แค่ลูกจ้างโพสระบายเกี่ยวกับนายจ้างที่ทำให้นายจ้างเกิดความเสียหายนั้น การกระทำของลูกจ้างจึงเป็นการจงใจทำให้นายจ้างได้รับความเสียหาย ตาม พ.ร.บ.คุ้มครองแรงงาน พ.ศ.2541 มาตรา 119 (2) และเป็นการกระทำประการอื่นอันไม่สมแก่การปฏิบัติหน้าที่ของตนให้ลุล่วงไปโดยถูกต้องและสุจริต ตาม ป.พ.พ.มาตรา 583 นายจ้างไม่ต้องจ่ายค่าชดเชยและสินจ้างแทนการบอกกล่าวล่วงหน้าให้แก่ลูกจ้าง

ข้อสังเกต

1) คดีนี้ศาลไม่ปรับเข้ามาตรา 119(1) เพราะไม่น่าจะเป็นความผิดอาญาในฐานหมิ่นประมาท ทั้งนี้ เพราะเป็นลักษณะคำบ่น

2) แต่ "ฐาน" ในการเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชย ยังมีเรื่อง "จงใจทำให้นายจ้างได้รับความเสียหาย" ตามมาตรา 119(2)
หลักในการพิจารณาน่าจะอยู่ตรงที่ว่า "ถ้อยคำดังกล่าว ทำให้นายจ้างเสียหายหรือไม่" ซึ่งศาลเห็นว่าคำดังกล่าว "ทำให้นายจ้างได้รับความเสียหาย" นายจ้างจึงเลิกจ้างได้โดยไม่จ่ายค่าชดเชย และไม่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้า

3) เช่นนี้จึงต้องเข้าใจว่าไม่ใช่ว่าการบ่นจะนำมาเลิกจ้างได้ทุกกรณี แต่ต้องพิจารณา "เนื้อหาของคำบ่น" ว่าคนอ่านแล้วรู้สึกว่านายจ้างเป็นคนไม่ดีหรือไม่
ถ้าบ่นว่า "ช่วงนี้งานหนัก" "ต้องรีบปิดงบ" "เหนื่อย" อะไรทำนองนี้ คนอ่านไม่ได้รู้สึกว่านายจ้างเป็นคนไม่ดี แบบนี้ไม่น่าจะเลิกจ้างได้

4) ประเด็นเรื่อง "เลิกจ้างไม่เป็นธรรม" (ม. 49 พรบ.จัดตั้งศาลฯ ) เข้าไปด้วย จะถือว่าเลิกจ้างเป็นธรรมหรือไม่ แอดมินขอให้หลักง่ายๆ คือ "ถ้าเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชยตามมาตรา 119 ก็จะเป็นการเลิกจ้างที่เป็นธรรมด้วย"

ที่มา คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 8206/2560
ขอบคุณเพจกฎหมายแรงงาน