2016 Melbourne : รีวิวการเดินทาง business class SQ (BKK-MEL) และที่พักจาก Airbืิืnb หยุดยาวสงกรานต์ล้าววววววว  ปีนี้อิฉันกะอาเฮียเปลี่ยนเป้าหมายการเดินทางจากโซนยุโรปบ้าง จริง ๆ เล็งฮังการีเอาไว้ แต่หลังจากโซนยุโรปได้ท็อปฟอร์มกันในเรื่องการโดนก่อการร้ายและการโยกย้ายถิ่นฐานของผู้อพยพจากซีเรียมาล้นหลาม พวกเราก็คิดว่ารอให้ทางยุโรปเค้านิ่ง ๆ อีกซักพักดีกว่า แล้วเราค่อยมาคุยกันใหม่เนอะ  จึงเป็นที่มาที่ไปที่มาเมียงมองโซน Down under กันบ้าง ออสเตรเลียนี่เป็นประเทศที่อิฉันและอาเฮียไม่เคยแม้แต่ชายตามองมาก่อน เพราะมีความรู้สึกว่ามันเป็นประเทศใหม่ไร้ราก ดูคล้าย ๆ อเมริกา สถาปัตยกรรมงาม ๆ วัฒนธรรมคงไม่ค่อยมี อาหารการกินก็ไม่มีของตัวเอง ข้าวของช็อปปิ้งน่ารักคิกขุก็ไม่น่ามีเหมือนแถวญี่ปุ่นเกาหลี  แต่ไหน ๆ มันดูปลอดภัยสุดละช่วงนี้ ก็เอาวะ ไปก็ได้   เนื่องจากไม่ได้สนใจอะไรที่นี่เป็นพิเศษ อิฉันจึงไม่ได้หาข้อมูลอะไรก่อนไปซักกะนิด ให้อาเฮียตัดสินใจทุกสิ่งทุกอย่างเอาแล้วแต่พี่เลย แต่ก็มีเป้าหมายว่าไปคราวนี้อยากเห็นสัตว์มีถุง จิงโจ้กะโคอาล่าเท่านั้น ส่วนอาเฮียก็อยากไปดูสนามคริกเก็ต ส่วนที่เหลือถือเป็นโบนัส  แต่พออาเฮียนั่งหาข้อมูลไปเรื่อย ๆ ก็ตัดสินใจว่าจะไปเมลเบิร์น และบอกว่าไอ้โน่นก็ดีไอ้นี่ก็น่าสนใจ ขยันหารูปโน่นนี่นั่นมาอวดอยู่เรื่อย ๆ  ทำให้อิฉันสนใจขึ้นมานิดนึงล่ะ  เมลเบิร์นเป็นเมืองอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ตามรูปเลย มาเริ่มเดินทางไปกะอิฉันดีก่าเนอะ การขอวีซ่าออสเตรเลีย เคยอ่านมาใคร ๆ ก็บอกว่ายาก แต่ของอิฉันคงโชคดีมั้ง รวดเร็วสบายใจ ฝากคนอื่นไปยื่นก็ได้ ไม่ต้องโชว์หน้งหน้าด้วยซ้ำ ยื่นตังค์ยื่นเอกสารให้เค้าไป ไม่กี่วันก็ได้กลับมาเป็นแบบมัลติเพิล 1 ปี แต่วีซ่าออสเตรเลียนี่เค้าไม่แต๊มป์มาให้ในพาสปอร์ตอ่ะค่ะ เค้าลงในระบบไว้เลย ให้กระดาษมา 1 แผ่นไว้พกให้อุ่นใจนิดนึง ดูแล้วช่างไฮเทคดีเหลือเกิน และแถมฟรีว่าพอมีวีซ่าออสซี่แล้วสามารถเข้าไต้หวันได้ฟรีซะด้วย เดี๋ยวต้องลองหาโอกาสเหมาะ ๆ ไปไต้หวันในปีนี้แหละ หุ หุ  ปีนี้ เราเดินทางกันโดยสิงคโปร์แอร์ไลน์ ต้องบิน 1 ตุ้บไปลงสิงคโปร์ก่อนแล้วค่อยบินต่อไปยังเมลเบิร์น  มาดูเล้านจน์ SQ ที่สุวรรณภูมิกัน  ช่วงหลัง ๆ เรามักจะหาโอกาสเดินทางด้วยชั้นธุรกิจมากขึ้น (เนื่องจากแก่ตัวลง แข้งขาและหลังไม่ค่อยดีกัน  ) จึงทำให้เห็นว่าเล้านจ์แต่ละสายการบินมักจะแสดงคาแรคเตอร์ของแต่ละสายการบินอย่างชัดเจน เล้านจน์ SQ เป็นอะไรที่เรียบง่าย Effective มีพร้อมทุกสิ่งที่จำเป็นเหมือนคนสิงคโปร์  ไม่ได้หรูฟู่เหมือนเอมิเร็ต ไม่ได้ปราณีตละเอียดเหมือนการบินไทย ไม่ได้เรียบดูแพง ๆ แนวธุรกิจเป็นอาเจ้กอินเตอร์เหมือนคาเธ่ย์ เรียบ  ๆ เงียบ ๆ นั่งสบาย อันนี้ชอบมากกกก มีน้ำมะพร้าวอ่อนแบบลูก ๆ ให้กินด้วย ยังเช้าอยู่ กินได้น้อย แห่ะ แห่ะ  แล้วก็มาขึ้นเครื่อง เพื่อบินแค่ชั่วโมงเดียวไปสิงคโปร์  leg room ย๊าววววเป็นปกติของ business class  เมื่อเห็นรองเท้าก็นึกได้ว่าทริปนี้เรื่องรองเท้าถือเป็นภัยพิบัติเรื่องหนึ่งเลย เพราะอิฉันอุตริเอาไปแค่คอนเวิร์สสีดำแค่คู่เดียว ปกติคอนเวิร์สอิฉันจะใส่บ้างไม่บ่อย และใส่ระยะสั้น ๆ เวลาใส่กุงเกงยีนส์ขาสั้นหรือเอี๊ยม แต่เนื่องจากหลัง ๆ ไปเห็นชมพู่ใส่คอนเวิร์สสีขาวเวลานางเดินทาง ก็คิดว่า เออ มันก็เรียบ ๆ ดี น่าจะใส่สบายด้วยเนอะ  พลาดดดดดดดไปอย่างใหญ่หลวงด้วยประการทั้งปวง  ตริงแหกเจ็บปวดรวดร้าวทุกย่างก้าวเลยทีเดียวฮ่ะ แต่อิฉันก็สู้อดทนแปะพลาสเตอร์ ด้วยคิดว่ามันน่าจะดีขึ้น ๆ และรองเท้าที่เจอที่นี่ก็ราคาไม่เบาเลย เมื่อเทียบกะในไทยแล้วแพ๊งแพง เพื่อมาเจอในวันสุดท้ายที่อยู่ที่เมลเบิร์นว่า มันมี Outlet ขายรองเท้าถู๊กถูก และอิฉันก็ซื้อเอาในวันสุดท้ายซะ 4 คู่  เพื่อ?????   อันนี้ที่ซื้อมาจาก outlet ถูกม่วกกกกก ตกคู่ละพันหน่อย ๆ    มาดูเรือบินกันต่อ   ที่นั่งกว้างขวาง มี Welcome drink มีปลั้๊กไว้ให้ชาร์จอุปกรณ์ต่างๆ  อาหารบนเครื่อง  สุดแสนประทับใจกะพุดดิ้งมะม่วง  อาหารเริ่ดดดอ้ะ presentation และความอร่อยให้เต็ม 10  ข้าวพะแนงอร่อยมาก เก็บอาหารไปแล้วก็มีเสริฟถั่วกับ Signature drink เล็กน้อย   อิฉันว่า Signature drink ของคาเธ่ย์อร่อยกว่า  ของ SQ มีแต่แบบซ่า ๆ   กะลังจะลงที่สิงคโปร์ละ เมฆส๊วยสวย มานั่งรอต่อเครื่องซะ 8 ชม..  บ้าไปแล้ว..   เดิมทีอาเฮียเห็นว่ามันมีรถบัสบริการพาเที่ยวในตัวเมืองสิงคโปร์ฟรี ก็คิดว่าจะไปนั่งเล่นซักรอบนึง แล้วกลับมาชิลล์ ๆ อาบน้ำอาบท่าแล้วขึ้นเครื่องต่อเลย แต่พอมาถึงก็พบว่าเวลามันไม่ค่อยเหมาะ ต้องรอรอบต่อไปอีกนานเชียว แล้วกลับมา เราจะเหลือเวลาชิลล์ในเล้าจน์อีกแปบเดียว  จึงตัดสินใจ อยู่มันแต่ที่แอร์พอร์ทนี่ล่ะฮ่ะ นั่ง ๆ นอน ๆ ช็อปปิ้งมันซะที่สนามบินนี่แหละ ไม่มีอะไรดีกว่าการนั่งกินนอนกินที่เล้านจน์อีกแล้ว  แหลกมันเข้าไป แล้วหยิบหนังสือฟิตเนสขึ้นมาอ่าน เพื่อให้รู้สึกผอมลง ?? ที่นี่ช่วงบ่ายมี Afternoon tea เล้าจน์ที่นี่ก็อารมณ์เดียวกับที่สุวรรณภูมิ  มีห้องอาบน้ำ เออ.. ที่สุวรรณภูมิไม่มีแฮะ ไม่มีกระทั่งห้องน้ำด้านในเล้าจน์ด้วย แต่อุปกรณ์ในห้องอาบน้ำ พวกสบู่แชมพู หรืออุปกรณ์อื่น ๆ อิฉันว่าที่นี่ยังเป็นรองเอมิเรตต์อยู่เยอะ ถึงเวลาขึ้นเครื่อง  ไฟลท์นี้เป็นไฟลท์ดึกเพื่อที่จะไปถึงเมลเบิร์นแต่เช้า ดังนั้น เราจึงเตรียมตัวนอนเต็มที่ ไม่ได้คาดหวังอาหารซักเท่าไหร่ ที่นั่งไฟลท์นี้เป็นแบบที่อิฉันชอบสุด ๆ  เมื่อจะนอนก็บอกแอร์โฮสเตสให้มาพลิกเก้าอี้จัดที่นอนให้ เค้าจะพลิกเบาะ ปูที่นอนได้แบบ 180 องศา กว้างขวางนอนตีลังกาได้เลยฮ่ะ  หน้าสดเตรียมนอนนน  ดูทีแรกงง ๆ ว่าทำไมมันให้ที่วางขาแบบเฉียง ๆ ตรูจะวางขายังไงว้าา เพิ่งมารู้ตอนที่แอร์เค้าพลิกเบาะให้ ว่ามันทำให้เหยียดขาไปทางนั้น และทำให้ที่นอนกว้างขึ้นเยอะเลย ขึ้นมาก็ตั้งหน้าตั้งตานอนเลย  นอนสบายมากมาย มาตื่นอีกทีอีก 15 นาทีแลนดิ้งที่เมลเบิร์นละ เมื่อลงมาแถวผ่าน ตม.ยาวพอควร แต่อิฉันเจอช่วงเปลี่ยนกะ เข้าใจว่าคนที่มาใหม่จะยังไม่ตื่นดี พอยื่นพาสปอร์ตพี่ก็เปิดคอมเช็ค ๆ ซะ 3 วินาที แล้วส่งพาสปอร์ตให้อิฉันเข้าเมืองโดยไม่ถามอะไรซักกะคำ  ซื้อตั๋วรถ Skybus เข้าเมือง คนละ 19 ดอล  ไปลงที่ Southern cross station บริเวณที่ ๆ เราพักเลย เนื่องจากเช้าเกิน เลยยังเช็คอินไม่ได้ เราฝากกระเป๋าไว้ที่ล็อคเกอร์ซึ่งมีเพียบที่สถานี แล้วออกมาเดินแรด หากาแฟกิน และซื้อซิมการ์ดกัน หลังจากนั้น ก็หาทางฆ่าเวลาก่อนเวลานัดเช็คอิน จึงไปซื้อตั๋วรถบัสสองชั้นวิ่งรอบเมือง ซื้อตั๋วแบบ 2 วัน เพื่อดูลาดเลารอบ ๆ ซะก่อน  เดินจาก Southern cross station มาจนถึงกลางเมืองเลย แถว ๆ นี้จะเป็นศูนย์กลาง มี visitor center มีโบสถ์ พวกการแสดงอะไรทั้งหลายก็มาจัดฟรีที่นี่ แวะกินติม อิ อิ รสพีนัทบัตเตอร์ อร่อยสุด ๆ ได้รสเนยถั่วเข้มข้น รถเรามาละ ก่อนถึงเวลานัดรับกุญแจ ก็แวะหาไรกินก่อน ได้ sausage roll รสชาติสยองขวัญมาแทะโลมคนละอัน คิดผิดจริงๆ เล้ยยย ได้ห้องละ  ที่พักนี้ได้จาก  Airbnb เป็นห้องพักแบบ 1 ห้องนอน มีโซนนั่งเล่น ครัว ห้องน้ำ ตู้เย็น ไมโครเวฟ เตาอบ เครื่องซักผ้าเครื่องอบผ้าให้ มีจานชามช้อนส้อมอุปกรณ์ทำครัวให้ด้วย ผ้าเช็ดตัว สบู่แชมพูมีครบครัน เริ่ดอยู่ค่ะ ทำเลก็ดี อยู่ห่างสถานี southern cross station ประมาณเดินไป 5 นาที ใกล้ ๆ มีร้านค้า ร้านอาหารเยอะ ในตึกมียิม สระว่ายน้ำ  จากุซซี่ให้พวกเราไปใช้ได้ และโขวโบกกก ฟิตเนสไม่เงียบเหงามีหนุ่ม ๆ ล่ำ ๆ ไปออกกำลังกันคึกคัก เป็นอาหารตาซะจริงเชียว หุ หุ  โซฟาเป็นแบบโซฟาเบด  สามารถดึงออกมาทำเป็นเตียงได้ด้วย วิวจากหน้าต่าง ห้องนี้ฮ่ะ ชั้น 42 และจบวันแบบเหนื่อยมากกกก  จึงไปซื้ออาหารแช่แข็งมาเวปกินซะเลย ห้องพักดีงามฮ่ะ  สิ่งที่ขาดหรือส่วนไม่ดีมันก็มีอ่ะนะ เช่น เครื่องปิ้งขนมปัง มันเป็นสิ่งที่ควรจะมีแต่ก็ไม่มี และเรื่องความสะอาด อิฉันอาจจะเรื่องมากไปก็ได้ หรือไม่ก็ดันเอาไปเปรียบเทียบกับห้องที่มันสะอาดแบบตัวแม่ที่โตเกียว เลยทำให้ที่นี่มองว่ามันไม่ถึงกับกริ๊บ 100% ฝุ่นผงยังมีอยู่ตามชั้นวางของ แต่ก็ไม่ได้สกปรกซะจนรับไม่ได้  ให้คะแนน 8.5 /10 ละกัน บล็อกหน้าพาไปเที่ยวทั่ว ๆ เมลเบิร์นล่ะจ้าาาา Create Date : 22 พฤษภาคม 2559 Last Update : 22 พฤษภาคม 2559 21:34:43 น. 0 comments Counter : 3397 Pageviews. Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก