๏ ด่วนเดินดูหมู่ไม้....................ระเมียรตาเขียวโขดเขินเนินศิลา................เลื่อมรุ้งคิดไม้มิ่งพฤกษา......................สวนหย่อมอยู่กระถางคาคุ้ง.......................ค่อยตั้งแต่งตาม๏ งามใบงามต้นฝาก..................ฝ้ายคำมือหนึ่งปลูกหนึ่งกำ....................หนดเกล้าปลูกจิตปลูกใจสำ......................นึกจดเพื่อนใฝ่เพื่อนฝังเฝ้า...................ฝากฝ้ายคำแฝง๏ แห้งจิตหักจิตปั้น.....................จำปูนยืนเดี่ยวยิ่งอาดูร........................เดี่ยวย้ำไม้ป่าปลูกเมืองสูญ.....................สง่าป่ารังแต่เหี่ยวเฉาช้ำ........................ช่อไม้ใบเหลือง๏ พลับพลึงเปลื้องกลีบแก้ว...........เกสรใบดาบปลาบปรกงอน...................ระชดช้อยปรงปลิวลิ่วอรชร.........................แตกช่อรสสุคนธ์ดอกน้อย.......................หนึ่งน้ำใจหอม๏ แก้วเจ้าจอมแจกก้าน................ใบกลมเกลื่อนกระเจิงเริงลม....................ลู่ริ้วศรีตรังแตกใบสม........................เสมอกิ่งละเอียดเพียงแพรพริ้ว..................กระเพื่อมโต้ตะวันฉาย๏ ส่ายใบโบกระบัดเจ้า..................เมืองตรังคือพัดโบกบังสูรย์........................สง่าป้องหมากหอมหมากแดงดัง.................แดงชาติขาวผ่องพวงเงินต้อง.....................แตกเส้นแดงสี๏ ช้องนางคลี่ระส่ายเส้น...............เกษาสวยสิบสองปันนา........................ประหนึ่งสร้อยไทรแคระคลี่ใบหนา.....................ใบนิดใบซ่อนใบซ้อนช้อย.....................เชิดชั้นชุมใบ๏ ไม้ป่าจากป่าแก้ว......................กระถางกรุงหอมป่าปลอมปรนปรุง...................ป่าไม้พอชื่นฉ่ำบำรุง.............................บริรักษ์เห็นชื่อหอมฉ่ำให้.........................ห่างช้าลาหายชักม้าชมเมือง : เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~
------ หน้าต่างตา ปิดตาย ไว้แน่นหนา
ยังงัดกลอน หน้าต่างตา เข้ามาได้
ประตูหน้า ขึงขัง ระวังระไว
ยังลอบใช้ กุญแจยิ้ม มายิ้มแย้ม
------ เปิดประตู หน้าต่าง ทั้งหน้าตา
แล้วแอบมา ขโมยหอม ในไร่แก้ม
ซ้ำเด็ดดวง ดอกรัก มาปักแซม
ให้มอมแมม ดอกหญ้าเคล้า กับความงาม
----- ปัญญาเอย ปัญญาไย ไม่เอื้อนเอ่ย
อารมณ์เอ๋ย อารมณ์ไย ไม่หักห้าม
สติเอย สติไย ไม่อยู่ยาม
ปล่อยขโมย มาข้าม มายกเค้า
----- มาทลาย รั้วระวัง ให้พังราบ
มาร่ายเสก มนต์สาป ให้หมดเศร้า
มาให้ห่วง คิดถึง ทุกค่ำเช้า
มาปล้นเอา หัวใจ ไปหมดแล้ว......♥
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์