Group Blog |
현중의 임엠 Fan sign นี้ มีแต่รัก-รัก-รัก อีกหนึ่งวันที่ต้องจดจำไว้ในประวัติศาสตร์ชีวิตตัวเอง เพราะเป็นวันที่จะได้เกาะโต๊ะสบตาชายหนุ่มเป็นครั้งแรกในชีวิต การไปแฟนไซน์สำหรับหลายคนอาจเป็นเรื่องธรรมดา ไปบ่อย , บางคนอาจเป็นครั้งแรก , และบางคนอาจอยากไปแต่ไม่ได้ไปด้วยสาเหตุที่แตกต่างกัน แต่สำหรับเรานั้นมันเป็นการไปที่คาดหวังและสิ้นหวังในคราวเดียวกัน เพราะเรารู้มาว่าแต่ละคนต้องซื้อกันหลายสิบแผ่นเพื่อจะได้รับสิทธิ์ไปสบตาจุงแบบส่วนตัว แต่เราทำใจไม่ได้ เราไม่อยากมีซีดีจุงเป็นหลายสิบแผ่นแบบนั้น เราคิดว่าเพลงของจุงมันควรไปกระจายๆให้คนหลายๆคนฟัง ไม่ใช่มากองที่เราคนเดียว และต่อให้มันขายไม่ได้ก็เรื่องเหอะ ไม่ควรมากองอยู่ที่เราอยู่ดี 555 เพราะฉะนั้นจึงเป็นการไปร่วมงานแบบคาดหวังและสิ้นหวัง จะกล้าหวังได้ไงก็ซื้อซีดีเท่าที่อยากได้เท่านี้ จะไปแข่งกับใครได้ แต่วาสนายังมี พอในประกาศมีชื่อเราเท่านั้น ถึงขั้นกรี๊ดลั่นสวนสาธารณะยออิโดยามค่ำ น้ำตาแทบไหล หัวใจเต้นตึกตัก จะได้ลายเซ็นแล้ว (เว้ยยยยย)  เช้านี้ วันพฤหัสบดี ตื่นมาอากาศจึงเป็นใจ.....โซลฟ้ารั่วจ๊ะ  ฝนตกตั้งแต่เช้า แรงขึ้น เบาลง แรงอีก จางอีก เบาไป วนเวียนอยู่อย่างนี้ จะว่าไปไม่เคยมาอยู่ที่นี่ยามฝนตกเหมือนกันแหะ ฝนของกรุงโซลหนักเบาแบบพิกล ฟ้าไม่ขาวไม่มืดแบบบ้านเราด้วย อืมมมม ภูมิศาสตร์ต่างกันทำให้แม้แต่เมฆฝนก็หน้าตาต่างกันหรือป่าวนะ?? 4 โมงกว่าๆเราก็ออกเดินทางเพื่อไปยังสถานียออิโด จุดที่จะเกิดเหตุ ชักเริ่มหายใจติดขัด เริ่มเกิดอาการตื่นกลัว จริงๆเลยนะ ไอ้อาการกลัวจุงนี่เมื่อไรจะหายก็ไม่รู้ แล้วเป็นมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่แน่ใจ..... รู้สึกอีกที เราก็หวาดกลัวการมีตัวตนหรือการไปยืนอยู่ในสายตาของคิมฮยอนจุงไปซะแล้ว ไปถึง มีเวทีตั้งไว้เตี้ยๆ แบนเนอร์ใดยังไม่มา เริ่มกระสับกระส่าย จนได้เวลาก็ขึ้นไปที่ชั้นสอง ร้าน YP Books เพื่อไปรับบัตรคิว ว่าจะได้เข้าหาจุงเป็นลำดับที่เท่าไร ทุกคนผลักดัน ไม่อยากเป็นคนแรกเท่าไร ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแหะ แต่แถวก็ยาวพอประมาณ เราได้คิวที่ 48 โอ๊ะ .....  เลขสลากที่ได้ก็ 407 สงสัยงวดนี้ต้องเล่นเลขนี้ซะล่ะ ฮ่าๆๆๆๆ  รับบัตรคิวแล้วก็ใจตุ๊มๆต่อมๆไปหน้างาน ที่ตอนนี้กั้นคอกแล้วเรียบร้อย ให้ผู้โชคดี 150 คนนั่งในนี้ ส่วนสหประชาชาติมุงให้อยู่นอกรอบนะจ๊ะ เข้าไปนั่งเรียงลำดับสองข้างประกบด้วยแฟนจากญี่ปุ่นที่นั่งได้มั่วสุดๆไปเลยซ้ายเบอร์ 49 แต่ขวาเบอร์ 69 เอิ่มม..... สักพักสาวเกาหลีเบอร์ 70 มาสะกิดบอกว่าเรานั่งผิด แหม อยากจะบอกว่าที่ผิดอ่ะป้าปุ่น แต่นางไม่เข้าใจ นางก็ฮึดฮัดจากไป แต่เรานั่งนิ่ง เราไม่ขยับใดๆ เราเสี่ยงตายกลั้นหายใจมาจนถึงวินาทีนี้ จะสละที่นั่งที่แสนนนน...จะกลางงาน ตรงหน้าจุงไปได้อย่างไรกันเนอะ และแล้วเสียงกรี๊ดเบาๆก็ดังขึ้นวูบหนึ่ง ตอนเวลา 19.30 น. ตรงเป๊ะ คิมฮยอนจุงวันนี้มาในชุดสีดำอีกแล้วครับท่าน เสื้อยืดตัวหลวมๆ หมวกสีดำ กางเกงห้าส่วนสีดำ ซาตานชัดๆ ..... คนใจดำ ชุดก็ดำ ที่พอมองไปรอบๆด้านแล้วยิ้มที กลับทำให้ลมหายใจเราติดขัดกว่าเดิม นี่มันเทพบุตรล่ะ....  มือเริ่มเย็น สติเริ่มแตก และหายใจไม่ค่อยถนัดอีกแล้ว ป้าปุ่นข้างๆถามว่าเป็นอะไรไหวไหม ตื่นเต้นมากเลยเหรอ ได้แต่พยักหน้าหงึกหงักบอกป้าว่ามันเป็นครั้งแรกของหนู (ที่มานั่งเกาะขอบโต๊ะนะ ไม่ใช่ครั้งแรกที่เจอ 555) แต่มันเป็นครั้งที่เท่าไรไม่รู้ ที่ยังมีอาการตื่นกลัวแบบนี้ แถวขยับไปเรื่อยๆ แต่ละคนก้าวไปหาจุงเรื่อยๆ เราได้แต่ยืนกลั้นหายใจ พอคิวเดินผ่านเจอเพื่อนไต้หวัน นางก็ยื่นมือมาให้จับสองข้าง ให้กำลังใจสุดฤทธิ์แล้วบอกว่า "โอ้วว มือของยูเย็นมากๆเลย" อืมมม มันกลัวอ่ะ จนไปถึงด่านแรก พี่การ์ดยืนถือโพสต์อิทถามชื่อแต่ละคน แล้วเขียนเป็นฮันกึลให้ ให้เอาไปยื่นให้จุงว่างั้น แต่เราเขียนของเรามาแล้ว พี่การ์ดเลยปล่อยเข้าด่านที่สอง ด่านสองนั้นคือมุมข้างเวที เป็นมุมที่ดีที่สุด เห็นจุงชัดที่สุด อยู่ในระดับที่เราพอใจที่สุด ไม่ใกล้ไป ไม่ไกลมาก แต่มันหยุดแค่ตรงนี้ไม่ได้ ในเมื่อคิวขยับไปเรื่อยๆ พอพี่การ์ดคนที่สองถามว่าจะให้เซ็นหน้าไหน ก็ยื่นให้ดู พี่เค้าก็รับไป แล้วส่งต่อให้พี่การ์ดที่ยืนด้านหลังจุงเป็นด่านต่อไป ด่านสุดท้าย......ตายตรงนี้แหละ กว่าจะขยับเท้าให้ก้าวไปหาจุงได้ รู้สึกมันหนักมากและทุกก้าวมันยากลำบากเหลือเกิน พอไปถึงโต๊ะตรงหน้าจุง ขามันก็ทรุดฮวบลงกับพื้น คุกเข่าลงทันทีทันใด เราได้แต่จ้องหน้าจุงเงียบๆ แต่มันเบลอๆคล้ายสมองไม่ทำงาน อิ่มเอมกลัวฮยอนจุง ให้ตายเหอะ กลัวจริงๆนะ วิ่งหนีมาหลายครั้งแล้ว แต่ครั้งนี้มันต้องไปต่อไป จะมัวกลัวไม่ได้ อุตส่าห์โชคดีมากมายมหาศาลขนาดนี้แท้ๆ ที่ซื้อซีดีแค่ 3 แผ่นก็ได้แฟนไซน์ จะมัวกลัวได้ไง พี่การ์ดถามว่าจะให้เซ็นว่ายังไง ใจเรานั้นก็เตรียมมาแล้ว คิดมาเสมอว่าถ้าได้อยากให้จุงเขียนว่าอะไร แต่เพื่อนบอกว่าให้จุงเขียนภาษาไทยซิ เขียนยากหน่อยจะได้ใช้เวลากับจุงเยอะๆ แต่เราไม่อยากให้จุงเขียนภาษาอะไรไปโดยไม่รู้ความหมาย เราอยากให้จุงรู้ว่าสิ่งที่ตัวเองเขียนคืออะไรมากกว่า เพื่อนเลยแนะนำว่า งั้นเขียนเกาหลีกำกับไว้ล่ะกัน ...... พอจิ้มไปที่ภาษาไทยว่าอยากได้อันนี้ จุงก็เงียบ แต่พี่การ์ดตอบทันทีว่า อันเดว เราก็เลยชี้ไปที่อักษรเกาหลีแผนเดิมแล้วบอกว่างั้นอันนี้ก็โอเคแหละ จุงเลื่อนตาอ่านตาม "อิ่มเอม" อ่อยยยย....เสียงเธอเวลาเรียกชื่อฉันมันทำให้หัวใจเต้นรัวดีจัง แล้วจุงก็อมยิ้มขำๆ ก่อนก้มหน้าลงเซ็น เราได้แต่เกาะโต๊ะมองหน้าจุงเงียบๆ แล้วตัดสินใจส่งเสียงเรียกจุงไปเบาๆ Me : 현중아.... ฮยอนจุงอ่า จุงยังก้มหน้าก้มตาเซ็น แต่ขานรับในคอได้ละมุนมากๆเลย HJ : hmmmm หืมมมมม Me : 나는 너무 너무 너무 너무 너무 너무 너무 .. 보고싶어서, 알아? รู้ไหม ฉันอ่ะ คิดถึงเธอมาก......มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลยนะ ตอนที่เริ่มนานึนไป กลั้นหายใจเรียบร้อยแล้ว พอนอมุ ก็กลืนน้ำลายอึกหนึ่ง แล้วรัวยิบ นอมุๆๆๆๆๆๆ จุงอมยิ้มขำใหญ่เลย สงสัยคงคิดว่าจะพูดยังไงต่อ ฮึ้ย....... พอตบท้ายลงว่าโพโกชิพอซอปุ๊บ เท่านั้นแหละ จุงเงยหน้าขึ้นมาสบตาทันทีเลย แล้วก็ยิ้มให้ ก่อนตอบเบาๆด้วยเสียงทุ้มๆอีก HJ : (웃) 알아요. รู้ซิ แล้วจุงก็ก้มหน้าลงอีก แต่อิ่มเอมตอนนี้หัวสมองระเบิดปุ้ง หน้าแดงเห่อมากๆ ผู้ชายยิ้มน่ารักจัง เสียงก็ละมุนหูสุดๆ ทั้งที่เป็นคำพูดสั้นๆแท้ๆเลยนะ ทำเอาปากสั่น ใจสั่น และกว่าจะเค้นคำพูดออกมาได้....เสียงก็พลอยสั่นไปด้วย อิตาบ้า อย่ามาบอกเลยว่ารู้ เธอไม่รู้หรอก เธอไม่มีทางรู้แน่ๆเลยว่าความคิดถึงมันเป็นยังไงน่ะ Me : 언제 태국에 가요? เมื่อไรจะไปเมืองไทยอีกเหรอ คราวนี้จุงเงยหน้าอย่างเร็ว และทำตาโตใส่ แหง่ะ....