Breaking Dawn (Twilight Saga IV) - Chapter 12.4

สายตาของ Carlisle เลื่อนไปทางประตู Edward เดินเข้ามาเป็นคนแรก ตามด้วย Rosalie หน้าของเขาดูแฝงไปด้วยความรู้สึกสนใจในอะไรบางอย่าง ในขณะที่ Rosalie สงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

 

 

 

Edward ปิดประตู

 

 

"Carlisle" เขาพึมพำ

 

 

"มีอะไรเหรอ Edward"

 

 

"บางที เราอาจจะกำลังมาผิดทางก็ได้ ฉันฟังคุณคุยกับ Jacob จนถึงเดี๋ยวนี้ และเมื่อพวกคุณกำลังคุยกันว่า ทารกในครรภ์ต้องการอะไร Jacob ก็เสนอความคิดที่น่าสนใจขึ้นมา"

 

 

 

ฉันเหรอ ฉันคิดอะไรกัน นอกจากความเกลียดชังอย่างชัดเจนที่มีต่อไอ้สัตว์ประหลาดนั่น อย่างน้อยฉันก็ไม่ได้เป็นคนเดียวที่เห็นอย่างนั้น ฉันบอกได้เลยว่า Edward ก็ทำใจลำบากเหมือนกันที่จะเรียกสิ่งนั้นว่า "ทารกในครรภ์"

 

 

 

 

 

"เรายังไม่ได้คุยกันถึงเรื่องนั้นชัดเจนน่ะ" Edward เอ่ยต่อไป "เราพยายามจะให้ Bella ได้ในสิ่งที่เธอต้องการ แต่ร่างกายของเธอยอมรับก็แต่สิ่งที่พวกเราต้องการเท่านั้น บางทีเราก็น่าจะค้นหาก่อนว่าความต้องการของ ........​ ทารกในครรภ์ว่าคืออะไร บางทีถ้าเราสามารถให้ในสิ่งที่เขาต้องการได้ เราก็สามารถช่วยเธอได้ประสบผลสำเร็จมากขึ้น"

 

 

 

"ฉันตามเธอไม่ทัน Edward" Carlisle เอ่ยออกมา

 

 

"ลองคิดดูสิ Carlisle ถ้าสิ่งนั้นเป็นแวมไพร์มากกว่ามนุษย์​ คุณจะเดาไม่ได้เชียวหรือว่า สิ่งนั้นต้องการอะไร Jacob รู้น่ะ"

 

 

ฉันเหรอ ฉันหวนกลับไปคิดถึงบทสนทนาที่คุยกับ Carlisle ฉันนึกออกในเวลาเดียวกับที่ Carlisle เข้าใจพอดี

 

 

"โอ้" เขาเอ่ยขึ้นมาด้วยความประหลาดใจ "เธอคิดว่ามัน....กระหายเลือดเหรอ"

 

 

 

Rosalie นึกออกทันที เธอไม่สงสัยอีกต่อไป ตาของเธอเบิกกว้างไปด้วยความตื่นเต้น "แน่สิ" เธอพึมพำ "Carlisle เรามีเลือดกรุ๊ป โอ เนคกาทีฟไว้สำหรับ Bella ฉันว่ามันเป็นไอเดียที่ดีนะ" เธอเอ่ยเสริมขึ้นมาโดยที่ไม่ได้มองที่ฉัน

 

 

 

 

"อืม" Carlisle เอามือเท้าคาง กำลังครุ่นคิด "ฉันสงสัยว่า ...​แล้ว ทางไหนเป็นทางที่ดีที่สุดที่เราจะจัดการ...."

 

 

 

 

 

 

Rosalie ส่ายหัว "เราไม่มีเวลาที่จะมามัวคิดให้มันยุ่งยากอีกแล้วนะ ฉันคิดว่าเราน่าจะใช้วิธีเดิมๆดีกว่า"

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวรอก่อน"​ฉันกระซิบ "หยุดก่อน นี่เธอกำลังพูดถึงเรื่องที่จะให้ Bella ดื่มเลือดงั้นเหรอ"

 

 

 

"มันเป็นความคิดนายนิ" Rosalie ตวาดใส่ฉันโดยไม่มองหน้าฉันด้วยซ้ำ

 

 

 

 

ฉันไม่สนใจเธอ และจับตามองที่ Carlisle ประกายแห่งความหวังที่อยู่บนหน้า Edward ตอนนี้ได้ไปอยู่ในตาของ Carlisle แล้ว เขาเวม้ปาก กำลังคาดคะเนอะไรอยู่

 

 

 

 

"มันจะดู..." ฉันไม่อาจหาคำพูดที่เหมาะสมได้ 

 

 

 

"เหมือนปีศาจ" Edward เสนอขึ้นมา "น่ารังเกียจ น่าขยะแขยงเหรอ"

 

 

 

 

"มากเลยล่ะ"

 

 

 

 

 

"แต่ถ้ามันช่วยเธอได้ล่ะ" เขากระซิบบอกฉัน

 

 

 

 

ฉันส่ายหัวอย่างโมโห "นายจะทำอะไรล่ะ ต่อท่อใส่ตรงคอเธอเหรอ"

 

 

 

 

 

 

"ฉันคิดว่าฉันควรจะถามเธอก่อนว่าเธอคิดอย่างไร ฉันแค่ต้องการจะเสนอไอเดียนี้กับ Carlisle ก่อนเท่านั้นเอง"

 

 

 

 

Rosalie พยักหน้า "ถ้านายบอกเธอว่ามันอาจจะช่วยเด็กทารกในครรภ์ได้ เธอก็จะยอมทำตามทุกอย่างเองแหล่ะ แม้ว่าเราจะต้องให้อาหารเธอและลูกทางท่อก็ตาม" 

 

 

 

 

ฉันเข้าใจเดี๋ยวนั้นเอง เมื่อฉันได้ยินเสียงของเธอเรียกสิ่งนั้นอย่างทะนุถนอม .. ทารกเหรอ ...​ ยัยผมบลอนท์นี่คงจะยอมทำทุกอย่างเพื่อจะช่วยไอ้สัตว์ประหลาดนั่น สิ่งที่น่าแปลกใจก็คืออะไรเป็นตัวเชื่อมสัมพันธ์ระหว่างยัยนี่กับสัตว์ประหลาดนั่น เธอต้องการเด็กคนนี้เหรอ

 

 

 

 

 

Edward พยักหน้า​ โดยที่ไม่มองหน้าฉัน แต่ฉันรู้ดีว่าเขากำลังตอบคำถามของฉัน

 

 

 

 

 

 

เฮ้อ ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าผู้หญิงที่แสนจะเย็นชาอย่างเธอจะมีความรู้สึกของเพศแม่สูงขนาดนี้ มากพอที่จะปกป้อง Bella Rosalie คงยอมต่อท่อจากคอของ Bella ด้วยตัวเองเลยทีเดียว

 

 

 

 

 

Edward เม้มปากเป็นแนวเส้นตรง ทำให้ฉันรู้ว่า ฉันพูดถูกต้องอีกแล้ว

 

 

 

 

 

"อ๋อ เราไม่มีเวลาที่จะมานั่งปรึกษาอะไรกันแบบนี้แล้วนะ" Rosalie เอ่ยขึ้นมาอย่างไร้ความอดทน "คุณคิดว่ายังไง Carlisle เราพอจะลองได้มั้ย"

 

 

 

 

 

Carlisle สูดลมหายใจเข้าลึก แล้วเขาก็เอ่ยขึ้นว่า "เราจะไปถามความเห็น Bella กัน"

 

 

 

 

 

ยัยผมบลอนท์นั่นยิ้มอย่างสมหวัง มั่นใจว่า Bella จะต้องเห็นด้วยกับเธออย่างแน่นอน

 

 

 

 

 

