ผมว่า เข็มน่าจะรู้แล้วว่า คุณจั๊มพ์ไม่ได้แค่อยากหาคนพูดด้วย แต่เข็มน่าจะยังไม่ได้คุยกับเพื่อนเขา เพราะตอนค่ำ คุณจั๊มพ์ก็โทร.เข้ามาที่เบอร์ร้าน ขอคุยกับผมอีก มาขอไอดีไลน์ เพราะอยากขอรายละเอียดเรื่องจัด Catering ผมตอบไปว่า แอดไลน์ร้านได้เลย แล้วก็ขอวางสาย ผมชักอยากคุยกับเข็ม อยากบอกเขาว่า ผมไม่อยากรักษามารยาทกับเพื่อนเขาแล้ว ไม่รู้เพราะรูปดอกไม้ที่ผมส่งไปหรือเปล่า เข็มไม่ได้บอกว่าจะมา แต่เขาก็มา แล้วยังอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า วางเข็มฉีดยาไว้รอผมแล้วด้วย เขาบอกให้ผมมาฝึกหายใจก่อน แล้วค่อยไปอาบน้ำ มีอะไรค่อยมาคุยกัน คืนนี้ คงไม่ใช่ผมคนเดียวที่มีเรื่องคาใจ ผมก็เลยตามใจเข็ม ผมพยายามตั้งใจทำให้ดี เขาจะได้เก็บเข็มฉีดยาออกไปเร็วๆ แต่พอผมทำทุกอย่างเสร็จหมดแล้ว ลงนอนข้างเขา เขากลับบอกว่าทิ้งไว้ก่อน แล้วก็ถามว่า ผมทิ้งดอกไม้ของคุณจั๊มพ์ไปหรือยัง ดอกไม้ที่เขาให้ ผมทำยังไง สายตาเขาจริงจังจนผมคิดว่า ถ้าผมแค่เชยชมแล้วทิ้งไป เข็มคงเสียความรู้สึก ดีแล้วที่ผมไม่ได้ทำแบบนั้น ผมลุกไปหยิบที่คั่นหนังสือที่ผมเอากลีบกุหลาบไปทำมาให้เขาดู เล่าให้เข็มฟังว่า ผมเอากลีบกุหลาบไปทับในหนังสือจนแห้งดีแล้ว ค่อยเอาไปติดลงกระดาษแล้วเอาไปเคลือบอีกที มันจะอยู่กับผมไปได้อีกเป็น 10 ปีเลย เข็มถามถึงช่อดอกไม้สีฟ้าที่เขาเอามาง้อผมด้วย ท่าทางเขาดูอารมณ์ดีขึ้นมาก พอรู้ว่าผมยังไม่ได้ทิ้ง ผมแขวนไว้จนมันแห้งดีแล้ว ตั้งใจจะเอาไปตกแต่งร้าน

ดูเหมือนเข็มจะสนใจว่าผมรู้สึกอะไรกับเขา มากกว่าว่าเพื่อนเขารู้สึกยังไงกับผม เข็มดูมีความสุขจนผมไม่อยากพูดอะไรให้เสียบรรยากาศ เค่เรื่องรำคาญใจเล็กๆ น้อยๆ เอาไว้พูดกับเขาวันหลังก็ได้

แต่เข็มยังมีอีกเรื่อง  เขาถามว่าโดนอาม่าด่า ทำไมไม่บอกเขา ผมมองเขาด้วยความสงสัย แล้วเขาก็ตอบสายตาผมว่า อาม่าเล่าเอง ผมนึกในใจว่า ซวยแล้ว รีบถามเขาว่า โกรธผมเหรอ สายตาเขาบอกว่า ใช่ แต่เขายังถามอย่างใจดีว่า มีเหตุผลดีๆ มั้ย ผมจะได้ไม่โกรธ เหตุผลที่ผมไม่บอกเพราะห่วงความรู้สึกระหว่างเขากับอาม่าและผมไม่เลิกกับเขาเพราะคำพูดคนอื่นอยู่แล้ว น่าจะดีพอ เพราะเขาพูดกับผมว่า คราวนี้ยกให้ แต่ถ้ามีคราวหน้า เขาจะโกรธ ผมไม่อยากให้เข็มโกรธเลย ผมจุ๊บแก้มเขา แล้วรีบเปลี่ยนไปพูดเรื่องคอนเสิร์ตวันอาทิตย์ ทีแรกผมว่าจะนั่งรถไปเอง แล้วค่อยกลับรถเพื่อน แต่เข็มไม่ยอม โวยวายว่า จะไม่ให้เขาเจอผมทั้งวันได้ยังไง เขาจะไปรับกลับเอง เข็มทำหน้าเหมือนเด็กโดนแย่งของเล่น น่าเอ็นดูจนผมอดยิ้มไม่ได้ ผมพูดกับเข็มว่า ตามนั้นครับ คนเอาแต่ใจ ผมคงขำมากไป เลยโดนเขาบีบแก้มแรงๆ จนผมเจ็บ เขาถึงยอมปล่อย ผมนอนมองเข็มลุกไปเก็บเข็มฉีดยา แล้วก็ปิดไฟ เข็มน่ารัก ใจดี ห่วงผม หวงผมด้วย ผมรักเขามาก มากจนนึกไม่ออกว่า ถ้าเขาไม่รักผมตอบ ผมจะเป็นยังไง รักเขามาก จนต้องบอกเขาว่า ผมรักคุณ

