ดูเหมือนว่าวีกเอนด์ที่ผ่านมาจะเป็นอะไรที่ spectacular มากสำหรับชาวบริเตนฮ่าๆ จะพูดว่าอังกฤษอย่างเดียวก็ไม่ได้

เพย์ตั้นรู้สึกเป็น proud citizen เลยทีเดียว ฮ่าๆ

So yeah, keep calm andMurray on. Yay !

ลุ้นจนเหงื่อตกเลย คิดว่าจะแพ้แล้วนะพี่แรก เพราะเขาชอบ stumble ทุกครั้งที่มาถึง break point เวลาตีได้ถึง 30-0 ทีไรก็มักพลาดให้ Djokovic ตีเสมอเกือบทุกที บ่อยเสียจนเจมส์เอามาล้อเพย์ตั้นเลย

แต่ก็ดีใจจนแทบนอนไม่หลับที่ Murray ชนะ Wimbledon บริทคนแรกใน 77 ปี แม้ว่าตอนแรกเพย์ตั้นจะเสียใจสุดๆที่ Federer ตกรอบแรก -_-“ แต่อย่างน้อย Djokovic ก็ไม่ได้ถ้วยไปครองก็แล้วกัน โล่งอกไปทีลุ้นสุดตัวโก่ง กรีดร้องลั่นบ้านอยู่หน้าจอทีวี เพราะพนันกับเจมส์ไว้ตั้งแต่ต้นว่าWimbledon ปีนี้ยังไงเสีย Novac ขวัญใจของเขาจะต้องไม่ได้แชมป์

ถึงแม้ว่าทั้ง Nadal และ Federerจะ au revoir ลาจากคนดูอย่างเราไปกันตั้งแต่รอบแรกเฮ้อ

กึ่งเสียดายเล็กน้อยที่ปีนี้ไม่ได้ไปดูเพราะไม่ได้อยู่อังกฤษช่วงวิมเบิลดั้น ตอนแรกก็ปลอบใจตัวเองว่าไม่เป็นไร เพราะคนที่เราชอบก็ตกรอบไปหมดแล้ว หุหุ

แต่พอแอนดี้ชนะได้ถ้วยแบบนี้ก็เกิดอาการ Patriotic อยากไปดูสดๆ เหมือนกัน

ครอบครัวเพย์ตั้นก็ไม่มีใครไปดูสักคนค่ะปีนี้

A blessing in disguise, perhaps.

แต่เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมาได้มีโอกาสไปดูเกม Rugby Union ที่ Sydney พอดีว่าครอบครัวเจมส์มีบัตร เราเลยแต่งสีแดงไปเชียร์ทีม British-Irish Lions กันเลยทีเดียว นับว่าเป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่ทั้งเจมส์และเพย์ตั้นเชียร์ทีมเดียวกัน ปกติทีมกีฬานี่ไม่ค่อยagree กันเท่าไหร่ค่ะขนาดเทนนิสนั้น เขาโคตรจะไม่ชอบ Federer ในขณะที่เพย์ตั้นเหม็นขี้หน้านาย Djokovic ฮีโร่ของเขาสุดๆ

อันที่จริงแล้ว บางทีเพย์ตั้นก็คิดว่าเจมส์เลือกที่จะเชียร์นักกีฬาหรือทีมกีฬาที่ตรงข้ามกับเพย์ตั้นเพื่อที่จะยั่วโมโหเท่านั้นนะ ฮ่าๆ

แต่สนุกมากค่ะ ปกติเพย์ตั้นไม่ได้ดู Rugby แบบ live เท่าไหร่ ไม่ได้สนใจมากมาย ที่ไปดูมักจะเป็นพวกเทนนิสหรือไม่ก็ฟุตบอลมากกว่า แต่แปลกนะ ไม่ว่าจะเป็นกีฬาอะไรก็ตามพอได้ดูสดๆ ข้างขอบสนามแล้วมักจะ get emotionally invested มากๆ หรือว่าเป็นแค่เพย์ตั้นก็ไม่รู้ ฮ่าๆ ขนาด cricket ที่เพย์ตั้นไม่ค่อยจะชอบ พอไปดูที่สนามแล้วยังรู้สึกว่ามันสนุกเลย อย่างน้อยก็สนุกกว่าในโทรทัศน์ล่ะ ฮ่าๆ

แต่ squad Lions นี้ เพย์ตั้นกรี๊ด Halfpenny เบอร์ 15 กับNorth เบอร์ 11 เป็นการส่วนตัวค่ะ เล่นเอาเสียเจมส์หมั่นไส้กันเลยทีเดียว พี่ท่านบอกว่ามาดูเกมกีฬา ไม่ใช่มาดู(และกรี๊ด)นักกีฬา ก็แหม มันก็น่ากรี๊ดอยู่หรอกค่ะ นอกจากจะมีรูปลักษณ์เป็นที่น่าพอใจแล้ว ยัง destroyed ทีม Wallabies เสียย่อยยับ ถูกใจคนเชียร์มากๆ อิอิอิ

คุณพ่อบอกว่าต่อไปนี้ก็เหลือแต่ ‘Kate Middleton’s baby’ ให้เราชาวบริตตื่นเต้นกัน ฮาาา เพย์ตั้นเดาว่าเป็นผู้หญิงนะคะ ฮ่าๆ เดี๋ยวไปเจอแด๊ดแล้วค่อยคุยกันใหม่ว่าเราจะ place bet อะไรกันแน่

ขณะนี้เพย์ตั้นกำลังรอ red-eye ไปลอนดอนที่ Jakarta, Indo (CGK) ค่ะ เลยฆ่าเวลาด้วยการเขียนบล็อกเสียหน่อยเพราะไม่ได้เขียนมานานหลายเดือน พอดีวุ่นๆ อยู่กับเรื่องงานและเรื่องเรียน ( Last leap แล้ว อยากได้ first class ฮ่าๆ ) บวกความขี้เกียจเข้าไปเลยหมดกัน แถมกว่าจะเขียนได้แต่ละครั้งก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเปิด dictionary แปลกันสนุกสนานเลยเชียว เหอะๆ นี่ก็ไม่รู้ว่าจะเขียนทันก่อนเครื่อง depart หรือเปล่า เผลอๆ อาจจะได้ไปอัพตอน layover ที่ Abu Dhabi ก็เป็นได้

เจมส์กลับจากแคนาดาเมื่อไม่กี่อาทิตย์ก่อนค่ะ เพย์ตั้นเลยถึงเพิ่งจะกลับลอนดอนเอาตอนนี้ ฮ่าๆ ทั้งๆ ที่ปิดเทอมมาได้สักพักแล้ว ก็อยากใช้เวลาอยู่ด้วยกันสักหน่อย เพราะไม่ได้เจอเขาตั้งแต่ที่เพย์ตั้นไปเตร่ที่แคนาดาเมื่อช่วงกุมภาพันธ์ ซึ่งก็หลายเดือนมาแล้ว

เมื่อวันจันทร์เพย์ตั้นกับครอบครัวเจมส์ก็เดินทางไปบาหลีค่ะ นี่เพย์ตั้นก็เพิ่งมาถึงจาการ์ต้าเมื่อบ่ายวันนี้เอง

เจมส์กับครอบครัวของเขาจะยังพักกันอยู่ที่บาหลีอีกสองสามวันแล้วก็จะไป holiday กันต่อตามประสาครอบครัว ส่วนเพย์ตั้นก็จะไปหาคุณพ่อคุณแม่ และครอบครัวที่อังกฤษซึ่งดีค่ะ 

การอยู่ห่างเป็นเวลานานกันไม่ได้ทำให้เพย์ตั้นกับเจมส์ห่างเหินกันนะ on the emotional side เรายังรักกันดีเหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่ถือว่าเราสามารถอยู่ห่างกันได้ แบบยังไงล่ะ Things are a whole lot easier now? ค่ะ ง่ายขึ้น

ประมาณว่าเราผ่านจุดสำคัญของ relationship มาแล้ว ไม่มีการนอกใจ ไม่มีการทะเลาะข้ามทวีปด้วยเรื่องไร้สาระ

อ้อ เว้นแต่เพย์ตั้น threw a fit ใส่เจมส์ไปเมื่อเดือนเมษาฯ เพราะยายบริททานีย์แฟนเก่าของเขา ซึ่งไม่ได้อาศัยอยู่ที่แคนาดา ดันเผอิญ[มาก] ไปโผล่ที่gym ของเจมส์ใน West Vancouver แถมเธอยัง check-in แท็กเขาว่า “Small world” อีก ทีแรกเพย์ตั้นก็ขำๆ แต่ขำไปขำมา มันชักไม่ตลกละ เพราะไม่กี่ชั่วโมงต่อมาแม่คุณโพสท์บอกเจมส์ในเฟซบุคอีกว่า “ลืมสร้อยข้อมือไว้บน treadmill. Sadface.”

Oh…. แล้วเธอจะได้รู้ว่า ความ sad ที่แท้จริงเป็นยังไง !

อันที่จริงก็ไม่มีอะไรค่ะเป็นความบังเอิญที่น่าโมโหที่สุดก็เท่านั้นล่ะ แต่กว่าจะคั้นเอาเรื่องราวทั้งหมดออกมาได้นี่ก็เหนื่อยพอตัวค่ะ เพย์ตั้นล่ะแทบขึ้นเครื่องไปบีบคอเจมส์ถึงแคนาดาเลยทีเดียว แต่ที่น่าหมั่นไส้ยิ่งกว่านั้นก็คือตัวการอย่างเจมส์หัวเราะแทบตาย คือพอหลังจากคุยกันแบบจริงๆ จังๆ เคลียร์กันได้ เขาก็เห็น the funny side ทันที

