มะมุมในห้องน้ำ
ที่บ้านมีห้องน้ำสองห้อง ห้องล่างกะห้องบน ห้องล่างอยู่ใกล้ครัว ห้องบน อยู่ตรงระเบียง ออกมายืนระเบียงจะเห็นสวนเขียวสวย ก่อนจะมองไปเห็นโรงรถ อธิบายนิดหน่อยเพื่อให้เห็นภาพ จะได้นึกตามไปได้ ห้องน้ำพื้นขาว มีเส้นสีส้มวิ่งรอบห้อง เป็นโมเสกแก้ว ไล่สี สวยเชียวนะ อ่ะ มีรูป โฮ โฮ ใส่รูปไม่เป็นอ่ะ พยามแล้วน๊า แต่ไม่สำเร็จ เอาเป็นว่านึกตามไปก่อนแล้วกันนะทีนี้ด้วยความที่ว่าพื้นห้องมันเป็นสีขาว เมื่อมีฝุ่นหรือเส้นผม หรืออะไรแก็แล้วแต่ตกลงที่พื้น เราก็จะเห็นมันโด่ดเ่ด่นชัดเจนขึ้นมาทันที จะทำเมินเฉยก็ตำตาอยู่นั่นแล้ว ก็ต้องเก็บ และเก็บ และเก็บ ทีนี้ (ชักหลายที) มันเป็นพวกเส้นผม เศษผุ่นก็ยังไม่เท่าไหร่ มันดันมีน้องมุมมาชักใยใสๆเล็กๆ อยู่น่ะสิ ตอนแรกก็มาสองสามตัว แต่หลังๆ ชักเห็นว่าอพยพกันมามากจัง แต่ยังเป็นพวกน้องตัวใสๆบางๆเล็กๆ เราก็อ่ะนะ จับออกไป ขอบอกว่าต้องใช้ความระมัดระวังมาก เพราะน้องเค้าบอบบางจริงๆ เราก็ต้องจับปล่อย จับปล่อยเรื่อยๆไปก็ทำอย่างนี้อยู่บ่อยๆ จนมาวันนึงเมื่อไม่นานนี้ คงจะต้องเป็นบรรพบุรุษน้องมุมที่เราจับปล่อยไปแล้วแน่ๆ มาปรากฎกาย แต่น แตน แต๊น โอ้โห ตัวใหญ่ยักษ์มาก เกือบมือ (เด็ก) เห็นแล้วตกใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย คาดการณ์ว่าเค้าคงต้องอาศัยอยู่มานานแล้วแน่ๆ ดูได้จากขนอันรุงรังบนแขนขา และความเข้มข้นของสีขน ทำไงดีละทีนี้ จ้องกันไปมา เค้าก็ไม่หลบ เค้าก็เกาะนิ่งอยู่ตรงปลายลิ้นชัก ก่อนถึงพื้น (มีพื้นที่ว่างใต้้ลิ้นชักเก็บของก่อนถึงพื้น เอาไว้ทำความสะอาด และทำให้ห้องน้ำดูโล่งด้วยไงคะ) แหมอยากให้เห็นรูปจริงๆ เอาน่าเล่าต่อตอนแรกว่าจะทำใจเฉยๆ แต่นะ เฉยไม่ไหว ใหญ่ยักษ์ขนาดนั้น แต่จับก็ไม่กล้าจับ อะจึ๋ยยังไงไม่รู้ เลยจะไล่ให้ออกไป แต่ประตูห้องน้ำก็ดันเปิดอีกด้าน คือถ้าเปิดประตูก็ยิ่งเหมือนกับปิดประตูใส่เค้า สรุปเค้าเลยวิ่งปรู๊ด หายไปใต้ลิ้นชักอีก ก็นั่งระทึกอยู่ในห้องน้ำอย่างนั้นแหละผ่านไปเร็วไวเหมือนโกหก มาอีกวัน เราก็สำรวจก่อนเลยว่าอยู่ไหม ก็ไม่เห็น ก็เลยยืนแปรงฟัน ระหว่างแปรงก็มองโน่นนีไปเรีื่อย จ๊าก มาอยู่ตรงที่เดิมอีกแล้วซึ่งใกล้หน้าแข้งเรามาก เราเลยโดดโหยงเหยงเกงกอยอยู่ในห้องน้ำ โห ใจเต้้นตึกตั๊ก เค้าคงรู้ว่าเราตกใจ แหม ไม่รู้ก็แย่แล้ว ออกสเต็ปซะขนาดนั้น เค้าก็ปรู๊ดหายไปอีก เราก็โก้งโค้งตามดูก็ไม่เห็น คงมีมุมส่วนตัว ที่เราเข้าไม่ถึง ก็แคล้วกันไป อ่ะสุดท้าย เจอกันอีก เค้าคงอยากชั่งน้ำหนักตัว แต่ด้วยความว่าตัวเบามาก เข็มตาชั่งไม่กระดิก เลยมายืนหยุ่มโหย่งงอนอยู่ข้างที่ชั่งน้ำหนัก ตรงนั้นมันอยู่ตรงบานพับประตูพอด๊๊ พอดีิดิบ เหมือนมีหลอดไฟปิ๊งอยุ่ในหัว เราก็เปิดประตูให้กว้างงงง กว้างพอที่จะให้ช่องตรงบานพับมันใหญ่ หย่ายยยย ที่สุด เท่าทีจะทำได้คือประมาณ ก็แค่..ครึ่งนิ้ว เอาน่า โอกาสไม่มาบ่อยๆ เรารีบเอาผ้าเช็ดมือนุ่มๆ ทำท่าชิ้ว ชิ้ว ใส่น้องมุม โอ พระเจ้า สวรรค์มีจริง น้องมุมก็ฟิ้ว ปลิวออกไปตรงช่องประตูนั้นเค้าเหมือนอาลัยห้องน้ำบ้านหลังเดิม ก็ยังเกาะเยาะแยะอยู่ใกล้ๆ ไม่ไปไหนไกล แต่เราก็สบายใจขึ้นนิดนึง อืม ชักยาว แต่มันยังไม่จบหละ มันมีตอนต่อ รอหน่อยนะจ๊ะ จะมาเล่าให้ฟังอีกค่า
ใส่รูปไม่เป็นอ่ะ พยามแล้วน๊า 
แต่ไม่สำเร็จ เอาเป็นว่านึกตามไปก่อนแล้วกันนะ
ตอนแรกก็มาสองสามตัว แต่หลังๆ ชักเห็นว่าอพยพกันมามากจัง 
แต่ยังเป็นพวกน้องตัวใสๆบางๆเล็กๆ เราก็อ่ะนะ จับออกไป ขอบอกว่าต้องใช้ความระมัดระวังมาก เพราะน้องเค้าบอบบางจริงๆ เราก็ต้องจับปล่อย จับปล่อยเรื่อยๆไป
ตัวใหญ่ยักษ์มาก เกือบมือ (เด็ก) เห็นแล้วตกใจด้วยกันทั้งสองฝ่าย คาดการณ์ว่าเค้าคงต้องอาศัยอยู่มานานแล้วแน่ๆ ดูได้จากขนอันรุงรังบนแขนขา และความเข้มข้นของสีขน 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
