##Behide me...ความหลังที่ฝังตรึง(1)

ห้วงเวลาแห่งความหลัง
ท้องฟ้ายามย่ำในช่วงเดือนมีนาคม ปุยนุ่นสีขาวที่ฉาบแสงสีทองของย่ำเวลาที่ตะวันจะคล้อยลับสายตาของมันล่องลอยละล่องไปตามกระแสลมของที่พัดพากลิ่นสาบสาง เงาตะคุ่มรำไรของสรรพสิ่งชีวิตในชนบทเริ่มเคลื่อนกลับสู่รังถิ่นฐาน...หาดูได้ไม่ยากเมื่อมีโอกาสมาเยือนจังหวัดแถวอิสาน... "เฮ้อ จบไปอีกวันละสิ!"... นี่เราได้อะไรบ้างนี้ในแต่ละวัน? นี่เรารออะไรนี่ในแต่ละเวลา? ..
อืมม...คำตอบ...ก้อรอชีวิตที่เหลืออยู่ข้างหน้าไง