...and I am back again, officially... นกน้อย คืนรัง ^^
พึ่งจะบอกไปหยกๆว่าย้ายบล็อก ที่บล็อกนี้ แต่ไปๆมาๆตอนนี้กลับมาอีกแล้ว  ตอนแรกว่าจะเขียนหัวข้อว่า 'กลับมาตายรัง' แต่มันฟังดู negative ไปหน่อย คำว่า 'คืนรัง' เลยฟังรื่นหูกว่าเยอะ คนเราบางทีก็เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ ยิ่งคนแปลกๆอย่างฉันด้วยแล้ว ถ้าถามว่า ทำไมถึงกลับมา? ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า Blossom Blue คือสิ่งที่แตกยอดและเบ่งบานจาก Cerulean Blue พอเริ่มจริงจัง
//www.myblossomblue.com เลยเป็นเว็บที่ทำเพื่อ Blossom Blue และคิดว่าควรจะย้ายไปนู่นด้วยเพราะคงดูแลสองบล็อกสองที่ไม่ไหว แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจกลับมาที่เดิมจนได้...
Blossom Blue ถือกำเนิดขึ้นเมื่อช่วงปลายปี 2011 (ช่วงที่น้ำท่วมใหญ่ที่กรุงเทพพอดี จำได้ๆ) เพราะความสนุกเล็กๆของตัว Cerulean Blue เอง ที่อยากลองขายของแต่งบ้าน คือหลังจากที่ฉันเขียนบล็อกเกี่ยวกับการแต่งบ้านมาหลายปี หลายครั้งมีคำถามจากคนอ่านว่าฉันหาของแต่งบ้านมาจากไหน ประกอบกับงานของฉันก็เกี่ยวของกับของแต่งบ้านโดยตรง (ร้านขายของแต่งบ้านน่ารักๆที่ฉันเคยเขียนไว้ในนี้ ทุกวันนี้ยังทำพาร์ตไทม์อยู่ที่นี่ ไม่ไปไหนเลย มันคือความผูกพันธ์ที่ฝังลึก ทั้งการรักงาน รักนาย รักเพื่อนร่วมงาน) การที่เราคลุกคลีกับวงการนี้อยู่แล้ว เลยคิดว่าคงไม่ยากเกินความสามารถถ้าอยากลองขายบ้าง นั่นล่ะความคิดที่จะอยากเปิดพื้นที่ขายของเล็กๆเลยเกิด แรกๆเลยมีแต่คนอ่านบล็อกที่น่ารักที่มาอุดหนุน มันเป็นอารมณ์เพลิดเพลินเล็กๆหาของสนุกๆกระจุ๊กกระจิ๊กไป อีกทั้งทำให้ฉันมีรายได้เล็กๆเพิ่มขึ้นด้วย ซึ่งรายได้ที่ได้ก็ไม่ได้ไปไหน ก็เอามาใช้ซ่อมแซมบ้านและตกแต่งบ้านที่ค้างคานั่นเอง เหมือนเราขายความสุขเพื่อเอามาต่อยอดกับความสุข เพื่อนๆเข้าใจที่ฉันพูดใช่ไหมจ้ะ
แต่เหตุผลที่ฉันใช้ชื่อใหม่เพราะไม่อยากให้ซ้ำกับ Cerulean Blue เพราะอยากให้ผู้ชม/ผู้อ่านแบ่งแยกกันอย่างชัดเจนว่า Cerulean Blue คือฉันคนนี้ที่ชอบแต่งบ้าน และทำงานดีไอวายนู่นนี่ให้กับบ้านตัวเอง ส่วน Blossom Blue คือธุรกิจที่ฉันทำแค่นั้นเอง ใครที่อ่านบล็อกฉันมาแต่แรกจะรู้ดีว่าฉันเป็นคนที่ค่อนข้างมีความชัดเจนและเจตนารมณ์ในตัวเองสูงเวลาที่จะทำอะไรซักอย่าง
