• ตามอารมณ์
• ขำ ขำ วันหยุด
• ชื่อแปลก ร้านโปรด
• ไม่ตั้งใจเที่ยว
• วาดภาพด้วยแสง

Warm Welcome พูดถึง นักท่องเที่ยวมาหลายเรื่องแล้ว... นึกขึ้นได้ว่ามีชาวต่างชาิติอีกหลายคนก็ไม่ได้มาบ้านเมืองเรา แค่ท่องเที่ยว...บ้างมาทำงาน... ...บ้างก็มาตั้งรกราก สร้างครอบครัวอยู่ไทยแลนด์ ...ลูกครึ่ง ลูกเสี้ยว ตบเท้ากันเข้าวงการ ...วงการบันเทิง กันเรียงแถว ดูท่า ไทยแลนด์ ของเราจะยินดีต้อนรับ Warm welcome ชาวต่างชาติเป็นพิเศษ..ไม่ว่าจะ ยุโรป อเมริกาหรือเอเชียด้วยกัน ...เด็กไทยหลายๆคน มีความสามารถระดับชาติ เป็นตัวแทนไปแข่งขันระดับโลก ก็มีมากมาย... แต่ เราไม่ค่อยรู้จัก บางคนก็ถูกลืมจากสังคม... ...ถูกทิ้งให้อยู่กับใบประกาศนียบัตร แผ่นเดียว... ...รัฐไม่ส่งเสริม บ้างก็มีฐานะ อือม์ ฐานะยากจน... น่าเสียดายความรู้ ความสามารถ ที่น่าจะนำมา ...พัฒนาบ้านเมืองเรา.. ในใจลึกๆ เราหวังเป็นอย่างยิ่ง ให้ภาครัฐเร่งการพัฒนา และส่งเสริมเด็กไทยที่มีความสามารถ มีความคิดสร้างสรรค์ เพื่อความเจริญและความสุข ...ให้กับสังคม ...ที่จริงก็พอมีแสงสว่างบางๆอยู่บ้าง เพราะในปัจจุบันนี้ก็พอมีตัวอย่างให้เห็นบ้าง อย่างเช่น...หลายปีก่อน มีเด็กไทยที่ไม่ได้รับสัญชาติ มีความสามารถในการเข้าร่วมแข่งขันพับเครื่องบินกระดาษ ที่ประเทศญี่ปุ่น "เด็กชายหม่อง ทองดี" ...ทุกคนจำได้ดี... ทุกวันนี้ น้องได้มีโอกาส.. ในการศึกษาถึงระดับ...แฮ่ม ...ปริญญาเอก เนื่องจากมีแรงผลักดันและยื่นมือมาช่วยเหลือในครั้งนั้น รวมทั้งยังได้รับสัญชาติไทยผซะที) เด็กไทยอีกหลายๆคน ได้รับรงวัลชนะเลิศระดับโลกมากมาย ทั้งทางวิทยาศาสตร์ หรือทางงานฝีมือการประดิษฐ์หลายๆอย่าง ...แต่เรา รวมทั้งอีกหลายๆคน ...ไม่รู้จัก...ไม่มีการโปรโมทให้คนในประเทศ ...ได้ชื่นชม... เห็นก็เพียงแต่ภาพข่าวก่อนละครภาคค่ำแค่ไม่ถึง 3 นาที ด้วยซ้ำไป เร็วกว่าลวกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเสร็จซะอีก ในกรณีของน้องหม่อง ทองดี...อาจเป็นเพราะ มีกระแสพ่วงเข้ามาเรื่องการขอสัญชาติของน้องเข้ามาบวก เลยโด่งดังขึ้นมา รวมกับประวัติและความสามารถของน้อง คือ..ต้องสุดๆทุกด้าน ต้องกระโดดโลดเต้น มากมาย ถึงจะได้บรรลุถึงจุดหมาย ...ต่างกัน...ถ้าเป็นลูกครึ่ง ลูกเสี้ยวสมัยนี้ เข้าวงการบันเทิง แสดงเป็นเด็กไทยแท้ๆพูดสำเนียง เหน่อสุพรรณ...ดังเป็นพลุ เงินทองไหลมาเทมา ไม่ใช่ว่าเด็กไม่เก่งหรือมีโชคช่วย เด็กเองก็มีความสามารถสูงเช่นกัน ...ต่างตรงที่สังคมจดจำได้ ...ยอมรับความสามารถได้ เรียกว่าดังระดับชาติ... ในขณะที่... เด็กไทยเต็ม 100% ต้องกระโดดให้ถึงระดับทวีป... ...ระดับโลก..ผู้คนถึงจะรับทราบ อาจเป็นเพราะความใจดี และอัธยาศัย Warm welcome ของพี่ไทย...อ้าแขนรับทุกสิ่งจากภายนอกเข้ามา ผสมผสาน กลมกลืน...จนละเลยสิ่งดีๆของไทยแท้ๆไปบ้าง... กระแสรับครูต่างชาติมาประจำที่โรงเรียนต่างๆ ก็เช่นเดียวกัน มีนัยยะ...เพื่อให้เด็กนักเรียน พูดภาษาอังกฤษได้ เหมือนเจ้าของภาษา...เพื่อสามารถเก็บค่าเล่าเรียนเพิ่มได้อีก โดยอ้างว่าเป็นค่าจ้างครู ชาวต่างชาติ บ้างก็ว่ากันไป... หลายวันก่อนเรานั่งรถผ่านหมู่บ้านนึง... ...ขึ้นป้ายตัวใหญ่สะดุดตา... "สอนว่ายน้ำ โดยครูชาวต่างชาติ" เราถึงกับงง...ต้องตั้งคำถามในใจว่า ...เอ่อ ว่ายน้ำนี่ต้องใช้ภาษาอังกฤษด้วย?... ...คือ? จะเก่งแบบ ทู อิน วัน เลยรึ? แหมๆๆ แบบนี้เราต้องขึ้นป้ายบ้างรึเปล่าหนอ "ด่วน!ต้องการพนักงานทำสวน..รับเฉพาะชาวต่างชาติ" แฮ่ม..ได้ข่าวว่าค่าแรงถูกกว่าพี่ไทยเย๊อะ...   Create Date : 20 กรกฎาคม 2555     Last Update : 20 กรกฎาคม 2555 17:33:17 น. Counter : 929 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เที่ยวตลาดน้ำ ดูเหมือนจะยังมีอะไรที่อยากบันทึกไว้อีกซักตอน ...อาชีพมัคคุเทศน์ ดูน่าจะมีโอกาสมาก ในการได้ฝึกใช้ภาษาสื่อสารกับชาวต่างชาติค่อนข้างเยอะ บ้างก็เป็นมัคคุเทศน์อาชีพ บ้างก็ไกด์ท้องถิ่น แต่มีความสามารถนะ วันหยุดว่างๆ ซึ่งนานๆจะว่างซักที เลยไปเดินเที่ยวตลาดน้ำ ตอนนี้การท่องเที่ยวแบบชมวิถีชีวิตชาวบ้าน แบบเที่ยวไป ชิมอาหารพื้นบ้านไป ก็อยู่ในช่วงที่เติบโตทีเดียว มีตลาดน้ำขนาดเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง ผุดขึ้นมากมาย เราก็ได้ใช้โอกาสว่างๆ สบายๆ ไปเดินหาของกินอร่อยๆ แล้วก็ชมวิว ดูวิถีชีวิตชาวตลาดไป เดินซึมซับความรู้สึกของวันเวลาเก่าๆ ตลาดน้ำส่วนมากชอบแต่งสถานที่ให้ดูย้อนยุคนิดๆ เป็นเหมือนฉากในหนังเก่า บางแห่งก็อนุรักษ์บ้านเก่าๆไว้ ทำเป็นถนนคนเดิน แล้วขายของไปด้วย เท่ากับเป็นการกระจายรายได้ลงสู่ชาวบ้าน โดยส่วนตัวแล้วเราชอบถึงขั้นสนใจที่จะใช้ชีวิตแบบนี้เหมือนกันนะ ที่ตลาดน้ำบางน้ำผึ้ง วันเสาร์นี้ เต็มไปด้วยผู้คนมาเดินชม เดินชิม ส่วนใหญ่เป็นคนไทย ไทยเที่ยวไทยน่ารักดี ที่นี่มี ขนมไทย และของทานเล่นที่หาทานยากหลายอย่าง เช่น ม้าฮ่อ ส้มฉุน ขนมกง ขนมลืมกลืนฯลฯ ระหว่างที่กำลังสดชื่นอยู่ กับน้ำตะลิงปลิง เดินผ่านถังปลาไหล และกะละมังใส่เต่า เสียงแม่ค้าเชิญชวน ให้ปล่อยปลาไหลจำนวนตามวันเกิด...อือม์ ปล่อยเต่าเพื่อทำบุญ..... ใจเราไม่อยากจะสนับสนุนเรื่องนี้นักหรอก แต่สนใจมองเพราะเห็นชาวต่างชาติคนนึง ยืนมองแบบสนอกสนใจอยู่ไม่น้อย... บังเอิญชาวต่างชาติคนนี้มีไกด์มาด้วย วิญญาณเจ้าบ้าน เลยไม่ได้เข้าสิงเรา.. ...ได้แต่แอบฟังใกล้ๆว่าทั้งคู่จะทำอะไรกับเต่าน้อย... "Buy them and throw them..to the river" ...เสียงคุณไกด์แว่วมา...อือม์ ถ้าเป็นคุณจะทำไงดี... ...แล้วถ้าคุณเป็นชาวต่างชาติคนนั้นล่ะ คุณจะทำอย่างไร? เราอยากจะเดินไปกระซิบ...คุณไกด์ เรื่องความแตกต่างของเต่าบกกับเต่าน้ำเหลือเกิน เต่าแบบนี้ปล่อยในแม่น้ำก็คงอยู่ได้ไม่นานแน่นอน... ปรากฏว่า น้องเต่าของเราโชคดีไปที่คุณต่างชาติไม่ได้ทำอะไร หลังจากถามคุณไกด์ไป1คำถามแล้วได้คำตอบว่า " Some banana sometime vegetable" คงคิดได้ว่าจะไปหากล้วยกับผักที่ไหน ในแม่น้ำ เราว่า...นี่ได้บุญแล้วหละ ที่ไม่ได้ Throw them to the river...สาธุ๊ Buy them and let them go ยังโดนจับมาขายใหม่เลย คุณไกด์...   Create Date : 12 ตุลาคม 2554     Last Update : 12 ตุลาคม 2554 17:58:33 น. Counter : 2283 Pageviews.   4 comment Share Tweet

บังเอิญหิว..น้ำ ดูเหมือนจะมีอีกหลายเรื่องที่อยากเล่าสู่กันฟัง ....สวนจตุจักร... เป็นอีกสถานที่นึง ที่นักท่องเที่ยวต่างชาตินิยมมารวมตัวกัน วันเสาร์-อาทิตย์ คนก็จะเยอะมาก ของขายมีทั้งเสื้อผ้า ของแต่งบ้าน.. จนถึงของกิน...ของ secound - hand ต่างๆ...ฯลฯ ที่ขาดไม่ได้และตั้งร้าน กระจายแทบทุกจุด คือ ร้านขายน้ำดื่ม บังเอิญคอแห้งจากความอยากได้ แต่กระเป๋าแฟบ เลยคิดจะซื้อน้ำเปล่าซักขวดเพิ่มความสดชื่น มองไปที่รถเข็นขายน้ำ... ....ภาพที่เห็น.... ขวด...ขวด ขวด และขวด...ทั้งหมดวางอยู่บนตู้ โดยมีชาวต่างชาติคนนึง ยืนทำท่า อือม์... เราเรียกว่า...ท่าศิลปินเล็งมุมเขียนภาพละกัน... ด้วยความที่ตั้งใจไว้ว่า จะ friendly กับนักท่องเที่ยวทุกคน... เราก็เดินไปอย่างมั่นใจ.."May I help you?" ได้ผล...ได้รับการตอบสนองด้วยสีหน้าโล่งใจ ทั้งลูกค้า และแม่ค้า " I want some lemonade." เสียงดังฟังชัด เราตอบ " None,this is a sweet beverage." แล้วก็แปลให้แม่ค้าฟัง เผื่อจะแอบมีน้ำมะนาวเก็บไว้ แม่ค้าส่ายหน้า ภาษากายบ่งบอกว่า ไม่มี ต่างชาติคงเข้าใจ เราเองก็ดีใจที่ได้ช่วยให้เหตุการณ์นี้สรุปได้ซะที คิดว่าเดี๋ยวคง Thank you. แล้วแยกย้าย ที่ไหนได้.... ...ถามต่อ "What is this?" ท่าทางหิวน้ำสุดๆ... ...เอาล่ะสิ เรามองไป มีน้ำอ้อย น้ำตาลสด น้ำชาโออิชิ แล้วก็น้ำอัดลม ตั้งอยู่... ...คิดในใจ... พร้อมกับรีบขุดรากศัพท์ที่ฝังซะลึก ขึ้นมาทันที ...น้ำอ้อย...อือม์ "This is so sweet made from a sugar-cane." ทีนี้คนถามทำหน้างงไปใหญ่...ยังไงดี...พยายามสิ " A sugar-cane juice." หนักกว่าเดิม หรือว่าที่ประเทศเค้าคงไม่มีต้นอ้อยไง รึว่าเราออกเสียงไม่ชัดเจน เอาใหม่ต้องดัดจริตนิดนึง " ดิส-อิส- อะ- ชู-ก้า-เคน-จู๊ยลส์ " ...ได้ผล...ฝรั่งพยักหน้า หงึก หงึก... แล้ว...เดินจากไป แบบ...ไม่รู้เรื่อง โล่งอก...ไม่ใช่เพราะได้ช่วยไขข้อข้องใจหรอกนะ ..แต่โล่ง...ที่เค้าไม่ถามต่อถึงน้ำตาลสดน่ะดิ...ไม่งั้น แย่แน่เรา เฮ้อ   Create Date : 04 ตุลาคม 2554     Last Update : 4 ตุลาคม 2554 17:48:40 น. Counter : 363 Pageviews.   5 comment Share Tweet

ยอดนักขาย หลังจากตั้งใจจะทำตัวเป็นเจ้าบ้านที่ดี ...วันนึง เดินอยู่แถว ห้างดังย่านราชประสงค์ ย่านนี้มักมีนักท่องเที่ยวค่อนข้างมาก ก็ได้ยินเสียงแม่ค้าขายผลไม้เจ้านึง ตะโกนเรียกลูกค้า น่าจะเป็นชาวต่างชาติ เสียงลอยมา " Hey you! " ...เราถึงกับต้องรีบหันไปมอง แหล่งที่มาของคำเชิญชวน ซึ่งแปลเป็นไทยตรงๆว่า "เฮ้ย มึง!" ...มองไป ตั้งใจจะไปฟังแล้วจะได้ช่วยแก้ไขสถานการณ์ อันเสี่ยงต่ออารมณ์ที่ไม่เข้าใจกัน เห็นแม่ค้ากำลัง พรีเซนต์ สินค้าบนแผง โดยมีชาวต่างชาติ 2 คนกำลังสนใจผลไม้อยู่ ...คงไม่โกรธมั้งที่ได้ยินคำนั้น หรือไม่ก็กำลังมองดูของกันจนเพลิน... บนแผงมี มังคุด เงาะ กับมะม่วงและอีกหลายๆอย่าง เราเองก็เข้าไปดูด้วยเผื่อช่วยตอบได้ อันนี้ MANGO นะ ...อันนี้ MANGOSTEEN นะ อันนี้...ฯลฯ.. ...ระหว่างรีๆ รอๆ พร้อมกับส่งยิ้มที่คิดว่า เป็น LAND of SMILEs ไปแล้ว อีกครั้งกับเสียงเจ้าของแผงผลไม้... "อันนี้ สะ-หวีด...อันนี้ ซาว-เออร์" ตำราไวยากรณ์ทั้งหมดของเราลบทิ้งไปได้เลย.. ...เพราะ...นักท่องเที่ยวทั้ง2คน พยักหน้า หงึกๆๆ หร้อมกับซื้อมังคุด ติดมือไปด้วย...อือม์ เป็นการปิดการขายที่น่าชื่นชมมาก ...แปะ แปะ แปะ ...เสียงปรบมือให้กับความเชี่ยว ของแม่ค้า ถือว่า success ในการสื่อสารและการขายในคราวเดียวกัน ...อดอมยิ้มไม่ได้เลยกับช่วงเวลาบ่ายๆ แดดร้อนเปรี้ยง ที่ทำให้เราได้เข้าใจหลักการตลาดง่ายๆ แค่สื่อสารให้เข้าใจได้ก็พอ   Create Date : 30 กันยายน 2554     Last Update : 4 ตุลาคม 2554 17:07:20 น. Counter : 330 Pageviews.   3 comment Share Tweet

จุดเริ่มต้น เนื่องมาจากหลายปีก่อน มีโอกาสได้เดินทางไปต่างเมืองกะเค้าบ้าง สิ่งที่ติดตัวไปคือ ภาษาอังกฤษแบบ อ่านออก เขียนพอได้ แต่พูดไม่เป็น (ได้ขนาดนี้ต้องยกความดีความชอบ ให้ครูสมัยมอปลาย ที่เคี่ยวเข็ญเรา่) ไปถึงฝรั่งเศส .... สิ่งที่ขาดไม่ได้เลย คือแผนที่ เจอ Parisian เราพูดประโยคเดียว(ที่สามารถ?) " Hello ! excuse me, I want to go to this place.........." ตามด้วยภาษาสากล จัดแจงชี้ที่ map ในมือต่อ ไม่ก็ถามขึ้นต้นด้วย Wh question? แบบว่า what , When, Where,Why...How.... พอมีชาวต่างชาติคนไหน ยินดีจะอ่านภาษาใบ้+ภาษามือกะเรา ...ดีใจมาก เค้าก็พอฟังออกนิดๆ(สำเนียงเหน่อๆ) บวกกับมือไม้ชี้โน่นนี่ พร้อมกับหน้าตา non sense แถมด้วยร่องรอยยับย่นบนใบหน้าเรา ก็ทำให้เราสามารถใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ...ได้เกือบ 10 วัน 555 สนทนาทุกครั้ง ไม่ลืมที่จะแสดงเอกลักษณ์ของชาติ Thank you, KOB KHUN KA . พร้อมยกมือประกอบ ฝรั่งดูงงๆ กับประโยคหลัง แต่ส่วนใหญ่ก็จะตอบมาด้วยรอยยิ้ม ...You're welcome.... สรุปว่าเอาตัวรอดไปได้... ....นับตั้งแต่ครั้งนั้น... ทำให้เราตั้งใจไว้ว่า ถ้าเจอชาวต่างชาติที่บ้านเรา ทำหน้างงๆพร้อมกำ map ไว้ในมือ ...จะรีบไปเสนอหน้า "May I help you?" ทันที ทั้งๆที่พูดแบบ conversation ไม่ได้ก็ตาม แต่ภาษามือเราก็ขั้น advance เลยนะ Tomorrow Okey...Today goodbye :)   Create Date : 07 สิงหาคม 2554     Last Update : 5 ตุลาคม 2554 17:55:25 น. Counter : 470 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• ครูปัญญดา
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com