เล่นซ่อนหากันนะพี่อาร์ต ^^
" เล่นซ่อนหากันนะพี่อาร์ต " " พี่อาร์ตนับถึงสิบนะ น้องคุ้มจะไปซ่อน "
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว น้องคุ้มหายไป พ่อเอาน้องออกมาเดินเล่นในบ้านเป็นปกติ แล้วก็นั่งอ่านหนังสือเป็นปกติ พอจะออกนอกบ้านไปรับแม่ ก็หาน้องไม่เจอ เรียกยังไงน้องก็ไม่ตอบ พ่อเลยออกไปรับแม่ก่อน แม่กลับมาก็หาน้องไม่เจอ ตั้งแต่วันที่ 15 มกรา แม่กับพ่อไม่ยอมบอกอาร์ตว่าน้องหายไป จนมารับอาร์ตกลับบ้านเมื่อศุกร์ที่แล้ว // ไปหอตั้งแต่ 14 -25 มกรา อาร์ตถึงรู้ว่าน้องหายไป แม่ร้องไห้จนตาบวมเลย พอรู้ อาร์ตก็ร้องไห้เหมือนกัน ไม่ยอมคุยกับพ่อเลย
กลับบ้านไป ถามเจ้าด๊องแด๊ง " พี่คุ้มอยู่ไหนอาแด๊ง " มันก็ซึมๆ ปกติเห็นหน้าอาร์ตมันตั้งท่าจะกัดลูกเดียวเลย แต่นี่ยอมให้ลูบเฉยเลย ผิดปกติมากๆ

(( มันคือนกที่สับสนในตัวเอง ด๊องแด๊ง อะ ทั้งเห่า ทั้งกัด ชอบวิ่งในลูกบอลแฮมเตอร ))
ตั้งแต่วันแรกที่หายไป แม่กับพ่อรื้อบ้านดูทุกมุม ช่วยกันดู ทั้งใต้บันได ใต้โต๊ะ ตู้ เตียง ครัว ทุกที่ รื้อซะบ้านสะอาดเลย ก็ไม่เจอน้อง
คืนที่อาร์ตกลับบ้านอะ เหงา ไม่มีน้องเล่นด้วย นั่งดูทีวี คิดไปเพลินๆ น้องป่านนี้อยู่บนสวรรค์แล้วนาา จะเห็นพวกเราไหมนาา คิดถึงน้องจัง
แล้วก็ได้ยินเสียงน้อง " วิ๊ด วิ๊ด วิ๊ด วิ๊ด " เฮ้ยย ผีหลอก " วิ๊ด วิ๊ด วิ๊ด วิ๊ด " แล้วเราก็หันไปมองหน้าด๊องแด๊ง " พี่คุ้มอยู่ไหนลูกแด๊ง " แด๊งมันก็มองไปที่กองแฟ้มพ่อ ทั้งมองทั้งชนๆ กรงมัน
แกร๊กๆๆๆๆ // เสียงข่วนกระดาษ พ่อกับแม่นอนอยู่บนโซฟา เราก็ปิดทีวีเลย เริ่มรื้อกองแฟ้มหา แล้วก็เจอน้องอยู่ตรงซอกแฟ้มอะ
" แม่เจอน้องแล้ว " แม่สะดุ้งตื่น " อะไรลูก ๆ เจออะไร โอ้ยย คุ้มมม " ทีนี้ร้องไห้กันทั้งบ้าน
น้องอยู่ตรงนั้น 11 วัน อ่อนปวกเปียกไปหมดเลย เจอหน้าอาร์ตน้องก็ซุกใหญ่เลย ซุกแขนอาร์ตใหญ่เลย
เอาอะไรมาให้กิน น้องก็กิน ข้าวสุก แตงกวา น้ำ นม ข้าวนก เค้ก แครอท เอาใส่ถ้วยใส่จานเล็กๆ วางเรียงไว้ น้องก็เดินกิน อารมณ์เหมือนมันกินบุฟเฟ่เลย
น้องชอบเดินเล่นในบ้าน บางทีก็บินเตี้ยๆ // เหมือนกระโดดมากกว่า แล้วก็ไปติดที่ซอกแฟ้ม พ่อเป็นคนรับหน้าที่ดูตรงกองแฟ้มนั้น แต่พ่อหาน้องไม่เจอวันแรกๆ สงสารน้องมากเลย แม่บอกว่า แม่ไม่สบ ายใจเลย เข้าบ้านแม่ก็เรียกน้องตลอด " หนูทิ้งแม่ไปแล้วจิงๆ หรอลูก ไม่ให้แม่เห็นเลย " ตอนกลางคืนแม่ก็ลงมาหา บางทีก็ได้ยินเสียงน้อง " วิ๊ด วิ๊ด " แต่ก็นึกว่าหูแว่วไป นึกว่าคิดถึงน้องมากไป
หลังจากกินบุฟเฟ่เสร็จ น้องก็มาเล่นโทรศัพท์แม่

" หนูอยู่ตรงนี้ โทรหาแม่ ไมไม่มาช่วยหนู อยู่ตรงนี้ไง ไม่เห็นหนูหรอ หนูเหงา หนูหิว หนูหนาว แม่จ๋า พ่อจ๋า "
ตอนรื้อแฟ้ม กลัวว่าจะเจอแค่ซาก กลัวว่าเป็นผีน้องมาบอกว่าอยู่ตรงไหน ที่บ้านยังไม่มีมดเดิน ยังไม่ได้กลิ่น นึกว่าน้องหายออกจากบ้านไปเฉยๆ เหมือนตอนที่เค้ามา แต่พอได้ยินเสียงข่วนกระดาษ เรานึกว่าเป็นผีน้องคุ้มจิงๆ แหละ พอเจอก็แหกปากก่อนเลย เผื่อน้องตายแล้ว จะได้เห็นหรือได้จับพร้อมกัน
ตอนปล่อยแด๊งวิ่งในบอลแฮมเตอร มันก็วิ่งไปชนๆ ตรงกองแฟ้มนี้อะ

แต่ไม่มีใครสนใจ เพราะปกติแด๊งก็ซ่าไปทั่วอยู่แล้ว แด๊งมันก็ซึมๆ ผิดปกติ อาร์ตว่าน้องสองคนคุยกันตลอดคืนเลย เวลาเราขึ้นไปนอนกันแล้ว ตอนนี้สองคนไม่กัดกันเลย คุ้ม กับ แด๊ง พอเจอน้องคุ้มนะ แด๊งมันก็ส่งเสียงดีใจ ที่มันซึมๆ ไปน่าเพราะ มันรู้ว่าคุ้มอยู่ตรงไหน แต่บอกเราแล้วเราไม่สนใจ // ก็ถูกอะนะ ไม่รู้มันสื่อสารอะไร ตอนนี้น้องคุ้มกับเจ้าด๊องแด๊งไม่ทะเลาะกันแล้ว พ่อซึมไปเลย โดนไปหลายกระทง แอบเช็ดน้ำตาตลอด กองแฟ้มอยู่ข้างๆ ที่ๆ พ่อนั่งอ่านหนังสือ
ตอนนี้สั่งให้เอาแฟ้มเข้าลัง เค้าก็ยอมทำตามแล้ว ไม่งั้นแม่กับลูกจะแบนพ่อ
นึกแล้วสงสารน้องอา เคยเล่นกันตลอด เข้ามาบ้านเค้าก็จะส่งเสียงเรียกให้เราเข้าไปหา จะกินข้าวเค้าก็โวยวายขอกินด้วย ดูทีวีก็ออกมาดูด้วยกัน บางทีตื่นสายๆ แม่กับพ่อก็เอาน้องคุ้มมาปลุกอาร์ต หลังๆ นี่ใช้ด๊องแด๊งปลุก อาร์ตจะตื่นเร็วกว่า เพราะแด๊งมันกัดไม่เลือก เอาน้องคุ้มมาปลุก ส่วนมากจะหลับไปด้วยกันต่อ พี่กับน้อง
ถ้าไม่ได้หลงอยู่ในซอกแฟ้ม ก็ไม่รู้น้องจะยังรอดไหม ซอกแฟ้มมันแคบ น้องกระดุกกระดิกตัวไม่ได้เยอะ เลยไม่ได้ใช้แรงมาก ถ้าหลงอยู่ใต้บันได น่าจะไม่เกินสามวัน น้องคุ้มยังดูผวาๆ อยู่ พอตื่นขึ้นมา เค้าจะกิน ๆๆๆๆๆๆ ไม่หยุดเลย อารมณ์เหมือน กลัวว่าจะอดหิวอีก ส่งอะไรให้ไปก็กินหมดทันที ไม่ลากไปลงน้ำ หรือเอาไปเล่นเลย ตั้งหน้าตั้งตากินจนหมด ปกติเวลาให้แตงกวาไป น้องจะกินบ้าง เอาไปแช่น้ำบ้าง เล่นอะไรไปตามเรื่อง น้องยังขี้เหลวอยู่เลย คงต้องให้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะกลับมาอ้วนเหมือนเดิม ป่านนี้คงกำลังเดินเล่นในบ้านเหมือนเดิม ที่รักของอาร์ต 

Create Date : 29 มกราคม 2551 | | |
Last Update : 31 มกราคม 2551 2:02:57 น. |
Counter : 955 Pageviews. |
| |
|
|
|