ฉันพยายามลากตัวเองขึ้นบันได เดินตามพวกนั้นไป แค่คิดถึงว่าสถานที่นี้กำลังจะเต็มไปด้วยสัตว์ประหลาดและเลือด ฉันก็รู้สึกราวกับว่าตัวเองกำลังอยู่ในหนังสยองขวัญแล้ว

 

 

 

 

 

Bella นอนราบลงบนเตียงโรงพยาบาลนั่น เธอดูเหมือนหุ่นขี้ผึ้ง ไร้สีสันใดๆจากผิวและสีหน้าของเธอ คุณอาจจะคิดว่าเธอตายแล้วถ้าไม่เห็นว่าหน้าอกของเธอขยับเล็กน้อย ลมหายใจที่แสนจะแผ่วเบานั่น แล้วสายตาของเธอก็มองเราด้วยความตื่นตระหนก

 

 

 

 

 

คนอื่นๆ อยู่ข้างกายเธอเรียบร้อย มันน่าสยดสยองที่จะเฝ้ามองสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นนี้

 

 

 

 

 

 

"เกิดอะไรขึ้นเหรอ" Bella ถาม มือของเธอลูบที่ท้องเบาๆ ราวกับว่าต้องการจะปกป้องครรภ์นั่น

 

 

 

 

 

"Jacob มีความคิดบางอย่างที่น่าจะช่วยเธอได้น่ะ" Carlisle เอ่ยออกมา ฉันหวังว่าเขาจะไม่ให้ฉันมายุ่งกับเรื่องนี้เสียอีก แต่ฉันก็ไม่พูดอะไร น่าจะให้เครดิตแก่ไอ้ผีดูดเลือดสามีของเธอซะมากกว่า "มันอาจจะดูไม่น่าฟังเท่าไร แต่..."

 

 

 

 

 

"แต่มันจะช่วยทารกน่ะ" Rosalie เอ่ยขัดจังหวะออกมา "เราคิดว่า น่าจะเป็นการดีกว่าที่เราจะให้อาหารเขา"

 

 

 

Bella กระพริบตาช้าๆ แล้วเธอก็ไอออกมาเล็กน้อย "ไม่น่ายินดีงั้นเหรอ" เธอกระซิบ "นี่มันเรื่องดีนี่นา" เธอไออีกครั้ง

 

 

 

 

ยัยผมบลอนท์ทำเป็นหัวเราะไปกับเธอ

 

 

 

 

ถึงแม้ว่าเธอจะมีชีวิตเหลืออีกเพียงไม่กี่ชั่วโมงเท่านั้น ถึงแม้เธอจะกำลังทุกข์ทรมาน แต่เธอก็ยังมีอารมณ์ขัน นี่แหล่ะ Bella

 

 

 

 

เธอพยายามที่จะลดความตึงเครียดลง เพื่อทำให้ทุกคนรู้สึกดีขึ้น

 

 

 

Edward ก้าวไปยืนข้างๆ Rosalie ไม่มีร่องรอยให้ความขบขันใดๆ ฉันรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย ที่เขาต้องเจ็บปวดมากมายกว่าฉันยิ่งนั้น เขาจับมือเธอขึ้นมา

 

 

"Bella ที่รัก เรากำลังจะขอร้องให้เธอทำสิ่งที่อาจจะดูประหลาดและน่ากลัวมากๆ" เขาเอ่ย "น่าขยะแขยงน่ะ"

 

 

อ๋อ อย่างน้อยเขาก็บอกเธอตรงๆ

 

 

 

 

 

 เธอหายใจเข้าไปช้าๆ "แย่ขนาดไหนเหรอ"

 

 

 

 

 

 

Carlisle ตอบแทน "เราคิดว่าทารกในครรภ์อาจจะต้องการอาหารที่ใกล้เคียงกับพวกเรามากกว่าเธอน่ะ เราคิดว่ามันกำลังกระหายเลือด"

 

 

 

 

เธอกระพริบตา "โอ้ โอ้"

 

 

 

 

 

 

"สภาพของเธอ ....​ทั้งคู่น่ะ .....​ย่ำแย่ลงอย่างรวดเร็ว เราไม่มีเวลาอีกแล้ว ทางที่เร็วที่สุดที่จะทดสอบทฤษฏีนี้ได้......"

