เมื่อตอนทานกลางวันกันพี่ชายทูนหัวของเพย์ตั้นประกาศว่า เขากำลังวางแผนจะไป “Backpacking” ฤดูร้อนนี้กับเพื่อนๆ ของเขาอีกสองสามคน

Ha, lol.

เชื่อไหมคะ ว่าทุกๆคนที่นั่งร่วมโต๊ะรวมถึงพ่อแม่และพี่น้องของเขาอึ้งกันไปเลย พูดไม่ออกไม่รู้จะต้องมีปฏิกิริยาเช่นไรกับข่าวนี้ของลูกชายคนรอง

แต่เพย์ตั้นน่ะ สำลักน้ำส้มเลย โพล่งออกมาว่า “WHAT?”

“Why are you so shocked ?” คุณชายเธอถามค่ะ มีการทำหน้างงด้วยนะ

ก็จะไม่ตกใจได้ยังไงเพราะถ้าใครรู้จักแฮร์รี่ดี จะรู้ว่าเขาไม่เหมาะกับการ backpack เลยสักนิด นี่ถ้าไม่รู้จักเขาดีกว่านี้ก็คงแอบคิดว่าพี่ชายทูนของเพย์ตั้นต้องเป็นเกย์แน่ๆ แต่ไม่ค่ะ เขาแค่เป็นพวก metrosexual เป็นผู้ชายแท้ๆ ที่รักความสะอาดมากและความสะดวกสบายเป็นชีวิตจิตใจ ขาด luxury ไม่ได้ และชอบ fine dining เป็นที่สุด 

มีอยู่ครั้งหนึ่ง เมื่อประมาณสองสามปีก่อน เรานั่งเครื่องบินจากเยอรมันไปเมืองไทยกัน ไปกันสองคน

สายการบินไทย ชั้นประหยัด แต่ก็ไม่มีจอทีวีส่วนตัว ชั้นประหยัดมันก็ไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไรเท่าไหร่นะคะ  นั่งได้อยู่ แต่ถ้าต้องนั่งกับแฮร์รี่ที่ซึ่งตั้งแต่เกิดมาเนี่ยบิน economy แค่ short range flight (ที่ไม่เกิน 3 ชั่วโมง) เท่านั้น แล้วยังเป็นพวกสมาธิสั้นมาก (อันนี้เพย์ตั้นสรุปเอาเอง) เสียอีกด้วยเนี่ย มันทรมานมากๆ ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเพย์ตั้นก็อยากจะเอาไอ้หมอนเล็กๆ นั่น smother แฮร์รี่สุดๆ

เพราะเขา บ่น บ่นบ่น และบ่น จนต้องแปลกใจว่าผู้โดยสารคนอื่นๆ ทำไมไม่ลุกมาช่วยต่อว่าแฮร์รี่ให้เพย์ตั้นสักที เป็นสิบสองชั่วโมงของการเดินทางที่โหดที่สุดในชีวิตเพย์ตั้นเลยค่ะ

“ยูล้อเล่นใช่ไหม”

“ไม่เลย ซีเรียสที่สุด”

“เขาไม่ใส่สูท Hugo Boss เวลาไปแบ็กแพ็กหรอกนะ แฮร์รี่”

“เสื้อโปโลจากบอส ไอก็มีเยอะนี่”

Oh, ok then... 

แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม

"รู้ใช่ไหม ว่ามันไม่เหมือน Darjeeling Limited น่ะ" 

เงียบค่ะ ก่อนจะโวยวายวใหญ่ ย้ำว่า รู้ๆ 

ไม่ค่อยอยากจะเชื่อแฮะ แถมยิ่งรู้ว่าเพื่อนร่วมทางทั้งหมดเป็นใครด้วย เอ้อ ดูๆ แล้วเหมือนจะเป็นอย่างในหนังมากกว่า

และนี่จะเป็นครั้งแรกที่แฮร์รี่จะต้องพักใน Hostel พวกเราทุกๆ คนเลยพนันกันว่าจะทนได้สักแค่ไหนเชียว ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเป็นโรงแรมหรือไม่ก็Holiday Apartment

เขาชวนเพย์ตั้นไปด้วย ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าเพย์ตั้นไม่มีทางถูกอนุญาตให้พัก hostel แค่ชวน แม่ของแฮร์รี่ หรือแม่ทูนหัวเพย์ตั้นนั่นเองยังหันมามองลูกชายดุๆ  รีบบอกเลยว่าไม่ได้เด็ดขาดและถ้าเพย์ตั้นไปด้วย ก็แปลว่าเขาต้องพักโรงแรมเท่านั้น 

เอ๊ะ หรือนั่นเป็นแผนการของพี่ชายทูนหัวฉันนี่

แต่ที่สำคัญคิดหรือจะว่าข้าพเจ้าจะไป -_________- คือเพย์ตั้นดู hostel ที่พวกเขาเลือกแล้วก็สงสัยว่าอยู่กันได้ยังไง เพย์ตั้น pack light ไม่เป็น แค่กระเป๋าเดินทางธรรมดายังแทบแย่ แล้วเป็น backpack จะรอดไหม

อีกอย่างเขาไม่ได้ทำหนังสยองขวัญเลือดสาดเกี่ยวกับพวก hostel กันหรอกหรือ ^^?

แถม Budapest ซึ่งเป็นหนึ่งในสถานที่ที่เพย์ตั้นชอบมากที่สุดในยุโรปเนี่ย  พอหยิบไอแพมาเปิดๆ ดู Hostel เพราะอยากรู้ว่าเป็นยังไง แฮร์รี่ก็ลองบอกๆ ชื่อสถานที่ที่เพื่อนๆ เขาพูดๆ ไว้ อันแรกที่ดู Grand Party Hostel หรืออะไรสักอย่าง มีตัวเลือกเป็นห้องน้ำแบบ ‘en suite’ ด้วย ผิวเผินดูเหมือนว่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดแล้วค่ะ ตอนได้ยินคำว่า En Suite ครั้งแรกก็ อืม เหมือนจะดูดีอยู่นะ ไอ้เราก็ไม่ได้รู้เรื่อง hostel มากมาย แต่สักพักก็เข้าใจว่าทำไมมันถูก เพราะ เอ่อ คุณจะต้องไปแชร์ห้องนอนและไอ้ห้องน้ำในตัวนี่กับคนอีก18 คนน่ะสิคะ

โอย สู้ไปกระโดดลงแม่น้ำ Danube ไม่ดีกว่าหรือคะ เหมือนจะสะอาดกว่าเยอะเลยนะ

พอถาม (ล้อนั่นล่ะค่ะ) เรื่องการเดินทางว่าลอนดอนไปมิวนิกเนี่ย backpacker เขาทำกันอย่างไรหรือ ได้ข่าวว่าเขาเลือกรถบัส หรือไม่ก็รถไฟนะ ไม่นิยมเครื่องบินหรอก แฮร์รี่ก็ยิ้มแบบ sheepish ทันทีบอกว่า เขาก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ เขาถือว่า ‘backpacking’ จะเริ่มก็ตอนเขาถึงที่นัดหมายซึ่งก็คือมิวนิก เพราะฉะนั้นแปลว่า “I get to fly Business”

นั่นไงล่ะ ขนาดบินไม่ถึงสามชั่วโมงนะเนี่ย!

แถมยังเสริมอีก “And we could always swap hostels for one of those 2-3 star hotels. Same difference!”

อ๋อ เหรอคะ

แล้วเขาก็กินอาหารต่อไปไม่สนใจสีหน้าของของทุกๆ คน

เพย์ตั้นล่ะหัวเราะเข้าใจทันที 

“I think you meant to tell us you were going Poshpacking, Harry!”

Poshpacking หรือ flashpacking ก็คล้ายๆ กับ backpacking นี่ล่ะค่ะ แต่ดูแล้วคงจะเหมาะกับพี่ชายทูนหัวเพย์ตั้นหน่อย ฮ่าๆ