ไม่รักไม่ว่า เพลงไม่รักไม่ว่า เป็นเพลงเก่าที่ชอบมาก จึงได้นำเนื้อเพลงมาลงพร้อมกับโน้ตเพลงม่านมงคลเพราะใช้ทำนองเดียวกันค่ะ จำได้ว่าชอบเพลงนี้ตั้งแต่ฟังครั้งเเรกมื่อ 20 กว่าปีก่อน ตอนนั้นวงแกรนเอ็กซ์นำมาขับร้องในอัลบัม สายใย แต่ที่รู้สึกซึ้งกับเพลงนี้อีกครั้งเมื่อ.......................(เอาเป็นว่าไม่บอกดีกว่า คือถ้าบอกไป เขินน่ะ ) เพลงไม่รักไม่ว่า รู้ รู้อยู่ มิควรคู่กับจอมใจ วาสนาเราแสนไกลหนักหนา แต่ความรักหักฉันใดไม่เลือนรา แค่เพียงมิเห็นดวงหน้า เหมือนว่าจะบ้าตาย สุดเหลือจะบอกเขาให้เข้าใจ ว่าเรารักเท่าไรจริงแค่ไหนทั้งใจและกาย ให้คิดเลิกรักไปเหมือนให้ตาย มันโหดร้ายเกินไปแก้วตา *จอมใจไม่รัก ก็ไม่ต้องรักต้องฝืน จอมใจมิชื่น ก้อไม่ต้องฝืนเวทนา เพียงแต่ขอให้พี่รักภักดีสุดา ก็สุขอุรา เกินวาสนาพี่นัก ใจเธอนั้นจะรักชอบมอบผู้ใด จะเป็นของใครเมื่อไรไม่ห่วงเลยที่รัก ชาตินี้พี่น้อยบุญนัก เจียมตนสู้ข่มรัก สร้างกุศลรอชาติใหม่มา (ซ้ำ *) เพลงม่านมงคล (2 ชั้น) *---รํ -รํ-ช -ฟชร -มฟช ---- -ฟ-ท ลชดํช ลทดํรํ ---- -ดํรํฟํ -ทรํดํ -ทลช --ลท รทลช -ฟชร –มฟช (ซ้ำ *) ---- -ร-ช -ด-ฟ -ททท --ลช ลฟช -มรช ฟมดร ---- -ร-ช -ฟ-ร -ฟ-ด -รํ-ดํ -ท-- -ลชดํ ทลฟช --ชช ชล-- ชฟชล ชฟชท --ดํรํ ฟํชํ-- -ร-- ฟชฟท ---- ลลชดํ ทลชด ทลฟช --ชช ชล-- ชฟชล ชฟชท ---- -ดํรํฟํ -ทรํดํ -ทลช --ลท รํทลช -ฟชร -มฟช ---- -ร-ช ด-ฟ -ททท --ลช -ลฟช -มรช ฟมดร (กลับ) เพลงม่านมงคล ร้อนรักหนักหน่วงห่วงใยจริงหนอ เฝ้าเรือหอรอวิวาห์หน้าหนาว เร่งวสันต์ผ่านพ้นไปใจซึมเซา คอยวันเหมันต์เยือนเหย้าหลงเฝ้าม่านมงคล อกเอ๋ยแบกรักหนักทรวง เพราะความรักพุ่มพวงจึงห่วงหวงล้นดวงกมล เฝ้าฝันวันคืนฝืนทนเพ้อพร่ำบ่น ชังหน้าฝนทนไปเบื่อจัง รอคอยลมหนาวคงสุขอะคร้าวดังหวัง หมอบเคียงเหนือตั่ง หลืบหลังม่านมงคล รับหยดสังข์ดังที่หวังไว้ในกมล คำพรเลิศล้นคงเปี่ยมท่วมท้นสักขี กล่อมเรือนหอขับพนอคลอดนตรี จำเรียงเสียงมโหรีกล่อมน้องพี่ที่เคหา เพลงม่านมงคล (รักซ้อนซ่อนรัก) ร้องโดยวินัย จุลบุษปะ รักซ้อนซ่อนรักก่อนอยู่ภายใน เกิดรักมาซ้อนใจให้หวน วาสนาไม่ถึงเธอละเมอครวญ อกเอยรักเคยรัญจวนหวนไห้ใจอาวรณ์ ถูกเขาแย่งรักจากฉัน เพราะบุญน้อยไม่ทันจึงเฝ้าฝันมิได้หลับนอน อกเอ๋ยหัวใจร้าวรอนขอลาจร ทรวงสะท้อนรักจางห่างกัน ตรอมตรมใจนัก เมื่อสุดที่รักจากฉัน ดังมีเหมือนม่าน กั้นไว้ให้หมอง ในชาตินี้คงไม่สมฤดีที่ปอง ดวงใจร่ำร้อง เพียงเจอะนวลน้องสักหน โอ้สวรรค์โปรดเห็นใจจงได้ดล กลับเป็นเหมือนม่านมงคล ผลส่งดังใจหมาย ชาตินี้พี่รักฝากฝัง แม้บุญน้อยเจ้ายังพี่จะหวังไปจนชีพวาย   Create Date : 16 สิงหาคม 2551     Last Update : 16 สิงหาคม 2551 17:45:15 น. Counter : 620 Pageviews.   2 comment Share Tweet

โคลนตม ดอกบัว ลูกปลา ตะวันสีส้มโผล่พ้นหลังคาห้องแถวที่อายุมากกว่า 50 ปีแล้ว 10.30 น. แดดร้อนแต่ยังไม่จัด เด็กชายเกียรติยศ วิ่งไปหาเด็กชายพิทักษ์สันต์ที่ห้องแถวถัดไปซึ่งมีต้นชมพู่อยู่หน้าบ้าน “กี กี อยู่ไหม” กีเป็นชื่อเล่นของเด็กชายพิทักษ์สันต์ “อยู่คร๊าบ อ้าว พราง” พราง : ไปเล่นในโรงเรียนกันเถอะ เมื่อคืนฝนตกหนักน้ำท่วมโรงเรียน ไปจับปลากัน กี : ไปดิ ขอแม่เราก่อนนะ เด็กชายเกียรติยศหรือ “พราง” เป็นชื่อเล่น พรางเดินจูงมือ กี ไปขออนุญาตแม่แล้วจับมือกันวิ่งออกมา มุ่งหน้าไปที่ประตูทางเข้าโรงเรียน พราง : ล็อคอ่ะ ค่อยๆ มุดช่องเข้าไปนะ เด็กน้อยตัวเล็กค่อยๆมุดซี่ลูกกรงประตูรั้วเข้าไป น้ำท่วมโรงเรียนเมื่อคืนนี้น้ำยังขุ่นอยู่ เด็กชายทั้งสองค่อยๆเดินลุยน้ำเข้าไปที่ตัวอาคารชั้น1 แล้วมายืนตรงที่น้ำท่วมไม่ถึง ชะโงกมองน้ำเห็นไหลไปทางด้านหลังโรงเรียน มองตามสายน้ำ ปลิง เศษไม้ ลูกปลาช่อน ปลากั้ง ไหลไปตามน้ำ เศษจอก แหนอีก กี : น้ำไหลอย่างนี้จะจับปลายังไงดี พรางดึงแขน กี เดินลงตามน้ำไป ทางหลังโรงเรียน น้ำแค่เข่าเด็กขนาดอายุ15ปี เดินได้อย่างสบายๆ กี : โอย! ปลิงเกาะขา สองเด็กชายรีบวักน้ำราดขาตัวเอง เอามือถูไปมา ทั้งรีบวิ่งขึ้นบนลานของอาคารเรียนตึก 2 ปลิงหลุดหมดแล้ว แต่ 2 เด็กน้อยยังแหยงๆ ไม่หาย กี : กลับเถอะพราง แดดร้อนแล้ว หิวข้าวแล้วด้วย ไปกินข้าวบ้านเรานะ ให้แดดร่มค่อยมาตอนเย็นเถอะ พราง : เอางั้นเหรอ ไปดิ สองเด็กน้อยจูงมือกันกึ่งวิ่ง กึ่งเดินเดี๋ยวปลิงจะเกาะเอาอีก วิ่งกะย่องกะเย่งมาเกือบถึงประตูโคลนติดเท้าเต็มเลย กี : พราง เราล้างเท้ากันก่อนดีกว่า พราง : ดี ทั้งสองต่างรีบล้างโคลนออกจากขาของตัวเอง พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรขาวๆ ไม่ไกลนัก สงสัยเด็กน้อยจึงเดินไปดู “เฮ่ ดอกบัวนี่ มาขึ้นได้ยังไงอ่ะ” พราง บอกกับ กี แล้วรีบวิ่งเข้าไปให้ใกล้กว่านี้จนถึงกอบัว มันคงเป็นเรื่องแปลกสำหรับทั้งสอง เมื่อไม่เคยพบเจอกับต้นดอกบัวเผื่อนในระระใกล้ๆ ตรงหน้าขนาดนี้ ทั้งสองต่างมองกอบัวด้วยความตื่นเต้น แต่ทั้งสองไม่ได้รีบก้มลงเก็บดอกบัวแต่อย่างใด หากแต่สัมผัสดอกบัวด้วยความชื่นชมทางสายตาเท่านั้น พราง : กี ดูนั่นลูกปลามานอนอยู่บนใบบัวที่ปริ่มน้ำ ทั้งสองสัมผัสมันด้วยสายตา และซึมซับห้วงเวลาขณะนั้นด้วย ผิวหนังรู้รับบรรยากาศโดยรอบ ไอร้อนท่ามกลางเปลวแดด ดอกบัวบานสีขาวสะท้อนแดด แสบตาดีจัง มองลงไปใต้น้ำ ตนหญ้าที่จมน้ำมีลูกปลาว่อนอยู่ด้วย กีและพราง จับมือกันรับรู้กับตัวเองโดยไม่รู้ว่าสุนทรียภาพคือสิ่งที่เป็นประสบการณ์นั้นซึมซับเข้ามาเองโดยไม่จำเป็นต้องเรียนตามหนังสือก็ได้.   Create Date : 11 กันยายน 2550     Last Update : 13 ธันวาคม 2550 12:21:25 น. Counter : 319 Pageviews.   1 comment Share Tweet