Group Blog
 
 
กรกฏาคม 2556
 
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
10 กรกฏาคม 2556
 
All Blogs
 
คนเราเมื่อหมดที่พึ่งก็คิดหวังพึ่งไสยาศาสตร์

คนเราเมื่อหมดที่พึ่งก็คิดหวังพึ่งไสยาศาสตร์

  อ่านต่อที่ 1  ก่อน นะค่ะ่     เอาแล้วงัย ใกล้เข้ามาแล้ว โรคมะเร็ง


//www.bloggang.com/mainblog.php?id=kalayap&month=19-04-2010&group=10&gblog=1

   จากตอนที่ 1 มาถึงตอนที่  2  ข้ามมากมาย พิมพฺ์แล้วมันหาย  สรุป ว่า พ่อเป็นมะเร็งอยู่ในระยะสุดดท้าย หมดให้ออกจาก รพ. มาอยู่ที่บ้าน  


อาแนะนำกับฉันว่าไปรักษาหมอบ้านกันเหอะ อาคงได้ยินกิตติศัพท์ของหมอที่นี้อยู่บ้างแล้วอาจึงยกตัวอย่างของคนที่อารู้จักให้ฉันฟัง ซึ่งตอนนี้ สำหรับฉัน แม้ฟางสักเส้นคงต้องคว้าไว และเมือฉันได้ไปทำภารกิจของฉัน งานเสร็จระหว่างเดินทางกลับฉันจึงแวะเข้าไปทำความรู้จักทึ่นี้ ฉันไปถึงที่นี้สักเกือบสี่โมงเย็นได้ สภาพที่ฉันเห็นคล้ายๆ สำนักอะไรสักอย่าง ซึ่งฉันคงเข้าใจถูกต้องเพราะด้านหน้าเขาก็ประกาศว่าเขาเป็นตัวแทนเทพอะไรสักอย่าง   (ฉันจะไม่พยายามพูดถึงที่นี้ให้มันลงลึกรายละเอียดว่าเป็นที่ใด เนื่องจากในขณะนี้ฉันก็ไม่รู้หรอกว่า เรือ่งของพ่อฉันจะลงเอ่ยในสถานการณ์ใดการไม่เปิดเผยชื่อเสียงทึ่นี้ น่าจะเป็นธรรมทั้งสองฝ่าย ฉันคงเล่าแต่ความรู้สึกนึกคิดของฉันในฐานะผู้เผชิญเหตุการณ์ และต่อไปนี้ก็คงเป็นเรื่องเล่าของฉัน

ฉันไปถึงที่นี้สักราวๆ สามโมงกว่าได้ เข้าไปจากถนนใหญ่ สักสองสามกิโลได้ แต่สภาพระหว่างทาง ชนบ๊ท ชนบท ( ทำยังกับว่าฉันเป็นเด็กเดพ) เป็นทุ่งนา บ้านหมอเป็นบ้านชั้นเดียว ภายในมีเครื่องสักการะต่าง ๆ(นึกภาพสำนักอะไรสักอย่างแล้วกัน) ซึ่งช่วงที่ฉันไปหมอไม่อยู่ แต่มีคนเฝ้า ทำให้ฉันพอได้ข้อมูลเกี่ยวกับที่นี้อยู่บ้าง ถัดจากบ้านหมอไปเป็นคล้าย ๆ ห้องเช่าอยู่หนึ่งแถว คงราว ๆเจ็ดแปดห้อง ด้านหลังเป็นพื้นที่ว่างแต้ก็ยังมีห้องแถวยาวๆ อีกเกือบสิบห้อง ระหว่างนี้ แม่กับพี่ก็ไปสืบราชการลับกัน รวมทั้งฉันซึ่งไม่ค่อยถนัดนักหรอกเรื่องที่จะเปิดปากพูดกับใคร ก็ยังเอากับเขาสักหน่อย ระหว่างพาลูกสาวไปห้องน้ำ ก็มีคนทักลูกสาวฉันเลยพลอยได้หันไปทัก

พี่มารักษาตัวเหรอ

เค้าตอบว่าใช่

พี่เป็นอะไร

มะเร็ง (แหม ตรงเปะ กับฉันเลย)

แล้วเป็นงัยบ้างล่ะพี่

เขาก็ตอบมาว่า ก็ตั้งกะมาที่นี้น้ำหนักขึ้นมาห้าโล ได้

พี่เขามีสีหน้าไม่เหมือนคนป่วยสักเท่าไร พลอยเรียกศรัทธาฉันขึ้นมา

แล้วต้องอยู่ที่นี้เหรอพึ่

ใ ช่คนทึ่จะรักษาต้องมาให้พ่อปู่รักษานะ

แล้วพี่อยู่มานานเท่าไรแล้ว

ห้าเดือน

ขณะที่ฉันกำลังปฏิบัติราชการลับก็มีโทรศัพท์เข้ามา เสียงโทรทำให้วงแตกไปพัก พี่เขาเดินหายเข้าไปในห้อง ซึ่งต่อมาฉันก็พอได้ข้อมูลว่า ที่นี้ห้ามให้คนป่วยใช้โทรศัพท์ จริงๆ ฉันก็เห็นป้ายห้ามใช้โทรศัทพ์ก่อนหน้านี้แล้วหน้าสำนักฯ แต่พึ่งเห็นภาพเหตุการณ์แตกกระเจิงตอนโทรศัพท์เข้ามา ทำให้ฉันรู้ซึ่งแก่ใจว่า ต้องปิดโทรศัทพ์แน่เลย ตอนเข้ามาในสำนักที่นี้ ฉันนั่งคอยจนเกือบหกโมงเย็น รู้ทั้งรู้ว่า เด็ก ๆ หิวกันแล้วแต่ก็ต้องบอกว่าอดทนหน่อยนะ คือกลัวออกไปแล้วจะสวนทางกับหมอ จนเกือบหกโมงก็มีรถวิ่งมาจอดอย่างเร็วแล้วเดินไปหาพี่ชาย ตอนนั้นฉันก็นึกว่าเป็นหมอ แต่จริง ๆ ไม่ใช่ เป็นคนจัดยา คงมีใครบอกเขา เขาจึงรีบเข้ามาเพื่อมาจัดยาให้ เขาบอกฉันว่า เขาจะไม่อยู่ หากฉันเจอหมอแล้ว แต่เขาไม่อยู่ก็จะไม่ได้ยาไป เขาจึงรีบมาจัดยาให้ก่อน ท่าทางเขารีบ ๆ เขาก็จัดยาให้ พร้อมอธิบายวิธีทาน ฉันก็ฟัง แต่นึกในใจว่า เดี๊ยวหมอก็คงต้องอธิบายให้ฉันอีกครั้ง จึงไม่ซักถามอะไรมากนัก เพราะเห็นเขารีบ แต่ก็คิดว่า โชคดีจังได้ยามาแล้วเป็นยาหม้อ กับมียาสมุนไพร อีกสองอย่าง ตอนที่เขาจัดยาให้ ฉันก้ลุ้นว่าเท่าไรว่ะ ตอนที่เขาจัดยาให้นั้น   เขาหยิบยาให้โดยไม่พูดเรื่องเงินเลย แต่มันก็เป็นหน้าที่ของฉันอยู่แล้วที่เมื่อเขายื่นห่อยาให้ ฉันก็ต้องถามว่า ค่ายาเท่าไรค่ะ เขาตอบมา สองพันห้า แป่ว !! เขาหยิบยาให้ฉันเหมือนมันราคาไม่กี่บาท ฉันไม่รู้หรอกว่ามันแพงหรือไม่แพง ถ้ามันจะทำให้พ่อฉันหาย จะเท่าไร มันคงไม่แพง แต่ฉันงง ว่า แล้วตาสีตาสา จะมีเงินรักษาเหรอ หรือเขาอาจจะเจอแต่คนรักตัวกลัวตาย เท่าไรก็จ่ายไม่รู้นะ เขาถึงได้ไม่มีท่าทีว่าจะกลัวคนป่วยไม่มีเงินจ่ายบ้างเหรอ จบจากเรื่องรับยาก็มานั่งรอหมอต่อ ลุกชายผู้ไม่มีความอดทนถามฉันว่า

เรารออะไร แม่ ได้ยาแล้ว

ฉันตอบว่าเรารอหมองัยลูก ลูกบอกหิวแล้วแม่

ฉันก็เข้าใจเขานะแหละ เด็ก ๆ คงหิว และความอดทนเขาก็คงมีไม่เท่าผู้ใหญ่ ฉันตอบว่า เราต้องรอลูก นี่เป็นเวลาวัดใจกันระหว่างหมอกับแม่ ไว้ลูกพาแม่มารักษา ลูกจะไม่รอแม่ก็ไม่ว่าลูกหรอก แต่เนี่ยมันพ่อของแม่ แม่ต้องทำหน้าที่ของแม่ให้ดีที่สุด ลูกถึงเงียบไป ฉันก็พาลูกสาวไปเดินเล่น เพราะเด็ก ๆ ก็เริ่มที่จะเบื่อหน่ายที่จะรอ

ต่อ จากตรงนี้ ยังมีเรื่องไสยาศาสตร์ หรือ การที่เรายอมทุกอย่าง เพื่อ ให้พ่อ เราหาย ไว้ ค่อยมาเล่าต่อ นะค่ะ




Create Date : 10 กรกฎาคม 2556
Last Update : 10 กรกฎาคม 2556 11:40:11 น. 1 comments
Counter : 1410 Pageviews.

 
เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^
เคยลองแพทย์ทางเลือกรึยังคะ
เคยอ่านหนังสือของนพ.สมหมาย ทองประเสริฐค่ะ
รักษามะเร็งโดยเฉพาะ
ลองเสิร์ชดูนะคะ



โดย: lovereason วันที่: 10 กรกฎาคม 2556 เวลา:23:03:47 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ภูเก็ต-ป่าตอง
Location :
ภูเก็ต Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]




ข้าเจ้าเป็นสาวภูเก็ต แต้ๆ กะเจ้า

Friends' blogs
[Add ภูเก็ต-ป่าตอง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.