Bloggang.com : aesthetic_kan - โคลนตม ดอกบัว ลูกปลา

ใฃ้หนีราชกานต์เท่านั้น

โคลนตม ดอกบัว ลูกปลา

ตะวันสีส้มโผล่พ้นหลังคาห้องแถวที่อายุมากกว่า 50 ปีแล้ว 10.30 น. แดดร้อนแต่ยังไม่จัด เด็กชายเกียรติยศ วิ่งไปหาเด็กชายพิทักษ์สันต์ที่ห้องแถวถัดไปซึ่งมีต้นชมพู่อยู่หน้าบ้าน “กี กี อยู่ไหม” กีเป็นชื่อเล่นของเด็กชายพิทักษ์สันต์ “อยู่คร๊าบ อ้าว พราง”
พราง : ไปเล่นในโรงเรียนกันเถอะ เมื่อคืนฝนตกหนักน้ำท่วมโรงเรียน ไปจับปลากัน
กี : ไปดิ ขอแม่เราก่อนนะ
เด็กชายเกียรติยศหรือ “พราง” เป็นชื่อเล่น พรางเดินจูงมือ กี ไปขออนุญาตแม่แล้วจับมือกันวิ่งออกมา มุ่งหน้าไปที่ประตูทางเข้าโรงเรียน
พราง : ล็อคอ่ะ ค่อยๆ มุดช่องเข้าไปนะ
เด็กน้อยตัวเล็กค่อยๆมุดซี่ลูกกรงประตูรั้วเข้าไป น้ำท่วมโรงเรียนเมื่อคืนนี้น้ำยังขุ่นอยู่ เด็กชายทั้งสองค่อยๆเดินลุยน้ำเข้าไปที่ตัวอาคารชั้น1 แล้วมายืนตรงที่น้ำท่วมไม่ถึง ชะโงกมองน้ำเห็นไหลไปทางด้านหลังโรงเรียน มองตามสายน้ำ ปลิง เศษไม้ ลูกปลาช่อน ปลากั้ง ไหลไปตามน้ำ เศษจอก แหนอีก
กี : น้ำไหลอย่างนี้จะจับปลายังไงดี
พรางดึงแขน กี เดินลงตามน้ำไป ทางหลังโรงเรียน น้ำแค่เข่าเด็กขนาดอายุ15ปี เดินได้อย่างสบายๆ
กี : โอย! ปลิงเกาะขา
สองเด็กชายรีบวักน้ำราดขาตัวเอง เอามือถูไปมา ทั้งรีบวิ่งขึ้นบนลานของอาคารเรียนตึก 2 ปลิงหลุดหมดแล้ว แต่ 2 เด็กน้อยยังแหยงๆ ไม่หาย
กี : กลับเถอะพราง แดดร้อนแล้ว หิวข้าวแล้วด้วย ไปกินข้าวบ้านเรานะ ให้แดดร่มค่อยมาตอนเย็นเถอะ
พราง : เอางั้นเหรอ ไปดิ
สองเด็กน้อยจูงมือกันกึ่งวิ่ง กึ่งเดินเดี๋ยวปลิงจะเกาะเอาอีก วิ่งกะย่องกะเย่งมาเกือบถึงประตูโคลนติดเท้าเต็มเลย
กี : พราง เราล้างเท้ากันก่อนดีกว่า
พราง : ดี
ทั้งสองต่างรีบล้างโคลนออกจากขาของตัวเอง พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรขาวๆ ไม่ไกลนัก สงสัยเด็กน้อยจึงเดินไปดู “เฮ่ ดอกบัวนี่ มาขึ้นได้ยังไงอ่ะ” พราง บอกกับ กี แล้วรีบวิ่งเข้าไปให้ใกล้กว่านี้จนถึงกอบัว มันคงเป็นเรื่องแปลกสำหรับทั้งสอง เมื่อไม่เคยพบเจอกับต้นดอกบัวเผื่อนในระระใกล้ๆ ตรงหน้าขนาดนี้ ทั้งสองต่างมองกอบัวด้วยความตื่นเต้น แต่ทั้งสองไม่ได้รีบก้มลงเก็บดอกบัวแต่อย่างใด หากแต่สัมผัสดอกบัวด้วยความชื่นชมทางสายตาเท่านั้น
พราง : กี ดูนั่นลูกปลามานอนอยู่บนใบบัวที่ปริ่มน้ำ
ทั้งสองสัมผัสมันด้วยสายตา และซึมซับห้วงเวลาขณะนั้นด้วย ผิวหนังรู้รับบรรยากาศโดยรอบ ไอร้อนท่ามกลางเปลวแดด ดอกบัวบานสีขาวสะท้อนแดด แสบตาดีจัง มองลงไปใต้น้ำ ตนหญ้าที่จมน้ำมีลูกปลาว่อนอยู่ด้วย กีและพราง จับมือกันรับรู้กับตัวเองโดยไม่รู้ว่าสุนทรียภาพคือสิ่งที่เป็นประสบการณ์นั้นซึมซับเข้ามาเองโดยไม่จำเป็นต้องเรียนตามหนังสือก็ได้.

Create Date : 11 กันยายน 2550

Last Update : 13 ธันวาคม 2550 12:21:25 น.

1 comments

Counter : 320 Pageviews.