Bloggang.com : เค้าแมวสีรุ้งพุงโต

Bloggang.com : weblog for you and your gang

My [rainbow] Owl Private rOOm

Group Blog

All blogs

ปางอุ๋ง

ไม่ตั้งใจเที่ยว ตอนนี้ ต้องขึ้นต้นด้วยคำว่า โทษทีคราวนี้ตั้งใจ(อย่างที่สุด)
อ่านจบแล้วขอให้ความสวยงามของปางอุ๋ง
ทำให้หัวใจของเพื่อนๆทุกคนมีความสุข
และยกโทษให้เราทีเถอะ..เพี้ยง

ไปเที่ยวเหนือครั้งนี้ เป็นครั้งแรกในรอบ 20 ปี ตั้งแต่จบจาก ม.ช.
หลังจากที่ผ่านทำงานมาอย่างหนักในรอบปี
มีชีวิตที่รีบเร่ง และวุ่นวายทุกวัน
ปีนี้เลยตั้งใจจะไปพักร้อน ในที่หนาวๆบ้าง
เริ่มเดินทางทริปแรก ไปแม่ฮ่องสอน ในช่วงเดือนมกราคม
ตั้งใจไปสัมผัสความหนาวเย็นและความงาม
แบบสวิสเซอแลนด์เมืองไทย ที่ ปางอุ๋ง
อ่างเก็บน้ำอันเนื่องมาจากโครงการในพระราชดำริปางตอง2
ต้องวัดใจกันที่ 1,543 โค้ง พร้อมทางขึ้นเขาที่ร่ำลือกันว่า โหดสุดๆ
เมื่อพร้อมแล้ว ทั้งกายและใจ ก็..ลุยเลย

ก่อนจะเข้าแม่ฮ่องสอน มีอีกความตั้งใจ(ดูเหมือนเที่ยวครั้งนี้จะตั้งใจไปซะทุกอย่าง555)
ขอผ่านเข้าไปชมดอกพญาเสือโคร่งที่ผลิดอกบานเต็มดอยให้เต็มๆตาซักครั้ง
เมื่อถึงหน่วยจัดการต้นน้ำขุนแม่ยะ อ.แม่แตง
ต้องว่าจ้างรถโดยสารที่ขับโดยชาวบ้านในท้องที่ให้พาพวกเราดั้นด้นขึ้นไป
ทางขึ้นไปขุนแม่ยะ เป็นเส้นทางที่ทรหดมาก ทรมานกระเพาะ ตับ ใต
ดูท่า อาหารเช้าของเราคงไม่ต้องผ่านกระบวนการย่อยในกระเพาะแล้วหละ
ถูกกระแทกเข้าไปในลำไส้เล็กหมดพอดี
อันที่จริงก็ได้ความมันส์ แบบแอดเวนเจอร์ ไม่เบา (อิอิ ถูกใจคนบ้าพลังแบบเราดี)

พอขึ้นถึงด้านบนเจอกับอากาศเย็นสบาย
เจอฟ้ากว้างๆ พร้อมกับดอกสีชมพูที่บานไปทั่วดอย
ก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
ตั้งใจมา หลายปี ไม่มีโอกาส ครั้งนี้มาช่วงบาน 40%
เร็วไปนิด ก็เลยได้ภาพ ชมพู-เขียว ไปก่อนมีโอกาสเหมาะๆซัก 80%เมื่อไหร่เราจะมาอีกแน่นอน

เส้นทางไปปางอุ๋ง เป็นทางโค้งและชัน เพราะต้องขึ้นเขา
วิบากมากจนอดคิดในใจไม่ได้ว่า
ทำไมต้องมาอยู่ในที่ๆมันเข้าออก ลำบากยากเย็นขนาดนี้

พอมาถึง ได้สัมผัสอากาศบริสุทธิ์ ที่สดชื่น
เย็นสบายจนลืมความวุ่นวายและฝุ่นควันที่เราได้เจอทุกวันๆในเมือง
สายหมอกยามเช้าลอยตัวเรี่ยๆกับผิวน้ำอย่างนุ่มนวล
เหมือนไม่อยากพรากจากกัน
เช้านี้ อุณหภูมิเย็นจัดถึง 9 องศา
หนาวจนปลายนิ้วเย็นและแข็ง จนแทบจะไม่สามารถกดชัตเตอร์ได้เลย
ด้วยความที่อยากจะบันทึกความทรงจำไว้
ด้วยภาพที่อยู่ต่อหน้าเราสวยงามมากๆ
นึกๆแล้ว อยากมาอยู่ซัก 1 อาทิตย์
คิดถึงพู่กันและเฟรมขึงผ้าใบจริงๆ

เสน่ห์อีกอย่างของที่นี่ ยกให้กับความสงบเรียบง่ายของชุมชน
บ้านพักที่เป็น โฮมสเตย์ มีอยู่มากก็จริง
แต่สร้างขึ้นแบบไม่ให้ทำลายมุมมองและดูกลมกลืนด้วยวัสดุที่เป็นธรรมชาติ
ที่นี่มีต้นกาแฟปลูกอยู่ทั่วไป จำหน่ายกาแฟสด ที่ชาวบ้านปลูกเอง คั่วเอง
ระหว่างทางเดินไปอ่างเก็บน้ำก็จะมีชาวบ้านมาตั้งโต๊ะขายอาหารที่ทำเอง
ที่แปลกสำหรับเราก็คือถั่วทอด แต่หน้าตาเหมือน เฟรนช์ฟรายด์
รสชาดอร่อยเชียวแหละทานตอนร้อนๆหมดไม่รู้ตัวเลย
ส่วนมื้อหนักๆแนะนำให้ลองชิม ไก่อู๊ป อาหารพื้นบ้าน
ทำจากไก่แล้วเอาไปหมักกับเครื่องเทศสารพัดแล้วเอามาผัด
อร่อยดีหอมกลิ่นสมุนไพรมากๆ

ชื่นชมบรรยากาส สูดอากาศบริสุทธิ์จนเต็มปอด
แล้วนึกขอบคุณพระเจ้าแผ่นดินของเรา ที่ท่านได้ดำริทำโครงการนี้ขึ้น
เราช่างโชคดีที่ได้เกิดและมีชีวิตอยู่ใต้ร่มพระบารมีของพระองค์ท่าน
และขอบคุณธรรมชาติ ที่คงความยากลำบากในการเดินทางมาที่นี่
เพราะขึ้นมายาก คนก็อาจจะยังมาเยี่ยมเยือนไม่ได้คราวละมากๆละมั้ง
ถึงทำให้ความเป็นวิถีชาวบ้านยังมีให้เห็นอยู่ทั่ว ทั้งหมู่บ้าน
เราแอบภูมิใจนะ ที่เอาชนะความยากลำบาก
จนดั้นด้นมาถึงสถานที่ที่สวยงามแบบนี้
ขอให้คงอยู่ และสร้างแรงบันดาลใจให้ผู้คนตลอดไป...