...และแล้วเวลาผ่านไป เพจ Blossom Blue ก็เบ่งบานสมชื่อ ถ้าพูดถึงในแง่ของตัวเงินรายได้ก็ตัวเลขหลายหลักเลย คือตั้งแต่โตมาไม่เคยทำงานได้เงินมากมายแบบนี้ สงสัยเพราะแบบนี้ด้วยตอนนี้เลยมีคนอยากทำกันเยอะมาก ความสำเร็จส่วนหนึ่งฉันเดาว่าอาจจะเป็นเพราะความช่างเจรจา เข้ากับคนง่าย บวกกับสิ่งที่ฉันนำเสนอควบคู่ไปกับการขาย ตั้งแต่สาระการแต่งบ้าน รวมไปถึงไลฟ์สไตล์การเดินหาของเก่าร่วมกับการขายไปด้วย... อ้อ..การเขียนคอลัมน์ DIY ในนิตยสาร my home ก็มีส่วน (เรื่องผ้าคลุมโซฟาของฉันก็ได้ตีพิมพ์ด้วยนะ เพื่อนๆเห็นกันหรือยัง เป็นงานชิ้นที่สองที่ได้พิมพ์กับ my home ส่วนผลงานชิ้นแรกก็ในรูปข้างล่างนี่เอง  )
และนั่นล่ะ...การเติบโตแบบก้าวกระโดด คนเข้ามาเยอะ ทำให้ฉันปรับตัวและปรับใจไม่ทันกับความเปลี่ยนแปลงหลายๆอย่าง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น มันเป็นสิ่งเหนือความคาดคิดอย่างที่สุด แต่ความสำเร็จบางทีมันก็แลกมาด้วยความเจ็บปวด พอคนมากหน้าหลายตาเข้ามาเกี่ยวข้อง อีกทั้งโลกธุรกิจมันเป็นโลกแห่งการแข่งขันและเรื่องของเงินทอง ปัญหาหลายอย่างเลยเกิดขึ้น ทั้งปัญหากับคนอื่น และกับความรู้สึกของตัวเอง ไม่ใช่ว่าฉันไม่พยายาม แต่จริงๆก็พยายามแล้ว มีหลายๆยกเลยที่รู้สึกแย่ แต่ก็ลุกมาได้ทุกครั้ง จนล่าสุดมันรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว 
อย่างที่เค้าว่า ยิ่งสูง ยิ่งหนาวนั้นจริงแท้อย่างที่สุด หลายคนอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องปกติธรรมดาของการทำธุรกิจ แต่เพราะจุดเริ่มต้นของ Blossom Blue ไม่ได้เกิดเพราะการอยากทำธุรกิจหรือเรื่องเงินทองเป็นหลัก พอต้องมาอยู่ในจุดนี้ ความขัดแย้งในใจของตัวเองเลยเกิดขึ้นบ่อยๆ สุดท้ายก็กลับมาคิดว่าที่เราทำอยู่นี่ใช่แล้วหรือ....??
ถึงตอนนี้เพื่อนๆคงรู้คำตอบกันแล้วใช่ไหม...
.
.
.
...กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีนกน้อยสีน้ำเงินที่อยากบินสูง ด้วยความอยากรู้อยากเห็นและฝันถึงฝั่งฟ้าฟากนู้น เลยออกเดินทางบินข้ามมหาสมุทรเพราะคาดหวังว่ามันน่าจะเป็นการผจญภัยที่สนุก สุดท้ายต้องฝ่าพายุฝน คลื่นลมแรง และอีกสารพัด และพอถึงจุดหมายดั่งใจ กลับเห็นแต่เกาะแห่งความว่างเปล่า และมาคิดได้ว่ารังที่จากมานี่เอง ที่เป็นที่ที่ทำให้ตัวเองเป็นนกที่เป็นนกสมบูรณ์ที่สุด เป็นที่ๆทำให้ร้องเพลงเพราะที่สุด เป็นที่ที่ต้นไม้เขียวที่สุด และดอกไม้สวยที่สุด ไม่ใช่เกาะที่ว่างเปล่าแห่งนี้
คิดได้แบบนั้น นกก็รวบรวมพลังที่เหลือทั้งหมด บินข้ามมหาสมุทรกลับมาหารังเดิมของตัวเองอีกครั้ง ที่ๆเพื่อนๆแวดล้อม ที่ๆคนต้อนรับอย่างจริงใจ ตอนนี้นกสีน้ำเงินตัวนี้กลับมาร้องเพลงเพราะเหมือนเดิม และกลับมาทำรังผุพังที่ตัวเองเคยจากไปให้กลับมาสวยงามอีกครั้ง
..................................................
หลายคนสงสัยว่าฉันยังขายของต่อไปไหม คำตอบก็คือขาย แต่คงจะไม่ทำแบบที่เคยทำ แต่ช่วงนี้ถือเป็นช่วงพักยาวและอยากเคลียร์ของเดิมให้เสร็จ ส่วนเรื่องอื่นๆเดี๋ยวค่อยดูกันต่อไป
นอกจากนี้ฉันแพลนไว้คร่าวๆว่าตั้งแต่นี้ไปจะมุ่งมั่นงานแต่งบ้านแนว DIY กับงานเขียนให้มากขึ้นและจริงจังกว่านี้ ที่อยากเขียนเพราะยังไงการเขียนหนังสือก็ยังถือเป็นความฝันอันยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันอยู่ดี อาจจะเสนองานส่งนิตยสารให้มากขึ้น บ่อยขึ้น หรืออาจจะนั่งเขียนนิยายไปด้วย ไว้ดูอารมณ์ตัวเองอีกที
เพื่อนๆเห็นด้วยไหมว่า 'การเขียน' คือ คำตอบของหลายสิ่งหลายอย่างในโลกนี้ การเขียนคืออาวุธที่สิ่งอื่นใดเทียบไม่ได้ การเขียนสร้างคน พร้อมๆกับทำลายคนได้ในขณะเดียวกัน การเขียนให้ชีวิต การเขียนให้ความหวัง การเขียนปลดเปลื้องทุกข์ และการเขียนให้แรงบันดาลใจสำหรับคนที่แสวงหาแก่นสารของชีวิต แม้การเขียนสร้างรายได้ไม่เท่าการทำธุรกิจ แต่คนเขียนหนังสือเป็นคนที่รวยไปด้วยจิตวิญญาณของการสร้างสรรค์ ฉันก็คงจะยังเขียนต่อไป เพราะการเขียนเป็นสิ่งที่สร้างชีวิตให้ Cerulean Blue
เพจ Blossom Blue ฉันก็ยังเก็บไว้ เพราะยังไงเราสร้างเค้ามาแล้ว จะว่าไปก็เหมือนลูกสาว ก็อยากเลี้ยงเค้าไว้ต่อไป คงเอาไว้โปรโมทงานแต่งบ้าน และเขียนนู่นนี่เล่นๆสั้นๆอ่านง่ายๆ เพราะจริงๆคนอ่านที่ไม่อ่านบล็อก แต่ใช้เวลาในเฟซบุคมากกว่าก็ยังมีเยอะ ฐานคนอ่านที่ฉันสร้างไว้ที่นั่นก็ยังมีอยู่ ส่วนใครอยากอ่านยาวๆเนื้อๆก็มาที่บล็อกนี้แทนเนอะ
.
.
.
.
กลับไปอ่านที่ตัวเองพึ่งเขียนไป ดูเหมือนจะเครียด 55..  แต่จริงๆเปล่านะ ช่วงเครียดมันผ่านไปแล้ว พอตัดสินใจได้มันก็รู้สึกโล่งใจบอกไม่ถูก เหมือนได้ปลดเปลื้องภาระอะไรซักอย่างออกจากบ่า รู้สึกแบบนี้ทั้งๆที่ก็ไม่รู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นยังไง 
แต่ไม่กลัว ผ่านประสบการณ์ชีวิตมาก็หลายอย่าง ทำอะไรมาก็มากมาย ตอนนี้ไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแล้ว สู้ๆๆ 
คราวหน้าฉันจะมาเขียนแพทเทิร์นแกรนนี่สแควร์ลายนี้ให้เพื่อนๆได้อ่านกัน สำหรับผลงานชิ้นนี้เป็นปลอกหมอนที่ฉันถักขึ้นเพื่อร่วมประมูลหาเงินสบทบทุนสร้างอาคารเรียนให้น้องๆที่จังหวัดขอนแก่น ประมูลได้ตั้ง 2,600 baht แน่ะ คนที่ได้ไปก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คนอ่านและลูกค้าที่น่ารักของฉันนั่นเอง :)
ก่อนไปลากันไปด้วยกลอนที่ฉันแต่งขึ้น (ยังชอบแต่งกลอนอยู่น้าาา)
...For all dreamers...Keep on dreaming!!
Dream, Oh dream...
It's never easy as it seems,
When it comes true,
Sometimes,
It can turn 'blue'...
And you don't know anymore,
What to do..
But that's all right,
You will learn,
You will be stronger,
And then realise,
It's not all over,
Life still goes on,
You will find the way,
Just follow your heart,
Don't lose yourself,
Things are gonna be okay!
แล้วคุยกันใหม่บล็อกหน้าจ้าาาา
|
| Create Date : 24 มกราคม 2556 |
| Last Update : 24 มกราคม 2556 23:32:40 น. |
|
16 comments
|
| Counter : 3088 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: settembre IP: 2.225.98.93 วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:21:35:50 น. |
|
|
|
| โดย: แอนเองจ้า IP: 58.9.96.72 วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:22:02:04 น. |
|
|
|
| โดย: พี่โอ๋ IP: 124.120.161.133 วันที่: 24 มกราคม 2556 เวลา:23:12:02 น. |
|
|
|
| โดย: NokSi IP: 192.55.18.36 วันที่: 25 มกราคม 2556 เวลา:7:24:16 น. |
|
|
|
โดย: HYPHEN-RICH  วันที่: 25 มกราคม 2556 เวลา:13:33:24 น. |
|
|
|
| โดย: พี่อุ้ม IP: 93.146.212.101 วันที่: 25 มกราคม 2556 เวลา:17:09:21 น. |
|
|
|
| โดย: พี่ดิ่ง IP: 87.16.13.147 วันที่: 25 มกราคม 2556 เวลา:21:22:59 น. |
|
|
|
| โดย: pui IP: 110.77.148.144 วันที่: 28 มกราคม 2556 เวลา:9:44:40 น. |
|
|
|
| โดย: yorky วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:17:34:03 น. |
|
|
|
| โดย: patcharin lilly IP: 101.109.160.127 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2556 เวลา:22:39:19 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ตอนแรกว่าจะเขียนหัวข้อว่า 'กลับมาตายรัง' แต่มันฟังดู negative ไปหน่อย คำว่า 'คืนรัง' เลยฟังรื่นหูกว่าเยอะ คนเราบางทีก็เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ ยิ่งคนแปลกๆอย่างฉันด้วยแล้ว ถ้าถามว่า ทำไมถึงกลับมา? ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า Blossom Blue คือสิ่งที่แตกยอดและเบ่งบานจาก Cerulean Blue พอเริ่มจริงจัง 
)
แต่จริงๆเปล่านะ ช่วงเครียดมันผ่านไปแล้ว พอตัดสินใจได้มันก็รู้สึกโล่งใจบอกไม่ถูก เหมือนได้ปลดเปลื้องภาระอะไรซักอย่างออกจากบ่า รู้สึกแบบนี้ทั้งๆที่ก็ไม่รู้หรอกว่าอนาคตจะเป็นยังไง 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 120 คน [
ปล อยู่กับบล็อกแก้งค์มาหลายปี เชื่อพี่เถอะ หนึ่งในบล็อกดีๆที่พี่ชอบอ่าน มีบล็อกหนูรวมอยู่ด้วยนะ Life is beautiful :)