ผงะเลย  น่ารัก น่ารัก น่ารักจัง จุงดูตกใจที่เราเป็นคนไทย มาไกลไปเหรอ? ไม่ไกลนะ สำหรับเราระยะทางหรือภาษาและเชื้อชาติไม่เคยเป็นปัญหาสำหรับความรักที่มีให้จุงเลย HJ : 태국? (O_O) ไทยเหรอ? Me : Umm เราพยักหน้า สบตาจุง (กล้ามากกกกก) HJ : Next year. ปีหน้านะ อ๊ะ ผู้ชายพูดภาษาอังกฤษ 5555 ปีหน้าจะมาหรอ ใครเชื่อก็บ้าล่ะ แต่ฉันก็เป็นผู้หญิงคนนึงที่ทั้งบ้าทั้งโง่แหละนะ เพราะอย่างนั้นฉันเลยเลือกที่จะเชื่อเธอ Me : 정말? 난 기다릴게.... จริงเหรอ งั้นฉันรอนะ .... จุงส่งเสียงอืมมมในคอ แล้วยื่นซีดีที่เซ็นเสร็จแล้วคืนมาให้ Me : 현중아....너 사랑해. ฮยอนจุงอ่า....แล้วก็......ฉันรักเธอนะ กระพริบตาปริบๆ เลือดสูบฉีดขึ้นหน้า ปากสั่น หัวใจเต้นผิดจังหวะ และได้แต่ตาค้างมองรอยยิ้มที่จุงส่งมาให้พร้อมคำตอบรับเบาๆอีกครั้ง HJ : (^___^) ... 알아. รู้แล้วล่ะ.........  ชันเข่าขึ้นยืน และรับซีดีมาถือมือสั่นๆ ก้าวลงเวทีแบบไร้สติโดยสิ้นเชิง คนโกหก คนโกหก ผู้ชายโกหก เธอไม่เคยรู้หรอก ไม่ว่าจะความคิดถึงของฉันหรือความรักของฉัน เธอไม่เคยรู้แน่ๆ เธอโกหก ...... แต่ถึงอย่างนั้นก็ ขอบคุณนะจุง ขอบคุณที่เธอยอมรับรู้และรับฟัง มันทำให้หัวใจของฉันอบอุ่นขึ้นมาทันทีเลย เดินกลับมาที่นั่งเดิมของตัวเอง แล้วจ้องมองลายเซ็นที่ได้รับมา 현중의 임엠 ลายเซ็นหวัดๆ ลายมือชุ่ยๆ ที่แปลได้ว่า อิ่มเอมของฮยอนจุง ที่คนเซ็นถึงกับอมยิ้มแล้วเซ็นให้ ขอบคุณนะเธอ ขอบคุณมากๆเลย  ป้าปุ่นข้างๆมาชะโงกหน้าดูแล้วถามว่าเป็นยังไงบ้าง ได้แต่อมยิ้มแก้มแทบแตกบอกป้าไปว่า อืมม....ดีใจที่สุดเลยค่ะ แล้วนั่งลูบไล้สมบัติล้ำค่าอีกชิ้นอยู่อย่างนั้น 20.30 น. หนึ่งชั่วโมงตรงเวลาเป๊ะ งานแฟนไซน์ก็จบลง จุงลุกขึ้นยืนกล่าวทั้งคำขอบคุณและคำอำลา จบการโปรโมท Round 3 อย่างเป็นทางการ....แล้วพบกันใหม่กับอัลบั้มใหม่หลังออกจากกรมนะเธอ
อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยอะ คือปลื้มใจแทนจังเลยค่ะ
โดย: katkatna
 วันที่: 4 กรกฎาคม 2558 เวลา:12:55:53 น. |
ณ เงา
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 10 คน [?]
Link |
|||||||||||||
