|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เอาแล้วงัย ใกล้เข้ามาแล้ว โรคมะเร็ง
คำว่าเกิด แก่ เจ็บตาย เป็นเรื่องธรรมดานะ ใคร ๆ ก็รู้ ใคร ๆ ก็ได้ยินซะจนมันเป็นเรื่องธรรมดาเหมือนกัน มันอาจจะใกล้ตัวเสียจนไกลตัว
เมื่อมันใกล้ตัวเข้ามาจริงๆ จะรู้สึกว่ามันจวนตัว รับไว้ไม่ทัน
(จริงๆ คงไม่อยากรับมากกว่า) พ่อมีอาการชาที่มือ ทำงานด้วยมื้อซ้าย เห็นพ่อบ่น ๆ ก็ยังไม่คิดอะไร มาเห็นตอนที่พ่อพยายามแกะถุงกับข้าวด้วยมือซ้ายแล้วมันหลุดต่อหน้า เลยเริ่มฉุกคิด ให้พ่อไปหาหมอที่ รพ.
พ่อขี่มอไซค์ไปหาหมอเอง เพราะมันใกล้บ้าน และเห็นพ่อแข็งแรงดี
หมอนัดเจาะเลือด ทำอะไรหลายอย่าง แล้ววันนัดฟังผล พ่อโทรบอกว่า
หมอให้นอน รพ. ถัดมาอีก 3 วัน หมอบอกว่าพบฝีที่สมอง ฝีมันไปกดทับเส้นประสาททำให้มือชา แต่ตรงที่เป็นมันเป็นส่วนสำคัญไม่จำเป็นจะไม่ผ่าตัด
ระยะแรก ๆ จึงเป็นการรักษาแบบให้ยาฉีดเพื่อให้ฝียุบ แต่ระหว่างนี้ก็รู้แหละว่าหมอเค้าคงหากรรมวิธีอะไรของเขาอยู่เหมือนกัน เห็นพ่อบอกว่า เช็คโน้นเช็คนี่ (พ่อบ่น ว่ามันเกี่ยวอะไร) ช่วงหลัง ๆ คนข้างเตียงบอกว่า พ่อเดินเข้าห้องน้ำจะล้ม ต้องมีคนพาเข้า เหมือนคนข้างเตียงพยายามจะส่งซิกว่า
ให้ไปคุยกับหมอดู เพราะตั้งกะเข้ามา ไม่เคยเจอหมอเลย (พ่อนอนห้องรวม ตอนกลางคืนเลยยังไม่มีคนนอนเฝ้า) จนวันที่จะไม่อยู่คือต้องไปประชุมที่กทม. ก็พยายามรอหมอ เพื่อจะตัดสินใจว่าไปหรือไม่ไปประชุมดี หมอบอกว่าต้องให้ยาแบบนี้ไปอีก 2 อาทิตย์ ถึงจะเอ็กซเรย์อีกครั้ง
จึงจะตัดสินใจว่าจะรักษากันอย่างไรต่อ
อาการของพ่อตอนนี้คือ เดินไม่ได้เลย ต้องมีคนเฝ้า (หลังจากนอน รพ. ได้ 2- 3 วัน) จึงต้องโทรให้พี่ชายลงมาเฝ้า ตอนนั้นคิดว่า พ่อไม่เป็นไร
พี่ชายมาเฝ้าน่าจะดีกว่าเราเฝ้า ก็ตัดสินใจไปประชุม บางทีก็รู้สึกผิดเหมือนว่าทิ้งพ่อมา
ประชุมอยู่วันสุดท้าย พี่ชายโทรมาบอกว่าเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ให้ลงมาคุยกับหมอ พี่ชายเล่าประมาณว่าหมอถามว่าจะสู้ต่อไหม ตอนนั้นไม่เข้าใจ ขัดใจว่า หมอบ้า มาถามทำไม สู้ต่อไหม ลูกที่ไหน จะปล่อยให้พ่อตาย โทรไปหาพี่คนรู้จัก พึ่งรู้ว่า วันหลังให้ตั้งสติก่อนโทร ตอนกดเบอร์ก็ปกติดีหรอก ตอนบอกว่า พ่อเป็น ...... มันพูดไม่ออก ร้องเป็นวรรคเป็นเวร (มานึกแล้วก็ขำตัวเอง พูดม่ายรู้เรื่องเลย วันหลังตั้งสติก่อน จะพูดได้รู้เรื่องมากกว่านะน้อง จำไว้ โทรทันที บางทีก็ไม่มีคุณภาพหรอก ได้อารมณ์ แต่จับใจความไม่ได้เลย ) เล่าต่อ
เพื่อน พูดมาคำหนึ่งที่เป็นจุดสำคัญในการตัดสินใจว่า พ่อเป็นระยะสุดท้ายให้อยู่ ณ จุด ๆ ที่ลูก ๆ จะไปเยี่ยมได้สะดวก และทำอย่างไรก็ได้ ที่ให้พ่อสบายที่สุด
ระหว่างเดินทางกลับ นั่งน้ำตาไหลมาตลอดทางเลย แต่พอถึง รพ. โผล่หน้าเข้าไปเนี่ย หน้าตาต้องสดชื่นเข้าไว้ พอเจอหมอ หมอบอกว่า ...
ติดตาม ตอน 2 นะค่ะ
| Create Date : 19 เมษายน 2553 |
| Last Update : 19 เมษายน 2553 16:01:50 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 793 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: เกด IP: 58.8.63.100 วันที่: 19 เมษายน 2553 เวลา:16:28:08 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [