แล้วก็...ผ่านไป  ข่มใจหลับไม่คิดไม่วุ่นหา เปียกยะเยือกน้ำตายามลมโชยมาไหว หลับลงนะดวงดาว ณ ฟ้าไกล เขาจากไปอสงไขยกาลเวลา เก็บเร้นลึกอารมณ์วาบวูบดั่งตกเหว มองเพลิงเปลวเลือนห่างเหนื่อย...หมุนถลา สะพานทอดบนยอดเขาที่ผ่านตา กำแพงเบื้องหน้าคือคำตอบ...จากลากัน สิบปีแล้ว...หวนไปเพิ่งเกิดไหม้ ก้าวล้ำไปรอยเหงา...กลิ่นอวลหวั่น ร้าวรอนลึกใครเล่า...ปลอบใจทัน หมอกเหนือไม้คือคำตอบ...แค่เคยพาน ลุกขึ้นเถิด..ความหลังเจ้าจงกล้า แม้น้ำตาเพิ่งแห้งไม่มาผลาญ มวลดอกไม้ผลิช่อให้เบิกบาน อย่ากลัวธารที่เคยทอดทับเงา..
โดย: ภวิตรา
 วันที่: 22 กันยายน 2558 เวลา:5:47:11 น. |
บทความทั้งหมด |
|||||||||||||||||||||
 |
|
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [