You Are My Glory
『 ดุจดวงดาวเกียรติยศ 』



“ นับจนถึงตอนนี้ก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ” - อวี๋ถู

ไม่ผิดหวังจริง ๆ
จบด้วยความอิ่มเอมใจที่สุดอ่ะ





เรื่องนี้เป็นอะไรที่รอนานเกือบสองปีเลย
รอละคร หยางหยาง ฉายอ่ะนะ 55555

ตั้งแต่รู้ว่ากู้ม่านออกนิยายเล่มใหม่ นี่ก็ตั้งตารอฉบับแปลไทย
บอกเลยว่าเป็นแฟนนิยายคุณเขา
ยิ่งพอบอกอีกว่า หยางหยาง จะมารับเล่น
โอ๊ยยยยย ปักธงรอเลยอ่ะ

อ่านนิยายจบด้วยความประทับใจแบบใจเต้นตึกตัก
ใจพองฟูมากมาย ทั้งที่ไม่เกี่ยวกับประเทศตัวเองเลยจ๊ะ
รู้สึกว่าคนเขียนถ่ายทอดได้ดีมากกกกกกกก
บทสุดท้ายของนิยาย ทำให้อิ่มเอมใจ ภาคภูมิใจ
และนับถือคนในแวดวงนี้มาก ๆ

『 ดุจดวงดาวเกียรติยศ 』



นี่ชอบชื่อไทยของหนังสือเล่มนี้มากมาย
ดูทรงเกียรติอ่ะ
และใช่ เกียรติยศของคนที่รักในดวงดาวนั้น กว้างใหญ่ไพศาลเท่าดาราจักรอันไกลโพ้น

อวี๋ถู (หยางหยาง) วิศวกรอวกาศ ผู้ที่อยู่ในจุดหักเหของชีวิต
ต้องเลือกระหว่างงานที่เป็นความฝัน เป็นความภูมิใจ ความมุ่งมั่น และอุดมการณ์ของตัวเอง
หรือ จะก้าวไปในเส้นทางใหม่ที่สร้างชื่อเสียงเงินทองเพื่อครอบครัว เพื่อคนที่ตนรัก

เฉียวจิงจิง (ตี๋ลี่เร่อปา) ดวงดาวสุกสกาวทอแสงเจิดจรัสแห่งวงการบันเทิง
ดาวอีกดวงที่ครั้งหนึ่งนั้นเคยส่องประกายหาอวี๋ถู
แต่เมื่อโดนปฏิเสธ เส้นทางของทั้งสองคนจึงห่างหายกันไป

และทั้งคู่ ได้กลับมาเจอกันในสิบปีให้หลัง
เมื่อจิงจิง พรีเซนเตอร์ของเกมชื่อดัง กลับเล่นเกมไม่ได้เรื่องซะเอง
ความบังเอิญไม่มีในโลก มีแต่พรหมลิขิต
เมื่อโชคชะตาพาให้ทั้งสองมาพบกันอีกครั้ง มีอวี๋ถูคอยสอนให้จิงจิงให้เล่นเกม

ระหว่างที่อวี๋ถูสับสนกับทางเลือกนั้น มีจิงจิงที่คอยอยู่ข้าง ๆ
มอบมุมมองอีกด้าน มอบความเชื่อมั่น มอบความเข้าใจให้
และระหว่างที่จิงจิงต้องการการสนับสนุนในหน้าที่การงาน
ก็มีโค้ชอวี๋คนนี้คอยช่วยเหลืออยู่เคียงข้างเช่นกัน

แต่ …. คนธรรมดาอย่างเขา จะเหมาะสมกับดวงดาวอันเจิดจรัสหรือ ?

ถึงเขาจะเป็นกระต่ายที่เห็นดวงดาวมามากมาย แต่ดาวดวงนี้ สมควรแล้วหรือ ?

กว่าสองปีที่รอคอย ละครออนแอร์ในที่สุด เย้!!!!!!



ทุกอย่างตรงตามบทประพันธ์เป๊ะ !
เรียกว่าไม่ไถลไปไหนเลย นั่นเพราะกู้ม่านมาเขียนบทละครด้วยตัวเอง

หยางหยาง เป็นอวี๋ถูที่จริงจัง เคร่งเครียด กดดัน สับสน
และน่ารัก ขี้เล่น มีเสน่ห์ และควรค่าแก่การหวีดร้อง ตามลำดับ
ช่วงแรกบทเครียดมาก แกะเล่นได้ดี สายตามาเต็ม
คิ้วขมวดไม่เว้นสักตอน สีหน้ากล้ำกลืนตลอดเวลา
ดูไม่แฮปปี้เอาซะเลย
… และใช่ค่ะ พอหลังมี BDS เข้ามาในชีวิต
โอ๊ยยยย หล่อนกลายเป็นคนละคนเลยนะยะโค้ชอวี๋!

หมอน ผ้าห่ม ตุ๊กตุ่น ตุ๊กตา อะไรบนเตียงอิฉันจิกขาดเรียบ 555555

ดีต่อใจ คุณค่าที่รอคอยจริง ๆ หล่อทุกองศา
ยังคงเป็น หยางหยาง ยิ้มที่โลกละลายไม่เปลี่ยนแปลง



เร่อปา บอกตรงไม่เคยดูผลงานมาก่อน ได้ยินแต่ชื่อ หน้าก็ยังจำไม่ได้
นี่เป็นละครเรื่องแรกที่ดู

ไม่ควรมีคอมเม้นท์ 55555555555555555555

อืมมมมม ยังไงดี ก็เป็นจิงจิงที่น่ารักดีแหละ ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกไม่โอเคอ่ะนะ

เรามันเป็นหยางเหมาอ่ะ เวลาดูก็เน้นพระเอกเนอะ โอ๊ย ขำ

สรุป น้องก็น่ารักดี เป็นจิงจิงที่สดใส ร่าเริง ยิ้มทีเจิดจรัส สมเป็นดวงดาวน่ะ



ช่วงแรกของเรื่องคือเป็นช่วงก่อความสัมพันธ์ของพระนาง
ที่มีเกมออนไลน์เข้ามาเป็นตัวเชื่อม
เราไม่ใช่คนเล่มเกม (แนวนี้) ตอนอ่านหนังสือก็เข้าใจในระดับหนึ่ง แต่ไม่อิน
พอเป็นละคร มันสนุกมากเลยยยยยยยยยย จนอยากเล่นเกมตามเลยล่ะ

ระหว่างนั้นก็มีปัญหานั่นนี่เข้ามารุมเร้าเป็นระยะ
พอให้เป็นช่วงเวลาที่สองคนจะได้ใช้เวลาคุยกัน
และเริ่มรู้สึกดี ๆ ให้กัน
และครึ่งหลัง ก็เริ่มเข้าสู่ความรัก และเกียรติยศของกันและกัน

เหนือสิ่งอื่นใด สิ่งที่เราสัมผัสจากเรื่องนี้
ไม่ใช่เกมออนไลน์ ที่สนุกมากจริงๆ ละครทำออกมาได้สนุกมากๆ ลุ้นตามจนตื่นเต้นไปหมด
ไป๋หลี่โส่วเยว์เท่มาก พอกับ จูเก่อเลี่ยง
และแน่นอนว่าไอดีผู้ใช้ที่ชื่อกระต่ายหยกตำยา ก็น่ารักไม่แพ้ มือเด็ดปุยฝ้าย

ไม่ใช่ความรักของพระนาง ที่ทั้งอึดอัด ด้วยความไม่เท่าเทียม ความไม่เหมาะสม
สารพัดที่พระเอกของเราจะสรรหามาน้อยเนื้อต่ำใจตัวเองได้
ความแตกต่างของคนสองคน
หนึ่งเจิดจรัสทอแสงสกาว
หนึ่งเหมือนอีกด้านของดวงจันทร์ที่มืดมิด
คนที่อยู่คนละโลกจะเหมาะสมกันหรือ

ไม่ใช่ความรักของพระนาง ที่รักและเคารพซึ่งกันและกัน
ใช้วันเวลาจับจูงมือไปด้วยกัน
เรื่องนี้หวานไม่บ่อย แต่อ้อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อย่าปล่อยให้หวานนะ ไม่งั้นน้ำตาลขึ้นจริง ๆ


ซีนที่ชอบที่สุด เป็นแค่คำพูดสั้นๆ ของอวี๋ถู ว่า

“ แล้วเมื่อไรเราถึงจะไปถ่ายรูปด้วยกันล่ะ ”

ตอนอ่านนิยายมาถึงประโยคนี้ ……. นอนตาย 5555555555555555555555555

ไม่มากค่ะคุณ แค่ประโยคเดียว ตายสงบศพสีชมพูเลย 

แล้วพอเป็นละคร สีหน้า หยางหยาง ซีนนี่คือแบบ ไม่ไหวแล้วแม่!!!!

ภาพประกอบเน้นความฟิน ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาด้านบน ฮ่าๆๆๆ








กลับมาที่ แล้วเราประทับใจอะไรจากเรื่องนี้ที่สุด ?

การทำงานของสถาบันวิจัยการบินอวกาศไงล่ะ
เพราะบ้านเราไม่มีงานแบบนี้
และเราไม่เคยสนใจอวกาศเลย
แค่นั่งมองดาวสวย ๆ ไปวัน ๆ
นั่งขอพรเวลาเจอดาวตก
นั่งมองจันทร์เต็มดวง แล้วเห่าหอนไปตามประสา
ไม่เคยสนใจว่าอวกาศมีอะไรมากกว่าดาร์ธเวเดอร์และเดธสตาร์ไหม

จนวันที่ได้มารู้จักเรื่องนี้ ถึงรู้ว่าองค์กรนี้ “โรแมนติค” แค่ไหน

การทำงานด้านอวกาศ ที่ทั้งกดดัน เวลาให้ครอบครัวก็ไม่มี ค่าตอบแทนก็น้อย
ปัญหาสารพัดอย่างนั้น
ต้องใช้แรงใจของตัวเอง และความเข้าใจจากครอบครัวมากขนาดไหนกัน

แล้วเรื่องของหน่วยงานแบบนี้ เป็นนิยายก็ได้เหรอ ? เป็นละครก็ได้เหรอ ?

พระเอกช่างมีอาชีพไม่เหมือนใครเอาซะเลย แปลกใหม่มาก ๆ
การจะปล่อยจรวดออกสู่ห้วงอวกาศ มันยากมากขนาดนี้เลยเหรอ
ความเหนื่อยยาก ความทุ่มเท และอุดมการณ์ของคนกลุ่มหนึ่ง
มันเป็นอะไรที่เราไม่เคยรับรู้มาก่อนเลยจริง ๆ
วงการอวกาศของจีน ช่างยิ่งใหญ่จริง ๆ

จนเมื่อได้อ่านนิยายจบ หัวใจเราพองฟู
จนเมื่อได้ดูละครตอนจบ ที่เขาถ่ายทอดออกมาได้ดีมาก ๆ หัวใจเราตื้นตัน

ความฝันของอวี๋ถูที่เพียรพยายามมาตลอด …. สำเร็จแล้ว

การยืนหยัดของบุคลากรเหล่านี้ เป็นเรื่องที่คนต้องหันมามองเหมือนกันนะ

และใช่

อวี๋ถู ก็คือ อวี้ทู่
คือกระต่ายที่เห็นดวงดาวมาเยอะที่สุด

 

บทสุดท้ายของนิยายและละครเรื่องนี้คือความภาคภูมิใจ
คือความฝัน
คืออุดมการณ์ของคนกลุ่มหนึ่ง
ให้กับดวงดาวที่มากขึ้น
แก่ดาราจักรที่อยู่ไกลแสนไกลออกไป

คือที่มาของคำว่า “ดุจดวงดาวเกียรติยศ”

คือ You Are My Glory

คือ 你是我的荣耀

ขอยกให้เป็นละครที่โรแมนติคที่สุดแห่งปีค่ะ

เป็นทั้งนิยายที่เราประทับใจ และกลายเป็นละครที่เราตราตรึงใจเช่นกัน
ใครจะไปคิด ว่าละครรักแบบนี้
จะมีปล่อยจรวดด้วย !!! 

 

ป.ล. หยางหยาง พูดกับกู้ม่านไว้ว่า

“ยังไงล่ะทีนี้ ถ้าให้ผมกลับไปเป็นเซียวไน่อีกครั้ง ไม่ได้แบบเดิมแล้วนะ
คุณยังอยากจะทำเวยเวยภาคสองอีกรึไง”

cr. คุณ FullTime_YANG ในทวิตเตอร์ที่เคยแปลไว้ค่ะ

เซียวไน่ และ อวี๋ถู อาจจะไม่เหมือนกัน แต่ก็ไม่ต่างกัน
เพราะหล่อ เก่ง เทพ และโรแมนติคทั้งคู่เลย!



#หยางหยาง
#YANGYANG
#杨洋
#ดุจดวงดาวเกียรติยศ
#YouAreMyGlory
#你是我的荣