จิควิญญาณของผู้ประกอบการ - เถ้าแก่
ระบบการศึกษาของเราถูกกระแนะกระแหนว่า พวกที่จบปริญญามีเป้าหมายแรกของการทำงานคือรับจ้างทำงานให้ผู้อื่น ทันทีที่รับปริญญาเขาก็มุ่งหน้าหางานแบบลูกจ้าง และถ้าเขาได้งานในบริษัทยักษ์ใหญ่ ความก้าวหน้าในอาชีพการงานของเขาก็จะมีการแสดงไว้ค่อนข้างชัดเจน ส่วนในสาขาวิชาชีพเฉพาะบางอาชีพเช่น แพทย์ ทนายความหรือนักบัญชี ก็ได้รับการรับรองตีตรามาแล้วจากมหาวิทยาลัยที่พวกเขาเคยศึกษา ว่าจะต้องไปประกอบอาชีพเฉพาะทางตามที่ได้ศึกษาเล่าเรียนมา ซึ่งถ้าคนพวกนี้ไปประกอบอาชีพอื่นที่เบี่ยงเบนไปจากสาขาวิชาชีพที่ร่ำเรียนมาโดยตรง ก็อาจจะถูกตั้งข้อสงสัยว่าเกรดการเรียนของเขาคงไม่ดีพอ

ตอนที่ผมเปลี่ยนแนวอาชีพจากแพทย์ไปประกอบธุรกิจ คำถามแรกที่ผมได้รับจากคนหลายคนคือทำไมผมจึงเปลี่ยนอาชีพ สีหน้าของคนถามแต่ละคนบ่งบอกถึงความงุนงงสงสัย ว่าทำไมผมจึงอยากเปลี่ยนจากอาชีพหมอที่ผมทำได้ดีเพื่อไปทำอย่างอื่น ถ้าจะพูดในทำนองแดกดัน ผมคิดว่าเป็นเพราะเมื่อเราทำอาชีพหนึ่งได้ดีแล้ว เราก็คงเกิดความมั่นใจที่จะก้าวออกไปสู่อาชีพในแนวใหม่ที่แตกต่างออกไป เพราะเชื่อว่าคงจะทำได้ดีไม่แพ้กัน

ผมถือว่าปริญญาบัตรเป็นใบเบิกทางให้ก้าวออกไปสู่งานที่ผมอยากจะทำในช่วงชีวิตที่เหลือ แต่การที่ผมเรียนมาทางด้านแพทย์และทำงานเป็นแพทย์มาห้าปี ไม่ได้ช่วยผม ในการหางานอื่นในตลาดแรงงานที่ต้องการผู้ที่มีคุณสมบัติแบบผม

ตอนที่ผมได้งานที่ไอบีเอม ในตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญพิเศษด้านอุตสาหกรรม เป็นช่วงที่ทางไอบีเอ็มกำลังต้องการหมอสักคนหนึ่งมาทำงานที่ท้าทายนี้ และได้พยายามมองหามามากกว่าหนึ่งปีแล้ว แต่ไม่มีหมอคนใดมาสมัคร ผมถูกเรียกตัวไปสัมภาษณ์และได้รับการว่าจ้างทันที ในตำแหน่งงานที่ไม่มีหมอคนใดสนใจ แต่หลังจากที่ผมเข้าทำงานที่ไอบีเอ็ม พวกหมอหลายคนติดต่อผ่านมาทางผม และผมมีความยินดีที่จะบอกว่า ปัจจุบันนี้มีหมอหลายคนที่เปลี่ยนอาชีพไปทำงานอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเรื่องทางการแพทย์

ผู้ที่จบปริญญาจะต้องตระหนักว่าโลกภายนอกกำลังเปลี่ยนแปลงไป พวกเขาจะพบว่าถ้าต้องการประสบความสำเร็จในอาชีพที่เขาเลือก เขาจะต้องทำงานหนักหนาสาหัสขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเขาไม่เตรียมตัวให้พร้อมที่จะเดินไปตามเส้นทางอื่นที่ขรุขระน้อยกว่า ส่วนตัวผมเองรู้สึกว่าการนำคอมพิวเตอร์เข้ามาในในวงการแพทย์จะกลายเป็นเรื่องพิเศษที่มีความสำคัญในอนาคตข้างหน้า

เมื่อสมัยที่ผมเข้าทำงานที่ไอบีเอ็ม ยังไม่มีการสอนระดับปริญญาในสาขาที่เรียกว่า Medical Informatics – การให้ข้อมูลข่าวสารทางการแพทย์ และก็ยังไม่มีเส้นทางอาชีพสำหรับผู้ที่มีความรู้ ทั้งด้านการแพทย์และระบบเทคโนโลยี่ข้อมูลข่าวสาร (IT) แต่ปัจจุบันนี้เปลี่ยนไปแล้ว การให้ข้อมูลข่าวสารทางการแพทย์ได้รับการยอมรับ ว่าเป็นรูปแบบทางการแพทย์แบบใหม่ที่น่าตื่นเต้น ถ้าผมไม่ได้เสี่ยงออกจากวงการแพทย์มาตามเส้นทางใหม่ที่ผมสนใจ ผมก็คงไม่มีวันนี้ที่อาชีพการงานของผมเป็นไปได้อย่างดี

ผู้ที่จบปริญญาจะต้องตระหนักอีกอย่างหนึ่งว่า การศึกษาที่ผ่านมาที่ทำให้เขาได้รับปริญญา อาจจะมีความสำคัญมากกว่าใบปริญญาเสียอีก เพราะพวกเขาได้เรียนรู้บทเรียนที่สำคัญของการติดต่อสื่อสาร การมีวินัย การบริหารเวลา การควบคุมความเครียด และลักษณะต่างๆมากมายของการเป็นผู้ประกอบการ

การศึกษาของคุณจะเป็นหัวหอก ช่วยให้คุณสามารถบริหารจัดการธุรกิจของคุณได้ และในขณะเดียวกันมันก็จะช่วยสร้างเส้นทางอาชีพที่มั่นคงให้กับคุณด้วย นี่คือเส้นทางที่ผมขอแนะนำและที่ซึ่งคนอื่นๆแบบเดียวกับคุณจะทำตามโดยไม่ข้อแม้เลย

อย่างไรก็ตาม คุณต้องเริ่มถามตัวเองว่าคุณต้องการที่จะทำตามแบบที่ว่านี้หรือไม่ หรือคุณต้องการจะเดินเข้าสู่เส้นทางของผู้ประกอบการหรือไม่ คุณไม่จำเป็นต้องรีบร้อนตัดสินใจ สิ่งที่คุณควรทำคือเริ่มต้นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เสียก่อน

ผมมักจะสอนพวกที่เพิ่งจบปริญญาว่าควรเข้าทำงานเป็นลูกจ้างผู้อื่นเสียก่อน เพื่อจะได้เรียนรู้เรื่องเกี่ยวกับธุรกิจทั้งหมด ซึ่งผมขอยืนยันว่าของจริงแตกต่างจากตำราหนังสือที่คุณเคยเรียนมา หรือเล็คเชอร์ที่คุณเคยได้ฟังในห้องประชุม และยิ่งกว่านั้น คุณอาจจะทำงานผิดพลาดได้มากมายเมื่อเริ่มทำงานใหม่ๆ ซึ่งเป็นสิ่งที่คุณจะต้องระมัดระวังไม่ให้เกิดขึ้นเมื่อทำธุรกิจของตัวเอง

เมื่อคุณติดต่อธุรกิจกับผู้อื่นเช่นลูกค้าและหุ้นส่วน คุณจะต้องเข้าใจให้ดีว่าคนเหล่านี้ต่างก็มีผลประโยชน์ที่ต้องดูแลเหมือนกับคุณเหมือนกัน คุณจะต้องสามารถเอาตัวคุณเข้าไปวางไว้ในที่ในทางของเขาและคิดแบบเดียวกับเขา แต่ในขณะเดียวกันก็ต้องคิดถึงตัวคุณเองด้วย คุณจะต้องทำสิ่งต่างๆเหล่านี้ได้อย่างแนบเนียน ราวกับว่าเป็นตัวตนที่สองของคุณทีเดียว นี่คือหลักเกณฑ์หนึ่งในการดำเนินธุรกิจที่คุณไม่สามารถหาได้จากการศึกษาเล่าเรียน คุณจะได้มันมาจากประสบการณ์เท่านั้น




จากหนังสือเรื่อง "The Entrepreneur"


Education Blog