ผมรู้สึกถึงลมหายใจอุ่น กับความนุ่มชื้นที่แนบอยู่ตรงหน้าผาก ถ้าวันไหนเขาเปลี่ยนใจ ไปรักใครอื่น ผมจะตายมั้ยนะ

คุณจั๊มพ์ส่งไลน์มาถามจริงๆ แต่ไม่ได้ถามอะไรเรื่องส่วนตัวผม ไม่ได้ชวนคุยเรื่องอื่น ผมก็เลยไม่ได้สนใจเขาอีก เขาไม่ได้มาที่ร้านหลายวันแล้วด้วย ผมถึงได้งงตอนที่คุณจ๊มพ์มาทักผมตอนคอนเสิร์ตเลิก

ผมไม่ได้เจอเพื่อนครบก๊วนแบบนี้นานแล้ว พอได้มาเจอพร้อมๆ กัน ก็เลยมีเรื่องคุยกันเยอะมาก ผมรู้สึกแปลกๆ อยู่เหมือนกัน เพราะไม่เจอกันนานจน บางคนก็มีครอบครัว มีลูกไปแล้ว เรื่องคุยเลยมีเรื่องผัว เรื่องเมีย เรื่องลูก ผมเป็นคนสุดท้ายที่มีแฟน ถูกรุมถามจนผมขี้เกียจตอบ มันเลยแกล้งเอาโทรศัพท์ผมไปคอลหาเข็ม เพราะมันอยากเห็นว่าผมคุยกับเข็มได้จริงๆ จะได้แน่ใจว่า รูปในข่าว ไม่ใช่รูปตัดต่อ ทั้งก๊วนส่งเสียงทักเข็มจนเข็มดูเขินๆ ไปเลย แล้วยังบอกเข้มอีกว่า จอมมันเรียบร้อยจะตาย ถ้าคุณเข็มขาวอยากได้ความหวือหวา แวะมาหาได้นะคะ ผมหมั่นไส้เพื่อนตัวเองจนหลุดปากด่าไปคำหนึ่ง หวือหวาจนได้เปลี่ยนแฟนไปหลายคนแล้ว ก็ยังไม่เข็ดหลาบ ส่วนเข็มฟังแล้วก็เอาแต่หัวเราะ จะถูกใจอะไรนักหนา จนผมถามว่าขำอะไร เข็มถึงได้หยุดหัวเราะ แล้วขอตัวไปทำงานต่อ เพื่อนผมยังแซวไม่เลิกว่า ผมหวงแฟนหนักมาก ผมตอบกลับไปเฉยๆ ว่า ก็หวงกับพวกแกเนี่ยแหละ แต่ละคน นิสัยโคตรดี พลอยหันไปแซวก้านว่า เออ โคตรดี แฟนด่าแต่เรื่องเดิม ด่าแล้วด่าอีกก็ยังไม่พัฒนา ก้านพูดเหมือนบ่นว่า ใครจะโชคดีเหมือน แก กับ แก ล่ะ การชี้มาที่ผมกับแบงค์กี้  ถึงไม่ถึงก็เห็นหลักฐานชัดเจน แต่กับผู้หญิงเนี่ย จะไปรู้ยังไงวะ บอกเองก็ไม่ค่อยบอก เห็นครวญครางดี แต่พอกูออก ค่อยมาบอกว่า ยังไม่ถึง แล้วกูจะทำยังไง แรงก็หมดแล้ว ต้องนอนให้ด่าอย่างเดียว แกไม่ด่าผัวแกมั่งรึไง พลอยหัวเราะ ตอบเสียงใสว่า ไม่ต้องด่าเว้ย ผัวฉันรุ่นเราสู้ ไม่ถึงก็เอาจนถึงแหละ ผมฟังแล้วก็อดหัวเราะตามไม่ได้ ผมโชคดีจัง ที่เรื่องเพศของเราพอดีกัน เข็มไม่เคยเอาแต่ใจไปก่อน ผมก็เหมือนกัน ผมว่าเรื่องนี้ มันก็เหมือนเรื่องอื่นๆ แค่เราถ้อยทีถ้อยอาศัย เอื้อเฟื้อต่อกัน ความสุขก็เป็นของเราได้ไม่ยาก

พวกเราไม่ได้ดูคอนเสิร์ตด้วยกันนานแล้ว คอนเสิร์ตสนุกมาก และพวกเราก็สนุกมาก ทั้งร้องทั้งเต้น ไม่มีใครยอมใคร ดีแล้วที่เข็มจะมารับ เพราะไปๆ มาๆ ทุกคนก็ให้แฟนมารับหมด ไม่มีใครเอารถมาสักคน เพื่อนผมลุ้นอยากให้เข็มมาก่อนเพื่อน จะได้เห็นเข็มตัวเป็นๆ ผมหัวเราะบอกเพื่อนว่า ดูได้ แต่ห้ามจับ ของมันแพง แล้วผมก็ได้ยินเสียงทัก คุณจั๊มพ์มาดูคอนเสิร์ตด้วย เขาบอกว่าเห็นผมตั้งแต่ตอนก่อนเข้าแล้ว แต่เรียกไม่ทัน ก็เลยมาดักรอ ถามว่าผมจะกลับยังไง ผมตอบสั้นๆ ว่า รอเข็มมารับ แต่เขาก็ยังชวนคุยว่า เดือนหน้าก็มีคอนเสิร์ตเกาหลีมาอีก กระชั้นไปหน่อย แต่เขาหาบัตรได้ บัตรวี ดูฟรี แค่มาเป็นเพื่อนผม สนใจมั้ย

ผมหันไปมองข้างหลัง ยังไม่เห็นรถเข็มเลย ใจผมนึกอยากจะถามว่า รู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังชวนแฟนของเพื่อน แต่ผมพูดได้แค่ว่า ไม่ล่ะครับ ขอบคุณ เข็มไม่ชอบดูคอนเสิร์ต ผมไม่ได้อยากไปดูคนเดียวบ่อยๆ ผมเห็นรถเข็มแล้ว ก็เลยเลิกสนใจเขา รีบไปขึ้นรถเพราะยังมีคันอื่นต่อแถวยาวเหยียด ผมโบกมือให้เพื่อนที่กำลังส่งเสียงวี้ดวิ้วใส่รถสปอร์ตของเข็ม จนน่าจะลืมว่าอยากเห็นหน้าเข็มไปแล้ว เข็มน่าจะเห็น เขาถึงได้ถามว่า ไปเจอกับคุณจั๊มพ์ได้ยังไง  คุยอะไรกัน

น้ำเสียงแบบนั้น ทำเอาผมอดคิดไม่ได้ว่า เข็มกำลังสงสัยว่าผมทำอะไรลับหลังเขาอยู่ เมื่อกี๊ก็ไม่รู้ว่าคุณจั๊มพ์มาพูดอะไรกับเขา แต่เพราะผมไม่มีอะไร ผมเลยตอบได้อย่างมั่นใจว่า ไม่รู้ คุณจั๊มพ์มาทักเอง แล้วก็เล่าเรื่องที่คุณจั๊มพ์ชวนไปดูคอนเสิร์ต และผมปฏิเสธไปแล้ว เข็มฟังเฉยๆ ไม่ว่าอะไร ผมก็เลยจบเรื่องคนอื่นไว้แค่นั้น แล้วเล่าเรื่องเพื่อนที่ไปด้วยกันวันนี้ เล่าเรื่องโชว์ยิ่งใหญ่อลังการ ที่ทำให้ผมไม่รู้สึกเสียดายค่าบัตรแพงแสนแพง แต่เข็มก็แค่ฟังแล้วยิ้ม ไม่พูดอะไร ถ้าผมอยากไปดู เข็มก็คงไม่ไปด้วยอยู่ดี

เข็มพาผมกลับมานอนที่บ้าน ผมสนุกแล้วก็เหนื่อยจนลืมหิวไปเลย แต่เข็มไม่ลืม ผมอาบน้ำเสร็จก็เห็นแก้วนมวางรออยู่แล้ว เข็มบอกว่า กินให้หมด จะได้หลับสบาย แต่พอผมกินหมด ผมก็ยังไม่ได้หลับ เพราะเข็มขอกัดคอผม ผมนึกสงสัย แล้วก็หาคำตอบได้เองว่า คงเป็นเพราะคุณจั๊มพ์ เข็มจะไม่ปล่อยให้ผมฮีต เข็มจงใจจูงมือผมไปที่เตียง ให้ผมเห็นเข็มฉีดยาที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง ผมดึงมือเข็มให้หยุด แต่ยังไม่ทันพูดอะไร เข็มก็พูดขึ้นก่อนว่า ช่างมัน ผมอยู่นี่ ไปนอน ผมมองเข็มตาปริบๆ ผมไม่อยากอยู่ใกล้มันขนาดนี้ แต่เข็มไม่ยอมผม ดันหลังให้ผมขึ้นเตียงจนได้ เข็มเอาหมอนมาซ้อนกัน จับผมนอนเอนลง แล้วก็กัดคอผม

มันมีความรู้สึกบางอย่างที่ถ่ายทอดจากตัวเขา มาหาผม ความรู้สึกภาคภูมิ รื่นรมย์ พอใจ ผมหลับตา ค่อยๆ ปล่อยให้ตัวเองซึมซับความรู้สึกนั้นไว้ การได้ครอบครองผม ทำให้เข็มมีความสุข ผมเองก็เหมือนกัน ผมรักผู้ชายคนนี้ อารมณ์รักอ่อนหวาน ทำให้ผมอยากทำอย่างนั้น ผมกอดหลังเข็ม ลูบเบาๆ แล้วก็ร้องเพลงรักแสนหวาน เข็มถอนเขี้ยวออกจากคอผม ค่อยๆ เลียเลือดที่ซึมตามออกมาจนเลือดหยุด แล้วก็จูบผม

นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้กลิ่นเลือดตัวเองจากปากเข็ม เขาเคยบอกว่า เขาอธิบายไม่ถูกว่ารสชาติมันเป็นยังไง บอกได้แค่ว่า มันอร่อย ก็น่าหรอก กลิ่นมันไม่ได้คาวเหมือนกลิ่นที่ผมรับรู้ตอนปากตัวเองแตก มันเป็นกลิ่นอีกแบบที่เร้าความรู้สึกด้านอื่นให้ตื่นขึ้นมา ความรู้สึกอยากสนุก อยากร่าเริง และอยากผ่อนคลาย ผมปล่อยให้เข็มพาผมตามความรู้สึกนั้นไปเรื่อยๆ ถึงตอนนั้น เข็มฉีดยาก็ไม่มีตัวตนไปแล้ว มีแต่เข็มขาวที่รัก ที่เป็นความจริงของผม

เข็มอยากช่วยผม หรือจะแกล้งผมก็ไม่รู้ จนเสร็จแล้ว เข็มก็ยังไม่เก็บเข็มฉีดยาออกไป ผมเลยทำได้แค่นอนหันหลังให้โต๊ะ กอดแขนเข็มไว้ บอกตัวเองเหมือนที่เขาบอกผม ช่างมัน เข็มอยู่นี่ ไม่ต้องกลัว

เช้านั้น บนโต๊ะอาหารตรงหน้าเรา มีไข่ลวกเข้าแถวกันเป็นระเบียบ 10 ฟองถ้วน เข็มพูดกับผมว่า ม๊าแกล้งอีกแล้ว ผมได้ยินม๊าพูดกับพี่นีที่ถือชามข้าวต้มเดินตามหลัง เรื่องเปลี่ยนผ้าปูที่นอน ผมรอจนพี่นีวางถ้วยข้าวต้มแล้ว ค่อยบอกเบาๆ ว่า ช่วยกันเปลี่ยนแล้วครับ เอาผ้าไปลงเครื่องแล้ว พี่นีช่วยให้ใครเอาไปตากก็พอ ขอบคุณครับ พี่นีมองผมยิ้มๆ พยักหน้า ไม่พูดอะไร ส่วนม๊าเอาแต่หัวเราะ คงเพราะเห็นเข็มหน้าแดงตอนหยิบไข่ลวกจะเอามาตอก เพราะทุกฟองมีตัวหนังสือเขียนอยู่ อ่านรวมกันได้ว่า

ลู ก ส า ว ลู ก ช า ย

ส่วนป๊า หันมาบ่นกับผมว่า ดูเถอะ จะหยอกลูก ยังต้องให้ผู้หญิงเป็นใหญ่ เอาลูกสาวขึ้นก่อน  เข็มหัวเราะ พูดว่า ก็ป๊ายอมเอง แล้วเข็มก็หยุดหัวเราะทันทีทันควัน เพราะโดนป๊าถามกลับว่า แล้วแกล่ะ เข็มหันมามองผม แล้วกลับไปก้มหน้าก้มตาพูดกับแก้วใส่ไข่ลวกว่า เข็มเป็นลูกป๊า เข็มก็ต้องเหมือนป๊าอยู่แล้ว

ผมยิ้ม แล้วก็พบว่าตัวเองหยุดยิ้มไม่ได้ ผมไม่ใช่ผู้หญิง แต่ถ้านับในฐานะ เมีย และ แม่ ที่เข็มน่าจะอยากให้ผมเป็น...ผมอยากรู้จริงๆ ว่า ถึงตอนนั้น ผมจะมีครอบครัวที่น่ารัก และมีความสุขมากแบบนี้หรือเปล่า

เข็มจอดรถที่หน้าร้านผมแล้ว ผมเพิ่งนึกได้ รีบถามเขาว่า เมื่อวานคุณหัวเราะอะไรขนาดนั้น อยากไปหวือหวากับเพื่อนผมเหรอ เข็มหันมามองผม ทำเสียง ห๊ะ แล้วก็หัวเราะจนผมเริ่มหงุดหงิด เข็มหยุดหัวเราะ ยื่นหน้ามาจุ๊บปากผม แล้วค่อยพูดว่า ผมหัวเราะเพราะไม่เคยได้ยินคุณด่าใคร ไม่ใช่เพราะอยากไปหวือหวา เลิกทำหน้างอได้แล้ว ผมรักคุณ ผมไม่ไปกับใครทั้งนั้นแหละ เข็มเอื้อมมือมาจับปลายคางผมบีบเบาๆ พูดต่อว่า แต่หึงบ้างก็ดีนะ ผมชอบ

ผมเดินตัวลอยเข้าร้าน ความสุขกำลังทอประกายจนอะไรๆ ก็ดูสวยไปหมด ผมยิ้มให้กับทุกอย่างที่ผมเห็น ไม่ว่าจะเป็น โต๊ะ เก้าอี้ โคมไฟ เคาน์เตอร์ ลูกโป่งรูปหัวใจ ดอกไม้สีฟ้า ตุ๊กตาดินญี่ปุ่นใส่เสื้อกาวน์ เครื่องทำกาแฟ แก้วน้ำ จนไปหยุดอยู่ที่ โจกับพีทำท่าเหมือนกำลังจะจูบกัน

สองคนนั้นคงรู้สึกแล้วว่าผมมา ก็เลยผละออกจากกัน แววความสุขระคนเขินอาย ระบายเต็มอยู่ในสีหน้าแววตาของพี ตรงข้ามกับสีหน้าเรียบเฉยของโจ ผมเข้าไปในครัว ไปบอกพีท แต่พีทไม่ตื่นเต้นเลย เขายังทำงานของตัวเองไปเรื่อยๆ พูดตอบผมแค่ว่า แล้วไง ผมพูดเสียงจริงจังว่า เราเป็นห่วงพี พีทวางงานในมือ หันมาพูดกับผมว่า เราก็ห่วง แต่โจไม่ใช่ลูกจ้างเรานะ แล้วมันก็เรื่องส่วนตัว พีไม่เคยมาปรึกษา เราจะไปพูดยังไง ผมยังย้ำกับพีทว่า แต่ว่าโจดู... ผมพูดยังไม่ทันจบ พีทก็พูดแทรกขึ้นก่อนว่า ไม่จริงใจกับพี ใช่มั้ย เราก็เห็น แล้วก็เห็นด้วยว่า พีมีความสุขมาก พูดตอนนี้ก็ไม่ฟังหรอก พีทตบไหล่ผมเหมือนจะปลอบใจ แล้วก็บอกว่า มีลูกค้าโทร.มาถามเรื่อง Catering เราจดรายละเอียดให้แล้ว อยู่ที่เคาน์เตอร์ วันนี้สายเยอะแล้วนะ ไปทำงานเหอะ

ผมได้แต่มองพีท ขัดใจกับคำพูดของพีท แต่ผมก็ต้องยอมรับว่า มันจริง  ผมเก็บเรื่องนี้ไปพูดกับเข็ม เข็มถามผมว่า รู้จักโจแค่ไม่กี่เดือน คุณรู้ได้ยังไงว่าโจจะไม่จริงใจกับพี ผมถอนหายใจก่อนตอบว่า สายตาที่เขามองพี ไม่เหมือนสายตาที่คุณมองผม เข็มยื่นหน้าเข้ามาจนเกือบชิดหน้าผม ถามผมว่า สายตาผมเป็นยังไง ผมต้องทำเสียงดุใส่ว่า ผมจริงจังนะ เข็มถึงได้ถอยออกไป เขาบอกว่า เขาก็ไม่รู้จักโจมากเท่าไหร่ แค่รู้ว่าเป็นลูกคนสนิทเก่าแก่ของป๊า แล้วก็อินดี้มาก เรื่องครอบครัวเขาไม่รู้เลย เดี๋ยวจะไปถามมาให้ แต่สุดท้าย เข็มก็พูดเหมือนพีท เรื่องส่วนตัวของพี ถ้าไม่ได้กระทบกับงาน ผมก็ไม่ควรเข้าไปยุ่ง ซึ่งผมไม่เห็นด้วยเลย ทุกคนจะรอเห็นพีเสียใจก่อน แล้วค่อยเข้าไปช่วยหรือไง ผมคิดเรื่องนี้อยู่ในใจ แต่มันคงออกไปทางหน้าผม เข็มถึงได้พูดว่า คุณบอกเองว่า พีกำลังมีความสุข มันอาจไม่ได้แย่อย่างที่คุณคิดก็ได้ เข็มเอาเข็มฉีดยาวางไว้ตรงหัวเตียง ตบที่นอนข้างตัว บอกให้ผมปิดไฟ เลิกทำหน้างอ  แล้วมานอนได้แล้ว ผมย่นหน้าใส่เข็ม บอกเขาว่า มันใกล้มากไปแล้วนะ ผมจะหลับได้ยังไง เข็มหัวเราะ ตอบว่า กอดผม เดี๋ยวก็หลับเอง วางตรงนี้ ใกล้ แต่ไม่เห็น ถ้าวางที่โต๊ะ ไกลกว่า แต่คุณเห็นนะ เอาไง ผมนึกอยากอัญเชิญทั้งเข็มฉีดยาและเข็มขาว ให้ออกจากห้องผมไปให้หมด แต่ที่ผมทำก็คือ ปิดไป แล้วไปกอดเขา

ขอให้เรื่องโจกับพี ไม่ได้แย่แบบที่เข็มบอกด้วยเถิด

คุณจั๊มพ์ยังมากินข้าวที่ร้านผม แต่ผมไม่ได้ใส่ใจ แล้วก็คุยด้วยตามปกติ เหมือนที่ผมคุยกับลูกค้าคนอื่น ผมไม่รู้ว่าเข็มรู้สึกยังไงกับเพื่อนเขา แต่ผมรู้ว่า เข็มไว้ใจผม คุณจั๊มพ์ถามผมว่า เตรียมตัวไปเที่ยวหรือยัง พอผมทำหน้างง เขาก็บอกว่า เข็มไม่บอกคุณเหรอ ว่าพวกเรานัดไปเที่ยวกัน ผมรู้สึกว่า เขากำลังแหย่ให้ผมกับเข็มทะเลาะกันอีกแล้ว ก็เลยตอบเขาว่า ขอตัวไปทำงานก่อนนะครับ ผมนึกสงสัยจริงๆว่า คุณจั๊มพ์ชอบผมมาก หรือแค่อยากเอาชนะ ถึงได้ไม่ยอมเลิกพยายามมาเจอผม ตอนที่เห็นคุณจั๊มพ์อยู่ที่งานโชว์โมเดลหุ่นยนต์ ผมยังแอบนึกขำๆ ว่า คุณจั๊มพ์เลี้ยงกุมารไว้คอยติดตามตัวผมหรือเปล่า ถึงได้มาเจอผมได้ตลอด

ผมกำลังเดินกลับไปหาเข็ม ตอนที่เห็นคุณจั๊มพ์เดินมาจากอีกทาง เข้าไปแตะไหล่เข็มทางด้านหลัง ผมพุ่งไปแล้วแต่ไม่ทัน เข็มสะบัดแขนใส่คุณจั๊มพ์เต็มแรง จนเขาเซจนเกือบล้ม ถ้าผมรับไว้ไม่ทัน คนที่เข็มกำลังคุยด้วย มองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นด้วยอาการเหวอสุดๆ คุณจั๊มพ์ก็คงตกใจ แต่อาการทิ้งตัวใส่ผม แล้วยังหันมาหาซอกคอผมอีก มันคงไม่ใช่แล้ว ผมกระซิบบอกเขาว่า คุณไม่ยืนเอง ผมจะปล่อยแล้วนะ เขายังทิ้งน้ำหนักลงมาเหมือนเดิม แต่ผมไม่สนแล้ว ก้าวถอยหลัง ปล่อยให้คุณจั๊มพ์เซอีกรอบ รีบไปดูเข็ม เขายืนนิ่ง มือเย็นเฉียบ ผมต้องพูดขอโทษ และแก้ตัวแทนเข็มว่า เข็มนอนตกหมอน ยังเจ็บไม่หาย ผมวางมือบนไหล่เขา ค่อยๆ เลื่อนไปแตะที่ต้นคอ ถามขาว่า ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย คนที่เข็มคุยด้วย ทำท่างงๆ นิดหน่อย แล้วก็ขอตัวไป แต่คุณจั๊มพ์ไม่ยอมไป ถามเข็มว่า เวอร์ไปมั้ยมึง กูโดนนิดเดียว แล้วคุณจอม หายไปไหนมา ผมเห็นแวบๆ ว่าจะมาทักก็หายไปแล้ว ผมเลยจะมาถามเข็มว่าคุณไปไหน มือเข็มค่อยอุ่นขึ้นแล้ว ผมตอบคุณจั๊มพ์ว่า ผมออกไปคุยโทรศัพท์  คุณจั๊มพ์จ้องผม หันไปมองเข็ม แล้วกลับมามองผมอีก ถามผมว่า ทำไมต้องไปคุยลับหลังแฟนคุณด้วย

เข้มคงหายตกใจแล้ว เขาบีบมือผม ตอบคุณจั๊มพ์ว่า จอมเขาไปคุยกับลูกค้า ในนี้เสียงมันดัง ไม่ได้ทำอะไรลับหลังกู มึงแหละ กำลังทำอะไรลับหลังแฟนมึงอยู่รึเปล่า ผมคิดว่าคุณจั๊มพ์จะหยุด แต่ดูท่าทางเขาไม่สนใจคำพูดของเข็มเลย เขายังถามเข็มกลับว่า แล้วมึงล่ะ ทำอะไรลับหลังเขารึเปล่า ทำไมมึงไม่บอกคุณจอม ว่ากูชวนไปเที่ยว

ผมได้ยินเรื่องนี้ 2 ครั้งแล้ว แต่เข้มไม่เคยพูดถึงเลย จนตอนนี้ เข็มก็ยังไม่พูด บังเอิญมีคนมาทักคุณจั๊มพ์ เข็มก็เลยฉวยโอกาสดึงมือผมเดินออกมา ผมอยากรู้ว่าทำไมเข็มทำแบบนี้ แต่ผมเป็นห่วงเขามากกว่า ถามเขาว่า กลับเลยมั้ย คุณโอเครึยัง เข็มมีสีหน้ารู้สึกผิด เขาพูดกับผมว่า เดินดูอีกหน่อยก็ได้ อุตส่าห์มาแล้ว เราจูงมือกันเดินไปเรื่อยๆ เพราะคนที่อยากมาคือ ผม ผมว่าตอนนี้ เข็มไม่อยากเจอใครแล้ว แต่ก็ยังพยายามเอาใจผม แต่เรื่องมันยังค้างคาใจผม และผมก็ไม่อยากปล่อยผ่าน เรื่องมันออกจะเครียด แต่ถ้าได้เคลียร์กันแล้ว อาจจะทำให้หลับสบายกว่าก็ได้

เข็มยังไม่ลืม เขาเอาเข็มฉีดยามาวางไว้ที่หัวเตียงอีกแล้ว แล้วเขาก็อยู่ตรงนั้น กับเรื่องที่ยังไม่ได้คุยกัน ผมจะหลับตาให้ตัวเองหลับพ้นๆ ไป จะได้ไม่ต้องกลัว ก็ทำไม่ได้ ผมหายใจเข้าลึกๆ หลายครั้ง พูดเบาๆ กับตัวเองว่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ผมค่อยๆ เดินเข้าไปใกล้เตียง เข็มเอื้อมมือมาดึงผมให้นั่งลง แล้วกอดไว้ บอกให้ผมนับ 4 7 8 หายใจให้ช้าลง แล้วก็ ขอบคุณที่ผมช่วยเขาวันนี้ ผมถามเขาว่า เพราะธันวาใช่มั้ย คำตอบจากเข็มคือเสียงถอนหายใจ กับคำพูดว่า เก่งจัง คุณรู้ได้ยังไง ผมไม่ได้ตอบคำถามเข็ม กระเถิบไปนอนที่ตัวเอง ถามเข็มเรื่องไปเที่ยวที่คุณจั๊มพ์พูด เข็มพูดเสียงอ่อยๆ ว่า เขาเองก็ยังไม่แน่ใจว่าจะไปดีมั้ย เพราะเขาไม่ไว้ใจคุณจั๊มพ์ ก็เลยไม่ได้บอกผม ผมลุกขึ้นมามองตาเขาตรงๆ พูดกับเขาว่า คุณไม่ไว้ใจเขา ผมเข้าใจ แต่คุณไม่ไว้ใจผม ผมไม่เข้าใจนะ  เข็มพูดเสียงอ่อนลงไปอีก เขาบอกว่าไม่ใช่ไม่ไว้ใจ แต่เขาหวง ไม่อยากให้คุณจั๊ทพ์มาอยู่ใกล้ผม ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังขมวดคิ้ว ตอนถามเข็มว่า เขาอยู่ใกล้ผมแล้วยังไง ทุกวันนี้เขาก็มาอยู่ใกล้ผมแทบทุกวัน คุณก็รู้ เข็มเงียบไป ไม่พูดอะไร ผมเลยพูดต่อว่า ถ้าคุณไว้ใจว่าผมรักคุณ ซื่อสัตย์กับคุณ ผมอยู่ใกล้ใคร หรือใครจะมาอยู่ใกล้ผม มันก็ไม่ใช่ประเด็นรึเปล่า เข็มทำหน้าเหมือนเด็กโดนขัดใจอีกแล้ว แต่ก็พยักหน้ารับ แล้วก็บอกว่า เพื่อนเขานัดกันไปเที่ยวที่รีสอร์ท เพื่อนเขาอยากไปเล่นพวกเครื่องเล่นแนวผจญภัย พวกห้อยโหนโยนตัว ผมฟังแล้วก็เปลี่ยนใจ บอกเข็มว่า ผมไม่ไปดีกว่า เข็มร้อง อ้าว ดังลั่นห้อง แล้วก็โวยวายว่า เมื่อกี๊ยังจะไปให้ได้ ไหนบอกว่า ผมต้องให้คุณพิสูจน์ตัวเองไงว่าผมไว้ใจคุณได้ คราวนี้ คนเสียงอ่อย เลยเป็นผมแทน ผมบอกเข็มว่า ผมกลัว ไม่กล้าเล่น เข็มยังทำเสียงดุ พูดว่าไปกับผม กลัวอะไร ผมเถียงเข็มว่า ผมกลัวตก กลัวความสูง กลัวทุกอย่างแหละ อย่าบังคับผมได้มั้ย ท้ายเสียงผมสูงปรี๊ด แล้วผมก็รู้ว่าผมโดนแกล้ง เข็มหัวเราะ บีบปลายจมูกผมส่ายไปมา พูดด้วยเสียงที่แสนร่าเริงจนน่าหมั่นไส้ว่า ใครจะไปบังคับที่รักได้ครับ ถ้าคุณไป คุณก็ไปกินกาแฟ นอนอ่านหนังสือ ส่วนผมไปเล่นกับเพื่อน ค่ำๆ ก็ไปกินข้าวรวมกัน คุณยังรู้เลยว่าผมตกใจง่าย เวลามีคนมาแตะข้างหลัง เพราะธันวา ผมก็ต้องรู้สิ ว่าคุณไม่ชอบเล่นอะไรโลดโผน แค่ปีนต้นไม้คุณยังกลัวเลย ตกลงว่า ผมตัดสินใจแล้ว ผมเชื่อคุณ ไปด้วยกันนะครับ

เสียงสุดท้ายอ้อนเบอร์นั้น เป็นอันว่า ผมตกลงไปกับเข็ม เข็มฉีดยายังวางอยู่ที่เก่า แต่ผมรู้สึกกับมันน้อยลงแล้ว  ผมเหยียดตัวนอนตามสบาย ฟังเข็มเล่าเรื่องเคสตลกๆ ที่คลินิก เจ้าของหมาตัวเดียวกัน 2 คนมาทะเลาะกันที่คลินิก เพราะคนหนึ่งเอาหมามาหาหมอ แต่อีกคนหนึ่งเข้าใจว่า จะพาหมาหนีออกจากบ้าน เข็มบอกฝันดีกับผม แล้วก็หลับไปแล้ว ผมอยากถามเขาว่า ตอนนั้นเขารู้สึกอะไร ทำไมถึงตกใจขนาดนั้น แต่จะว่าไป ผมตกต้นไม้ ก็ตั้งหลายปีแล้ว ผมยังฝังใจอยู่เลย เข็มเคยบอกว่า ธันวาป้ายยาที่ต้นคอเขา ความรู้สึกนั้นมันคงยังฝังใจเขาอยู่เหมือนกัน มันไม่หายไปก็ไม่เป็นไรหรอก ผมจะอยู่คอยช่วยเขาเอง

วันนี้หมอชมว่า ผมมีพัฒนาการดีขึ้นมาก สามารถนั่งคุยกับหมอได้ โดยมีเข็มฉีดยาวางอยู่ตรงหน้า และผมแค่มีอาการหายใจเร็วนิดหน่อย แต่ไม่สั่น และตอบคำถามได้อยู่ หมอบอกให้ผมลองจับเข็มฉีดยา ผมกัดปากตัวเองจนเจ็บ  พยายามฝืนใจตัวเอง ยื่นมือออกไป ผมเห็นมือตัวเองสั่น แล้วก็ถอยกลับมา หมอเก็บเข็มฉีดยาออกไปแล้ว พูดกับผมว่า ยังไม่ได้ไม่เป็นไร วันนี้พอแค่นี้ก่อน แล้วพูดกับเข็มว่า อันนี้ เป็นการบ้านนะครับ ที่คุณช่วยคนไข้ฝึกมา ถือว่าดีมาก ช่วยคนไข้ฝึกต่อไปนะครับ และอย่าลืม ต้องค่อยเป็นค่อยไป อย่าให้คนไข้เครียด

หัวใจผมเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมานอกอก หมอพูดแบบนี้ เดี๋ยววันนี้ เข้มต้องให้ผมจับเข็มฉีดยาแน่ๆ ตอนนี้ พอเขาเห็นว่าผมไม่กลัวการที่มีเข็มฉีดยาอยู่ที่หัวเตียงแล้ว เขาก็เอาไปวางไว้แทบทุกที่ ในห้องน้ำ ที่เคาน์เตอร์ แล้วก็ตู้เย็น ในรถก็มีด้วย เข็มไม่มีทางใจเย็นอย่างที่หมอบอกหรอก คืนนี้ผมไม่รอดแน่ เข็มบีบไหล่ผมเบาๆ พูดกับผมว่า ลุกขึ้นได้แล้ว เดี๋ยวผมพาไปกินไอติม

ผมนึกภาพไว้ในใจว่าจะต่อยให้เข็มหลับไปเลย จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับผม แต่เข็มน่ารักขนาดนี้ แล้วผมจะเอาตัวรอดยังไง

************************************************************************************************

* วิธีการรักษาอาการกลัวเข็มฉีดยา เป็นจินตนาการของผู้เขียน ผสมกับความรู้อันน้อยนิดที่พอหาได้ ไม่ใช่ข้อมูลทางการแพทย์ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน