บ้านเฮา - ร้านอาหารธรรมชาติของคนบ้านทุ่ง จ.สระบุรี

ชื่อร้าน : บ้านเฮา
รายการอาหาร : เสต็ค พิซซ่าโฮมเมด อาหารพื้นบ้านไท-ยวน
เวลาเปิดบริการ : เปิดทุกวันเวลา 10.00 -20.00
ที่ตั้งร้าน : วัดพระยาทด หมู่ 1 ต.พระยาทด อ.เสาไห้ จ.สระบุรี, สระบุรี
พิกัด GPS : 14°33'9.04

ฝนตกหนักจนดินในสวนกลายเป็นโคลน

แม่เจี๊ยบฝากข่าวกับย่าจี๊ดจ๊าดมาให้ฉัน ว่างก็ไปเที่ยว "บ้านเฮา" บ้าง

ระหว่างนี้กิจการของทัวร์ของฉันอยู่ในระยะพักฟื้น ทำตัวลอยไปลอยมา เพื่อรอคอยข่าวดีหลังบรรยากาศมาคุของการเมือง .. วันนี้เลยวางเมาส์ วางไมค์ เอ้ยมะช่าย .. วางโทรศัพท์ คว้ากล้อง ย่ำโคลนเข้าไปบ้านใน

"บ้านเฮา" เป็นร้านอาหารเล็ก ๆ ที่ "เจี๊ยบ กับ เอก " เพื่อนสนิทในวัยเยาว์ของฉันกับสามีตัวผอมผมยาว ๆ มาเปิดอยู่ในหมู่บ้าน หลังจากที่เจี๊ยบเคยเปิดร้านแรกเสต็ก "เก๊าไม้" และมีประวัติอพยพโยกย้ายไปมาหลายแห่ง

สองคนนี้เขาทำงานตกแต่งค่ะ .. หยิบจับเอาของพื้นบ้านธรรมดามาทำแบบง่าย ๆ บวกกับ "เจี๊ยบ" อยู่ในกลุ่มคนอนุรักษ์วัฒนธรรมพื้นบ้านไท-ยวน เจ้าหล่อนก็เลยหยิบเอาของที่คนลืมไปแล้วมาวาง ๆ เตะตา เปรี้ยงแรกเลี้ยวเข้าไปก็เจอ "กี่-เครื่องทอผ้า" แบบดั้งเดิมวางดักอยู่หัวมุมโค้งทางเข้าไปร้านอาหาร

รูปชุดนี้จะหนักไปทางมืด ๆ แดดออกให้เปรี้ยง ๆ แต่ฉันดันไปปรับชดเชยแสงให้มันเป็นลบ 1-2 ซะอย่างนั้น ไม่มีทฤษฎีอะไรไหนรองรับ นอกจากความผันผวนทางฮอร์โมนทำให้เกิดพิศวาสรูปแสงน้อย ๆ เสียเหลือเกิน ไม่รู้ว่าจะเป็นอะไรมากหรือเปล่าเหมือนกัน .. เฮ้อ .. หวังว่าฉันคงไม่ต้องไปเลิกที่ถ้ำกระบอกหรอกนะ



Windows Live Spaces

ป้ายร้านหน้าบ้าน เข้าซอยวัดพระยาทดมาเลี้ยวซ้ายเข้ามาในหมู่บ้านเกือบสุดซอย


รั้วของร้าน เอ๊ะ หรือว่าเป็นรั้วของบ้าน


เลขที่ ๒๗ / ๒ ค่ะ


ป้ายต้อนรับภาษาบ้านฉันเอง "เจินตางใน" หรือแปลว่า เชิญทางใน นั่นเอง


กี่ -เครื่องทอผ้า


เลี้ยวเข้ามาหลังบ้านเจอแปลงดอกไม้ตรงลานจอดรถ


ดอกมะเขือยักษ์ ต้นของมันสูงใหญ่ แค่เฉพาะส่วนดอกนี้ก็สูงจะเกินหัวฉันซะแล้ว


กล้วยไม้สีขาว เสียงเจี๊ยบลอย ๆ มา "เรามีมือดี"


ดินเหนียวขุดมาจากที่นาหลังบ้าน แถมคุณนายเจี๊ยบยังไม่กรองให้ละเอียดเสียอีก เสียงบอกแบบแยกไม่ออกว่าจริงหรืออำ "ไม่ต้องกรองหรอก งานออกมามันได้พื้นผิวที่ดูธรรมชาติดีน่ะ" จิงดิ


พระสังกัจจาย กับ แม่อ้วน อันนี้เป็นมูลเหตุให้เรียกฉันมาหรือเปล่า ท่าทางจะขุดกรุโปรเจ็คท์ทำเตาเผาออกมาเล่นอีกแล้ว ..


เลี้ยวขวาเข้าครัวไปแล้ว เจอพี่พรรณีพี่สาวของเจี๊ยบมาเป็นแม่ครัวให้ด้วยเหมือนกัน


หมุนซ้ายหมุนขวา ยังไม่มีอะไรให้เห็นในช่วงเช้า


อีกมุมของครัวแบบเปิด ๆ


ถั่วทอดใหม่ ๆ หน้าตาน่ารัก น่าอร่อย


สมุนไพรข้างเคียงเอาไว้ผสมกับถั่วทอด


ปีเตอร์แพนที่รัก ปีเตอร์แพนบ้านนี้แบน ๆ ท่าทางเหมือนเอาไว้ทำเสต็กแฮะ


เดินไปเดินมาถ่ายรูป แทนที่จะไปช่วยเตรียมครัว เจ้าของบ้านเลยพามาอวดโฉมรัง "น้องเห็ด" ด้านหลังร้าน


หมาเก่า แบบว่าเจ้าของชอบอะไรเก่า ๆ อันนี้ก็เก่ามาก ๆ เหมือนกันอายุคงประมาณสักสิบปีได้


มุมสวนสวยข้าง ๆ ร้าน


ดอกปรั่งหรือเปล่าคะ เจ้าของเขาบอกแต่ฉันก็จำได้ประมาณ 5 วินาทีเท่านั้น เสื่อมซะแล้วค่ะ เขาพาฉันเดินไปดูข้าว "ตั้งท้อง" ค่ะ ในบ่อน้อย ๆ นี้มีปลาดุก แถมต้นข้าวอีกกระจุกนึง เจ้าของบ้านขโมยมาจากนาข้างทางค่ะ ฮิ้ววววววว .. หน้าไม่อาย


ดอกไม้ในเงามืด


ชื่อเดียวกันกับข้างบนค่ะ (ไม่อยากย้ำความผิด) แต่เป็นชนิดสีม่วง


กี่ ค่ะ กี่ ..


อันนี้ย่ามทำจากผ้าทอไท-ยวนบ้านต้นตาลค่ะ เห็นแล้วนึกแก๊งสี่ของยายฉัน ตอนมาชุมนุมทำเสียงเจี๊ยวจ๊าวที่บ้าน ฉันเห็นพกผ้าเช็ดน้ำหมากลายแบบนี้แหละค่ะ เวลาผ่านมาอีกหลายสิบปี เพิ่งจะได้เห็นอีกครั้งหนึ่งก็คราวนี้


ผ้าแบบนี้เรียกว่า "ผ้าทอยกมุก" ค่ะ ลายเป็นเส้นยาว ๆ ไปตลอดผืนผ้า แต่ไม่ใช่เทคนิค "จก" นะคะ เทคนิคการทำลายอยู่ที่การเพิ่มเส้นยืนเข้าไปตั้งแต่เริ่มการทอ เส้นยืนนี่เรียกว่า "เขา" ก่อนทอต้องวางลายโดยการเตรียมเส้นยืน คนที่ทอจะต้องรู้ว่าลายแบบนี้จะใช้จำนวน "เขา" เท่าไร


ถุงแป้งทำจากผ้าทอพื้นเมืองเป็นเทคนิคแบบยกมุกเหมือนกันมีลายเส้นยืนสีน้ำเงินจาง ๆ แทรกในผืนผ้า เห็นถุงแป้งฉันก็ปราดเข้าไปลูบ ๆ คลำ ๆ นี่ถุงแป้งหมักขนมจีนนี่นา


ฝ้ายและผ้า(หัด)ทอของสาวเจี๊ยบห้อยระโยงระยาง สีผ้าอ่อนจางด้วยสีจากธรรมชาติ เหลืองขมิ้น แดงครั่ง สีไม่ตกแต่ใช้ไปนาน ๆ ก็จะเป็นสีซีดอ่อนลงตามลำดับ



ดอกไม้ทรงงาม ชื่อติดไว้ก่อนค่ะ


อัญชัน .. คั้นสีเอาไว้ผสมอาหาร ขนม ต่าง ๆ


เอาภาพอาหารและของแต่งร้านมาฝากกันค่ะ อาหารขึ้นชื่อของที่นี่มีพิซซ่าเตาถ่าน เสต็คต่าง ๆ ผักโขม วันนี้ไปกับเพื่อนสาวคนหนึ่ง เธอสั่งเสต็คแซลมอน ผักโขมอบชีส ชาเย็น ส่วนฉันไม่เนื้อไม่ปลาเลยกลายเป็นเสต็คซี่โครงหมู กับน้ำอัญชัน แถมมีดาวแดงมาด้วยหนึ่งขวดค่ะ

ภาพเขียนแม่ลูกแบบพื้นเมือง


ชาเย็นสีส้ม กับน้ำอัญชันสีเขียวเข้ม คู่สีสวย ๆ และอร่อยชื่นใจ


เสต็คแซลมอน ไม่ใช่ของฉันหรอกค่ะ .. ฉันไม่หม่ำปลา .. แหะ ๆ


ผักโขมค่ะ ไม่ใช่ของฉันอีกแหละค่ะ ฉันเป็นมนุษย์กินผัก ..แต่มีข้อแม้ต้องเป็นผักเคี้ยวกรุบกรอบ .. ถ้ามาหน้าตาแบบนี้เข้าข่ายของเละ ๆ ม่ายอาวอีกแหละค่ะ (ยุ่งจิงแฮะ ยัยคนนี้)



อันนี้แหละค่ะของฉัน ซี่โครงหมู .. เสียดายฉันไปสั่งสุกหมด .. คราวหน้าถ้าต้องลองแบบสุก ๆ ดิบ ๆ (Medium rare)


อ้าว .. มีดาวแดงด้วย .. กระติกน้ำแข็งเท่นะคะ


ภาพเขียนแบบพื้นบ้านไทยวน




ไทยวนค่ะ .. ใส่ชุดเต็มยศแบบสมัยเมื่อสองร้อยปีก่อน

Create Date : 11 กันยายน 2551 Last Update : 20 ตุลาคม 2552 14:54:50 น. Counter : 3982 Pageviews.		27 comments
Share Tweet