ลูกๆของหมูปิ้ง

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ลูกๆของหมูปิ้งทั้งห้าตัว
จากที่เลี้ยงไว้ตั้งแต่แบเบาะ
ได้อยู่กับแม่ของมัน (หมูปิ้ง) แค่ช่วงเวลาสั้นๆ
แล้วแม่ของพวกมันก็ตายจากไป
(ย้อนอ่านได้ที่บล็อก “ความสุขของหมูปิ้ง”)
ตอนนี้น้องหมาทั้งห้ามีอายุได้สี่เดือนเศษแล้ว
โตเป็นวัยรุ่นกันถ้วนหน้า
มาไล่เรียงดูกันทีละตัว

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตัวแรกชื่อ “หม่ำน้อย”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เจ้าหม่ำน้อยตั้งชื่อตามพ่อของมัน เจ้าหม่ำ
หม่ำน้อยเป็นตัวแรกที่มีคนขอเอาไปเลี้ยง
แยกจากพี่น้องไปตอนอายุราวสองเดือนกว่า
แข็งแรงและปราดเปรียวที่สุดในบรรดาพี่น้องทั้งหมด
รูปที่เห็นของเจ้าหม่ำน้อยเป็นรูปตอนมันอายุประมาณ 2 เดือน







- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตัวที่สอง “กะปิ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เจ้ากะปิชอบมานอนตักเรา
ชอบให้เราลูบหัว แล้วมันจะค่อยๆเคลิ้มหลับ
กะปิ แข็งแรง ร่าเริง และยิ้มเก่ง
(หน้าตามันดูเหมือนยิ้มตลอดเวลา)
หูมันจะใหญ่มากจนสังเกตเห็นได้ชัด







- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตัวที่สาม “มาริ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เจ้ามาริ ขนสีขาวตัวเดียวในคอก
นอกนั้นสีออกโทนน้ำตาลกันหมด
ตอนเล็กๆนึกว่ามันจะขนฟู
ขนมันก็ฟูนะ แต่ฟูแบบไม่สามัคคี
ชี้ไปคนละทางสองทาง
แถมขนไปฟูเฉพาะแถวหน้าเท่านั้น
มันชอบทำหน้าเหมือนสงสัยตลอดเวลา
เลยเหมือนมันไม่ค่อยยิ้ม







- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตัวที่สี่ “ไม่มีชื่อ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ตัวเมียตัวเดียวในหมู่พี่น้อง
ไม่ได้ตั้งชื่อเอาไว้ เพราะตอนแรกมีคนมาขอไว้พร้อมกับหม่ำน้อย
ผ่านไปเกือบสองเดือนก็ยังไม่มาเอา ก็เลยยังไม่มีชื่อ
แข็งแรงรองจากเจ้าหม่ำน้อย
พอเจ้าหม่ำน้อยไม่อยู่มันเลยตัวใหญ่สุด
ข้างบ้านเพิ่งขอไปเลี้ยงเมื่ออาทิตย์ก่อน







- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตัวที่ห้า “ขนุน”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

เจ้าขนุน น้องน้อยสุดท้อง อ่อนแอสุด
ตอนเล็กๆถูกพี่ๆนอนทับและฉี่ใส่ตลอด
เลี้ยงด้วยนมแพะอยู่พักใหญ่
นึกว่าไม่มีอะไรแล้ว เห็นพวกมันแข็งแรงดี เลยหยุดให้นมแพะ
ใช้นมข้นหวานแทน ปรากฎว่ามันเกือบตาบอด
เพราะนมข้นหวานไม่เหมาะที่จะใช้เลี้ยงลูกหมา
(หรือแม้แต่ลูกคน)
แต่ตัวอื่นกลับไม่เป็นอะไร
คงเพราะเจ้าขนุนมันไม่แข็งแรงอยู่แล้วเลยมีผลกับมันมาก
สายตามันไม่ค่อยดี เวลาเรียกมันจะตามหาต้นเสียงไม่ถูก
แต่พอเอาไปเลี้ยงข้างล่างบ้าน
มันแข็งแรง และร่าเริงขึ้นมาก แม้จะวิ่งชนอะไรบ่อยๆ







- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ไปๆมาๆ อาจจะเหลือเจ้าขนุนตัวเดียวที่จะเลี้ยงไว้
เพราะทั้งเจ้ามาริและเจ้ากะปิมีคนมาขอจองตัวไว้
สุดท้ายคงต้องไปหาน้องหมามาเลี้ยงไว้เป็นเพื่อนกับเจ้าขนุนอีกตัวนึง



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Create Date : 12 พฤษภาคม 2552 Last Update : 19 พฤษภาคม 2552 12:29:50 น. Counter : 1162 Pageviews.		11 comments
Share Tweet