มะม๊าขำมากเวลาดูเธอสองคนเล่นกัน คนนึงก็จะอารมณ์ดีตลอดเวลา นั่งๆอยู่ก็จะไปแหย่น้อง จักกะจี๋น้อง อีกคนก็จะนิ่ง มีสมาธิ เหมือนกันคิด นั่งประมวลอะไรอยู่ พอเจอพี่แหย่ ก็โวยวายฟ้องแม่ 555
พอร์ช..เด็กชายอารมณ์ดี อาม่าบอกว่าแค่เห็นหน้าเธอ ก็รู้สึกขำแล้ว 555 หน้าเธอนี่ให้ความรู้สึกว่า The world is beautiful
แต่ช่วงนี้ เธอก็เริ่มมีฮอร์โมนวัยรุ่นเกิดขึ้นบ้าง มีหงุดหงิด งุ่นง่านบ้าง แต่พอแหย่เธอนิดเดียว เด๋วเธอก็หาย (บอกแล้วว่าเธอเกิดมาเพื่อสร้างรอยยิ้มให้กับทุกคน  )
พอร์ช..ช่วงก้าวผ่านบทเรียนที่ 1 ของชีวิต ใช่แล้ว..เธอกำลังเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง โลกของการแข่งขัน กับการสอบเข้าป.1 สิ่งที่เธอต้องเรียนรู้จากบทเรียนนี้คือ เรียนรู้ที่จะยอมรับความสมหวังและความผิดหวัง ถ้าเธอสามารถจัดการกับความรู้สึกและอารมณ์ของตัวเองได้กับทั้งสองเหตุการณ์ เธอสอบผ่านในสายตาของมะม๊า 
วันที่ลูกสอบ..มะม๊ารู้ว่าลูกตื่นเต้นแค่ไหน ลูกนิ่ง ลูกจับมือมะม๊าแน่นตอนไปถึงรร. พวกเรารู้ว่าตัวลูกเองก็รู้ว่าวันนี้มันสำคัญกับลูกยังไง
วันที่รู้ว่าสอบไม่ติด..ลูกยอมรับผลของมันอย่างนิ่งๆ เรารู้ว่าลูกเองก็คงรู้สึกผิดหวังอยู่ไม่น้อย ลูกถามว่า "ทำไมลูกถึงสอบไม่ติด" มะม๊าบอกว่า "เราอาจจะฝึกกันน้อยไปนิดหนึ่ง แต่ไม่เป็นไร เด๋วเราฝึกกันต่อไปเรื่อยๆ เราอาจจะเดินช้ากว่าคนอื่นไปบ้าง แต่อย่างน้อยเราก็ยังได้ก้าวเดินเนอะ" เธอรับฟังนิ่งๆ พร้อมกับตั้งใจฝึกทำโจทย์ต่อไป
วันที่รู้ว่าสอบติด..ลูกรับฟังแบบนิ่งๆ พร้อมกับรอยยิ่มเบาๆบนหน้า เรารู้ว่าลูกดีใจ พวกเราลูบหัวลูก บอกว่า "ทำได้แล้วนะ" วันนั้นดูลูกอารมณ์ดีเป็นพิเศษ จับมือปะป๊ามะม๊าไปกอดไปรัด จนเราต้องถามเธอหลายครั้งว่า "หมั่นเขี้ยวอะไรปะป๊ามะม๊านักเนี่ยวันนี้" 
สิ่งที่มะม๊าภูมิใจ มันไม่ใช่เรื่องของผลลัพธ์ แต่มันคือความพยายามของลูก สองเดือนที่ได้ติวด้วยกัน ลูกมีพัฒนการด้านวิชาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด หลายครั้งที่ลูกทำไม่ได้ แล้วลูกเกือบจะท้อ แต่ลูกก็ก้าวผ่านมันไปได้ มะม๊ารักใจนักสู้ของเธอจริงๆ
พอร์ช..นักต่อเลโก้รุ่นจิ๋ว สิ่งหนึ่งที่เราเห็นว่าเธอสนใจมาตั้งแต่เล็ก และเธอทำมันได้ดีด้วย ก็คือการต่อเลโก้ ล่าสุดเธอไปแข่งต่อเลโก้แบบมอเตอร์ มะม๊าไปนั่งดูด้วย เห็นเธอนั่งต่อรถท่ามกลางเด็กมากมาย ณ เวลานั้นรู้สึกเลยว่า ลูกเราโตกว่าที่เราคิดแล้ว
