เสพข่าว หรือ วิ่งไล่มัน .... !?

ไม่เฉพาะแค่ข่าวเท่านั้น แต่ปัจจุบัน ไม่ว่าจะเป็นความรู้แขนงไหน ประเภทใด เราก็สามารถค้นหามาอ่านได้อย่างง่ายดาย รวดเร็ว ต่างจากยุคที่ผ่านมา ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ต้องขอขอบพระคุณอากู๋กูเกิลเป็นอย่างสูง ที่สร้างเครือข่ายฐานข้อมูลให้ใหญ่ขนาดนี้


มันก็มีแต่เรื่องดีแหละ ไม่ดีได้ไงอ่ะ อยากรู้เรื่องอะไรสมัยนี้ ก็แค่เข้าเน็ต เปิดกูเกิ้ล ค้นหา สักพักข้อมูลเป็นร้อยเป็นพันก็จะประดังประเดเข้าหาเรา ....

มันก็มีข้อดี ข้อเสียอ่ะเนอะ ข้อดีอ่ะเพียบ ไม่ต้องไปว่าถึงมันหรอก แต่ข้อเสียนี่ดิ

ยกตัวอย่างง่ายๆ สูตรเคมี ที่ใช้ทำระเบิด ที่สมัยก่อน หากันแทบตาย ก็ยังหาไม่ได้ แต่มาตอนนี้ดิ กดค้นหาทีสองที ข้อมูลไหนมาเป็นหน้าๆ 555+


จะขำทำไมเนี่ยตรู -*-


เอาเหอะๆ นั่นไม่ใช่ประเด็นที่เราอยากจะคุยกัน ... เรื่องผลดีผลร้าย เอาไว้ให้จริยธรรมในตัวแต่ละคน เป็นคนจัดการละกัน ไปยุ่งมากก็หาว่า เจือกเรื่องชาวบ้านอีก -_-"


แต่สิ่งที่นึง ที่บังคับเราอยู่ในปัจจุบันนี้ บางคนแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ เพราะมันเนียน ประหนึ่งดังกิจวัตรธรรมดาๆ ที่ต้องทำในแต่ละวัน

พฤติกรรมวิ่งไล่ตามความรู้ .... อืมม เรียกงี้ เ้ข้าท่ารึเปล่าหว่า !? เอาเป็นว่า เรารู้กันละกันเนอะ


จะเรียกว่าเป็นปัญหารึเปล่า ก็ไม่เชิงนะ ....


อืมม จะว่าไงดีอ่ะ ถ้าเป็นสมัยก่อน เราต้องไขว่คว้าหาใช่มะ กว่าจะได้ความรู้มาแต่ละเรื่อง ยิ่งในสมัยโบราณเก่าแก่เข้าไปเท่าไหร่ ก็ยิ่งต้องทวีความลำบากเข้าไปเท่านั้น ก็นั่นแหละเนอะ กว่าจะได้ความรู้นั้นมา บางทีต้องคุกเข่ากันเป็นเดือนๆ ต้องเสียเงินเสียทองแทบจะสิ้นเนื้อประดาตัว ความรู้ที่ได้มา ก็ย่อมได้รับความสำคัญเสมอกัน ...


แต่ปัจจุบันนี้ล่ะ คนละเรื่องๆ เหมือนที่บอกไปข้างต้น อยากรู้เรื่องอะไรก็กดปุ่มค้นหาไป ก็ได้แหละ ความรู้มาง่าย ในขณะเดียวกัน มันก็ไปง่ายเช่นเดียวกัน


ถ้าใครลองสำรวจพิจารณาตัวเองดู อาจพบปัญหา ข้อมูลล้นสมอง ประมาณว่า ในบางครั้ง ชื่อบางชื่อ คำบางคำ ไม่อาจหลุดพ้นริมฝีปากออกมาได้ ทั้งๆ ที่รู้อ่ะ รู้อยู่ในหัวสมองน่ะ


ความล้าของสมอง ปริมาณข้อมูลที่มากเกินไป ..... เฮ้อ !?


นอกจากนั้น ยังมีความเครียดเล็กๆ ที่ค่อยๆเกาะกุมเข้าไปในจิตใจเราทุกวี่ทุกวัน ความเครียดที่กลัว "จะไม่ทันข่าวสาร"

ก็นั่้นแหละ ข่าวสารมันมาง่าย หาง่าย ใครๆก็หาได้ มนุษย์ที่เป็นสัตว์อยากรู้อยากเห็น อีกทั้งเป็นสัตว์สังคม ที่ต้องการความเป็นที่หนึ่ง ...

อาจดูเหมือนเรื่องเล็กๆ แต่เชื่อมั๊ย ในบางประเทศ มีการว่าจ้าง ในตำแหน่ง "ผู้อัพเดทข่าวสารส่วนตัว" ด้วยนะ เพียงแค่ เอามารองรับปัญหานี้เท่านั้น



ลองนึกภาพตัวเรานั่งคุยอยู่ในวงสนทนานึงดูดิ ทุกคนคุยกันเรื่องการเดินเครื่องที่เซิร์นอย่างออกรสออกชาติ ในขณะที่หน้าเรา มีเควสชั่นมาร์คตัวเบ้อเริ่มติดอยู่กลางหน้าผาก "มันคุยเรื่องอะไรกันว่ะ!?"


ความกลัวที่จะรู้น้อยกว่าคนอื่น ความกลัวไม่ทันข่าวสาร ... อาจดูเหมือนเรื่องน้อยนิดสำหรับบางคน แต่ขอโทษ กับบางคน ต้องใช้เวลาช่วงเช้าของทุกวัน เพียงหาข่าวสาร หาข้อมูล ดังที่ว่ามา ให้ใกล้เคียงกับคำว่า "ทันเหตุการณ์"


ผมก็คนนึง ที่มีอาการเช่นที่ว่า ... แรกก็สำราญสนาญ สนุกสนานดีอยู่หรอก จวบจนปัญหาข้อมูลล้นสมองเริ่มแสดงผลออกมา ความล้าเริ่มปรากฏ เริ่มรู้สึก เหมือนไม่อยากกดปุ่มเปิดคอมพิวเตอร์ ไม่อยากต่อเน็ต ไม่อยากกระทั่งจะจับเมาส์คลิกหาข้อมูล แต่มันเป็นไปไม่ได้ มันต้องทำ มันต้องหา มันต้องอ่าน มันต้องเสพ ....


เฮ้อ... พูดได้คำเดียว "เหนื่อยว่ะ!?"



UPDATE : ตอนนี้บล๊อกเราขยายคอนเทนท์เพิ่มขึ้นอีกช่องทางนะครับ เป็นช่อง youtube สำหรับเด็กๆ ใครเป็นเด็ก หรือสนใจคอนเทนท์แบบเด็กๆ หรือมีลูก มีหลาน ก็รบกวนกดติดตามกันสักนิด เป็นแรงให้เรามีกำลังใจผลิตคอนเทนท์ดีๆออกมาอีกครับ ขอบคุณครับ


  น้องนฏาหัดปั่นจักรยาน พาป๊าไปสนามเด็กเล่น


#หมูน้อยร้อยชั่ง

Create Date : 15 กรกฎาคม 2551 Last Update : 9 มีนาคม 2562 0:01:35 น. Counter : 1154 Pageviews.		3 comments
Share Tweet