|
|
1 Litre No Namida "น้ำตา 1 ลิตร กับชีวิตของฉัน"
1 Litre No Namida
ขอตั้งชื่อเอาเองว่า "น้ำตา 1 ลิตร กับชีวิตของฉัน"
แค่แปลก็น้ำตาซึม พอได้ดูก็น้ำตาร่วง...
อยากให้ทุกคนได้ดู เพราะทำให้เรารู้ถึงคุณค่าของการที่มีชีวิตอยู่ และทำให้คิดได้ว่า...ควรจะใช้ชีวิตที่มีอยู่ทุกวินาทีอย่างคุ้มค่าและมีความหมายที่สุด...
ได้อะไรเยอะมากกว่าน้ำตาที่เสียไปกับการดูเรื่องนี้ค่ะ...
Producer เรื่องนี้กล่าวว่า...
..."ความสวยงามของการดำเนินเรื่องนี้การนำเอาเรื่องจริงมาถ่ายทอดให้ผู้ชมได้เห็นและเข้าใจถึงชีวิตของเด็กสาววัยเพียง 15 ปีที่ต้องต่อสู้กับโรคร้ายอย่างเข้มแข็ง และสู้จนกระทั่งเธอสิ้นลมไปด้วยวัย 25 ปี เป็นการใช้ชีวิตช่วง 10 ปี ที่มีคุณค่าและคุ้มค่า เรื่องราวถูกดำเนินไปตาม Diary ที่ Aya เขียนบรรยายไว้จนกระทั่งเธอไม่สามารถจะเขียนได้ความหวังของ Aya คือการได้มีชิตอยู่และมุ่งมั่นเพื่อให้สมปรารถนานั้น เราจะได้เห็นความรักความผูกพันระหว่างครอบครัวและเพื่อนๆของ Ayaสิ่งที่เรื่องนี้ต้องการสื่อให้เห็นมากที่สุดคือ การได้มีชีวิตอยู่นั้นคือสิ่งที่สวยงามและมหัศจรรย์ยิ่งนักผู้ชมจะได้เห็นถึงความสำคัญของการมีชีวิตอยู่ และเป็นแรงบันดาลใจให้กับหลายๆคนในการที่จะมีชีวิตอยู่ และเห็นค่าของการมีชีวิตอยู่ ตราบใดที่เรายังมีร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์"....
Synopsis
Aya เป็นเด็กสาวที่เพิ่งเข้าเรียนชั้นมัธยมปลาย ครอบครัวของเธอเป็นร้านขายเต้าหู้ ครอบครัวของเธอมีทั้งหมด 5 คนคือ พ่อ-แม่-Aya-น้องสาวคนรอง-น้องชายและน้องสาวคนเล็กเธอมีความรู้สึกที่ดีกับหนุ่ม Haruto ที่เ)นคนมองโลกและชีวิตในแง่ร้าย เพราะชีวิตของเขาถูกควบคุมโดยพ่อของเขา พ่อของเขาเป็นหมอที่โรงพยาบาลที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งAya และ Haruto ถูกเลือกให้เป็นหัวหน้าห้อง และต้องรับผิดชอบร่วมกันในการประกวดร้องเพลงประสานเสียงทั้ง Haruto และคนอื่นๆในห้องต่างก็โยนความรับผิดชอบ Aya คนเดียว แต่ Aya กลับต้องการให้ทุกคนทีส่วนร่วมในงานครั้งนี้จึงพยายามรวบรวมเพื่อนๆซึ่งก็มีผลตอบรับไม่ค่อยดีในตอนแรกAya เริ่มได้รับประสพการณ์แปลกๆในช่วงหลังๆนี้ เธอเริ่มมืออ่อนทำของหล่นบ้าง...มีปัญหาในการคีบอาหารด้วยตะเกียบบ้าง...หรืออยู่ๆก็หน้ามืดเป็นลมบ้าง วันหนี่งเธอล้มลงกลางถนนระหว่างที่กำลังจะไปโรงเรียนทำให้คางแตกแม่ของเธอรีบพาตัวไปส่งโรงพยาบาลทันทีแผลเป้นที่คางของเธอนั้นไม่ได้เป็นปัญหาหนักเท่าไหร่ แต่แม่ของ Aya ที่สังเกตุเห็นความเปลี่ยนไปของเธอตัดสินใจให้หมอตรวจร่างกายของเธอเพื่อความสบายใจ เธอจึงปรึกษากับหมอ Mizuno จึงได้มีการ Scan สมอง เพื่อวินิจฉัยหมอ Mizuno ทราบผลและเฆ้นว่าอาการไม่ท่าจะดีจึงรีบโทรไปหาแม่ของ Aya เพื่อให้เธอและสามีมาฟังผลด้วยตัวเองพร้อมกันด่วนแม่ของ Aya กังวลแต่ก็ตัดสินใจไปคนเดียวเพราะเกรงว่าพ่อของ Aya จะตกใจและยังไม่พร้อมจะรับเพราะเธอสังหรณ์ว่าต้องเป็นผลที่ไม่ดีแน่หมอ Mizuno บอกว่าเธอเป็นโรค Ataxia ที่เกิดจากการถ่ายทอดทางพันธุกรรม (spinocerebellar ataxia ) เป็นโรคซึ่งถ่ายทอดทางพันธุกรรมที่ทำให้เกิดสมองน้อยซีรีเบลลั่มฝ่อแล้วนำมาซึ่งอาการ Ataxia (ภาวะเดินเซ) ซึ่งจะทำให้มีอาการวิงเวียน, เดินสะดุด มีปัญหาในการกะระยะคว้าหรือหยิบของและต่อมาจะค่อยๆเริ่มมีอุปสรรคในการ เขียนหนังสือ...เดิน พูด และสุดท้ายต้องนอนนิ่งๆเพราะแทบทำอะไรไม่ได้เลยในที่สุด............
Finale...
Aya อายุได้ 20 ปีและเขียนไดอารี่มาตลอดระยะเวลาแม้ต้องนอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลและหลังจากที่เธอได้รับขอร้องจากอาจารย์สมัยเรียนในการส่งบทความเพื่อนำไปตีพิมพ์เธอก็เขียนไดอารี่ทุกวันตลอดมาส่วน Haruki ก็มุ่งมั่นกับการเรียนแพทย์ และติดต่อกับ Aya ทางจดหมาย มาเป็นเวลา 1 ปีวันหนึ่ง พ่อ-แม่น้องๆต่างก็มารวมตัวกันเพื่อมาพบ Aya อย่างพร้อมหน้าและบอกให้รู้ว่าภาพที่เธอวาดได้รับการคัดเลือกให้โชว์ในงานโรงเรียน เธอดีใจมากและบอกว่าอยากกลับไปที่โรงเรียน ทั้งครอบครัวจึงได้พาเธอกลับไปที่โรงเรียนอีกครั้งหลังจากนั้นไม่นาน หมอ Mizuno ได้ไปพบกับบ Haruki ที่กลุ้มใจว่าไม่สามารถช่วยอะไร Aya ได้ เขาอยากที่จะหาทางรักษา Aya ให้ได้ใกล้วัน Christmas
Aya ได้บอกกับแม่ว่าเธออยากกลับบ้าน แม่ของเธอจึงได้ไปปรึกษากับ หมอ Mizuno ว่าจะให้เธอกลับบ้านสักวันได้หรือไม่ ซึ่งหมอ Mizuno บอกว่าหากเธอต้องการอย่างนั้นจริงๆก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ 1 วัน พ่อ-แม่ของ Aya ได้บอกถึงอาการของ Aya ให้น้องๆทราบและขอให้ทุกคนเป็นกำลังใจและทำดีกับเธอในวันที่เธอจะกลับมานอนที่บ้านหลังจากนั้นไม่นาน Haruki ไปเยี่ยม Aya ที่โรงพยาบาล Aya ขอให้ Haruki อ่านไดอะรี่ให้เธอฟัง....Haruki กล่าวพลางน้ำตาที่ไหลลงมาว่า เธออดทน และพยายามมากจริงๆที่จะมีชีวิตอยู่ และตอนนั้นเอง Aya ได้ชี้ไปที่กระดานอักษรเพื่อที่จะบอก Haruki ว่า จงอยู่ต่อไปนะ ขอให้มีชีวิตอยู่ตลอดไปนะ และหน้าสุดท้ายของไดอะรี่มีข้อความที่เขียนด้วยลายมือที่แทบบจะไม่เป็นตัวว่า ขอบคุณมากจ๊ะหลังจากนั้น 5 ปี Aya ก็สิ้นใจ และเมื่อวันครบรอบ 1 ปีของการจากไปของ Aya แม่ของ Aya ได้เขียนจดหมายถึง Aya ลงบนไดอะรี่ของ Aya ว่า...แม่ไม่ได้เจอกลูกมาเป็นเวลา 1 ปีแล้ว....ลูกเดินอยู่รึเปล่า...ลูกทานข้าวได้รึเปล่า...ลูกหัวเราะเสียงดังได้ไหม และพูดคุยได้รึเปล่า...ถึงแม้ว่าแม่จะไม่ได้อยู่ข้างๆลูก ลูกสามารถยืนหยัดอยู่ได้ใช่มั๊ยจ๊ะ...แม่เอง...เพียงแค่...เป็นห่วงลูกมากจนไม่เป็นอันทำอะไร ก็ Aya ไปอยู่ในที่ที่แสนไกลที่ไม่อาจติดต่อกันได้แม้จะทางโทรศัพท์หรือจดหมาย ลูกมีความสุขดีอยู่ไหมและสบายดีมั๊ยจ๊ะ...แม่จำได้ว่าลูกเคยถามว่า... ทำไมโรคร้ายถึงเลือกตัวลูก... ทำไมคนเราถึงต้องมีชีวิตอยู่....ลูกทรมาน ทรมานจนร้องไห้และสงสัยว่าคนเราเกิดมาเพื่ออะไรกันแน่...แม่เองก็คิดมาจนถึงทุกวันนี้...และก็ยังคงไม่พบคำตอบอยู่ดี...แต่ว่า Aya จ๊ะ...เป็นเพราะลูกทำให้ใครหลายคนคิดได้ว่าการมีชีวิตอยู่ และมีความสุขกับการใช้ชีวิตอยู่ในทุกๆวันนั้นมันช่างเป็นคืนวันแห่งความอบอุ่นจริงๆและคนที่ทรมานเพราะโรคนี้ ก็เข้าใจว่าแท้ที่จริงเขาไม่ใช่ตัวคนเดียวในโลกนี้เลย น้อตามากมายที่ไหลออกมาของลูก ก่อให้เกิดคำพูดมากมาย ที่เปลี่ยนแปลงชีวิตของใครหลายๆคนAya จ๊ะ...หวังว่าอยู่ที่นั่นลูกคงไม่ร้องไห้แล้วนะ แม่อยากจะเห็นรอยยิ้มของลูกอีกสักครั้งจัง...ที่หน้าหลุมศพของ Aya พ่อ-แม่ของ Aya ได้พบกับหมอ Mizuno อีกครั้ง...หมอ Mizuno กล่าวว่า ลูกสาวของคุณเป็นคนที่สุดยอดมากครับและไม่นานก็ค่อยๆมีบรรดาเพื่อนๆของ Aya คนอื่นๆทั้งคนแก่ หนุ่ม-สาว หรือแม้แต่คนป่วยที่นั่งในรถเข็น ต่างก็นำดอกเยอบีร่าสีแดงมาคำนับเธอที่หลุมฝังศพ
เหมือนจะแสดงถึงความรู้สึกต่อเธอ...
| Create Date : 16 พฤษภาคม 2549 |
| Last Update : 20 พฤษภาคม 2549 20:50:10 น. |
|
13 comments
|
| Counter : 1139 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: โจเซฟิน  วันที่: 16 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:09:53 น. |
|
|
|
| โดย: kikuthailand IP: 125.24.79.88 วันที่: 27 พฤษภาคม 2549 เวลา:1:32:38 น. |
|
|
|
| โดย: amankind IP: 58.9.96.26 วันที่: 28 พฤษภาคม 2549 เวลา:1:19:21 น. |
|
|
|
| โดย: duxky IP: 61.47.104.228 วันที่: 28 พฤษภาคม 2549 เวลา:16:47:15 น. |
|
|
|
| โดย: guybrushs IP: 202.28.180.201 วันที่: 31 พฤษภาคม 2549 เวลา:22:30:15 น. |
|
|
|
| โดย: duxky (duxky ) วันที่: 23 มิถุนายน 2549 เวลา:22:30:21 น. |
|
|
|
| โดย: ZEN IP: 58.136.98.169 วันที่: 2 สิงหาคม 2549 เวลา:12:43:11 น. |
|
|
|
| โดย: aoi IP: 61.7.141.179 วันที่: 2 มกราคม 2550 เวลา:16:31:10 น. |
|
|
|
| โดย: ดิวส์ IP: 203.99.252.249 วันที่: 16 เมษายน 2551 เวลา:8:09:22 น. |
|
|
|
| โดย: ... IP: 124.121.157.216 วันที่: 28 เมษายน 2551 เวลา:12:40:44 น. |
|
|
|
| โดย: เเก้ว IP: 58.147.44.56 วันที่: 8 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:58:36 น. |
|
|
|
| โดย: ---***...เด็กกรุงฯ..จ้า..***----- IP: 124.121.179.217 วันที่: 10 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:53:42 น. |
|
|
|
| โดย: manee IP: 58.10.170.171 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:20:38 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ถ้ามี CD มาวางขายเราจะไปซื้อ...ว้าว.ว.ว.ว.ว..ว.ว..........ไปแว้ว.ว.วว.ว.
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [