Bloggang.com : อังศนา - รอยทรายชายน้ำ...*

Group Blog

All blogs

รอยทรายชายน้ำ...*

..ใครอีกคนที่มีฝีไม้ลายมือหลายตัน คือไม่เบาเลย ทั้งแนวบุ๋นและบู๊
มีเอกลักษณ์ตรงที่ชอบใช้คำบางคำ ชนิดที่ไปอ่านเจอที่ไหนก็รู้ว่า
ใครแต่ง สมาชิกรุ่นบุกเบิกของห้องกวีราชฯ คงจำได้ แต่ขอพาดพิง
เพียงโคลง (โปรด)บางบทที่เผอิญไปอ่านเจอจากที่อื่นก็แล้วกัน

~*~

...พระพายพัดแผ่วเพี้ยง................พลิกใบ
เมฆคลี่ขจรขจายไกล...................กระจ่างฟ้า
ลมเหนือเคลื่อนระลอกไหล............ระรวยร่าง
รำลึกรักนวลข้า...........................ค่ำนี้แสนหนาว

...ราวชายกรุงทุ่งร้าง....................รอขวัญ
อยากเสกดวงตะวัน......................ตกช้า
คืนยาวยิ่งพาฝัน..........................ฝืนโศก แม่เอย
ตะครั่นหนาวตะครั่นล้า..................ร่องน้ำรินไหล (น้ำตา)

...ถึงอยู่ไกลขอบฟ้า.....................ฝากฝัน
รักนิดคิดถึงกัน............................ก่อนเช้า
จะแอบอุ่นอกสวรรค์.....................เสวยสุข
จะจากจรจากเจ้า.........................จวบใกล้เสียงขัน

Create Date : 10 สิงหาคม 2548

Last Update : 11 กันยายน 2548 17:09:32 น.

10 comments

Counter : 311 Pageviews.

..พราก...รถติดต่างท้อ............ทำไฉน
จันทร์....จวบศุกร์เพลียใจ........เจ่าจ้อง
จาก......แดงดับรีบไหล...........แดงโผล่
ฟ้า .......กระหยิ่มข้าร้อง..........ปริ่มแล้วกระต่ายเหลือง

พราก....ไฟชำเลืองเหล่ป้าย.....ปั๊มหมาย
ข้า........ขมิบตาประกาย.........ปวดแท้
จาก......วันทุกข์ทดกาย..........เกาขมับ
ฝัน.......สักวันเทวดาแก้..........กรุงเทพแผ้วผ่องถนน

อิอิ.. จะสังเกตได้ว่า อยู่ในระยะที่พึ่งหัดแต่งโคลงกันได้ไม่นานนัก
เนื่องจากมีคำในวงเล็บบ้าง หรือปล่อยให้พยางค์โคลงเกินไปบ้าง
แต่อ่านแล้ว อดหัวเราะไม่ได้.. ชอบ!

โดย: อังศนา

วันที่: 10 สิงหาคม 2548 เวลา:19:42:57 น.

...พระพุทธรูปเปรียบแม้น...........พุทธองค์
ประหนึ่งเสมอเสมือนทรง............สถิตเฝ้า
เตือนสติอย่ามัวหลง..................ใหลลุ่ม กิเลสเอย
งามสง่ายามเมื่อเข้า...................กราบเบื้องพักตรา

..บทนี้เจ้าของแต่งไว้ก่อนจะมีห้องกวีเสียด้วยซ้ำ

เผอิญยังไพเราะอยู่ เลยจับใจคนวัยหัดเข้าวัดพอดี

โดย: อังศนา

วันที่: 10 สิงหาคม 2548 เวลา:19:51:56 น.

...๏สงสัยใครฉลักร้อย...........เรืองกวี
จารสลับงามวจี.....................เช่นนั้น
ยิ่งพิศยิ่งสราญปรีดิ์...............เอมอิ่ม ทรวงเนอ
สฤษฎ์ศัพท์เชิงชั้น................เทียบได้บรมครูฯ

โดย: จอมอสูร

วันที่: 15 สิงหาคม 2548 เวลา:11:27:35 น.

อิอิ.. เจ้าของโคลงคงไม่ยอมรับคำว่าบรมครูเป็นแน่แท้ค่ะ

อย่างไรก็ตาม.. นับได้ว่าเป็นผู้หนึ่งที่มีส่วนให้ จขบ. สนุกกับ
การเขียนโคลงมิใช่น้อยๆ เลย โดยเฉพาะ โคลงกลบท

...เรือกวีลำน้อยล่อง..................เลียบคลอง
คลองรักครองเพลงสอง...........สมัครสร้าง
สร้างรักจากใจปอง....................ปักอก
อกแม่อย่าเลือนร้าง...................รักแล้วรอสมาน

โดย: อังศนา

วันที่: 26 สิงหาคม 2548 เวลา:18:07:33 น.

อาจารย์อังศน์ครับ

จริงๆแล้วคุณชายป่าฯ เนี่ยแระครับเป็นครูคนแรกที่ช่วยเกลาโคลง
ซึ่ง ณ ตอนนั้นบทที่ผมพล่ามๆ ผมเองยังไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร
เพิ่งรู้ว่า คือโคลงสี่สุภาพ ฮ่าฮ่าฮ่า หลังจากบ่นไปสี่ห้าสิบบท
แถมผิดทุกอย่างไม่ตรงตามฉันทลักษณ์เลยยย เขิลล!!นะเนี่ยะ

ประจวบเหมาะ ท่านชายป่าฯ ไปเจอะที่สวนลุม

อายจังที่ไม่รู้ว่า บทนี้ท่านช่ายป่าฯ ประพันธ์ เอิ๊กๆ

นมัสเต ฮับ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขอเป็น ส.ร.น. หมายเลข 3 ซักกะนิด

#27

เป็นบทโคลงที่สะท้อนอารมณ์ของผู้ประพันธ์ได้ดีมาก
อ่านแล้วลื่นไหลได้ใจความหากปรับแต่งเรื่องฉันทลักษณ์
อีกบางจุด มือเก่าๆอาจอายได้ หากใจรักด้านนี้จริงๆ
มีแววฉลุยแน่นอน

อ่านแล้วนึกสนุก ขออนุญาตปรับแก้นิดนิด แบบพยายาม
ไม่ให้กระทบกับเนื้อหาหลัก ผิดพลาดประการใด หาก
ท่านบอกอไม่ชอบหรือเผอิญท่านผู้รู้จริงมาทักท้วงก็ขอ
อำไพด้วยเด้อ..

ข้อลองปรับแต่งสักบท

๏ พร่ำเพรียกพี่เรียกน้อง...............ก้องไกล
ใต้ผืนน้ำยิ่งใหญ่.........................ไป่กว้าง
หยาดหยดน้ำรินไหล....................ไพศาล
มืดมิดจิตอ้างว้าง........................ท่วมท้น เพลิงเผา๚

บาทแรก
๏ พร่ำเพรียกพี่เรียกร้อง.................ก้องไกล
บาทนี้ใช้สัมผัสสระได้ดีคือ พร่ำเพรียกพี่ และคำว่า
ก้องไกล ไม่ต้องแก้อะไร

บาทสอง
ใต้ผืนน้ำยิ่งใหญ่...........................ไป่กว้าง
ตรงคำว่า ผืน ยังไม่ใช่วรรณยุกต์เอกครับ ส่วนคำว่า
ไป่ ซึ่งแปลว่าไม่ อ่านแล้วอาจขัดนิดนิด
ลองแก้ใหม่เป็น
ใต้แผ่นน้ำผืนใหญ่........................สุดกว้าง

บาทสาม
หยาดหยดน้ำรินไหล.....................ไพศาล
ตำแน่งของคำว่า น้ำ ต้องเป็นวรรณยุกต์ครับ ส่วนคำว่า
ไพศาล พยางค์ที่สองก็ต้องเป็นวรรณยุกต์เอก
เช่นกัน ลองสลับกันใหม่
หยดน้ำหยาดรินไหล......................รดหลั่ง

บาทสุดท้าย
มืดมิดจิตอ้างว้าง.........................ท่วมท้น เพลิงเผา๚
คำว่า ท่วมท้นเพลิงเผา นี่ไม่ธรรมดาฟังแล้วไพเราะ
เพราะคำว่า เผา เป็นเสียงจัตวา ซึ่งมักนิยมใช้กัน
แต่อย่างไรก็ตามทุกพยางค์ต้องเขียนติดกันครับ

รวมใหม่เป็น
๏ พร่ำเพรียกพี่เรียกร้อง................ก้องไกล
ใต้แผ่นน้ำผืนใหญ่.......................สุดกว้าง
หยดน้ำหยาดรินไหล....................รดหลั่ง
มืดมิดจิตอ้างว้าง........................ท่วมท้นเพลิงเผา๚

จากคุณ : ชายป่าคอนกรีต (ชายป่าฯ) - [ 18 ม.ค. 47 15:08:14 ]

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณครับที่ช่วยชี้ทาง
อืมๆช่วงหลังไม่ค่อยเห็นงานเลยนะครับ
นอกจากเห็นท่านชายป่าฯ ที่ รดน สพ แว้บๆนะครับ

โดย: จอมอสูร

วันที่: 26 สิงหาคม 2548 เวลา:22:55:58 น.

..บางที ก็น่าเสียดายนะคะที่หลายๆ คนต้องรามือไปจากการแต่งโคลง
อาจจะเนื่องจากงานเยอะ จึงเหนื่อยเกินกว่าจะมานั่งรจนาร้อยกรอง
หรือไม่ก็เบื่อขึ้นมาเสียอย่างนั้น จึงหมดสนุกไปดื้อๆ

ฯ
...เหมือนฝันว่าว่ายห้วง..........มหรรณพ
กว้างใหญ่สุดจะพบ...............ฝั่งได้
หลงทิศทะเลจบ...................ชีวิตแน่
ออกตกหรือเหนือใต้..............ตวัดจ้ำอ่อนแรง

...เห็นแสงสะท้อนวาบ...........ไกลลิบ
รีบว่ายตามกระพริบ................ขอบฟ้า
แสงสีระยับระยิบ...................ไฉนห่าง
แสนเหนื่อยและเมื่อยล้า..........ระเรี่ยน้ำลอยคอ

ฯ

โดย: อังศนา

วันที่: 31 สิงหาคม 2548 เวลา:21:23:55 น.

....๐ทึมทึมหม่นเพี้ยงส่อง...โสมโศก
แผ่พยับทาทาบโลก.............ลบสล้าง
พายุกรีดสะบัดโบก.............บาดลึก ทรวงเนอ
เผยประหวั่นจิตคว้าง..........เคลื่อนเคว้งกลางหาว

....๐วาววาบระหว่างเวิ้ง......วิบวับ
หมายสาดส่องทาบทับ.........ทาบพื้น
ประดุจขับทึมพยับ...............พ้นภพ
ฤๅรัศมิสูรย์ซับรื้น................สร่างสิ้นโศกศัลย์

ดอกไม้สวยจังเลยนะครับ

โดย: จอมอสูร

วันที่: 4 กันยายน 2548 เวลา:22:37:34 น.

…..ร้อนแดดที่แผดไหม้……………เมษา
เปิดพัดลมเปิดแอร์………………….อาจเว้น
หรือหลบพักชายคา………………..คลายเหนื่อย
ร้อนรักไม่รู้เร้น…………………......แห่งใด

…..ไฟป่าลามเรื่อยไม้……………..ลุกโหม
ยังช่วยกันสู้ไฟ..…………………...ดับได้
แต่ไฟรักรอโลม…………………....ฤาดับ ได้ฤา
เพราะรักมอบให้ไว้………………...มั่นคง

…..ลมพายุยับบ้าน………………...ปลิวพัง
เรือนใหม่พอบรรจง………………...ก่อสร้าง
แต่ลมรักลมหวัง…………………....พัดทุก คืนแฮ
อย่าปล่อยเรียมอ้างว้าง………….…วาดสมาน

…..สาดสรงลงคลุกเคล้า………….ดำหัว
มีทุกปีสงกรานต์…………………....สาดน้ำ
สาดรักแม่อย่ากลัว………………….เกรงสาด แม่เอย
รอสาดจนคล้ำแล้ว………………….กี่สมัย

ขณะนี้.. ดอกไม้ในกรอบ comment ไม่มีเสียแล้วค่ะ

อมยิ้มรูปดาวน้อยที่อุตส่าห์ประดิษฐ์แทบแย่ก็ไม่มีเหมียนกัน

..เดาว่าอาจเป็นเพราะพันทิปกำลังจัดระเบียบบล็อก
หวังว่าทุกอย่างคงจะกลับคืนมาเมื่อระบบเข้าที่เข้าทาง

โดย: อังศนา

วันที่: 11 กันยายน 2548 เวลา:17:33:45 น.

ตาลายฮับ ฮี่ๆ

นมัสเต ฮับ

....๐นภาเผยเมฆครึ้ม.......ครางครวญ
เสียงสั่นสั่นครืนลาม........รื่นท้น
พ่างเปรมสวรรค์สรวญ......สรรเสก นัยแล
เริ่มปรีดิ์กาลล้วนล้น........หลั่งปรน

....๐วิเวกภพสร่างเพี้ยง....พรรษสมัย
ฉ่ำหยาดหยดสายฝน......ร่วงฟ้า
ต้องช่อลดาไพร............พลิ้วพร่าง
พรมชื่นทั่วพื้นหล้า.........รับสราญฯ

อาจารย์อังศน์ ลองเปลี่ยนรูป ที่แทนอมยิ้ม...จากเดิม

//www.pantown.com/data/4691/board2/15-20050902230551.jpg

เป็นรูปใหม่ดีกว่ามั้งครับ เพราะดูเหมือน รุปไม่มีตาม ลิงก์ ข้างบนแล้วนะครับ
ไม่น่าจะเกี่ยว กับ การจัดหมวดหมุ่ บลอกครับ

และรูปใน Textarea รูปดอกไม้นะครับ
//www.pantown.com/data/4691/board2/15-20050829221806.jpg

หาไม่เจอแล้วเช่นกันนะครับ

โดย: จอมอสูร

วันที่: 14 กันยายน 2548 เวลา:20:08:01 น.

อิอิ.. ฟามรู้เท่าหางอึ่ง พอเจออะไรเรรวนเข้า

ก็ปุโลปุเลโทษเขาไว้ก่อน.. พอไปเช็ค properties
เลยพึ่งจะถึงบางอ้อค่ะว่าเป็นเพราะพี่ไปย้ายกระทู้รูป
ใน pantown ไปมา หมายเลขมันเลยกระโดดไปมาด้วย
ที่นี่เลยหารูปที่นู่นไม่เจอ

ขอบคุณมากค่ะ คุณจอมอสูร

โดย: อังศนา

วันที่: 14 กันยายน 2548 เวลา:21:18:37 น.

อังศนา

Location :

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Friends are like stars
Not always seen
But always there

๏ มิ่งมิตรนั้นเปรียบแม้น..........หมู่ดาว
กระพริบพร่างกลางหาว...........ห่อนล้า
ยามรวิแจ่มจันทร์สกาว............แสงกลบ
คงจรัสเป็นเพื่อนฟ้า................อยู่แม้ไม่เห็นฯ

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

Friends' blogs

[Add อังศนา's blog to your web]

Links

BlogGang.com