 

 

 

 

 

 

"ก็คือฉันต้องดื่มมันใช่มั้ย"​ เธอกระซิบ "ฉันทำได้นะ ฝึกซ้อมเพื่ออนาคตไง ใช่มั้ยล่ะ" เธอยิ้มบางๆให้ Edward แต่เขาก็ไม่ได้ยิ้มตอบ

 

 

 

Rosalie เคาะเท้าตัวเองอย่างอดใจไม่ไหว เสียงของมันน่ารำคาญอย่างมาก ฉันสงสัยว่าเธอจะทำยังไงเมื่อฉันผลักเธอไปติดกำแพง

 

 

 

 

 

"แล้ว ใครจะเป็นคนจับหมีให้ฉันล่ะ" Bella กระซิบ

 

 

 

 

 

Carlisle กับ Edward หันมาสบตากันชั่วครู่  Rosalie หยุดเคาะเท้า

 

 

 

"อะไรเหรอ" Bella ถาม

 

 

 

"มันจะได้ผลมากกว่าถ้าเราลองอะไรที่มันได้มาตรงๆน่ะ Bella" Carlisle เอ่ย

 

 

 

 

 

"ถ้าทารกในครรภ์นั่นต้องการเลือด" Edward ชี้แจง "เขาก็ไม่อยากดื่มเลือดสัตว์หรอกนะ" 

 

 

 

 

 

"มันไม่แตกต่างกันสักเท่าไรหรอก Bella อย่าไปคิดถึงมันเลย" Rosalie ปลอบใจเธอ

 

 

 

ตาของ Bella เบิกกว้างขึ้น "ใครล่ะ"​ เธอหายใจ แล้วเธอก็หันมามองที่ฉัน

 

 

 

 

"ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อเป็นผู้บริจาคนะ Bells" ฉันบ่นออกมา "แล้วอีกอย่าง มันอยากได้เลือดมนุษย์ต่างหาก ฉันคิดว่าของฉันใช้ไม่ได้หรอกนะ"

 

 

 

"เรามีเลือดอยู่ในมือพอสมควรน่ะ" Rosalie บอกเธอ คุยกับเธอราวกับว่าฉันไม่ได้อยู่ตรงนั้น "ก็สำหรับเธอน่ะ เผื่อไว้ ไม่ต้องกังวลไปหรอก ทุกอย่างจะต้องโอเค ฉันรู้สึกว่ามันจะเป็นเรื่องดี Bella ฉันคิดว่าร่างกายของเด็กคนนี้จะแข็งแรงขึ้นมาก"

 

 

 

มือของ Bella ลูบไปที่ท้องเธอเบาๆ

 

 

 

 

 

 

"อ๋อ" เธอเอ่ยเสียงเบา จนแทบไม่ได้ยิน "ฉันหิว เขาก็เลยหิวด้วย" เธอพยายามทำให้มันเป็นเรื่องตลกอีกครั้ง "ก็เอาเลยดีกว่า ลุยเลย สิ่งแรกที่ฉันต้องทำอยู่ดีเมื่อเป็นแวมไพร์"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2552 Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2552 0:32:34 น. Counter : 634 Pageviews.		96 comments
Share Tweet

	แนวทางการให้คำปรึกษา: "ภาวะหมดไฟในการทำงาน" peaceplay (17 เม.ย. 2568 13:59:28 น.)		ถนนสวยและมีความแปลก สมาชิกหมายเลข 4313444 (15 เม.ย. 2568 06:45:39 น.)
	22 มี.ค. 68 ค่าย LANGUAGE WORLD kae+aoe (11 เม.ย. 2568 08:47:38 น.)		จากใจคนที่ไม่เคยทำ"สตอรี่บอรด์" peaceplay (3 เม.ย. 2568 16:35:36 น.)