“...ข้าพเจ้าเขลาเหลือเกินจนไม่รู้ว่านักเขียนไม่ใช่คนน่าอิจฉา เขาใช่จะพกชื่อเสียงอย่างเดียวเท่านั้น เขามีความชอกช้ำ มีความยากจนเป็นเพื่อนสนิทและมีความถูกเข้าใจผิดเป็นอาภรณ์...”
รงค์ วงษ์สวรรค์

ผมเคยได้ยินคำว่า "นายภาษา" รู้สึกว่า คำนี้เท่ห์มาก แต่ไม่เคยเข้าใจ ความหมาย
จะว่าไปแล้ว ตั้งแต่เด็ก ผมอ่านหนังสือมากกว่ากินข้าว หรือดูทีวีซะอีก
แต่ก็นั่นแหละ ผมแค่อ่าน "เอารส" ไม่ได้คิดอะไรมากกว่านั้น
หากมีใครสักคนหลงเข้ามาอ่าน อยากจะถาม กลับไป
หนังสือเล่มที่คุณเคยอ่าน มีชื่อของ รงค์ วงษ์สวรรค์ อยู่บ้างหรือไม่
โดยไม่ต้องรอคำตอบ
ถ้าอยากรู้ว่า นายภาษา เป็นยังไง ต้องลองหยิบหนังสือของท่านผู้นั้น มาอ่านดูซักเล่มนึง
แล้วจะซึ้งแมน

ในปัจจุบัน เป็นยุคที่ใครหลายๆคนพยามเรียกว่า ยุค"Post modern"
ในเชิงประวัติศาสตร์ ศิลปะ Post modern คือ การนำเอาความ คลาสสิกต่างๆในแต่ละสมัย
มาอยู่ร่วมกับความล้ำสมัย
ในแง่ทางสังคม มันคือ ขบถความคิดรูปแบบนึง ของคนในยุคหลังปี สองพัน ที่ถวิลหา ความสมบรูณ์แบบทางจิตใจ
ภายใต้บริบทสังคมที่ยุ่งเหยิง (กรูจะเขียนให้ยากไปทำไมฟร่ะ)
เด็กแนว คือคำเรียก อย่างเรียบง่าย ของกระแส ชีวิต Post modern รูปแบบนึง ที่บางคนยังแบขอเงินพ่อแม่ และปราถนา
download clip หลังโรงเรียนเลิก แต่ในใจ แม่ง กรูไม่อยากจะเหมือนใครในโลกนี้

แล้ว อาว์รงค์ เกี่ยวอะไรกับ Post modern ?
ตอบง่ายๆ ท่านเป็นคนค้นพบ การใช้ภาษาไทยในการเขียน โดยทำลายโครงสร้างทางวรรณกรรมทิ้งอย่างไม่ยี่หระ
...แต่.....ถึงกระนั้น ตัวอักษรของท่านก็ยังสวยงาม
สาวอักษรหลายท่านคงกุมขมับ เวลาอ่านหนังสือของอาว์รงค์ แต่ถ้าเป็นเด็กนิเทศกับ ถาปัตย์ จะซี๊ดปาก เซย์ Yes!!

ย้อนไปในยุค 60* ยุคที่เป็นความใฝ่ฝันของคนหนุ่มสาว
รวมถึง designer ทุกคนบนโลกก็ว่าได้ อยากจะมีส่วนร่วมในการออกแบบ what ever !!?!
รงค์ วงษ์สวรรค์ อยู่ที่นั่น และอย่างน่าอิจฉา ท่ามกลางงานศิลปะและปาร์ตี้
ผมอ่าน "หลงกลิ่นกัญชา" ฉบับพิมพ์ใหม่ ปกสีชมพูหวานแหว่ว ไปมาหลายครั้ง
แล้วหาข้อโต้แย้งไม่ได้ว่า ชีวิตของ อาว์รงค์ นั่นสมบรูณ์แบบ และอยู่ท่ามกลาง ปาร์ตี้ทางความคิด สุขนิยม อยู่ตลอดชีวิต
ถ้าไม่เป็นการ กล่าวหา ท่านมากเกินไป
ผมว่า ท่านมีชีวิต ได้อย่างสวยงาม และจากไปอย่างสวยงาม

ขอคารวะ พญาอินทรีย์แห่งอักษร ณ สวน ทูน อิน มา ณ โอกาสนี้
ขอให้ อาว์'รงค์(หนุ่ม) เจอErnest Hemingwayบนสวรรค์ ซึ่งไม่รู้ท่านจะอยากเจอหรือปล่าว