*~นิทานปกาเกอะญอ~* เงิน ข้าว และ นกกระติ๊ดตะโพกขาว (โถ่ พวิ้ว) ชาวปกาเกอะญอ มีนิทานที่นำมาเล่าสู่กันฟังนับร้อยนับพันเรื่อง การเล่านิทานให้กันฟังนับเป็นสิ่งบันเทิงยามค่ำคืนที่ขาดเสียมิได้ ผู้เล่าและผู้ฟังมักจะนั่งหรือนอนล้อมรอบกองไฟที่ตั้งอยู่ในบ้าน และนั่งกินน้ำชาและผิงไฟให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายขณะเดียวกันด้วย ผู้เล่ามักจะเป็นผู้อาวุโส โดยเฉพาะผู้เฒ่าผู้แก่ ส่วนผู้ฟังมักจะเป็นเด็กๆ แต่นั่นก็เป็นเหตุการณ์ที่เริ่มจางหายไป นับตั้งแต่โครงการพัฒนาให้ "ทันสมัย" หลายๆโครงการเข้าไป "พัฒนาชุมชน" ในสองทศวรรษที่ผ่านมา กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพี่น้องสองคน มักจะทะเลาะกันในเรื่องที่ว่า ข้าวมีค่าเหนือกว่าเงินหรือเงินมีค่าเหนือกว่าข้าว ทั้งสองต่างเป็นคนเก่ง (เทาะ แม ป่า หมายถึง เก่งและศักดิ์สิทธิ์) ทำให้ต่างคนต่างยกเหตุผลต่างๆนานา มาเถียงกันไปกันมาอยู่นาน พี่เห็นว่า "เงินเหนือกว่าข้าว" ส่วนน้องเห็นว่า "ข้าวเหนือกว่าเงิน" ในที่สุดน้องเถียงสู้พี่ไม่ได้ น้องก็พูดว่า "ถ้าพี่เห็นเงินเหนือกว่า ก็ให้พี่เอาเงินไปให้หมด ส่วนข้าจะเอาข้าวไปหมด" พูดแล้วน้องก็ขนข้าวไปหมด สมัยนั้นข้าวมีขนาดใหญ่เท่าต้นกล้วย และเม็ดข้าวมีขนาดใหญ่เท่าฟักเขียว วันหนึ่งเด็กคนหนึ่งร้องไห้เพราะหิวข้าว พี่เห็นเด็กคนนั้นร้องไห้ ก็ตักน้ำถ้วยหนึ่ง แล้วเอาเงินแช่ลงไปในนั้น จากนั้นเอาไปให้เด็กกิน ..... เมื่อเด็กกินแล้วก็ยังร้องไห้อยู่เหมือนเดิม พี่เห็นดังนั้น ก็มองซ้ายมองขวาหาของให้เด็กกิน .... หันไปมาก็เจอข้าวไหม้ก้นหม้อนิดหนึ่ง พี่ก็เอาข้าวไหม้ไปแช่น้ำให้เด็กกิน .......... เด็กจึงหยุดร้องไห้ พี่เห็นดังนั้นจึงมองเห็นความสำคัญของข้าว พี่ก็เลยออกเดินตามหาน้องชายที่อาศัยอยู่ในถ้ำ ซึ่งมีประตูเหล็กปิดเปิดเป็นจังหวะเร็วๆอยู่ตลอดเวลา เวลาประตูปิด จะปิดอย่างสนิท แม้แต่มดก็ไม่สามารถลอดเข้าไปได้ พี่ไม่สามารถเดินผ่านประตูได้ พี่ก็เลยใช้นกกระติ๊ดตะโพกขาวไปเอาข้าวแทน นกกระติ๊ดตะโพกขาวสามารถบินผ่านประตูนั้นได้ เพราะมันบินได้เร็ว พอนกกระติ๊ดตะโพกขาวบินเข้าไป ก็ตรงไปจิกเมล็ดข้าวที่มีขนาดเท่าฟักเขียว มันจิกได้ทีละนิดๆ เมื่อกินจนอิ่มเต็มเหนี่ยง (กระเพาะบริเวณลำคอ) แล้วก็บินออกไป แต่ไม่สามารถบินผ่านไปได้ตลอด ลำตัวมันผ่านพ้นประตูแล้ว แต่ลำคอมันติดอยู่ที่ประตู มันพยายามสะบัดคอไปมา จนเหนี่ยงเคลื่อนไปอยู่ที่ท้ายทอย พอประตูเปิดออก มันก็บินออกไปจากประตูทันที ต่อแต่นั้นมา นกกระติ๊ดตะโพกขาวก็มีเหนี่ยงอยู่ใกล้ท้ายทอย และเมล็ดข้าวก็มีเมล็ดเล็กลงเท่าปัจจุบัน การตีความ นิทานเรื่องนี้ เป็นการเอาข้อเท็จจริงของนกกระติ๊ด ที่มีความสามารถพิเศษคือ บินได้เร็ว และมีที่เก็บอาหารหรือเหนี่ยง อยู่ใกล้ท้ายทอย มาผูกโยงเป็นนิทาน และบ่งบอกอุดมคติของชาวปกาเกอะญอที่เห็นความสำคัญของข้าว และในทุกๆปีก็จะมีการเลี้ยงขวัญข้าว ถึงแม้จะมีเงินมากมายเพียงใด ถ้าไม่มีข้าวให้เรากิน เราก็ไม่สามารถดำรงชีพอยู่ได้ โปรดอย่าได้ให้วัตถุเข้ามาครอบงำชีวิตของเรา และมีอำนาจเหนือมวลมนุษยชาติ .  
แวะมาทักทายก่อนค่ะ... แล้วจะกลับมาอ่านใหม่อีกรอบนึงนะ
 โดย: namfaseefoon
 วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:0:14:29 น.สวัสดี ครับ
แวะมาเยี่ยม ชาวปกาเกอะญอ อ่านพบบ่อย แต่ไม่เคยเห็นตัวจริง ของจริง จึงขอเอาความรู้ไปก่อนแล้วกัน โดย: chanaw2485 (chanaw2485
) วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:15:36:52 น.ยังไม่ถึงวันเกิดครับ อีกประมาณ 9 เดือนจะถึง
 โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:15:53:24 น.นิทานเรื่องดีนะคะให้สาระข้อคิดมากคะ
ขอบคุณมากๆคะ  โดย: gripenator
วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:16:25:58 น.สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายค่ำๆวันเสาร์จ้า....
 โดย: sa (ชาลีเบบี้
) วันที่: 21 สิงหาคม 2553 เวลา:19:47:52 น.สวัสดีในวันหยุดค่ะ
เเวะมาอ่านนิทานที่ให้ข้อคิดดีๆค่ะ  โดย: พี่สาว (พอที
) วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:10:49:58 น.เคยได้ยินชื่อชาวปะกาเกอะญอ จากเพลง ๆ หนึ่ง ถ้าจำไม่ผิด จากวงคาราบาว (ไม่แน่ใจนะคะ) ยังคิดว่าชื่อแปลกดี เก๋ดีตรงตัวหนังสือ อิอิ
แต่ก็ไม่เคยติดตามหาที่มาที่ไป ได้แต่ได้ยินได้ฟังแล้วปล่อยให้ผ่านเลยไป วันนี้เข้ามาเก็บเกี่ยวความรู้เกี่ยวกับทัศนคติและนิทานของเค้า ได้ความเพลิดเพลินดีเหมือนกันนะคะ อิอิ  แวะมาเข้ามาทักทาย ตามาจากบล๊อกของคุณพี่ chanaw2485 ค่ะ ^ ^ โดย: ณ ปลายฉัตร
วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:15:36:46 น.แวะมาทักทายค่ะ...มีความสุขทุกๆวันนะคะ
 โดย: หมีพูห์บลูเบอร์รี่
วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:17:08:26 น.สวัสดีจ้า
อ่านนิทานเรื่องนี้ แล้วไปเจอความดี ของคนหมู่บ้านนี้พอดี เอามาฝากจ้า เล็กๆ น้อยๆ แต่ความซื่อสัตย์ของคุณยายปกาเกอะญอเขาน่าสรรเสริญจริงๆ //www.pantip.com/cafe/lumpini/topic/L9595205/L9595205.html or //www.bangkokbiznews.com/home/detail/...2%E0%B8%A5.html เริ่มวันใหม่อย่างสดชื่นแจ่มใสนะจ๊ะ ;) โดย: เลื้อย
วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:9:44:50 น.ชนเผ่าปกาเกอะญอมีปรัชญาที่ลึกซึ้งมาก เราอ่านหนังสือคุณทรงกลด เขาจะพูดถึงบ่อยๆค่ะ
ต้นกล้าของหัวใจ - - ชื่อนามปากกาน่ารักจังค่ะ โดย: Love At First Click
วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:11:22:39 น.สวัสดีคะ
แวะมาทักทาย และขอบคุณที่ไปทักทายกันคะ  โดย: Violeta Lady
วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:16:21:02 น.เคยได้ยินนิทานเรื่องนี้มานานแล้ว แต่เรื่องมันจบตรงที่ เด็กได้กินข้าวแช่น้ำอิ่ม พี่จึงรู้ว่าข้าวเหนือว่าเงิน
เพิ่งรู้ว่ามีต่อด้วย แถมได้ความรู้ใหม่ด้วย ขอบคุณค่ะ  ขอบคุณที่แวะมาชมดอกต้อยติ่งนะคะ  โดย: หนูเมเปิล
วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:21:28:50 น.สวัสดีครับ คุณต้นกล้า
ช่วงนี้ผม ยุ่งๆ เลยไม่ได้เข้าบล็อก หลายวัน วันนี้ก็เลยขออัพบล็อก พระสูตรเรื่อง อุมาฑันตี  สำหรับอุมาฑันตีนี่ อุมา อุมะ ฑันตะ นี่เขาแปลว่า บ้า แต่เธอไม่ได้บ้า ชื่อ อุมาฑันตีก็แบบนี้ ชื่อจริงของเธอไม่รู้ชื่ออะไร เขาให้ฉายาตามจริยา อุมาฑันตี ก็แปลว่า คลั่ง ใครเห็น ที่ไม่ใช่คู่ครองต่างคนต่างคลั่งหมด คลั่งไม่ถึงกับบ้าน เพ้อนอนไม่สบาย กินไม่สบาย หลับไม่ได้ อยากจะได้นางมาเป็นภรรยา ท่านจะได้เป็น พระอนาคามี หรือ พระอรหันต์ ขอเรียนเชิญ ติดตามได้ที่บล็อกครับผม โดย: หมึกสีดำ
วันที่: 23 สิงหาคม 2553 เวลา:22:05:31 น.แม้จะมีเงินมากมายเพียงใด
ถ้าไม่มีข้าวให้เรากิน เราก็ไม่สามารถดำรงชีพอยู่ได้ เห็นด้วยค่ะ โดย: นาฬิกาสีชมพู
วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:4:44:45 น.ความสำคัญของข้าว เป็น 1 ใน 4 แห่งปัจจัยครับ
ชาวป่า...หรือคนบ้านนอก (อย่างผม) มองสิ่งเหล่านนี้ สำคัญมาก...แต่ถ้าไม่มีเงินก็ลำบากครับ เพราะต้องจับจ่ายซื้อหาครับ ........................ สวัสดีครับ   ยังมีไฟ ร้ายบุก เข้าคลุกกรุ่น มิใช่คุณ แต่ไหม้ ในใจฉัน ไฟรักสุม ทรวงใน ร้ายอยู่ครัน จะดับมัน อย่างไร ไร้หนทาง โดย: panwat
วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:12:01:29 น.เป็นนิทานที่ให้ข้อคิด และเตือนสติ ได้ดีทีเดียวค่ะ ^^
โดย: ตะวันดวงเดียว
วันที่: 24 สิงหาคม 2553 เวลา:13:22:26 น.ขอบคุณค่ะ ที่แวะไปอวยพรวันเกิด
แต่ยังไม่ถึงเน้อ ขอส่งความสุขกลับไปเช่นกันค่ะ โดย: por_yakuza
วันที่: 25 สิงหาคม 2553 เวลา:11:43:27 น.สวัสดีค่ะคุณต้นกล้า...
แวะมาฟังนิทานด้วย...เสียดายที่บอกว่าเดี๋ยวนี้ปกาเกอะญอห่างหายจากวัฒนธรรมล้อมวงฟังนิทานจากผู้เฒ่าผู้แก่..น่าเสียดายแทนจัง...นิทานก็ดีมีข้อคิด...อีกทั้งความผูกพันธ์ที่ดูอบอุ่นนั่นด้วย..เสียดายแทนค่ะ โดย: neenika
วันที่: 26 สิงหาคม 2553 เวลา:14:09:29 น.อืม ..มันเป้นเช่นนี้เอง
ฝันดีกั๊บ  โดย: เทียนส่องแสง (tiensongsang
) วันที่: 26 สิงหาคม 2553 เวลา:21:07:22 น.ฒ ผู้เฒ่าขอเข้ามาฟังนิทานด้วยคน
สนุกและให้ข้อคิดดีค่ะ โดย: ร่มไม้เย็น
 วันที่: 26 สิงหาคม 2553 เวลา:22:10:55 น.ครับ
จะทะยอยอัพให้เพื่อน ๆ ฟังด้วย จขบ.เองก็ฟังด้วยครับ หลับฝันดีนะ ราตรีสวีสวัสดิ์ครับ โดย: หมึกสีดำ
วันที่: 27 สิงหาคม 2553 เวลา:23:19:09 น.ขอบคุณคะที่อวยพรวันเกิดให้นะคะ
เเวะมาทักทายคะ.. มีความสุขในวันหยุดนะคะ^^ โดย: vintage
วันที่: 29 สิงหาคม 2553 เวลา:17:13:46 น. Beautiful Blog เป็นนิทานที่น่าอ่านม้ากมาก โดย: เจ็บแต่ตอนหายใจ
วันที่: 28 กรกฎาคม 2554 เวลา:11:53:57 น.ขอบคุณสำหรับคำอวยพรวันเกิดนะคะ มีความสุขมาก ๆ เช่นกันค๊า...... :'D
โดย: เศษธุลี (LadyGirL-Ying
) วันที่: 26 ตุลาคม 2554 เวลา:3:03:44 น.สวัสดีครับเข้ามาอ่านนิทานครับ สนุกดีมีข้อคิด ^^
โดย: ปลาโป้งเหน่ง
วันที่: 29 พฤศจิกายน 2554 เวลา:11:11:26 น. |
BlogGang Popular Award#17
 *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~*
 ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]บทความทั้งหมด |
||||||||||||||||||||||
 |
|
มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ
ได้มาอ่านนิทานปกาเกอะญอแล้วก็ต้องเกิดคำถามขึ้นในใจว่า ชาวเผ่านี้เค้าคือใครกัน? ทำไมเค้าถึงมีเรื่องเล่าที่แฝงไปด้วยปรัชญาได้ขนาดนี้ครับ?
อิอิ