ชอบมากค่ะ

แปลกๆนะคะคุณ มันจะดีเหรอคะ
ฉันอัพบล็อกหลังคุณเข้ามาเม้นต์ คือฉันมักพิมพ์ตกพิมพ์หล่นบ่อยๆน่ะค่ะ เลยแก้แล้วแก้อีก

บทแปลอันนี้โด่งดังพอสมควรเลยล่ะ มีคนเขียนถึงมากมาย แต่ฉันก็ทนเก็บความประทับใจไว้เพียงในใจไม่ไหว ต้องมาบรรยายลงในบ้านหลังสีส้มแห่งนี้

ฉันมายืนยันว่า
ในชีวิตคนเรา บางทีไม่จำเป็นต้องรายล้อมด้วยผู้คนมากมาย

บางทีการมีคนเพียงน้อยคนในชีวิต
และเป็นมิตรที่แท้จริงแล้ว

ย่อมมีค่ากว่าสิ่งใด

ปริมาณไม่สำคัญเท่าคุณภาพนะคะ

เห็นด้วยกับคุณบีด้วยคนคะ
ปริมาณไม่สำคัญเท่าคุณภาพ

เคยมีคนบอกว่า เพื่อนยังไงก็เป็นเพื่อน
แต่คนรัก วันหนึ่งไม่รักกันแล้วก็เป็นคนอื่น


ไม่เคยรู้สึกอะไรมากนักกับประโยคข้างบน จนวันนี้ล่ะคะ

ถ้าเดินกุมมือ โอบไหล่ หรือกอดแรงๆ กับเพื่อนได้ด้วยก็คงดี 555

ใครสักคนในชีวิต...
แค่คนๆเดียว
ไม่ต้องอยู่ข้างๆกาย
แต่อยู่เป็นกำลังใจกันไปตลอด

แค่ให้รู้....ฉันไม่เคยลืมเธอ

ปล.สุขสันต์วันหยุดค่ะ

ได้เมลยาวๆของคุณแล้ว
อ่านสนุกไปเลยค่ะ

ไปเดินงานมาสนุกไหม
ขอรูปมาดูบ้างนะคะ

อากาศกรุงเทพหนาวทารุณ
ในความรู้สึกฉัน
ไม่อยากคิดว่าไปเหนือแล้วจะขนาดไหน

ฉันจะร่อแร่เปล่านะ

เมื่อคืนไปดูงูค่ะคุณ

อากาศก็หนาว งูก็น่ากลัว

ไม่รู้ฉันขนลุกเพราะอะไรกันแน่
ถ่ายรูปงูมาด้วย แล้วจะเอามาแบ่งดูให้ช่วยขนลุกนะคะ