ชอบใจเหลือเกินที่คนที่หึงใครไม่ค่อยจะเป็นอย่างเพย์ตั้นหึงเขาจนเกือบเป็นเรื่อง

อืม ดีเนาะ…

เอาเป็นว่า เหมือนเวลาไม่ได้ผ่านไปเลยค่ะ เหมือนเรายังอยู่ใกล้กันเหมือนเดิม พอเจอหน้าก็ดีใจ รู้สึก happy มากๆ ที่ได้อยู่ด้วยกันอีก แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ ก็ตามที แต่เดี๋ยวพอเพย์ตั้นกลับมาจากพักร้อนเดือนสิงหาคม เราก็ไม่ต้องห่างกันแล้วนี่นา ฮ่าๆ งานนี้คงได้เบื่อหน้ากันไปเลยทีเดียว

ทำไงได้ล่ะ อย่างที่เจมส์เคยบอก ‘So many fish there in the sea, I wanted you, you wanted me.’ 

เมื่อวันก่อนคุณพ่อคุณแม่เพย์ตั้นไป Tate Modern มา  คุณแม่กับเพย์ตั้นเหมือนกันตรงที่ว่าไม่ได้ชื่นชอบ Tate Modern อะไรมากมาย เธอเลยดูเอือมๆ ตอน Skype กัน ฮ่าๆ แต่เพราะรักแด๊ด เราสองคนเลยชอบพบว่าตัวเองยอมให้แด๊ดลากไป Tate Modern บ่อยๆ ส่วนแกรมพ์กับแนนนาอยู่ Cardiff ค่ะตอนนี้ แต่ค่ำวันศุกร์คงกลับอังกฤษ เพราะพอเพย์ตั้นไปถึงลอนดอน พวกเราทั้งหมดก็จะไปใช้ซัมเมอร์กันที่ Croatia และ Italy กันจนถึงสิ้นเดือนกรกฎาคมเลย

ว่าแล้วก็นึกขึ้นได้ แฮร์รี่ พี่ชายทูนหัวของเพย์ตั้นไป backpack (or is it poshpacking ? haha) กับเพื่อนๆ ซึ่งตอนนี้เวลาก็ผ่านไปเกือบสองอาทิตย์แล้วค่ะ เห็นเขายังทน Hostel ได้อยู่ แต่พวกเรากำลังรอดูว่าจะหมดความอดทนเมื่อไหร่

นี่เดี๋ยวแฮร์รี่ก็จะไปเจอพวกเราที่ Dubrovnik ด้วยซึ่งค่อนข้างเป็นการ cheating เล็กน้อย เพราะแน่นอนว่าแฮร์รี่คงไม่ยอมพัก hostel หรอก เผลอๆ เพย์ตั้นต้องยอมแบ่งเตียงให้เขาด้วย ฮ่าๆ แต่อย่างไรก็ตาม in the meantime, it’ll be fun to watch him struggle.

พูดถึงแฮร์รี่แล้วก็ต้องขอเล่าค่ะ เมื่อไม่กี่เดือนก่อนแฟนของเขา หรือจะให้เหมาะต้องเรียกว่าคู่เดต(ซึ่งตอนนี้กลายเป็นส่วนหนึ่งของอดีตแล้วเช่นเคย ฮ่าาา) ประกาศกับชาวโลก ว่า Godbrother ของเพย์ตั้นป่วยเป็นโรค Syphilis

HAHAHAHA ! คิดแล้วก็ขำตอนเห็นในเฟซบุคเพย์ตั้นก็งง เพราะเท่าที่ทราบข่าว แฮร์รี่เป็น Shingles เอิ้กกกกก

เล่นเอาแฮร์รี่โมโหแบบมีควันออกมาจากหูเขาเลยค่ะ สงสารสาวคนนั้นเหมือนกัน แต่แฮร์รี่ก็นะ What sort of women do you date, my child? จะโทษใครนอกจากตัวเองก็คงไม่ได้ล่ะสิทีนี้ ทุกวันนี้ทุกคนรอบตัวเขา รวมถึงเพย์ตั้นเองก็ยังไม่ยอมให้แฮร์รี่ลืมเหตุการณ์อันน่าขายหน้า (but lol worthy) ครั้งนั้นเลย hehehe….

อ้อ อีกข้อเสียของการที่เพย์ตั้นไม่กลับบ้านให้เร็วกว่านี้ก็คงเป็นเทศกาลดนตรี Glastonbury Festival ซึ่งเพื่อนๆหลายคนของเพย์ตั้นไปกันค่ะ วง Rolling Stones มาแสดงด้วย แต่ก็เอาเถอะไม่ใช่เพย์ตั้นคนเดียวที่เสียดาย เจมส์เองก็อิจฉาทุกๆ คนที่ได้ไปดู Urgh, sucks to be me/us.

เห็นทีจะต้องปิดเครื่องแล้วล่ะสิ ชักเริ่มง่วงด้วย คงได้ไปตื่นอีกทีที่ Abu Dhabi แน่ๆ Oh, well…

ราตรีสวัสดิ์ Good night, Cyberworld !

Enjoy your summer. So long.

Lots of love,

P.