แค่อยากดูอาการ (อีกครั้ง) วันนี้เป็นอีกวันหนึ่งที่พีต้องทำงาน แต่ว่าเป็นวันหยุดของก้อง ก้องจึงทำหน้าที่คนรักลุกไป ชงกาแฟและทำอาหารเช้าให้พีทานก่อนไปทำงาน พี: "ก้อง ผมไปทำงานก่อนน่ะ เฮ้อ ! วันนี้ผมไม่อยากไปทำงานเลยอ่ะ ทำไมคุณต้องมาหยุดวันนี้ด้วยน่า เอ๊ะ หรือว่าผมหยุดงานดี" ก้อง: "ไม่ได้เลยน่ะพี คุณเป็นถึงผู้บริหารจะมาหยุดงานเพราะผมได้ไง แล้ววันนี้คุณบอกว่า คุณมีธุระต้องคุยกับคุณเรวัติด้วยไม่ใช่เหรอ" พี: "อืม จริงซิ งั้นเย็นนี้คุณไม่ต้องรอผมทานข้าวน่ะ เพราะผมอาจกลับดึกน่ะ คุณไม่เหงาแน่นะ" ก้อง: "ไม่เหงาหรอก เพราะวันนี้ผมนัดแม่กับพี่แก้วไว้ว่าจะไปซื้อของกันน่ะ" พี: "งั้นก่อนไปทำงาน ผมขอ Morning Kiss จากคุณหน่อยซิ" พีพูดไปทำหน้ายิ้มกรุ่มกริ่ม ก้อง: "อึ้ยๆๆๆ พีคุณนี่ แต่เช้าเลยน่ะ" ก้องพูดไปแต่ก็หน้าแดงด้วยความเขิน พี: "เร็วซิคร๊าบบบบ ก้อง เดี๋ยวผมไปทำงานสายน่ะ ผมจะได้มีแรงทำงานไงคุณ เอ๊ะ หรือคุณอยากให้ผมทำเอง" พีพูดแล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปหาก้องใกล้ๆ ก้อง: ก้องจึงรีบหอมแก้มพีอย่างรวดเร็ว แล้วก้มหน้าด้วยความเขิน แล้วบอกพีให้รีบไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวสาย พี: ได้แต่ยิ้มกับความน่ารักของแฟนตัวเอง แล้วก็ออกไปทำงาน +++++++++++++++++ และหลังจากนั้นอีกหลายวัน ขณะที่พีขับรถไปรับก้องจากที่ทำงาน ระหว่างทางจนถึงบ้าน พี: "ก้องคุณรู้ไหม คุณเรวัติน่ะเค้าเป็นคนนิสัยดีมากเลย คุยสนุก หน้าตายิ้มแย้มตลอดเวลา แล้วเค้านะชอบดูแข่งรถ เราเลยคุยกันได้เป็นชั่วโมงๆ เลยแหละ" ขณะที่พีพูดก็หันไปมองทางข้างหน้าไม่ได้สนใจจะมองก้องเล้ย ว่าตอนนี้ก้องเริ่มทำสีหน้า ไม่ชอบใจ ที่แฟนตัวเองพูดถึงแต่คนอื่น จนถึงบ้าน ก้องก็รีบลงจากรถเดินเข้าบ้านไป โดย ไม่หันมามองหน้าพี ส่วนพีก็ลงจากรถและเดินตามก้องเข้าบ้านไป แต่ก็ยังพูดถึงคุณเรวัติอยู่อีก จนก้องซึ่งตอนนี้เริ่มทนไม่ไหวแล้ว เพราะเกิดอาการงอนและหึงพี จึงพูดเหวี่ยงใส่พีว่า ก้อง: "พี คุณจะพูดถึงคุณเรวัติอีกนานไหม" พี: พีที่ไม่รู้ว่าตอนนี้ก้องเริ่มงอนเค้า จึงพูดว่า "ทำไมล่ะ ผมว่าเค้านิสัยดีอ่ะ หน้าตาก็ดี ยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่เหมือนใครบางคนแถวนี้ พอผมแซวนิดแซวหน่อยก็ชอบเหวี่ยงใส่" ก้อง: "ใช่สิ... ก็ผมเป็นคนชอบเหวี่ยง นิสัยไม่ดี แล้วคุณมาชอบผมทำไมล่ะ" พี: "อ้าว ! ก็ผมชอบของผมนี่น่า คุณจะทำไม เอ๊ะ! หรือว่าคุณ........." พีทำหน้าแบบรู้ทันแล้วเอามือเข้ามาโอบไหล่ก้อง ก้อง: สะบัดมือพีออก แล้วพูดว่า "ผมทำไม......" ก้องทำหน้าเหวี่ยงใส่พี พี: "เปล่า ผมก็แค่...แค่นึกว่าคุณนะหึงผม.... ที่ผมพูดถึงแต่คุณเรวัติน่ะซิ" ก้อง: "ทำไมผมต้องหึงคุณด้วย" พี: "อ้าว ก็แฟนคุณน่ะรูปหล่อ นิสัยก็ดี เอาใจก็เก่ง ใครๆ ก็อยากคุยด้วยทั้งนั้น" ก้อง: หลงตัวเอง ก้องพูดด้วยความหมั่นไส้ และก็เดินเข้าห้องนอนไป พีเดินตามเข้าไป พี: "ใครว่าล่ะ ผมน่ะ หลงคุณต่างหาก ก้องคร้าบๆๆๆ ยอมรับมาเถอะว่าคุณนะหึงผม ผมไม่ว่าอะไรคุณหรอก" แล้วพีก็อมยิ้มไปกับอาการหึงหวงของก้องที่แสดงออกมาให้เขาเห็น ก้อง: ก้องจึงก้มหน้าไม่มองหน้าพี ได้แต่พยักหน้านิดๆ แต่ก็ยังไม่วายเหวี่ยงใส่พีว่า "ก็คุณน่ะ อยู่ในรถกับผม แต่คุณกลับพูดถึงแต่คนอื่น แล้วคุณอ่ะ ก็ชอบเอาผมไปเปรียบเทียบกับคนอื่นคุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบ แต่คุณก็ยังจะแกล้งผมอีก" พี: "ผมไปแกล้งอะไรคุณ ผมก็แค่อยากดูอาการ....." พีพูดไปก็ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ ก้อง ก้องหันหน้ามาแบบโกรธๆ จึงโดนพีขโมยหอมแก้มไปหนึ่งฟอดใหญ่ ก้อง: ก้องพูดด้วยเสียงโกรธๆ ที่โดนพีขโมยหอมแก้ม อาการอะไร พี: "ก็อาการของคนขี้หึง.... ขี้เหวี่ยง....แต่ว่าน่ารักสำหรับผมไง" พียิ้มหน้าเป็น ก้องซึ่งตอนแรกยังโกรธพีอยู่ ก็อดอมยิ้มที่มุมปากไม่ให้พีเห็นไปกับคำพูดล้อเล่นของพี ตอนนี้ก้องหายโกรธพีแล้ว แต่ก็อยากแกล้งพีกลับบ้าง จึงแกล้งทำหน้าเฉยเมยและพูดกับพีว่า แต่ยังไงซะคืนนี้...คุณก็ต้องไปนอนห้องคุณ พี: "ทำไมอ่ะก้อง ผมไปทำอะไรให้คุณโกรธ ผมแค่ล้อคุณเล่นนิดหน่อยเอง" ก้อง: "พี คุณออกไปจากห้องผมเลยน่ะ" พี: "ก้องไม่ได้น่ะ ยังไงคืนนี้ผมก็ต้องนอนห้องนี้ให้ได้" ก้อง: "ได้ ถ้างั้นผมจะไปนอนห้องคุณเอง" ว่าแล้วก็ทำท่าจะเดินออกไป พีซึ่งนั่งอยู่ที่เตียง จึงรีบดึงมือก้องมาอย่างแรง ทำให้ทั้งคู่ล้มลงบนเตียง ก้องเห็นดังนั้น จึงพยายามแกะมือพีออก แต่พีก็กอดก้องไว้แน่นไม่ยอมปล่อย พี: "ก้อง คุณจะดิ้นไปไหน ยังไงคืนนี้ผมก็ไม่ยอมให้คุณไปไหนทั้งนั้นแหละ คุณต้องอยู่กับผม ที่ห้องนี้ทั้งคืน" ว่าแล้วพีก็เริ่มหอมแก้มก้อง และเริ่มประทับริมฝีปากก้องไปอย่างแผ่วเบา ก้อง: "พี...ปล่อย....ผม เดี๋ยว..." ก้องโดนพีหอมแก้มและถูกพีปิดคำพูดด้วยปากของพี ทำเอาก้องหายใจแทบไม่ทันไปกับรสสัมผัสของพีที่ส่งผ่านมาให้เค้าเนิ่นนาน.... พี: แล้วพีก็ถอนริมฝีปาก และพูดกับก้องว่า ก้อง...ผมรักคุณน่ะ ผมชอบคุณที่คุณเป็นแบบนี้ ผมรักเพราะคุณเป็นคุณน่ะก้อง ก้อง: "พี ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงได้รักคนที่คอยชอบแกล้งผม....คนที่ชอบจะคอยตามตื้อ....คนที่ชอบจะเอาชนะ อย่างคุณ แต่ผมบอกได้คำเดียวว่า พี ผมรักคุณมากน่ะ" แล้วคำพูดใดๆ ก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป .. เมื่อสายตาทั้งคู่สอดประสานและสื่อความรู้สึกทั้งหมด ถึงกัน -------------จบแล้วจ้า---------------
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายต่ะ
โดย: nootikky
 วันที่: 21 พฤษภาคม 2553 เวลา:12:19:07 น.แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
สอดประสาน ... จิ้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน  โดย: อดีตนักเดินทาง
วันที่: 23 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:00:20 น.แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ทิพย์คะยังยืนยัน(แอบนอนยันเล็กน้อย)ว่าพี่แต่งฟิคเหอะค่ะ..อิอิอิ...เอาไว้อ่านกันเวลาคืดถึงก้องพีในเดอะแก้งค์ของเราเองก้ได้ พี่ฟิคพี่มันทำให้หนูอมยิ้มและแอบใจเต้นแรงอะ ไม่รู้เพราะอะไร..หรือว่า..อิอิอิ"มันเป็นเรื่องดีดีที่มีเราเท่านั้นเข้าใจ"..ชิมิเคอะ  รักพี่ทิพย์ค่ะ   โดย: womam in love
วันที่: 29 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:58:05 น.แล้วคำพูดใดๆ ก็ไม่จำเป็นอีกต่อไป .. เมื่อสายตาทั้งคู่สอดประสานและสื่อความรู้สึกทั้งหมด
ถึงกัน เออออออออออ แอ๋วคิดไปไหนก็ไม่รู้แล้วอะ หัวใจเต้นตึกตัก ตึกตัก อยู่ความคิดไม่ได้แล้ว พี่ทิพย์แต่งบ่อยๆนะค่ะ โดย: แอ๋วค้า IP: 203.113.0.208 วันที่: 13 มิถุนายน 2553 เวลา:10:33:43 น.
ไม่ไหวจะละลายตายอยู่หน้าคอมแล้ว
โดย: เดือน IP: 125.26.139.95 วันที่: 16 กันยายน 2555 เวลา:12:25:09 น.
|
||||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [