วลีหนึ่ง... จาก คุณต้นไม้ คุณช่างภาพ ค้นหาตัวตนของความเป็นนักศิลปะ แสง เงา มุมนั้นมุมนี้ ช่างปั้นฝัน แอบถ่าย กล้องสวรรค์อะไร ช่างวิเศษ จับภาพ สรรค์สร้างสีสัน ทั้งสองตายังมิอาจ เท่าเทียม ธรรมชาติขวยเขิน อย่างเอียงอาย ชาชินไม่สมใจ จับอารมณ์ธรรมชาติ อย่าให้รู้ตัว ยากยิ่ง เพ่งพินิจ ภาพ ป่า เขา เหล่านก หมู่สัตว์ ของเรา ดูพวกเขาไม่มีความเป็นส่วนตัว ความเป็นตัวของตัวเองของพวกเขาหายไปไหน ใครพราก ฉัน ฤา สัญชาตญาณของพวกเขาถูกกำหนดวันหมดอายุไว้เสีย ถ่ายภาพฉันทำไมกันหรือ คุณต้นไม้ สบถ กับนักศิลปะผู้ยิ่งใหญ่(ติชชี่) หรือ เพียงแค่สนองอารมณ์ของความเข้มข้นของเลือดสีศิลป์ จากคำถามธรรมดาๆแต่เต็มเปี่ยม ด้วยน้ำเสียงกร้านหยาบ ถ่อยสถุน เพียงเพราะคุณต้นไม้ เป็นแค่สิ่งมีชีวิตเล็กๆ (พืช) หรือแค่ มนุษย์ สิ่งมีชีวิตหนึ่ง(สัตว์) กำหนดให้เป็นแค่พืช We may be human But we still animal ธรรมชาติก็แค่ ต้นไม้ ใบ หญ้า ป่าเขา สัตว์ป่า จับมารวม ๆ กันไว้ที่ไหนซักแห่ง ให้เราไปเที่ยวชมกัน หรือ แค่ ภาพสีสันที่ถูกบิดเบือน ที่นำมาอวด โชว์ ให้หัวใจของเรา สะดีดสะดิ้ง ไปกับ ความสวยงามช่างฝันของภาพธรรมชาติที่เสแสร้งขาดความเป็นตัวของตัวเอง   Create Date : 26 กันยายน 2550     5 comment Last Update : 26 กันยายน 2550 12:09:42 น.     Counter : 395 Pageviews.   Share Tweet

หน้าในว่าง ปกสีขาว พระจันทร์ประสานแสงทองนวลทอดตัวลงสู่หาดทรายขาวละเอียดเป็นแนวยาว ฉันนอนทอดกายแนบชิดกับผืนหนังนุ่มลิ้นรัดหุ้มก้อนกลิ่นหอมของเนื้อสาวบานแย้มยิ้มสะพรั่ง ฟูฟุ้งท่วมทุ่งกล้ากัญชาอ่อน ใคร่เธอเป่าปี่นางผีเสื้อ เสียงคลื่นซัดฝั่งส่งเสียงขับกล่อมเป็นจังหวะหวานซึ้งตามเสียงทำนองปี่ เกลียวคลื่นลูกใหญ่โถมทับหนักระรัว ใบหน้าบกพร่องจริตสาว แว่วกระซิบทำนองเสียงหอบกระเซ้าสั้นและยาว ยามฝั่งเฝ้าประภาคารกระพริบแสงไฟ สื่อสัญญาณเตือนภัย พุ่มร่างเรียวระหงสั่นไหวตามแรงคลื่นโถมฝั่ง ระดับ ๘ ริคเตอร์ เหล่ามัจฉานุพวยพุ่งทะยานแหวกว่ายในมหาสมุทธ congrestulation forเหล่ามัจฉานุทุกตัวที่ lose in กลีบดอกลูกมด   Create Date : 05 กันยายน 2550     0 comment Last Update : 21 กันยายน 2550 9:05:53 น.     Counter : 258 Pageviews.   Share Tweet