|
|
ดอกไม้ราตรี ใครเคยพบเหตุการณ์แบบนี้บ้างครับ
ดอกไม้ราตรี
(แรงบันดาลใจจาก เรื่องเล่าใน //www.shockfm.com)
เสียงสัญญาณเตือนเวลามีการโต้ตอบดังกระชั้นถี่รัวที่มาจากโปรแกรมสนทนายอดนิยม MSN เกิดขึ้นทุกคืนในห้องนอนของผมเป็นประจำเกือบทุกคืนถ้าผมไม่มีงานหรือการบ้านที่อาจารย์ในมหาวิทยาลัยให้ทำส่งเป็นพิเศษ ผมจะใช้เวลาดึกดื่อนค่อนคืนในการคุยกับเพื่อนทั้งใหม่และเก่า สัพเพเหระที่ถูกคุยผ่านแป้นพิมพ์และเครือข่ายอินเทอร์เนตอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย ทั้งเพื่อนหญิง ชาย ในประเทศและต่างประเทศสุดขอบฟ้าที่คุยกันได้อย่างง่ายดาย ชีวิตของผมไม่ค่อยมีสีสันมากนักหรอก เพราะส่วนมาก็ใช้ชีวิตอยู่ในมหาวิทยาลัย เรียนจบก็กลับมาอยู่บ้านกับแม่ที่อายุมาก ผมไม่ค่อยจะมีเพื่อนสนิทในมหาวิทยาลัยมากนัก เนื่องจากภาระทางครอบครัวที่มีแม่แค่คนเดียว เลิกเรียนจึงต้องรีบกลับบ้าน ไม่มีเวลาไปสังสรรค์กับเพื่อนร่วมคณะ ที่ไม่รู้ว่าพวกมันได้ได้นับผมไปเป็นเพื่อนอีกคนด้วยไหม เมื่อผมกลับมาถึงบ้าน กินข้าว อาบน้ำ ใช้เวลาอยู่กับแม่เสร็จแล้วจึงเข้าห้องตัวเอง พาตัวเองไปสู่โลกไซเบอร์ ที่ผมคิดว่ามันเป็นโลกอีกโลกที่ผมมีความสุขกับมันได้ โลกที่พาผมไปหาเพื่อนที่คุยกันได้ทุกเรื่อง ไม่ปิดบัง แม้ว่าจะไม่เคยเจอกันในโลกแห่งความเป็นจริงมาก่อน
คืนนี้อีกเช่นกันที่ผมได้คุยกับเพื่อนผ่านโปรแกรมสนทนาชื่อดัง เพียงแต่ว่าวันนี้บรรยากาศ อากาศนอกบ้านของผมช่างดูเงียบเหงาเหลือเกิน อาจจะเพราะฝนฟ้าที่ไม่เป็นใจให้คนเหงาอย่างผมจึงได้ตกลงมาราวกับฟ้ารั่ว ใจหนึ่งก็อยากจะปิดคอมพิวเตอร์เพราะกลัวไฟช็อต อีกใจหนึ่งก็อยากจะแชทต่อไปเนื่องจากใจอันเหงาหงอย ยิ่งมารวมกับบรรยากาศฝนตกหนักนอกบ้านยิ่งแล้ว ยิ่งทำให้ใจมันเหงาขึ้นมาอีกโข พอเปิดโปรแกรมแชทออกมา เพื่อนมากหน้าหลายตาที่คุยกันทุกวันก็ดาหน้าเข้ามาทักทาย ผมก็คุยกันเหมือนกับทุกวัน บรรยากาศนอกห้อง เหมือนฝนจะตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ทำให้จิตฝ่ายที่อยากจะปิดเครื่องเริ่มมีอำนาจมากกว่า ไฟฟ้าในห้องเริ่มทำท่าจะดับ ใจผมหวั่นไหวมากขึ้น แต่ก็ยังแพ้จิตที่อยากจะแชทต่อไป ผมจึงได้ตัดสินใจ คุยกับมิตรในโลกไซเบอร์ต่อ
เวลาผ่านไป ชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า มาจนถึงเวลา อีก 15 นาที จะเที่ยงคืนพอดี ผมเริ่มง่วงนอน เนื่องจากเมื่อกลางวันเรียนวิชาเอกหนักเป็นพิเศษ ตาขวาแข่งกันปิดกับตาซ้ายจนจะพร้อมกันทั้ง 2 ข้างพอดี ผมกำลังจะคลิก sign out ออกจากโปรแกรมสนทนาพอดี ฉับพลันทันใด หน้าจอคอมตัวเก่ง ก็ได้แสดงเครื่องหมายว่า มีคนกำลังแอด (เพิ่มชื่อเราเข้าไปในรายชื่อเพื่อน) อีเมล์แอดเดรส ของผมเพื่อที่จะคุยในฐานะมิตรใหม่พอดี ไหนไหนก็ไหนไหน เอาละ ผมจึงตัดสินใจที่ยังไม่ออกจากโปรแกรม มาคุยกับเพื่อนใหม่ที่กำลังแอดเรามาก่อนดีกว่า
สวัสดีค่ะ เราชื่อดอกไม้นะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ นี่คือประโยคแรกที่เธอทักทายผม
เช่นกันครับ ผมชื่อหนุ่ย ว่าแต่ ดอกไม้ไปแอดชื่อผมจากไหนล่ะครับ ผมถามต่อไปด้วยความสงสัย
พอดีดอกไม้ชอบเล่นเว็บบอร์ด......... แล้วได้เห็นอีเมล์ของหนุ่ยเข้า เลยคิดว่าเราน่าจะคุยกันได้ดี เป็นเพื่อนกันได้ เลยแอดมาอะค่ะ เธอตอบผมมา ซึ่งผมก็ไม่ได้ติดใจอะไรในประเด็นนี้เลย เพราะบ่อยครั้งที่ผมก็แอดชื่อเพื่อนจากนานาเว็บบอร์ดเช่นกัน
หนุ่ยทำอะไรอยู่เหรอ ห้ามตอบว่ากำลังคุยกับดอกไม้อยู่นะ
ผมกำลังเรียนหนังสือที่...........สาขา.................ครับ ดอกไม้ล่ะ
ดอกไม้เคยเรียนหนังสือ แต่ตอนนี้ไม่ได้เรียนแล้วค่ะ เพราะไม่ค่อยแข็งแรง สุขภาพไม่ดีเท่าไหร่ ที่บ้านเลยให้ออกจากโรงเรียน มารักษาตัวค่ะ
ดอกไม้เป็นไอ้ที่เค้าเรียกกันว่า ลูคีเมีย อะค่ะ ดอกไม้ตอบมาพร้อมกับชื่อโรค อาการของโรคที่เธอเป็นเสร็จสรรพ ผมฟังแล้วถึงกับอึ้งไปพักหนึ่ง
โห แล้วอย่างนั้นดอกไม้ก็ต้องดูแลรักษาตัวเองเป็นพิเศษเลยสิครับ
แล้วนอนดึกอย่างนี้ ไม่เป็นอันตรายต่อสุขภาพเหรอครับ ผมถามไถ่ด้วยความเป็นห่วงจริงๆ
อ้อ ดอกไม้นอนเมื่อกลางวันมากแล้วค่ะ ตอนนี้เลยไม่ค่อยง่วงเท่าไหร่
ยังไงก็อย่าทำแบบนี้ทุกวันนะครับ มันจะไม่ดีต่อสุขภาพนะ ผมเตือนเธอด้วยความหวังดี
ค่ะ แต่คืนนี้ดอกไม้รู้สึกดีจริงๆนะคะ ที่ได้คุยกับหนุ่ย เหมือนกับว่า เราจะสามารถเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันตลอดไปได้
ครับ ผมก็รู้สึกดีดียังไงไม่รู้ ที่ได้คุยกับดอกไม้ แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกก็ตาม
ผมตอบเธอจากใจจริง นั่นสิ ทำไมผมรู้สึกดีกับดอกไม้เป็นพิเศษก็ไม่รู้เหมือนกัน ทั้งๆที่เราสองคนเพิ่งเคยคุยกันครั้งแรก
ดอกไม้เก่งจังเลย ขนาดไม่สบาย เป็นโรคที่หนักมากอย่างลูคีเมีย แล้วยังมาแชทจนดึกอีก มีกำลังใจดีมากเลยนะ ผมไม่รู้จะบอกอะไรกับเธอ จึงได้พูดชมไป
ความจริงก็ไม่เก่งหรอกค่ะ พ่อกับแม่ดอกไม้ ท่านดีมากกว่า ช่วยให้กำลังใจดอกไม้ทุกวัน ทุกเรื่องเลย ดอกไม้ถึงอยากจะเข้มแข็ง แข็งแรงเพื่อที่จะได้ตอบแทนท่าน เมื่อดอกไม้หายดีค่ะ
ส่วนเรื่องที่ดอกไม้เล่นแชทจนดึก ไม่ทุกวันหรอกค่ะ ส่วนมากดอกไม้ชอบอ่านกระทู้ในเว็บบอร์ดต่างๆ มากกว่า จะมีก็วันนี้แหละ ที่มาคุยกับหนุ่ย
ดอกไม้ตอบผมมา ผมก็อ่านข้อความด้วยหัวใจทีพองคับอก ที่เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง ที่ป่วยทางกาย แต่รู้สึกดีใจที่ได้คุยกับผม ผมไม่เคยรู้สึกกับใครอย่างนี้มานานแล้ว หลังจากอกหักสมัยมัธยมปลาย
เราคุยกันอย่างเพลิดเพลิน คำถามแล้วคำถามเล่า ประสบการณ์ชีวิตของเราสองคนที่เล่าแลกเปลี่ยนซึ่งกันและกันผ่านทางแป้นพิมพ์ จอคอมพิวเตอร์ และเครือข่ายอินเทอร์เนต เราคุยกันอย่างไม่รู้เบื่อ จนเข็มนาฬิกาเดินมาถึงตี 4
หนุ่ยคะ ตอนนี้ ตี 4 แล้ว ดอกไม้ง่วงมากเลยค่ะ เดี๋ยวดอกไม้ขอตัวไปนอนก่อนนะคะ เธฮพิมพ์ข้อความมาบอกกับผม ความรู้สึกผมตอนนี้ก็ง่วงเหมือนเธอ แต่กลับอิ่มใจอย่างประหลาด ก่อนที่เราจะไปนอน ดอกไม้ขออะไรสักอย่างได้ไหมคะ ข้อความของเธอเหมือนจะบ่งบอกความในใจ
จากนี้ไป ดอกไม้อาจจะไม่ได้เข้ามาแชทอีก เพราะต้องไปทำการรักษาขั้นตอนสุดท้าย หมอบอกว่า ถ้าผ่านขั้นนี้ไปแล้ว ดอกไม้จะหายเป็นปกติเลยค่ะ ดอกไม้บอกความจริงมา ผมเริ่มใจหายนิดๆ
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ อยากให้หนุ่ยรับดอกไม้เป็นเพื่อนตลอดไป นะคะ ดอกไม้ขอแค่นี้แหละ ผมแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ เมื่อเธอพิมพ์มาอย่างนั้น
ครับ ดอกไม้ ผมจะเป็นกำลังใจให้ดอกไม้ตลอดไป ดอกไม้ต้องหาย ต้องเข้มแข็งไว้ แล้วเราจะได้คุยกันอีกแน่นอน ผมจะรอวันนั้นครับ จนกว่าเราจะได้คุยกัน ได้เจอกันอีกครั้ง ผมจะจำดอกไม้ไว้ตลอดไปครับ ผมพิมพ์ตอบไปทั้งน้ำตา ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะเหตุใด ผมถึงรู้สึกอย่างนี้กับดอกไม้
ค่ะ งั้นคืนนี้ ราตรีสวัสดิ์ นอนฝันดีนะคะ ดอกไม้ร่ำลาเป็นครั้งสุดท้าย
เช่นกันครับ ผมจะฝันดีแน่ๆ ฝันถึงดอกไม้ไงล่ะ ดอไม้รักษาตัวเองเร็วๆนะครับ ฝันดีนะ แล้วเจอกันอีกแน่นอนครับ
พอล่ำลากันเสร็จ ผมก็ sign out ออกจากโปรแกรม แล้วปิดคอมพิวเตอร์ตัวเก่ง ปิดไฟในห้อง พร้อมหลับตานอนด้วยความสุขที่สุดในชีวิต
.............................................
หนุ่ย ๆ ๆ ๆ ตื่นนอนได้แล้วลูก 8 โมงกว่าแล้วนะ ลูกมีเรียน 10 โมงไม่ใช่เหรอ เสียงนี้เป็นเสียงที่คุ้นเคยอยู่ทุกวัน เสียงนี้ทีปลุกผมทุกเช้าเพื่อไปเรียน ผมพลันลุกจากที่นอนทันทีแล้วไปอาบน้ำ แต่งตัวเพื่อเตรียมออกจากบ้านไปเรียน
ที่โต๊ะอาหารเช้า แม่ทักทายผมตามเคย
เป็นไงบ้างลูก เมื่อคืนร้อนไหม นอนได้หรือเปล่า
ทำไมจะนอนไม่ได้เหรอแม่ ก็นอนได้ปกตินี่
ก็....ฝนมันตกหนักเมื่อคืนนี่แหละ ไฟมันดับนี่หว่า ดับตั้งแต่ใกล้ๆเที่ยงคืน พัดลมก็เปิดไม่ได้ ฝนเพิ่งหยุดตอนตี 1 แต่ไฟน่ะ มันมาตอน 6 โมงเช้านี่เอง แม่เป็นห่วงแก กลัวแกร้อน แกไม่ร้อนเรอะ เมื่อคืนน่ะ
THE END
| Create Date : 20 พฤษภาคม 2552 |
| Last Update : 20 พฤษภาคม 2552 12:54:09 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 315 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: แม่น้องแคท IP: 118.173.226.14 วันที่: 20 พฤษภาคม 2552 เวลา:13:07:28 น. |
|
|
|
| โดย: *~little space~* IP: 58.9.70.216 วันที่: 23 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:53:15 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
เชียงใหม่ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
เพลง คนลุงลัง โดย อ้ายจรัล มโนเพ็ชร
.. เฮาเป๋นคนลุงลัง บ่มีหลังบ่มีหลืบ ต้นสายปล๋ายสืบ เป่นคนธัม ม่ะ ดา...
... บ่เงินเป๋นหีบ บ่จีบสาวลูกผสม ทินเน่อร์ ก่บ่าดม บ่ติดฝิ่นกัญชา ..
... กิ๋นแต่เหล้าบนดอย แกล้มฝอยเมฆเหมย เป๋นคนเฉยๆ แต่อย่ายั่ว อย่ามาท้า
... เบื่อความคิดของคน เบื่อถนนซุปเปอร์ เบื่อทีวีทีเว่อ แต่ชอบหนังขายยา
... ชอบเป๋นคนเดียวดาย บ่ก้าวก่ายข้องเกี่ยว ไปไหนฉายเดี่ยว หลั่นลันล้า หลั่นลา
... ชอบกินน้ำบ่อ บ่ชอบกินน้ำขวด เบื่อยาแก้ปวด ยามึนยาม้า
... ชอบฟังซึงเพลงซอ ชอบหมอลำเพลงฉ่อย ศิลปิน ต๊อกกะต๋อย ฟังแล้วหูมันล้า
... เบื่อผับ คนดัง เบื่อฝรั่งขี้นก เบื่อนิทานลามก มันจะอี้ ล่ะหนา
... เอาแต่ใจ๋ตั๋วเก่า หมามันเห่า มันหอน บ่สนใจ๋ไปสอด มันบ่าใช่เรื่อง ของฮา
... ฮามันดื้อสุดตั๋ว บ่าก้มหัวหื้อวอก เป๋นคนบ้านนอก เมืองกอก บ่าอยากมา
... เอาสองมือสร้างก่อ บ่าขอหวยกับผี บ่อยากเป๋นเศรษฐี กั๋วจะเป่นผีบ้า..
... เบื่อกำอู้หวานๆ อ้างเป่นงานสร้างสรรค์ เบื่อจะขึ้นสวรรค์ แล้วก่ตก ลงมา
... ก่เป๋นคนมึนตึง บ่เครียดขึงเรื่องเก่า มีหัวคิดหัวเข่า มีสติ ปัญญา
... บ่เย็นชาหน้าบูด ขูดเลือดเชือดหนัง ได้หน้าลืมหลัง บ่เกยมีละกา
... อยากคบเป๋นเพื่อน อยากเตือนไว้อย่าง ตัดเขี้ยว ตัดหาง แล้วจะมา ก่มา
... เฮาเป่นคนหน้าจัง ลุงลัง ทั้งปี๋ แต่ตี้เฮาเป๋นจะนี้ ... ก่เพราะ ฮาชอบของฮา
-------------------------------------------------
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
