ฟ้าบันดาลสุข (喜龍套 #4) by 于晴, Yu Ching, อวี๋ฉิง, Honey Toast (Translator)

ชุดม่านรักเคหาสน์ธารฟ้า 4

สำนักพิมพ์แจ่มใส มากกว่ารัก

พิมพ์เมื่อ พฤศจิกายน 2558

จำนวนหน้า 210 หน้า ราคา 169 บาท

คำโปรย...

ในบรรดาลูกสาวคนโปรดทั้งสามของพ่อบุญธรรม

กล่าวได้ว่าเฟิ่งหมิงเสียงสืบทอดสติปัญญา ซือถูโซ่วสืบทอดพลังฝีมือ

ส่วน ‘หรังฝู’ สืบทอดความสามารถการทำนายดวงชะตา

อาจเพราะเหตุนี้นางจึงชืดชาต่อความเป็นไปของผู้คน

ก็ไม่ว่าใครจะคิดอ่านทำสิ่งใดล้วนเป็นเพราะชะตาลิขิตไว้แล้วไม่อาจฝืนหรือมิใช่

การที่นางถูกทำลายขาทั้งสองข้าง กลายเป็นคนพิกลพิการ

คือสิ่งที่ถูกกำหนดแล้ว นางจึงหาได้โกรธแค้นต่อคนลงมือไม่

เป็น ‘เขา’ซึ่งอยู่ข้างกายนางเรื่อยมาทนไม่ได้

ทว่าจำเป็นต้องเก็บงำความแค้นไว้ด้วยรู้จักประมาณตน

จนกระทั่งวันหนึ่งในปีนั้นวันที่ทุกคนลงมือพร้อมกันเพื่อปลดแอกตัวเอง

พวกเขาจำต้องยอมสูญเสียหรังฝู

ได้แต่มองดูนางซึ่งช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ไหลตามกระแสน้ำไป

มีเพียงเขาที่ไม่อาจชั่งน้ำหนักดีร้ายในใจ

กาลเวลาผ่านไป ขณะที่คนอื่นหลุดพ้นแล้ว

กลับยังเหลือแค่เขาที่ไม่สามารถเป็นอิสระอย่างแท้จริง

ดังนั้นเมื่อชายหนุ่มได้พบคุณหนูของตนอีกครั้งราวปาฏิหาริย์

เขาจึงไม่มีแม้เศษเสี้ยวใจมาคิดคำนึงถึงเรื่องที่ว่า

หรังฝูและพ่อบุญธรรมมีดวงชะตาร่วมกัน หากคนหนึ่งตาย อีกคนจักตายตาม

และหากคนหนึ่งรอด อีกคนก็ต้องรอดมาด้วยเฉกเช่นเดียวกัน!!

------- หลังอ่าน ------

พั่วอวิ๋น vs หรังฝู

ชอบเรื่องนี้ค่ะ

รู้สึกว่าในนิยายชุดนี้ของอวี๋ฉิง พยายามทำให้นางเอกของเรื่องดูแตกต่างกันในแต่ละเล่ม และก็ค่อนข้างแหวกแนวกว่านิยายทั่วๆ ไป ซึ่งบางเล่มเราก็ชอบ บางเล่มไม่ชอบ ก็คละ ๆ กันไป

นางเอกเรื่องนี้ก็เช่นกันค่ะ นางขาพิการ เดินไม่ได้ แถมตอนที่พลัดตกน้ำไปมีคนช่วยไว้ได้ แต่ก็ความจำเสื่อม เลยกลายเป็นหญิงพิการความจำเสื่อมที่มีแต่รอให้คนดูแล เงินทองก็ไม่มี คนที่ช่วยไว้เลยหาทางเอาไปปล่อยไกลๆ อ่านตอนที่โดนเอาไปปล่อย... น่าสงสารมากค่ะ รันทดพอสมควรเลยทีเดียว

แต่ในความโชคร้ายก็ยังมีโชคดี เพราะถูกเอาไปปล่อย จึงได้เจอกับพั่วอวิ๋น ข้ารับใช้ที่เคยดูแลเธอมานาน เขารีบรับเธอไปดูแลอย่างดี พอรู้ว่าเธอความจำเสื่อม เขาก็สร้างความทรงจำใหม่ให้ทันที ด้วยความหวังว่าเธอจะลืมความทุกข์ทนในอดีตและมีชีวิตอยู่กับเขาในปัจจุบัน

การใช้ชีวิตของหญิงพิการที่ไม่เคยต้องลงแรงทำอะไรเอง มีคนคอยปรนนิบัติตลอด แต่พอต้องมาอยู่อย่างชาวบ้านธรรมดา ก็ต้องมีการปรับตัว เราชอบในส่วนนี้นะ คือนางเอกดูพยายามดีค่ะ ขาสองข้างใช้ไม่ได้ก็พยายามหัดใช้ไม้เท้า เพื่อให้เคลื่อนไหวได้ จะได้ทำกับข้าว ดูแลบ้านตอนพระเอกออกไปทำงาน รู้สึกดีมากๆ เลย

แอบผิดหวังตอนจบนิดหน่อย ตรงเรื่องพ่อบุญธรรมที่ว่าตายไม่ตายอะไรยังไงอะ มันดูจบแบบโลกสวยทีเดียว แต่ก็ถือว่าเป็นการปิดเรื่องในชุดนี้ได้อย่างสวยงามนะคะ