ฮาร์เล่ย์..เด็กแนว เธอเป็นเด็กแนวแต่เด็กจริงๆนะ ความคิดของเธอเป็นเอกลักษณ์มาก หลายๆครั้งที่มะม๊าได้ฟังสิ่งที่เธอเปรียบเทียบ มะม๊ารู้สึกว่า เด็กคนนี้ความคิดไม่ธรรมดา
ตอนเธอเขียนสระเอ เธอบอกว่า "มะม๊าดูสิ เหมือนเลขหาอารบิกเลย" เธอหยิบเยลลี่แบร์มาให้มะม๊า แล้วถามว่า "มะม๊ากินเยลลี่แบร์สีวันจันทร์ไหม" หรือบางทีก็ "มะม๊าชอบโซฟาสีวันพฤหัสไหม" วันนึงเธอนั่งดูพวกเราแล้วถามว่า "ทำไมมะม๊าหน้าวงรี พอร์ชหน้าวงกลม 5555" วันนึงเราคุยกันเรื่องเด็กต่างชาติ มะม๊าบอกว่า "ถ้าฮาร์เล่ย์อยากคุยกับเด็กฝรั่ง ฮาร์เล่ย์ต้องพูดภาษาอังกฤษ เพราะเด็กฝรั่งเค้าพูดไทยไม่ได้" เธอถามกลับมาว่า "แล้วเด็กแอ็บเปิ้ลล่ะ พูดไทยได้ไหม"
นอกจากการเปรียบเทียบของเธอแล้ว คำถามแต่ละคำถามของเธอก็น่าสนใจ ตอนฝนตก เธอถามมะม๊าว่า "ทำไมฝนตก" มะม๊าบอกว่า "ช่วงนี้เป็นหน้าฝนไง" เธอถามต่อ "แล้วหลังฝนล่ะ" เออ!! น่าคิด  รถบัส กับ รถเมล์ ต่างกันอย่างไร ป้ายจราจรที่เป็นลูกศรชี้ขึ้น กับลูกศรชี้ลง ต่างกันยังไง
ความติสต์ล่าสุด สอนการบ้านเธอ เค้ามีรูปมาให้ แล้วให้เขียนพยัญชนะ เธอก็เขียนแต่ วงกลม ขีดยาว ทั้งหน้าเลย มะม๊าถามว่า "ฮาร์เล่ย์ทำอะไร เค้าให้เขียนพยัญชนะไม่ใช่หรอ" เธอบอก "อย่าเพิ่ง เด๋วเธอค่อยไปเติม" นึกภาพออกมะ เช่น ก.ไก่ เธอก็ลากเส้นยาวลงมาหนึ่งเส้น ค.ควาย เธอวงกลมไว้หนึ่งวง ประมาณเนี่ย แล้วค่อยมาลากส่วนที่เหลือต่อให้เต็มคำทีหลัง
ตอนนี้สิ่งที่เธอสนใจนักสนใจหนาคือ ป้ายสัญลักษณ์บนถนน ตอนนี้เธอจำได้เกือบหมดแล้ว ป้ายห้ามจอดตลอดเวลา / ป้ายห้ามจอดขวางประตู / ป้ายเลี้ยวซ้าย-ขวา / ป้ายกลับรถ ฯลฯ
ฮาร์เล่ย์..เด็กมุ่งมั่น ด้วยความที่เธอเป็นเด็กนิ่ง เราเลยลองให้เธอเรียนไวโอลินตอน 3 ขวบ 10 เดือน ถึงตอนนี้ 4 ขวบ เธอเล่นเพลงแรกได้แล้ว "เพลงหนูมาลี" สิ่งที่มะม๊าประหลาดใจกับเธอก็คือ เธอเริ่มเรียนโดยที่เธอไม่ได้อยากเรียนมาก่อน แต่เป็นยัยแม่สรรหา (ตอนจะเรียนเธอยังไม่รู้จักไวโอลินเลยด้วยซ้ำ) แต่พอเรียนแล้ว เธอเป็นเด็กมีวินัยมาก กลับมาบ้านทุกคืน เธอต้องหยิบไวโอลินมาสี (ทุกวันนี้สภาพคือเยินแล้ว 555)
นอกจากนี้ เธอยังประกาศตัวตั้งแต่อ.2 ว่าเธอจะเข้าสาธิตจุฬาฯ เพราะสาธิตจุฬามีสอนไวโอลิน เออ!!เอากับเธอสิ
| Create Date : 28 กรกฎาคม 2559 |
| Last Update : 2 กันยายน 2559 15:50:56 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 2793 Pageviews. |
 |
|
