ครั้งหนึ่งในชีวิต
ได้ฤกษ์อัพบล็อกเสียที หลังจากห่างหายไปนานมาก ไม่เป็นไรขอเริ่มใหม่วันนี้เอารูปภาพจากมุมสูงมาอวด ....ได้ไปขึ้นเครื่องบินเล็กที่เชียงใหม่มา เนื่องจากผู้ร่วมอุดมการณ์เห็นว่าข้าพเจ้าถ่ายรูปมุมสูงจากในเครื่องบินแล้วไม่จุใจเหตุด้วยเห็นโบรชัวร์จากที่พักของโรงแรมเขามีโปรแกรมนี้ก้อต่างคนต่างก้อนี่เลยไปบินกัน ผู้จัดการที่พักก็ติดต่อจองให้ ได้โปรแกรมบินของวันถัดไป โอ้ ใจจดใจจ่อรออยู่หนึ่งคืน ไม่รู้พรุ่งนี้ตรูจะมีชีวิตรอดไหมฟระเนี่ยแหม๋ ทำเป็นเก่งอ่ะนะ เช้าวันรุ่งขึ้น ก้อเตรียมตัวกินข้าว และเตรียมกล้องอย่างเรียบร้อยปรากฏว่าอากาศฟ้าไม่ค่อยเป็นใจ แสนเสียดาย ฟ้าขาวไปหมด ไม่เห็นแสงสักนิดนึง นั่งรถไปก้อกลัวไม่รู้ว่าจะเป็นไง แต่ท้ายสุดปรากฏว่าขึ้นเครื่องเป็นคนแรกเลยอ่านะ ..ตานั่นก้อมัวแต่นั่งกินกาแฟ เขาเลยลากเราไปขึ้นเครื่องก่อนเลยจะบอกว่าเครื่องบินเล็กนี่ ไม่เห็นมันก็เหมือนกับจะเซฟตี้ แต่ข้าพเจ้าคิดว่าตกลงมาก้ออ่ะ นะ คงจะเหลือหรอก เฮ้อ แต่เอาไงก้อเอา จ่ายตังค์แล้วนี่ ฮ่าๆๆๆพอเครื่องขึ้นมาได้สักพัก หลังจากปรับตัวเข้ากับความกลัวได้แล้วก็หามุมถ่ายภาพมาอย่างที่เห็นล่ะนะ อิๆๆๆ ไม่รู้จะเล่ายังไง จะบอกว่าอากาศข้างบนมันสดชื่น ซะไม่มี ฮ่าๆๆเครื่องวนๆๆๆ ได้สักสิบห้านาทีกว่าๆ ก้อได้ลงพื้นและ ว้า เร็วจัง อยากอยู่อีก อิๆๆบางมุมจากเครื่องบินขาไปฟ้าเป็นแบบนี้ไง ทำไมถึงได้อยากขึ้นเครื่องบินเล็กน่ะ หุ หุ ฟ้าไม่เป็นใจ