รถเมล์เฮฮา
เรื่องแรก : เด็กเสื้อสีส้ม
แม่กับพ่อ แล้วก็เจ้าแอ๊มน้องสาวเรา นั่งรถเมล์ไปซื้อของที่พันธุ์ทิพย์กัน (พ่อไม่ขับรถไปเพราะหาที่จอดรถยากมาก แถมทางขึ้นก็แคบๆ) ขากลับ ก็นั่งรถเมล์สาย 512 กันกลับมาถึงแถวบ้าน แม่ก็สะกิดน้องสาวที่นั่งอยู่ให้เตรียมตัวลุกออกมาเพื่อจะได้เตรียมตัวลงรถ พอกับแม่ก็เดินออกมายืนรอ พอถึงป้ายที่จะลง หันมามองน้องสาว ปรากฎว่าไม่มีแล้ว เลยงง!! หันมาถามกระเป๋ารถว่า เห็นเด็กเสื้อสีส้มมั้ย กระเป๋า : ก็ลงป้ายไปตั้งแต่เมื่อกี๊แล้ว พอถึงป้ายถัดมาที่เป็นเป้าหมาย พ่อกับแม่ก็ลง มายืนที่ป้าย เห็นน้องสาวเราเดินมาจากป้ายก่อนหน้า พ่อกับแม่ขำกันใหญ่ มันลงไปไม่ดูตาม้าตาเรือเลย มันว่าก็นึกว่าจะลงกันตั้งแต่เมื่อกี๊ มันเลยลงไปเลย (เพ้อเจ้อนี่หว่า ยังไม่ใช่ป้ายตรงข้ามซอยที่บ้าน จะลงไปไมเนี่ย) เรื่องที่สอง : แม่ล่ะ เรา แม่ พ่อ แล้วก็ไอ้แอ๊ม ไปเดิน พันธ์ทิพย์ ต่อด้วยประตูน้ำซื้อเสื้อผ้ากัน ขากลับก็นั่งรถเมล์ตามเคย เรา พ่อ แอ๊ม ได้ที่นั่งอยู่ข้างหลังแม่ พอถึงป้ายแถวบ้านก็เตรียมตัวลง เดินออกมาที่หน้าประตู ซึ่งมันต้องผ่านแถวที่แม่นั่งอยู่ พอลงมาจกรถเมล์ อ้าว แม่ไม่มีแม่ลงมาด้วย กรรมล่ะ แม่นั่งหลับ ไม่เห็นที่พวกเราเดินผ่านแถวที่แม่นั่งมา ฮ่าๆๆๆ มองไปที่ป้ายถัดไป (ไม่ไกลกันมาก) เห็นรถเมล์จอด แม่ลงมาจากรถเมล์ เดินย้อนกลับมา พวกเรายืนหัวเราะกันใหญ่ บอกว่า ก็นึกว่าแม่เห็นเลยไม่ได้เรียกง่ะ ที่แท้ก็หลับ ความโง่ไม่เข้าใครออกใครจริงๆเล๊ย
ตั้งแต่เรียนจบมาทำงานอยู่ กทม. จนปีนี้ก็ 6 ปี 6 เดือนแล้ว
ตั้งแต่มาอยู่บ้านที่ กทม. ก็ว่าจะซื้อตู้เย็นใหม่หลายหนแล้ว แต่ติดที่ว่ายังต้องใช้ตังเอาไปทำอย่างอื่น เลยทนๆใช้ไปก่อน ความจริงตู้เย็นยังไม่เก่าเท่าไหร่ ซื้อมาพร้อมๆกับที่เรามาอยู่ กทม.นั่นแหละ แต่ว่าไอ้ตู้เย็นอันนี้ทำน้ำแข็ง...ก็ไม่แข็ง แช่ไอติม...........................ก็ละลายหมด ดีแต่ว่าแช่น้ำเปล่ายังเย็นอยู่ จนมาเมื่อเดือนที่แล้ว เสาร์-ทิตย์ว่างๆเลยเก็บตู้เย็นล้างทำความสะอาดซะหน่อย ก็ได้พบว่า.........มันมีปุ่มปรับอุณหภูมิอยู่ ฮ่าๆๆๆ หายโง่เลย...แค่ปรับอุณหภูมิใหม่ มันก็เย็นเจี๊ยบ ทำน้ำแข็ง แช่ไอติมได้ ไม่นึกไม่ฝันมาก่อนว่าเรามันจะโง่ได้ขนาดนี้ (_ _") เติมน้ำมัน (น่าอายง่ะ)
เมื่อ 4 ปีที่แล้ว (2003) เรียนจบมาทำงานได้ซักระยะ
พ่อกับแม่ก็ซื้อรถใหม่ให้ขับไปทำงาน เพราะที่ทำงานกับบ้านถ้าไม่ขับรถไปก็ต้องต่อรถอย่างน้อยสี่ต่อ เดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง ถ้าขับรถไปเอง ปรื๊ดเดียว 45 นาที - 1 ชั่วโมง วันที่ออกรถมาวันแรก ก็แวะไปเติมน้ำมันไว้เต็มถัง และด้วยความที่เป็นรถประจำทาง (ไม่เคยออกนอกเส้นทางไปไหน นอกจากบ้าน-ที่ทำงาน) ถังแรกก็วิ่งไป 1 อาทิตย์ พอน้ำมันใกล้หมดก็เลยแวะเติมตอนเย็นหลังเลิกงานที่ปั๊มแถวบ้าน ก่อนถึงปั๊มก็เอามือลงไปคลำๆหาที่เปิดถัง อะเจ๊ย...ครั้งก่อนมันอยู่ตรงข้านหน้าแถวๆใต้เบาะคนขับนี่หว่า มะมะมันหายไป...คลำๆๆๆๆๆ เท่าไหร่ก็หาไม่เจอ ซีดเลยทีนี้ เปิดเก๊ะหน้ารถเอาคู่มือออกมาดูก็อยู่ตรงนี้นี่หว่า ไมไม่มีฟละ ถึงปั๊มล่ะซิ เข้าไปจอบเทียบข้างหัวจ่าย ดับเครื่อง คลำๆๆๆๆ ก็ยังไม่เจอ เด็กปั๊มเดินมา..พี่คับ..ยังไม่เปิดฝาถังน้ำมันเลยคับ เราก็ทำหน้าเข้ม...บอกเค้าไปว่า..ไม่ใช่ยังไม่เปิดน้อง..พี่ยังหาไม่เจอเลย ฮ่าๆๆๆ ในที่สุด คลำไปคลำมา อยู่ใต้พรมกะผ้ายางรองพื้นนี่เอง มันเลื่อนมาปิดไว้...(_ _") |
The eye of earth
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] หน้าตาพอประมาณ การศึกษาดี บ้านมีฐานะ(ยากจน) Friends Blog
Link |
หน้าตาพอประมาณ..การศึกษาดี..บ้านมีฐานะ (ยากจน)
