BlogGang.com : : Muhin - เขาเป็นคู่ชีวิตของผม

More Than I can Say

Group Blog

Koratburi

All Blogs

เขาเป็นคู่ชีวิตของผม

ผมแต่งงานใหม่เมื่ออายุเกือบจะ 45 เมียผมอายุ 46 เขาเป็นพี่ผมปีนึงเต็มๆ
แรกๆเขาดีกับผมมากยอมเป็นช้างเท้าหลังตลอด เดี๋ยวนี้เขาขอทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามบ้าง
..อำเภอสูงเนินจังหวัดโคราช
ครับกามเทพแผลงศรให้หนุ่มวัยดึกพบรักกับสาววัยคะนองที่นั่น ผมเคยแต่งงานมาแล้วครั้งนึงแต่การใช้ชิวิตคู่ไม่สามารถเดินไปได้ด้วยกันตลอด
เขาคนนั้นผิดในการครองรักครองใจในขณะที่อีกคนไปทำงานในต่างประเทศ
เขามีคนอื่นในขณะที่ผมไม่รู้และส่งเงินที่ได้จากการทำงานหลายปีเกือบทั้งหมดมาให้เขาตลอด นั่นเป็นรักและเป็นการกลับไปยืนในจุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้งของผม
ผมไม่อยากเล่าความผิดหวังในครั้งนั้นเท่าใดนัก แต่ถ้ามีคนอยากฟังเพื่อเป็นข้อคิดหรือคติเตือนใจ ผมก็จะเล่าให้ฟังภาคสองแล้วกันนะครับ
พี่ชายของผมแต่งงานกับสาวบ้านเดียวกับเมียผมคนปัจจุบัน เมียผมกับพี่สะไภ้ผมเป็นเพื่อนกัน หลายสิ่งหลายอย่างในครอบครัวถูกถ่ายทอดไปสู่หูของเมียผมค่อนข้างละเอียด เพราะพี่สะไภ้ผมเป็นคนที่รู้หรือมีอะไรในใจไม่ได้
แกจะต้องเล่าและระบายออกให้หมดไม่งั้นแกนอนไม่หลับ เมียผมพลอยรับรู้เรื่องราวต่างๆของตัวผมไปด้วย
เธอสงสารและเห็นใจผมจากข่าวที่เธอได้รับรู้เพิ่มขึ้นเป็นลำดับจากพี่สะไภ้ผม จนถึงวันที่เราได้แต่งงานกัน
เรื่องตลกเกี่ยวกับเธอและการกระทำของเธอกำลังจะเริ่มแล้วครับ

เธอเป็นช่างเสริมสวยอยู่กับบ้านรายได้ประมาณ 300-500 บาทต่อวัน
วันนึงผมกลับไปพักร้อน ผมทำงานอยู่สิงคโปร์ครับ
นานๆครั้งจะกลับบ้านทีนึงก็อยากจะเอาใจเมียเสียหน่อย เย็นวันนั้นเลยชวนเมียกะจะออกไปหาอะไรกินกัน
ผมยังไม่ได้ขยับริมฝีปาก เธอดันแย่งซีนของผมไปครองซะก่อน
พี่ๆ เราออกไปหาอะไรอร่อยกินกันดีมะ
เธอยอมเรียกผมว่าพี่ทั้งๆที่เธออายุมากกว่าผมหนึ่งปีเพื่อที่จะทำให้ภาพลักษณ์ของเราดูดี ไม่เป็นขี้ปากของสังคม
มันจะเป็นยังไงนะ ถ้าผมต้องเรียกเมียผมเมื่ออยู่กลางกลุ่มคนมากๆว่า
พี่เดี๋ยวพี่ไปหาผมที่ สุกี้เอ็มเคนะ
มันอาจจะไม่แปลก แต่เธอรับไม่ได้ เธอบอกว่ามันดูไม่ดีและดูผิดธรรมชาติ
เดี๋ยวเขาเรียกตัวเองว่าพี่ก็แล้วกัน มันดูเป็นกันเองและธรรมชาติดี
คนอื่นเขาไม่รู้หรอกว่าเราแหกกฏเกณฑ์ที่มีอยู่
ใครมันจะมารู้ดีไปกว่าเราสองคน
ทุกครั้งที่คุยกับคนอื่นเราไม่จำเป็นต้องแสดงบัตรประชาชนนี่
นั่นเป็นเหตุผลของเธอ
ผมตกลง โดยบอกกับเธอว่าพี่กำลังจะชวนสมออกไปกินอะไรนออกบ้านอยู่พอดีเหมือนกัน เมียผมชื่อนำหน้าว่าสม ผมเรียกเธอว่าสมครับ ดูเหมือนเหตุการณ์จะพลิกล็อกอย่างปัจจุันทันด่วน ก็อย่างที่ผมบอกนั่นแหละครับว่าเมียผมเป็นช่างเสริมสวย เธอรักสวยรักงามอยู่บ้าง
การออกไปกินข้าวนอกบ้านของผมคือขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป
มันทำให้เธอหัวฟู ไม่สวยเท่าที่ควร
พี่ๆ บางครั้งเค้าก็อยากมีรถนะ ไปใหนมาใหนจะได้ก้าวขาช้าๆลงจากรถบ้าง
มันดูเหมือนคนมีตังค์ แถมมีสง่าราศีดี นะพี่นะ พี่ว่ามะ
ผมบอกเธอว่าเดี๋ยวเราช่วยกันเก็บเงิน กะอีแค่รถซักคนมันคงไม่เกินความสามารถที่พี่จะหาให้สมหรอก
เธอพริ้มตาหลับลงช้าๆเหมือนพอใจในคำตอบที่ได้รับ
ว่าแต่ว่าสมอยากกินอะไรดีล่ะ
อะไรก็ได้พี่ที่มันง่ายๆ
ผมเตรียมรถออก เธอขึ้นซ้อนท้ายอย่างเป็นงาน
อากาศช่วงเย็นบ้านผมค่อนข้างหนาว นานๆกลับมาบ้านแถมแต่งงานกันไม่นาน มันเลยดูเหมือนเราสองคนเป็นของใหม่ของกันและกัน
สมกอดพี่หน่อยได้ไม๊พี่หนาว
คำเตือนแรกไม่ได้ผล หนำซ้ำมือที่วางอยู่ข้างตัวเมื่อสักครู่
กลับเอื้อมไปข้างหลัง เอามือไปโหนตะขอเหล็กที่อยู่ท้ายเบาะ
เธออาจจะไม่ได้ยินสิ่งที่ผมขอ เพราะอยู่ๆผมก็พูดลอยๆขึ้นมา
สม
หือ
สมกอดเอวพี่หน่อยนะ พี่หนาว
ไม่เอาหรอกพี่เราไม่ใช่เด็กๆ สมอายคนอื่น
เราเป็นผัวเมียกันทำไมต้องอาย เอาหน่อยกอดพี่หน่อยนะ พี่อยากไห้สมกอด
ไม่อาววว สมทำไม่ได้หรอก
ตกลงเธอไม่กอดผมเลยครับท่านผผู้อ่าน
ผมพาเธอไปในเมืองเพื่ออะไรกินตามแผนการณ์ที่กำหนดไว้ จนผ่านร้านก๋วยเตี๋ยว ซึ่งผมถือว่าเป็อาหารที่เราสามารถปรุงรสได้เองตามใจชอบหลังจากเขายกมาเสริ์ฟ
ไม่เอาหรอก ก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ใช้น้ำส้มอะไรก็ไม่รู้ กินทีไรท้องเสียทุกที
ผัดไท ร้านตรงข้ามดีมะ เขากำลังผัด ดูสิกลิ่นหอมมาถึงนี่เลย
ไม่เอาหรอก ร้านนี้ใส่น้ำมันเยอะเกิน
ผมเปลี่ยนใจจากการที่จะนั่งกินอาหารจานเดียวเป็นไปนั่งกินตามร้าน แล้วสั่งอาหารหลายๆอย่างมากิน โดยมีเหตุผลในใจว่าเธอไม่ชอบอย่างนี้ เธออาจจะชอบอย่างอื่น เราต่างก็จะได้กินอาหารที่ตัวเองชอบ
ไปกินร้านรอรักกันดีไม๊
ร้านนี้จะอยู่ปากทางเข้าอำเภอสูงเนิน อาหารอร่อย ราคาถูก เป็นร้านเล็กๆเป็นเพิงอยู่ข้างถนน
ไม่เอาหรอกคนเยอะ
ร้านแล้วร้านเล่า เธอก็ไม่กิน โดยเธอให้เหตุผลที่ต่างกัน
ความยุ่งยากเริ่มก่อเค้าทะมึนอยู่เหนือหัว
แล้วใหนเธอบอกกินอะไรก็ได้ที่ง่ายๆ
แล้วผ่านมาแล้วประมาณ 10 ร้าน เสนอรายการอาหารให้เลือกมาแล้วไม่ต่ำกว่า 15 อย่าง
ไอ้คำว่า อะไรก็ได้ ง่าๆยของผู้หญิงนี่มันไม่ง่ายหรอกนะ
ตกลงผมตัดสินใจกินก๋วยเตี๋ยวหมูของโปรด โดยมีเธอนั่งเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ
จนถึงตอนกลับ รายการอาหารโปรดของเธอก็ยังไม่เป็นชิ้นเป็นอัน
ถึงบ้านพอลงจากรถ ระหว่างที่ผมเข็นรถเข้าไปเก็บ
เธอเดินไปอีกฝั่งของบ้าน
สักพักเห็นเธอเดินกลับออกมา สังเกตุไม่ยากก็รู้ว่า มีเงามีดแว็บๆ ติดมือมา เธอเดินอย่างเร่งรีบตรงมาที่ผม (ขออนุญาตดื่มน้ำปัสสาวะหน่อยครับ)

อายุที่เพิ่มมากขึ้น บางครั้งมันทำให้ความร้อนแรงของอารมณ์ที่เคยมี หรือ
ที่เป็นอยู่เย็นลงกว่าแต่เดิมมาก บางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นต่อหน้า เราจะต้อง
เข้าไปมีส่วนและต้องรู้ความจริงและรายระเอียดให้ได้ว่าอะไรเป็นอะไร ตอน
นี้อารมณ์ที่ว่าก็ยังคงมี แต่กลายเป็นว่าเรื่องบางเรื่องเราไม่จำเป็นต้องรู้ก็ได้
เมียผมเดินผ่านผมไปในซอกเล็กๆระหว่างตัวบ้าน กับห้องน้ำที่อยู่นอกบ้าน
ผมเองอยากเดินตามไปเนื่องจากยังกรุ่นๆตอนที่บอกให้เขากอดแต่เขาไม่
กอด อารมณ์ตอนนั้นอยากทำอะไรซักอย่างเพื่อระงับและผ่อนคลายอารมณ์
ที่มีอยู่สูงให้มันต่ำลงมาสักนิดก่อนถึงเวลาจริง
ผมจะไปบีบก้นเมียผมในที่ลับๆตาคนตรงนั้นดีไม๊นะ
คำตอบออกมาเร็วกว่าเครื่องคำนวณใดๆในโลกว่า ดี
ผมกระหึ่มในลำคอเล็กน้อยก่อนที่จะตามเข้าไปโดยไม่ลืมมองซ้ายมองขวา
ว่าพ่อตา แม่ยายผมจะอุตริไปยืนแถกเหงือกอยู่แถวๆนั้นหรือไม่ ทุกอย่าง
เหมือนออกแบบไว้ดิบดี หนทางตามแผนราบรื่น
ผมทำเป็นเดินลอยชายดูเหมือนไม่เร่งรีบ แต่ในใจกระโดดนำหน้าไปไกล
แล้ว อากาศยามเย็นยังคงพอมองเห็นได้ชัด ชัดจนพอที่จะรู้ว่าเมียผมออก
ไปยืนอีกฝั่งของรั้วเพื่อสอยมะขามเทศจากฝั่งนอกรั้ว โดยยื่นไม้มาบริเวณที่
ผมยืนอยู่ มีมะขามเทศหล่นอยู่ตามดินแต่พองาม
มีดที่เธอถือมาเดาได้ว่าคงเอามาตัดกิ่งไผ่แถวนั้นแล้วผ่าเป็นแฉก เศษไม้
ท่อนเล็กๆใส่เข้าไปแล้วมัดเป็นง่ามเพื่อสอยมะขามเทศ
พี่ๆ ชว่ยเก็บมะขามเทศไห้หน่อย จะค่ำแล้วเดี๋ยวมองไม่เห็น
วันนี้ไอ้นก(ชื่อคู่เขยของผม มันอายุเท่าผมแต่มันได้กับน้องสาวเมียผม)มัน
ตำน้ำพริกปลา อยากกินมะขามเทศจิ้มกับน้ำพริก ตอนออกไปกับพี่เลยไม่
กล้ากินอะไร กลัวกินข้าวไม่อร่อย เธอพูดไปผมเก็บมะขามเทศตามดินไป
จนได้ยินเสียงสุดท้ายว่า พี่เก็บหมดแล้วพี่เดินย้อนไปบ้านเลย พี่อย่าออก
มานะ กลัวงู เมื่อวานพ่อเจอไข่งูแถวนี้ เดี๋ยวเค้าจะเดินอ้อมไปบ้านทางนี้
แผนผมแตกระเอียด มะขามเทศที่ว่าไม่รู้เก็บหมดหรือไม่หมด อารมณ์เหือด
หาย สละมะขามเทศที่ที่ยังไม่ได้เก็บทั้งหมดทิ้ง กระเจิงออกมาจากที่ตรงนั้น
ตั้งแต่ได้ยินคำว่างูครั้งแรก
ไม่ลืมกระหึ่มในลำคออีกครั้งว่า
สำคัญนักนะมรึง อาหารง่ายๆของมรึง กรูเกือบเอาชีวิตไม่รอด ชิ

รุ่งขึ้นอีกวันผมมีแผนที่จะไปเยี่ยมแม่ซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของประเทศไทย
ก่อนไป ผมโทรไปถามแม่ว่า
แม่พรุ่งนี้ผมจะไปหาแม่นะ ฟังดูเหมือนจะห้วนไปสำหรับคนที่ไม่เจอกันนาน
กับแม่นี่ผมเคยอ่านหนังสือหรือคนเล่าให้ฟังผมก็ไม่แน่ใจ (ก็มันนานมาแล้ว
นี่ ใครจะไปจำได้)
เขาว่า คนแก่จะเริ่มเหงาเมื่อลูกหลานไม่อยู่ด้วย อาจเป็นเพราะมีความจำเป็น
ต้องไปทำงานไกลๆ นานๆจึงมีโอกาสเจอกันที ระยะเวลาที่ห่างเหิน กับรส
สัมผัสระหว่างแม่กับลูก มันพลอยหายไปด้วย รสสัมผัสของแม่ผมสามารถ
บอกได้ถูกถึงแม้จะไช้คนสักร้อยคนมาจับตัวผมแล้วให้ผมทาย
มันมีสื่อลึกๆที่รู้สึกได้ว่ามันมีความรู้สึกอบและอุ่นมาพร้อมกับรสสัมผัสนั้น
กอดแม่บ้าง นวดแขนนวดขาให้แม่บ้าง แม่จะได้เติมเต็มความรู้สึกห่างหายที่
เป็นอยู่ แม่จะได้รู้สึกดีขึ้น
การกอดควรจะทำเฉพาะคนที่เคยกอด ถ้าไม่เคยทำเลยไม่ต้องดัดจริตทำก็
ได้ เดี๋ยวโดนแม่ถีบจะหาว่าไม่เตือน เอาเป็นว่าใครเคยรักเคารพแม่วิธีใหน
นานๆครั้งเจอกับแม่ทีนึง ทำให้แม่ชื่นใจด้วยนะครับ
แม่ พรุ่งนี้ผมจะไปหาแม่นะ แม่อยากกินอะไรบ้าง
มาเถอะลูกไม่ต้องซื้ออะไรมานะ แม่ไม่อยากกินอะไร
แล้วแม่อยากได้อะไรหรือเปล่าแม่
แม่อยากได้เงินลูก อย่างอื่นแม่ไม่อยากได้อะไร
โห คำตอบของแม่ชัดมาก ชัดโดยไม่ต้องย้ำเป็นครั้งที่สอง
ผมก็ว่าจริงนะ ตัวเราก็เหมือนกัน แต่ก่อนชอบเพลงนี้มาก ชอบจนคิดว่าเพลง
นี้ทำใมมันโดนหัวจิตหัวใจเราได้ขนาดนี้ จนสาบานกับใจตัวเองว่า เพลงที่เรา
รอคอยมาแสนนานคือเพลงนี้นี่แหละ จะไม่ขอเปลี่ยนใจไปชอบเพลงอื่นอีก
เด็ดขาด เป็นไงเป็นกัน อยู่มาวันหนึ่งมันเบื่อว่ะ เบื่อจนข้ามเพลงแทบไม่ทัน
โหใจเรานี่มันเป็นเอามาก(รักษายากด้วยมั๊ง)
ของฝากแม่ก็เหมือนกัน เราอาจจะเคยรู้ว่าแม่ชอบ พิซซ่า (เว่อร์ไปนิ๊ดนะ
แม่) แต่วันเวลามันผ่านมาแล้วกี่ปีกันล่ะ เรายังนึกว่าแม่ต้องชอบของเดิมอยู่
อีก ของฝากบางอย่างเป็นของฝากจริงๆ คือกินไม่ได้ ผู้รับ รับไปแล้วเก็บก็
อย่างเดียว แต่อย่างว่าละนะ ถ้ามัวถามก่อนแม่ก็ไม่ตื่นเต้ลลกันพอดี ส่วนตัว
ผมให้เป็นเงินอย่างเดียว ผมกลับแล้วแม่อยากได้ อยากกินอะไรแม่สามารถ
สนองตอบความต้องการของตัวเองได้ตรงจุดมากกว่าใ
ผมพาสมไช้ทางลัดที่เขาใหญ่เพื่อไปบ้าน รู้สึกร่มรื่นกับป่าเขาได้พอสมควร
ช่วงหนึ่งของการเดินทาง อีกฟากเป็นช่องทางสร้างใหม่ซึ่งปิดไม่ให้ใช้ ทุก
คนหรือรถทุกคันจะถูกบีบเหมือนการเดินทางเข้าสู่ปากขวด รถจะวิ่งสวนไป-
กลับในถนนเส้นเดียวกัน
ผมวิ่งตามรถบรรทุกต้อยๆเพราะต้องการความปลอดภัยมากกว่าความเร็ว จะ
ถึงบ้านเช้า สาย บ่าย หรือค่ำ ยังไงแม่ก็ต้องรอผมอยู่ดี ช้าหน่อยผมโทรบอก
แม่ก่อนก็ได้ ไม่สามารถเดินทางได้ ก็สามารถยกเลิกการเดินทางหรือไปวัน
อื่นได้ แม่ไม่โกรธผมหรอก
แต่คนที่นั่งมาข้างๆเริ่มไม่พอใจ อยู่ด้วยกันมาจนรู้ว่าเวลาเขาโกรธ ริมฝีปาก
ด้านบนจะค่อยๆยกสูงขึ้น เมื่อใดที่ริมฝีปากเกือบถึง หรือครอบไปบนจมูก
ของนางแล้วไซร้ นั่นหมายถึงเหตุการณ์ได้เข้าสู่ความหมายที่ว่า ยากแก่การ
เยียวยาเป็นแน่แล้ว
จะมัวขับตามหลังเขาอยู่ทำใม แบบนี้เมื่อไหร่จะถึง แซงไปเลยสิกลัวอะไร
ผมไม่ชอบคำหมิ่นประมาท ลูกบ้าเยอะ จัดให้ตามคำขอทันทีโดยไม่ดูว่าตรง
นั้นแซงได้หรือไม่ได้
เลยสิบล้อไปนิดเดียว เห็นเงาตะคุ่มๆเดินออกมาจากต้นไม้ข้างทาง ด้วยว่า

อายุมากแล้วสายตาฝ้าฟางลงไปมากจึงมองไกลไม่ชัด
สมเมียผมซึ่งนั่งอ้อยสร้อยเป็นนางกวักอยู่ข้างๆใส่แว่น การเห็นของเขาคงจะ
ดีกว่า ผมเลยหันไปถามเธอ และโชคดีที่ริมฝีปากด้านบนได้ลดลงมาบ้าง
แล้ว
สม..! นั่นตัวอะไรเดินออกมาจากต้นไม้ข้างทาง มายืนกวักมืออยู่กลางถนน
ดูไกลๆเหมือนอึ่งอ่างสำลักแมงเม่าไงก็ไม่รู้
จะอึ่งอ่างสำลักแมงเม่าได้ไง เจ้าพ่อเขาใหญ่นะนั่น
แล้วรถของเราก็จอดอย่างสงบตรงหน้าเจ้าพ่อเขาใหญ่ ซึ่งเราไม่รู้ว่าเขาเป็น
ใคร ผมอาจโดนหลอกจากคนที่ชอบฉวยโอกาส ผมไม่เชื่อว่าตำรวจจะไปหา
หลบอยู่ตามสุมทุมพุ่มไม้ในการปฏิบัติหน้าที่
มาจากใหน จะไปใหน คร๊าาบ
เจ้าพ่อเขาใหญ่พูดดีกว่าที่คิดไว้แฮะ จากโคราชจะไปหาแม่ที่วังน้ำเย็นครับ
ห้ามแซงในทางโค้งทราบไม๊ครับ ขอดูใบขับขี่ด้วยครับ
ลืมเอามาครับ ตอบไปอย่างนั้นโดยสัญชาตญาณ เพราะรู้ว่าถ้าใบขับขี่ถึงมือ
เขาจะเป็นการต่อรองยาก ได้คืนยาก อ้อยถึงปากช้างแล้วนี่
การบอกว่าลืมไม่เคยมีปรากฏ ว่าโดนฆ่าหรือยึดรถ
ผมหันไปจะขอคำปรึกษาจากสมซึ่งค่อนข้างจะมีประสบการณ์มากกว่า
เสียงรูดซิปกระเป๋าถือดังครืด ครืด ด้วยความเหนียว
แบ๊งค์ร้อยสองใบติดมือออกมา
เอาตังค์ช่วยค่าน้ำเขาหน่อยพี่
ผมรับมาอย่าง งง งง พร้อมกับเตรียมจะส่งออกนอกหน้าต่างรถ
ไม่ได้ครับ..ไม่ได้ครับ ต้องพับก่อบแล้วเอาใส่ในแผ่นพับนี่ครับ
พร้อมกันนั้น แผ่นพับสีดำคล้ายๆตามร้านอาหารใช้กัน ก็ถูกส่งเข้ามา
(เหมือนกำลังได้รับเทียบเชิญไปร่วมงานระดับชาติยังไงก็ไม่รู้)
เสียงแว่วๆ ว่าเชิญครับ โชคดีครับ แว่วๆมาให้พอได้ยิน เหมือนกับจะบอกว่า
พวกมรึงไปกันได้แล้วกระนั้น
โล่งอกไปที เหมือนปัญหาทุอย่างจะหมดไป ว่าจะหันไปยิ้มหวานๆกับ
นางกวักที่นั่นอยู่ข้างๆซะหน่อยที่ช่วยหาทางออกให้
ฉีกยิ้มได้แค่ครึ่งเดียว ต้องหุบกระทันหัน ด้วยคำถามที่สวนมาแบบฟ้าผ่าบน
เขาใหญ่
ให้เขาไปเท่าใหร่
อ้าวก็สองร้อยไงงง
หุย ที่จริงร้อยเดียวก็ได้ ให้ไปทำใมตั้งสองร้อย
กรูแค่คนกลางรับมาแล้วก็ส่งต่อเท่านั้นนะเฟร้ยยย
หลายท่านคงเคยเห็นสุนัขเวลามันไม่เข้าใจในสิ่งที่มันเห็น
....ผมเองก็เช่นกัน

Create Date : 26 ธันวาคม 2552

Last Update : 24 ธันวาคม 2553 21:19:18 น.

5 comments

Counter : 371 Pageviews.

หุหุ ไม่แปลกหรอกค่ะ ผู้หญิงแกกว่าผู้ช่ายปีเดียว ยอมเป็นน้องนี่ยังธรรมดา

ของคนอ่อนไหวฯนี่สิ แก่กว่าคนดีคนนั้นตั้ง8ปี ยังเรียกเขาว่าพี่เลย เพราะว่าเขาเป็นรุ่นพี่ที่ทำงานน่ะ แต่ของคนอ่อนไหวฯ คงไม่มีโอกาสได้เป็นภรรยาเขาคนนั้นหรอกนะคะ มันห่างกันเกินไป

โดย: คนอ่อนไหวที่แกล้งใจแข็ง (Tukta21

) วันที่: 26 ธันวาคม 2552 เวลา:21:51:01 น.

โดย: มายด์_มอร์นิ่งกลอรี่

วันที่: 26 ธันวาคม 2552 เวลา:21:51:58 น.

อ่านจบสรุปใจความได้ว่า

"ยังไงก้อรัก"(ใช่ไหมค่ะ)

B-)

โดย: KingMai

วันที่: 26 ธันวาคม 2552 เวลา:22:22:16 น.

แวะมาทักทายค่ะ....
อ่านแล้ว...ขำๆดีออกค่ะ
เอามาเล่าแบบนี้ กลับมาอ่านอีกทีก้อมีแต่ขำมากกว่าโกรธใช่ป่าวคะ????
ปล....เพราะรักจึงยอม(สม) อ่ะดิ๊
แซว....

โดย: natto (natto-kita

) วันที่: 20 มกราคม 2553 เวลา:21:11:14 น.

ขอบคุณมากค่ะแวะทักทายในนามแฝง
คิดว่าจะหาล็อกอินนี้ไม่เจอแร้ว

เขียนได้ละเอียดดีจังค่ะ
อ่านแล้วก้สนุกดีนะ

ถือว่ารักแท้เลยนะค่ะนิ
อายุเป็นเพียงตัวเลขนะ

ขอให้มีความสุขนานนะค่ะ

ชอบเพลงที่ใส่ไว้ค่ะเพราะดีค่ะ
ดูออดอ้อนได้ใจดีนะค่ะ