ปัญหานิสัยเอาแต่ใจตัวเองของ "เจ้าชายน้อย" ตอนที่ 2 เหตุการณ์ต่อจากตอนที่แล้ว หลังจากที่เราสองคนแม่ลูก ออกจากลิฟท์ก็ลงไปหาอะไรทานกันในโรงพยาบาล ลูกบอกว่า อยากกินโยเกิร์ตสด ของร้าน Squeeze ของโปรดเค้า แม่ก็เลยพาไปซื้อโดยให้เค้าสั่งกับคนขายเอง ตามที่คุณหมอแนะนำว่าให้เค้าทำทุกอย่างด้วยตัวเอง โดยมีแม่เป็นคนคอยเก็บรายละเอียดเท่านั้น ลูกชาย : พี่ครับ เอาโยเกิร์ตหมดตู้เลยครับ คนขาย : เอาจริงไม๊ครับ ถ้าเอาจริงพี่ขายให้หมดเลยนะครับ ลูกชาย : เอาจริงครับ ฮุสเซ็นกินได้หมดเลยครับ พี่คนขายหน้าตาใจดี หยิบโยเกิร์ตออกมาให้หนึ่งขวดเปิดฝาพร้อมทาน เค้ารับมาดูดอย่างเอร็ดอร่อย จากนั้นก็ถึงคิวแม่ที่หิวมากๆ ได้ไปทานอะไรบ้าง พอได้อาหารมา แม่ก็ชวนลูกไปหาที่นั่งทานกัน ได้ที่นั่งใกล้จอดทีวี ลูกชายบอกว่า อยากทานโรตี (เป็นโรตีที่ไว้ทานกับแกง) แม่ก็เลยสั่งมาให้หนึ่งแผ่น ให้เค้าทานด้วยตัวเอง คนเป็นแม่ก็แอบมองว่าเจ้าลูกชายตัวน้อยจะจัดการกับโรตีแผ่นนั้นยังไง เค้าพยายามให้ส้อมกับช้อน ตัดโรตีให้ขาด ด้วยท่าทางทุกลักทุเล แม่ก็เลยช่วยฉีกออกเป็นชิ้นใหญ่ให้ เพื่อที่ลูกจะได้ตัดได้ง่ายขึ้น แล้วเค้าก็ทำได้ ถึงจะกินแบบทุลักทุเลไปบ้าง ระหว่างนั้น แม่ก็ได้ทดสอบเพิ่มโดยการอยากจะไปซื้อของที่มินิมาร์ทใกล้ๆกับที่เราทานอาหาร โดยสั่งลูกว่าให้รอแม่ที่โต๊ะนี่ห้ามไปไหน จากร้านอาหารไปมินิมาร์ท เราสามารถมองเห็นได้ตลอดเวลา เพราะว่าเป็นแนวกระจกใส ระหว่างที่เดินไปก็แอบมองเค้าไป โดยที่เค้าไม่รู้ว่าเรามองอยู่ จนซื้อของเสร็จกลับมาที่โต๊ะลูกนั่งยิ้มรอแม่อยู่ที่เดิม น่ารักมากลูก เราแวะเข้าห้องน้ำก่อนกลับบ้าน แมให้ลูกชายจัดการทำธุระของตัวเอง เค้าก็ทำได้อย่างคล่องแคล่วจนแม่แปลกใจ ถอดกางเกงนักเรียน กางเกงใน แล้วก็ควักอาวุธออกมาฉี่ จนเสร็จก็เอาทิชชู่มาเช็ด กดชักโครก แล้วก็ใส่กางเกงเอง เสร็จแล้วก็วิ่งไปล้างมือ แล้วก็เอาทิชชู่สำหรับเช็ดมือมาเช็ด แล้วก็ทิ้งถังขยะ โอ้โห แม่ภูมิใจมาก ลูกอยู่โรงเรียนก็คงทำเองแบบนี้ แต่เวลาอยู่กับพ่อแม่ น้า หรือพี่แม่บ้าน ทุกคนทำให้หมด ลูกเป็นเทวดา เป็นเจ้านาย เราเลยไม่รู้เลยว่าลูกเราทำได้ขนาดนี้แล้ว ถึงเวลาที่เราสองคนจะต้องกลับบ้านซะที พออุ้มขึ้นรถนั่งลงคาร์ซีท แม่ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วอยู่ซักพักนึง แล้วก็เงียบไป หันไปดู อ้าว หลับไปซะแล้ว ก็คงจะง่วงจัด เพราะแม่ไปงัดลูกมาจากที่นอนที่โรงเรียน คุณครูบอกว่าลูกเพิ่งหลับไปแป๊ปเดียวเอง พอแม่ไปอุ้มออกมาก็ตื่นแล้วคุยแจ๊วๆ ต่อได้ทันที แม่ขับรถมาเงียบๆคนเดียว มีเสียงวิทยุเป็นเพื่อน จนถึงบ้าน ลูกยังหลับสนิทอยู่เลย ก็เลยต้องอุ้มลูกเข้าบ้านไปทั้งหลับๆ มองดุนาฬิกา 5 โมงเย็นแล้ว ต้องปลุกลูกและแน่นอน ถึงเวลาต้องอดทนกับเสียงร้องของเด็กนอนไม่เต็มอิ่มอีกครั้ง เฮ้อ เป็นไปตามคาด ลูกตื่นขึ้นมาอ้อนแม่ ทำหน้างอแง และก็บอกว่าอยากจะไปเล่นกับเพื่อน ไปขี่จักรยาน แม่ก็อนุญาตให้พี่แม่บ้านพาไป ลูกอาละวาด ออกคำสั่งให้แม่บ้านไปเอาจักรยานมาด้วยคำพูดที่ไม่น่ารักและน้ำเสียงไม่ดี แม่ก็เลยต้องใช้วิธีคุณหมอกำราบอีกรอบ โดยการไม่สนใจคำสั่งของลูกแล้วปล่อยให้ลูกสงบลง คราวนี้ใช้เวลาน้อยลงคือประมาณ 10 นาที ลูกก็สงบลงแล้วเดินไปเอาจักรยานออกมาเอง เออ เริ่มเห็นผลเร็วดีแฮะ แต่ความยิ่งใหญ่ของ เจ้าชาย มันยังไม่จบแค่นี้ หลังจากกลับจากปั่นจักรยานเล่น ลูกพาเพื่อนมาเล่นที่บ้านเหมือนทุกวัน แต่ ณ ตอนนั้นเป็นเวลาประมาณ 18.30 น. แม่ซึ่งเพิ่งตั้งกฎใหม่วันนี้ว่า จะให้ลูกเล่นกับเพื่อนๆได้ถึง 18.30 น. เท่านั้น ก็ต้องออกไปบอกเพื่อนๆของลูกว่าหมดเวลาเล่นแล้วจ๊ะ เด็กๆทำหน้า งง เพราะปกติ จะได้อยู่เล่นที่บ้านกันได้จนกว่าจะพอใจ หรือจนกว่าที่บ้านจะมาตามตัวกลับ แต่ก็พวกเค้าก็เดินกลับบ้านไปแต่โดยดี หันมาที่ลูกชายของเราบ้าง เห็นหน้าก็รู้ว่า แม่ งานเข้าแล้วค่ะ เจ้าลูกชาย อ้าปาก แล้วก็ร้องๆๆๆๆ จะวิ่งออกไปตามเพื่อนๆกลับมาเล่นที่บ้าน แต่คราวนี้แม่ไม่ยอม พี่แม่บ้านไม่ยอม คุณน้าไม่ยอม ไม่มีใครยอมทำตามคำสั่งของหนูแล้ว โอ้โห ฟ้าถล่ม ดินทลาย ลูกคงรู้สึกแบบนี้ ทำไมทุกคนพร้อมใจกันไมตามใจชั้นเนี่ย ทำไมขัดใจ แล้วก็เหมือนเดิมคือ ร้อง ร้อง ร้อง กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด แม่ก็ทำตามที่คุณหมอแนะนำ ซึ่งก็ได้ผลอีกคือ 10 นาทีผ่านไป ลูกเงียบ แม่เลยขวนลูกขึ้นห้องนอน ลูกขออนุญาตเอาของเล่นไปด้วยหนึ่งอย่าง คือ บล็อกรถไฟ แม่ก็อนุญาต อ้อ ขอย้อนกลับไปอีกเรื่องนึงว่า แม่ได้ปรึกษาคุณหมอว่าลูกเริ่มนอนดึกขึ้นเรื่อยๆ โดยมีตัวกระตุ้นคือ ของเล่น ซึ่งลูกจะขอเอาเข้าไปห้องนอนแล้วเล่นๆ แล้วก็เอาขึ้นเตียงนอนแล้วไม่ยอมนอนซักที ซึ่งโดยส่วนตัวแล้วเค้าไม่ได้เป็นเด็กที่ติดของชิ้นใดชิ้นหนึ่ง ที่แบบว่าถ้าไม่มีแล้วนอนไม่ได้ อันนี้เค้าไม่เป็น แต่เค้าเอาของเล่นขึ้นที่นอนเพื่อจะได้ถ่วงเวลานอนของตัวเอง คุณหมอก็แนะนำคุณแม่ว่า ก่อนนอน ห้ามให้ลูกดูการ์ตูน และทำกิจกรรมที่ต้องใช้พลังงานเยอะๆ เช่น วิ่ง เล่น กระโดด กิจกรรมที่ทำควรเป็นกิจกรรมเบาๆ เช่น ระบายสี วาดภาพ ต่อบล็อก และจบด้วยการเล่านิทานก่อนนอน(อันนี้ลูกชอบมากอยู่แล้ว โดยเฉพาะเวลาแม่เป็นคนเล่า) เมื่อถึงเวลานอนแม่ก็ต้องบอกลูกว่าได้เวลานอนแล้ว และปิดไฟนอนทันที ถ้าลูกอาละวาดไม่ยอมก็ต้องใช้วิธีการเดิม แม่ก็รับทราบค่ะ ช่วงเวลาแห่งการปฏิบัติมาถึงแล้ว หลังจากที่ขึ้นมาบนห้อง ลูกชายก็ทำตัวน่ารักมากๆ(เทียบกับเวลาอาทิตย์กว่าที่ผ่านมา) เตรียมพร้อมอาบน้ำ โดยที่แม่ก็ให้ลูกลองอาบน้ำเองเป็นครั้งแรกในชีวิต(เรื่องจริงเลยค่ะ เกิดมาลูกไม่เคยอาบน้ำเองเลย มีแต่อาบแบบเล่นๆ) ลูกดีใจมากที่จะได้อาบน้ำเอง เค้ากระตือรือร้น พยามถอดเสื้อออกเอง แต่ก็ไม่ออกแม่ก็เลยเข้าไปช่วย แต่กางเกงหนูถอดได้สบายมาก แม่อุ้มลูกเข้าไปในอ่างอาบน้ำ เพราะค่อนข้างสูง แล้วลูกก็เปิดฝักบัวอาบน้ำ น้ำจากฝักบัวพุ่งแรงมาก แม่ก็สอนว่าต้องปรับความแรงแบบไหน ครั้งเดียวลูกก็ผ่าน อาบน้ำ ฟอกสบู่เองด้วยความภูมิใจสุดๆ อาบเสร็จก็เรียกแม่ไปดู โอ้โห อาบเก่งจังเลยลูก สบู่เต็มตัวเลย เห็นแล้วก็ทั้งขำ ทั้งภูมิใจ แม่เก็บรายละเอียดเพิ่มเติมให้ลูก แล้วก็พาลูกมาแปรงฟันเค้าก็แปรงเองจนเสร็จ แม่ก็ช่วยแปรงเพิ่มนิดหน่อย แล้วก็ส่งผ้าเช็ดตัวให้ลูกเช็ด งานี้โอเคลูกเช็ดตัวได้เกลี้ยงมาก เช็ดเสร็จก็เอาผ้าเช็ดตัวไปปุกับพื้น แล้วก็เช็ดเท้า แม่เห็นก็บอกว่า ทำแบบนี้ทำไมลูก ลูกตอบว่า ก็ต้องเช็ดเท้าให้แห้งครับ อืมจ๊ะ พอเช็ดเสร็จ ผ้าเช็ดตัวผืนนั้นก็เลยต้องไปนอนอยู่ในตะกร้าซักผ้า อาบน้ำเสร็จเค้าก็ไปเลือกชุดนอนเอง แล้วก็พยามใส่เอง คราวนี้เค้าทำได้คล่องขึ้น แล้วก็บอกว่า พรุ่งนี้มามี้ต้องไปบอกเพื่อนๆมามี้ แล้วก็เพื่อนฮุสเซ็นนะครับ ว่าฮุสเซ็นอาบน้ำแต่งตัวเองได้แล้ว บอกน้าปุ๊ก กับน้ากิ๊กด้วยนะครับ แม่ก็บอกว่า ได้ครับๆ อาบน้ำเสร็จลูกก็มานั่งเล่นบล็อกรถไฟ ต่อไปต่อมาจนเบื่อก็อยากเขียนภาพ อยากเขียนตัวเลข ปกติแม่จะรีบส่งสมุดให้ทันที แต่วันนี้ไม่ แม่บอกว่า ลูกต้องเก็บบล็อกก่อน ถึงจะเล่นอย่างอื่นได้ ลุกบอกว่า อยากเล่นสองอย่างไม่เก็บได้ไม๊ แต่แม่ยืนยันว่าต้องเก็บ ต้องเล่นทีละอย่าง ลูกทำท่าจะร้อง แต่คงเริ่มรู้แล้วว่าร้องไปแม่ก็คงไม่ยอม เลยต้องเดินมาเก็บของเล่นอย่างเซ็งๆ แต่ก็เก็บจนเสร็จ แถมยังเอาไปไว้ที่เดิมเรียบร้อย แล้วก็มานั่งวาดรูปต่อ วาดจนเบื่อก็เอาสมุดมาคืนแม่ แล้วก็ไปเล่นบล๊อคอีกรอบ จนได้เวลานอน เฮ้อ ลูกเตรียมหนังสือนิทานมาให้แม่อ่านให้ฟัง แม่ก็ไปเตรียมนมมาให้ลูกดื่ม แต่ลูกบอกว่า ไม่เอาครับไม่กินนม นมไม่อร่อย แม่ก็เลยบอกว่า งั้นแม่ก็เล่าไม่ได้ถ้าไม่ดื่มนม นมมีประโยชน์มากนะลูก ลูกก็เถียงว่าไม่มีประโยชน์ไม่อร่อย แล้วการอาละวาดก็เกิดขึ้นอีก เฮ้ออออออออออดอออ ครางนี้ แม่ลงโทษโดยการ Time out ให้ลูกอยู่ในจุดที่แม่กำหนด ลูกรู้ดีกว่าถ้าแม่บอกว่า Time out ลูกจะต้องไปนั่งจุดไหน ลูกเดินไปร้องไห้ไป แล้วก็นั่งอาละวาดตรงนั้น ร้องๆๆๆชักดิ้น ชักงอ (ในใจแม่ก็นึกถึงคำพูดคุณหมอที่บอกว่า ไม่ต้องกลัวว่าลูกจะสุขภาพจิตเสียนะคะ ไม่ต้องกลัวลูกจะคิดว่าคุณแม่ไม่รัก) อืม เริ่มฮึดอีกครั้ง ปล่อยให้ร้องไป คราวนี้กลับนานขึ้นกว่าเดิม ลูกร้องๆๆๆๆ กรี๊ดดด เสียงดังมาก 3 ครั้งติดต่อกัน แล้วก็ยังร้องต่อเนื่อง ผ่านไป 15 นาทีลูกก็เงียบลง ซักพักก็เดินมาบอกว่า มามีครับ อยากกินนมครับ แม่ส่งนมให้ลูกก็ดูดจนหมดกล่อง คราวนี้เวลาแห่งความสุขมาถึง(สุขได้แป๊ปเดียว เฮ้อ) แม่นอนเล่านิทาน ลูกก็นอนฟังนิทาน อย่างมีความสุข บางเรื่องลูกก็ขอฟังเป็นภาษาอังกฤษ บางเรื่องก็ขอเป็นภาษาไทย จนหมด 3 เล่ม ได้เวลานอน แม่บอกว่า คนดีนอนนะครับ ลูกพยักหน้ารับอย่างมีความสุข พร้อมกับจูบที่ปากแม่ แม่ก็เดินไปปิดไฟ และแล้ว เวลาแห่งความเซ็งก็เริ่มมาเยือน เมื่อเจ้าชายน้อย องค์ลงอีกแล้ว โอ๊ยยยยยยย มามี้ ห้ามปิดไฟนะ ห้ามปิดไฟ ไม่เอา ไม่เอา แล้วก็ร้องๆๆๆๆ แต่มามี้คิดว่าควรจะต้องปิดไฟเพื่อเป็นสัญลักษณ์กับลูกว่าได้เวลานอนแล้ว ลูกชายโกรธมาก ร้องไห้อาละวาดอีกแล้ว เพื่อให้แม่ไปเปิดไฟ พอเห็นแม่ไม่เปิด ก็จะวิ่งไปเปิดเองแม่ก็จับเอาไว้ จับนอน จับนอน ปล้ำกันอยู่แบบนี้ ลูกเอาเท้ามาถีบที่ขาแม่ แม่ก็เลยฟาดที่ขาไป 1 ผั๊วะ ลูกหยุดถีบแม่ แต่ไม่หยุดร้อง ยังร้องๆๆๆๆๆๆ จนผ่านไป ประมาณ 20 นาที แต่แม่รู้สึกเหมือน 1 ชั่วโมง และแล้วลูกก็ยอมหยุด และบอกว่า จะนอนแล้วนะครับ กอดฮุสเซ็นหน่อยนะครับ ความที่เค้าร้องไห้มากมาทั้งวันก็เลยเหนื่อย และหลับทันที เฮ้อ หมดวันซะที แต่เช้าวันต่อไปยังมีอะไรอีก แม่จะมาอัพให้ได้อ่านกันต่อนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อซะก่อน เพราะเริ่มมีสัญญาณดีๆ เข้ามาแล้วค่ะ  |
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
สู้ ๆ เน๊อะ
คุณแม่ช่า
ปล. มาอัพบลอคบ่อย ๆ นะ