ฉันเห็นวันพรุ่ง...
Group Blog
 
All blogs
 
Designer วัยเด็ก

Designer วัยเด็ก

ตัดชุดครั้งแรก



ฉันยังจำได้ดีเสมอ เมื่อตอนที่ฉันยังเป็นเด็กน้อย
ฉันเห็นแม่ฉันนั่งเย็บผ้า แม่ฉันเป็นแม่บ้าน เตี่ยของฉันเป็นเจ้าของอู๋ซ่อมรถ มีคนงานใส่เสื้อผ้าเกราะกังเปื้อนน้ำมันสีดำไม่น่ามอง
บ้านของฉันจึงมีคนงานจำนวนมาก ตั้งแต่เด็กฉันก็ไม่เคยที่จะวิ่งเล่นหยิบจับ ไขควง หม้อแบตเตอรี่ วิ่งเล่นใต้ท้องรถแต่อย่างใด
แม่ของฉันมีจักรซิงเกอร์แบบถีบ ฉันชอบถีบจักรเล่นมากกว่า
พอแม่เผลอ ก็แอบเอาเศษผ้ามาลองถีบจักร ลองเย็บผ้า
แม่ต้องคอยปรามเสมอเพราะกลัวว่าเข็มจะเย็บมือน้อยๆที่ซนอย่างฉัน




ที่บ้านของฉัน มีลูกพี่ลูกน้องที่โตมาด้วยกัน เป็นผู้หญิง
เค้าชอบเล่นตุ๊กตา วันหนึ่ง แม่ของเธอเย็บชุดตุ๊กตาสีบานเย็นไว้ให้เล่น
หัวตุ๊กตาเป็นสีทอง เพราะสมัยนั้นเด็กชอบตุ๊กตาฝรั่ง ตาโตขนตางามงอน ฉันก็ชอบเล่นกับเธอ แต่ฉันก็ไม่ได้มีตุ๊กตาเป็นของตัวเองหรอก
ฉันยังจำภาพครั้งอดีตในวัยเยาว์ได้ว่า ฉันลองเอาผ้ามาพัน มาผูกเป็นเสื้อเป็นกระโปรง แล้วพัฒนาเรื่อยมาจนเย็บชุดด้วยมือ ฉันชอบประดิษฐ์ประดอย ตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว วิชาสร้างสรรค์ งานประดิษฐ์ เพื่อนๆชอบแย่งตัวฉัน ชอบอยู่กลุ่มเดียวกันฉัน แต่ฉันก็ไม่ค่อยชอบเพื่อนๆสักเท่าไหร่ ฉันชอบทำงานคนเดียวตั้งแต่เด็กๆแล้ว นิสัยรักสันโดษและเก็บตัวเป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็กจนโต



ฉันอยากมีตุ๊กตาเป็นของตัวเอง จำได้ว่าสมัยก่อนนู้น 20 กว่าปีแล้วมั้ง
ตุ๊กตาบาร์บี้ ตัวละตั้ง 500 - 1,000 บาท ตอนนั้นข้าวที่โรงเรียน ชามละ 3-5 บาทเอง (ใครมาอ่านถึงตรงนี้ ต้องว่าฉันแก่แล้วแน่เลย 555 )
ฉันก็รบเร้าจะเอาให้ได้ แล้วฉันก็ได้มาสมใจอยาก
ฉันเย็บชุดให้ตุ๊กตาบาร์บี้ใส่หลายชุด ที่ฮ๊อตฮิตชอบทำก็ชุดราตรี หรือกระโปรงบานแบบสุ่มไก่ เหมือนชุดแต่งงาน ฉันตัดผ้าเป็นวงกลม ชั้นๆ ต่อกันเป็นระบาย และนำเศษผ้าลูกไม้มาแต่งกระโปรง เวลาผ่านไปฉันก็มีตุ๊กตามากขึ้นถึง 5 ตัว และมีชุดตุ๊กตาที่เย็บเองด้วยจักรซิงเกอร์ที่ฉันฉ่ำชองมากกว่าใครในหมู่พี่น้องของฉัน ฉันถีบจักรเป็นตั้งแต่ประถมต้น




หลังจากนั้นเมื่อฉันโตขึ้น ฉันก็ไม่ได้เล่นตุ๊กตาอีกเลย ยังคงเก็บไว้ในตู้
ฉันเปลี่ยนทิศทางความชอบวาดภาพงานศิลปะแทน วิชางานศิลปะฉันจะทำคะแนนได้ดี ส่วนวิชาที่เกลียดที่สุดคือวิชาเกษตรกรรม เพราะต้องคลุกดิน ตากแดด พรวนดิน จับปุ๋ยขี้วัว ขี้ควาย 555 ฉันไม่ค่อยชอบงานเปื้อนๆสักเท่าไหร่ บางทีสมัยเด็กๆ เพื่อนผู้ชายเกเรหรือเด็กผู้หญิงบางคนก็ล้อฉันว่า
"อีตุ๊ด" ฉันไม่ชอบคำนี้เลย




ตอนนี้หลังจากที่ห่างหายงาน ตัดเย็บเสื้อผ้าในวัยเด็กมานานหลายสิบปี
ซึ่งเป็นความสามารถของฉันในขณะนั้น ณ ตอนนี้ฉันกลับมาเรียนรู้ งานตัดเสื้อผ้า อีกครั้ง ค่อยๆทำไป หัดทำแพทเทริน์เสื้อผ้า ตัดเย็บเอง
บางครั้งฉันก็เกิดความรู้สึกท้อ ด้วยเรื่องราว สิ่งที่พบเจอหลากหลาย ฯลฯ
รวมถึงกิจการร้านขายเสื้อผ้าของตัวเองในขณะนี้ ที่เปรียบเหมือนกับออกเรือท่ามกลางพายุฝน

แต่เมื่อฉันได้นึกถึง คนหลายๆคน ช่างเสื้อหลายคน เรียนจบ ป.4
คนรุ่นพ่อรุ่นแม่ที่อ่านหนังสือไม่ออก ยังทำได้เลย แล้วถ้าฉันพยายามจนที่สุดของความสามารถจะทำไม่ได้เชียวหรือ ตำรา หนังสือ ฉันก็อ่านออก
มีโอกาศมากกว่าเขาอีกนะ



และสิ่งที่ทำให้ฉัน นึกพยายาม ฮึดสู้ ก็ ความทรงจำในวัยเด็กของฉันนี่แหละ ขนาดตอนนั้นเรายังเด็กเล็ก ไม่ได้เรียน ยังทำเสื้อกระโปรงให้ตุ๊กตาใส่ได้สวยๆเลย ใครเห็นใครก็ชมนิยมชอบ
เพราะฉะนั้น ความฝันจางๆในวัยเด็กที่เคยอยากเป็นดีไซน์เนอร์
ในวันนี้ฉันจะทำให้ได้




ปล. เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจากการที่ซ้อนมอเตอร์ไซค์ ไปเรียนที่ศูนย์ฝึกอาชีพ ห้วยขวาง** หลังจากที่เค้าส่งฉันถึงที่หมาย


วินมอเตอร์ไซค์ : พี่มาเรียนอะไร

ฉัน : ตัดเย็บเสื้อผ้า

วินมอเตอร์ไซค์ : พี่เป็นดีไซน์เนอร์เหรอ

ฉัน : ใกล้เป็นแล้วววววววว

แล้วเราทั้งคู่ก็หัวเราะขำๆจากกันไปในทิศทางของตัวเอง ฉันหิ้วสิ่งของพะรุงพะรังก้าวขึ้นบันไดตึกเรียน พร้อมกับสมุดภาพแบบสเก็ตเพื่อไปสร้างแบบเสื้อ จากแบบสเก็ตให้เป็นชุดตามที่ฉันใฝ่ฝัน




*** เวลาคนถามว่าเรียนที่ไหน ฉันมักบอกว่า เรียนที่ เซนต์ มาติน ห้วยขวาง 555


**** หากฉันได้เป็นดีไซน์เนอร์แล้วมีโอกาศได้สัมภาษณ์หนังสือสักฉบับ ฉันอยากเล่าเรื่องราวในวัยเด็ก เพื่อให้ผู้คนได้หวลนึกถึง ครั้งหนึ่งเราอาจหลงลืมความสามารถที่เราเคยมีอยู่

แต่ครั้งนี้ฉันขอถอดบทความ จากอดีตให้ได้อ่านกันสั้นๆก่อนนะครับ

^_^




Create Date : 05 พฤศจิกายน 2553
Last Update : 5 พฤศจิกายน 2553 3:09:15 น. 2 comments
Counter : 404 Pageviews.

 
I liked your story.


โดย: Motdktw วันที่: 5 พฤศจิกายน 2553 เวลา:6:23:18 น.  

 
แวะมาอ่านค่ะ


โดย: Mimi-jaiko วันที่: 5 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:17:48 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

จ็อบ
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ขอบคุณที่เข้ามาดู profile นะครับ คงคิดว่า เอ๊...ไอ้เจ้าของความคิดนี้...มันคือใครหว่า

... ตอนนี้ขอยังไม่เปิดตัวนะครับ...

ที่ผ่านมาอาจสร้างศัตรูไว้เยอะ 555

พร้อมเมื่อไร แล้วจะเปิดตัวน๊า
Friends' blogs
[Add จ็อบ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.