blog
Link |
